Originally Posted by
καθευτης
Η πρώτη μέρα πέρασε και ήταν η χθεσινή... κι ενώ μπήκα στο φόρουμ τόσο σκατά ένιωθα που ούτε το 1 που είχα πει δεν έγραψα... Σήμερα θα ήταν η δεύτερη αν δεν τα έκανα σκατά...
Σωματικά δεν έχω ακόμη (στο όριο είμαι να αποκτήσω) από την πρώτη μέρα τουλάχιστον... δυσκολία στον ύπνο απίστευτη μονάχα, αλλά τον εκνευρισμό και την αυπνία τα κατατάσσω στα ψυχολογικά.
Σήμερα έπρεπε το πρωί να πάω στην δουλειά... ξύπνησα εύκολα παρ' όλο που είχα κοιμηθεί ελάχιστα.. Δεν ήθελα να πάω με τίποτα.. δεν ήθελα να σηκωθώ από το κρεβάτι με τίποτα... Έτσι ξαναξάπλωσα... να ξανακοιμηθώ βέβαια αδυνατούσα... κι αφού έφερα σβούρες αρκετές αποφάσισα να σηκωθώ για να πάω να πιω και να πάω στην δουλειά μετά... Στην δουλειά τελικά δεν πήγα γιατί δεν προλάβαινα... ευτυχώς που δεν είναι καθημερινή και καλύπτεται... Ψυχολογικά προφανώς είμαι χειρότερα απ' ότι ήμουνα 20 μέρες πριν που άρχισα..
Αυτό που κατάλαβα είναι πως ήπια για να πάω στην δουλειά... αν δεν έπρεπε να βγω δεν θα με ένοιαζε και τόσο.. την θλίψη ή μάλλον το κενό της θλίψης στους τέσσερις τοίχους το αντέχω... Άρχισα λοιπόν και σκεφτόμουνα μετά τι είναι αυτό που έχει αλλάξει τον τελευταίο μήνα και με έχει τόσο ζορίσει... και τρία πράγματα έχουν ουσιαστικά αλλάξει...
1)Η ένταση με την οποία ψάχνω δουλειά… τον τελευταίο καιρό είχα στείλει τόσα βιογραφικά που δεν έχω στείλει σε όλη μου την ζωή (που λέει ο λόγος). Τις προηγούμενες φορές είχα περίοδο ψαξίματος και μετά ερχόταν η περίοδος που έπεφτα ψυχολογικά και σταματούσα να ψάχνω. Αυτή την φορά όμως δεν μου επέτρεπα να πέφτω… Το πέσιμο μου κρατούσε λιγότερο από όσο ήθελα και με πίεζα για να ξαναρχίσω… είχα μάλιστα αναρωτηθεί αν είναι σωστό αυτό που κανω… γιατί πραγματικά συνέχιζα ενώ ένιωθα πολύ χάλια και αν θα πήγαινα σε κάποια συνέντευξη με τα χάλια μου τα μαύρα (τα ψυχολογικά χάλια) το πιθανότερο είναι να την έκαιγα… είχα σκεφτεί αρκετές φορές να συνεχίσω πιο χαλαρά και να ξαναγκαζώσω αφού πάω στο ραντεβού με τον γιατρό και αρχίσω φαρμακευτική αγωγή.
2)Τον τελευταίο μήνα ο αδερφός μου κοιμάται πολλές φορές στο σπίτι. Ο αδερφός μου από τότε που γύρισε από την καλοκαιρινή του δουλειά (Οκτώβρη νομίζω) μένει στο σπίτι του πατέρα μου, ο οποίος με ζόρι του το παραχωρεί γιατί θέλει να το νοικιάσει, με οικονομικό ζόρι… Ο αδερφός μου όμως έχει κάνει το σπίτι χειροστάσιο (χειρότερο δεν γίνεται δηλαδή και όχι γουρουνόσπιτο), εκτός αυτού, όταν άρχισε αυτό είχε χωρίσει και είχε νταουνιές μεγάλες και δεν άντεχε να είναι συνέχεια μόνος. Ο αδερφός μου όμως δεν σέβεται καθόλου ούτε το σπίτι, ούτε τους συγκατοίκους. Υποτίθεται πως έχουμε οικονομικό πρόβλημα… εγώ νιώθω πολύ άσχημα γι αυτό… παρόλο που δεν ξέρω πόσο μεγάλο είναι το πρόβλημα (λόγο μυθομανίας της μάνς) παρουσιάζεται σαν να μην έχουμε να φάμε με τα λόγια… προσπαθώ να μην καίω το φως… να φοράω κάτι παραπάνω ώστε να μην ανάβω την σόμπα… άλλωστε δεν πληρώνω εγώ και είναι ασέβεια να κάνω το αντίθετο. Σήμερα που ήρθα σπίτι βλέπω την σόμπα με όλες τις λάμπες αναμμένες, αυτός με το κοντομάνικο και όλες οι πόρτες ανοιχτές. Τώρα θα μου πεις τι σε νοιάζει? Εσύ πληρώνεις ή θα κερδίσεις κάτι αν η μάνα πληρώσει λιγότερα? Τίποτα απ’ τα δύο… νιώθω άσχημα όμως για την αδιαφορία… Προχθές γυρνάω σπίτι και πάω να φτιάξω την πίτσα την κατεψυγμένη που είχα και είχε εξαφανιστεί… ενώ πληρώνεται από τον ΟΑΕΔ (σιγά τα λεφτά που παίρνει, αλλά και όταν δούλευε το ίδιο έκανε) ποτέ δεν θα αγοράσει αυτός κάτι να μείνει ή και να το κάνει εγώ δεν το πειράζω. Ούτε τον ένοιαξε αν είχε κάτι άλλο να φάω που δεν είχε, ούτε αν είχα λεφτά να πάρω που δεν είχα… ούτε καν ρώτησε… ποτέ δεν ρωτάει… Και επίσης έχει αναπτυχθεί και το παρεάκι μαμά-γιος κι εγώ στην απ’ έξω… ξαφνικά έχουν προκύψει θέματα για στοίβες άπλυτων πιάτων, για βρόμικους πάγκους στην κουζίνα και άλλα τέτοια ωραία που δεν υπήρχαν. Το θέμα είναι πως εγώ ακούω τα παράπονα για το θέμα και έχω κι εγώ μερίδιο ευθύνης που είναι έτσι τα πράγματα… και
3)Η μάνα έχει αρχίσει να παίρνει αντικαταθλιπτικά (με συνταγή γιατρού), αυτό την έχει αλλάξει πολύ προς το καλύτερο. Βλέπω πολύ μεγάλη βελτίωση. Το πρώτο και σημαντίκοτερο έχει σταματήσει να είναι τόσο βίαιη, ενώ στην αρχή είχε 2-3 καλά και ανησυχητικά περιστατικά τώρα όμως έχει ηρεμήσει πολύ. Ακόμα και στα γατιά δεν κάνει τόση τρομοκρατία… το καταλαβαίνω αυτό γιατί μια μέρα με ρώτησε πως μπορεί να τα μαλώνει και να καταλαβαίνουν πως έχουν κάνει λάθος χωρίς να τα τρομοκρατεί, και αυτό δείχνει πως θέλει να αλλάξει.. βέβαια υπάρχουν και οι φορές που τα τρομάζει και το χαίρεται αλλά είναι λιγότερες… Επίσης έχει γίνει και πιο ομιλητική μαζι μου.. Όλα αυτά έχουν ως αποτέλεσμα να έχουμε πλησιάσει κάπως η μία την άλλη. Να θυμίσω πως πιο πριν η επαφή μας ήταν του "Γεια", στο"Τι κάνεις?" δεν προχωρούσαμε… Αυτό έχει ως αποτέλεσμα να της δίνω το δικαίωμα διαρκώς να με μειώνει πχ όταν της είπα πως πήρα ηλεκτρονικό τσιγάρο "Το χειρότερο που θα μπορούσες να κάνεις", μια άλλη φορά πως θέλω να γραφτώ σε έναν χορό που πάει μια γειτόνισσα με 15ευρώ το μήνα το χειρότερο που θα μπορούσα να κάνω… Όλα αυτά βέβαια κάπως τα αιτιολογεί, αλλά ότι και να κάνω, είναι το χειρότερο που μπορώ… συνέχεια αυτό ακούω… Και αυτό που κατάλαβα είναι πως δεν το κάνει για να με υποτιμήσει όπως νόμιζα… αλλά πως με έχει ήδη υποτιμήσει προ πολλού μέσα της ώστε όλα αυτά να της βγαίνουν πλέον αυθόρμητα… Και επειδή εγώ από πάντα ήμουν ο τύπος του ανθρώπου που ψάχνει να βρει που είναι λάθος και τι μπορεί να αλλάξει και η μάνα μου ο τύπος που δεν φέρει καμία ευθύνη κάνει την σχέση μας καταστροφική για εμένα και άσχημη για την μάνα μου γιατί πλέον κι εγώ διατυπώνω συνέχεια "κατηγόριες", έτσι τις αντιλαμβάνεται.
Το θέμα είναι πως τα 1 και 3 μπορώ να τα αλλάξω… Το 1 κάνοντας ακόμα λίγη υπομονή μέχρι να αρχίσω τα φάρμακα και το 3 παίρνοντας ξανά και διατηρώντας απόσταση ασφαλείας… και αυτό λέω να κάνω… είναι προτιμότερο να κλειστώ ξανά στο δωμάτιο μου και να κοιτάω τους τοίχους και να μην έχω όρεξη για τίποτα ούτε καν στο φόρουμ να μπω παρά να συνεχίσω τις μαλακίες που όλοι ξέρουμε τις συνέπειες… και ειδικά τώρα που έχω ήδη κλεισμένο ραντεβού με γιατρό… Και αυτό λέω να κάνω λοιπόν...
Αντρέα και Μυσπ σας ευχαριστω για το ενδιαφέρον.