ΧΡΕΙΑΖΟΜΑΙ ΒΟΗΘΕΙΑ

Νάντια νοιάζονται αρκετοί ,αλλά στην Ελλάδα δυστυχώς υπάρχει γεροντοκρατία.. Που πας να τους τονίσεις τα κακώς κείμενα και σου λένε αμέσως για χουντες, εμφυλίους, φτωχεια και να λές κι ευχαριστώ που έχεις ένα πιάτο φαί.
Οι ίδιοι για μία σύνταξη ακόμα και 350ε αρνούνται οποιαδήποτε αλλαγή σελίδας και νοοτροπίας. Θα ψηφισουν στις εκλογές πάλι τους ιδιους θα δεις.
Εχει ποτίσει το DNA τους οτι εδω δεν υπάρχει ελπίδα να γίνει σύγχρονο κράτος και σκοτώνουν στην κυριολεξία νέους ανθρωπους με 3πλάσσιο και τετραπλάσιο πνευματικό επίπεδο απ αυτους!

Quote:

---

Originally Posted by manos32

Νάντια καλησπέρα, η Ελληνική πραγματικότητα είναι μίζερη ,οπου πνίγει τις εσωτερικές ανάγκες που είναι στην ουσία η ψυχή μας, για την επιβίωση.
Είναι μια πραγματικότητα που δηλητηριάζει τους ανθρωπους ,τους αναγκάζει να γίνουν ρομπότ ,και αυτό φρόντισαν να μας το επιβάλλουν μέσα απο όλα τα είδη προπαγάνδας.
Δες τον κινηματογράφο του 60 και του 70 και θα καταλάβεις το εννοώ... Ολα για ένα κομμάτι ψωμί και τπτ άλλο.
Πολλοι άνθρωποι είναι κάπως ρομαντικοί και ελέυθεροι για να αντέξουν την τριτοκοσμική Ελλάδα.
Δεν θέλουν μόνο να τρωνε, να κοιμούνται, να βλέπουν τηλεόραση και να πηγαίνουν τουαλέτα.
Θέλουν και έχουν ανάγκη να βρούνε ένα νόημα στη ζωή τους, οπως εσύ! Κάτι να τους δίνει ζωή και όχι να τους την παίρνει.
Ετσι είμαι και γω, δυστυχώς δεν μπορώ να πνίξω τις ανάγκες μου για να βρω κάτι να με γεμίζει , και να βαράω όλη μέρα το κομπολόι που βλέποντας μπάλα και μ ένα σουβλάκι ξάπλα να την παλεύω.

---

Πολυ ωραιο το μηνυμα σου Μανο! Αντιπροσωπευτικο!

Καλά όπως το θέτεις έτσι, κανονικά απο μια ηλικία και πάνω δεν πρέπει να ψηφίζει ο κόσμος (το πιστεύω αυτό).
Αλλά και πάλι, κάπως πρέπει να ψαχτούμε κι εμείς.. Πέρα απο το τί λένε τα παπούδια..

Να ψηφίζει ,αλλά όχι μονο με γνώμονα το δικό του συμέρον,αλλά και του παιδιού του!!
Πως να ψαχτείς Νάντια μου όταν κάθε σου κίνηση ελέγχεται απο μια φεουδαρχία-γεροντοκρατία??
Που όταν στην Ευρώπη άρχισαν να παράγουν φάρμακα-αυτοκίνητα-ιατρικά μηχανήματα-ρούχα - μέχρι και διαστημόπλοια εδώ γέλαγαν και μας εριχναν στάχτη στα μάτια με πολυτεχνεια, ενα το χελιδόνι, ιστοριες γι αγρίους και δεν ξέρω τι άλλο?
Τι παραγωγικό τομέα χρειάζεται η Ελλάδα πλέον??? Αφισοκολλητές, Οπαδους, παπαδες, μπάτσους, και ψυχιάτρους..
Δεν αμφισβητω τα γεγονότα, αλλά παραμείναμε εκεί , και καταντήσαμε ο μέσος Νεοέλληνας να νομίζει οτι είναι απόγονος του Αριστοτέλη του Πλάτωνα και του Περικλη ,και να οδηγει σαν πιθηκος, να συμπεριφέρεται σαν αστοιχείωτος ανατολίτης...
Τώρα φοβάμαι πως είναι αργά για τους νέους.

Howtodream8 σ ευχαριστώ πολύ!!

Quote:

---

Originally Posted by Νάντια

Φίλε Μάνο, αυτό με το σουβλάκι και την μπάλα ήταν άκρως χαρακτηριστικό του κόσμου εδώ!
Το περίεργο είναι οτι κανείς δεν νοιάζεται...

---

δεν ειναι τοσο οτι κανεις δε νιαζεται αλλα οτι δεν εχεις βρει ακομα τον καταληλο για να σου απαντησει καπιες φορες το να διαπιστωνεις οτι καπιος σε γνωριζει πολυ καλα αυτο μπορει να σου προκαλεσει αρχικα φοβο αλλα ετσι ειναι η ζωη αυτο που σε γειωνει αρχικα σε ανεβαζει μετα σαν αυτο που λενε στο ραλι παιρνεις τη στροφη αργα για να βγεις γρηγορα.

Παιδιά, να προσθέσω πως έχουν σημασία και κάποιες λεπτομέρειες. (Και θα με ενδιέφερε να ακούσω και έναν ενδεχόμενο αντίλογο.)

Κάτι πολύ σημαντικό στην εύρεση μιας δουλειάς είναι και το networking. Ερχόμενος σαν "ξένος" σε έναν τόπο όταν δεν γνωρίζεις κανέναν και βασίζεσαι μόνο στα δικά σου μάτια και αυτιά υπάρχουν αρκετές ευκαιρίες που χάνεις. Όπως και να το κάνεις, στον τόπο που γεννήθηκες ή μεγάλωσες υπάρχουν περισσότερες γνωριμίες για να ρωτήσεις. Δεν θέλει ντροπή το να ψάχνεις δουλειά. Θέλει θάρρος και θράσος. Κυνηγήστε μια προσωπική επαφή (εάν είναι εφικτή). Είναι προτιμότερη από την ψηφιακή αποστολή βιογραφικού που κάποιες φορές γίνεται και μέσω προγραμμάτων ψάχνοντας για λέξεις κλειδιά, απρόσωπο τελείως.

Επίσης σημαντικό είναι και το αντικείμενο στο οποίο ψάχνεις. Λόγω της μαζικής κατεύθυνσης των νέων ανθρώπων προς τον τριτογενή τομέα (γιατί πολλοί είναι εκείνοι που δεν θέλουν να "λερώνουν" τα χέρια τους) επέρχεται και ένας κορεσμός.

Η μαύρη εργασία είναι κάτι πολύ συνηθισμένο δυστυχώς (λόγω ανάγκης και εκβιασμού/εκφοβισμού). Αν αισθάνεστε οτι είστε στην άκρη του γκρεμού κάντε ένα leap of faith με σκοπό την απόκτηση εμπειρίας, εργασιακής και μη. Το χειρότερο να φύγετε με πάθημα που γίνεται μάθημα και σας χτυπάει καμπανάκια σε μελλοντικές περιπτώσεις. Το καλύτερο με μια προυπηρεσία που θα μπορέσετε να προσθέσετε στο βιογραφικό και καποια συστατική.

Να είστε πολύ συνεργάσιμοι. Εντυπώσεις όπως του ξερόλα, του ημιμαθή, του "πεντελεπτά" και του κλασικού μ@λ@κ@ υπάρχουν σχεδόν σε όλους τους εργασιακούς χώρους. Σημασία έχει ο σκοπός σας. Είναι πιο σημαντικό κάποιες φορές το να μάθεις να κάνεις ελιγμούς από το να "βγεις από πάνω". Η ευθυνολογία έχει και τα όριά της!

Βάλ'τε νοητικά τον εαυτό σας στη θέση του εργοδότη. Σκεφτείτε τί θα ήταν κάτι που θα σας τραβούσε το ενδιαφέρον σε έναν υποψήφιο υπάλληλο.

Όλες οι προσπάθειες χρειάζονται ψυχικά εφόδια. Προσπαθήστε τις ώρες εκτός δουλειάς να κάνετε είτε πράγματα που σας γεμίζουν τις μπαταρίες, είτε να προγραμματίζετε για κάτι καλύτερο που μπορεί να σας προκαλεί προσμονή. Στατιστικά οι περισσότεροι άνθρωποι αλλάζουν καριέρα στη ζωή τους, οπότε μην μένετε κάπου έχοντας το σκεπτικό οτι αυτό θα κάνετε σε όλη σας τη ζωή.

Μην πέφτετε θύματα της ρουτίνας! Πολύ βασικό γιατί έτσι χαμηλώνεις πάρα πολύ τον πήχη.

Παντού τριγύρω υπάρχει αρκετή ξενοφοβία. Ποιος ο λόγος όταν δεν έχεις "κάτι" να χάσεις...;

Αλέξανδρε, δεν μου προκαλεί κανένα φόβο το να με ξέρει καλά κάποιος (αν κατάλαβα καλά αυτό που έγραψες πιό πάνω). Ψάχνω απαντήσεις, δεν τις βρίσκω, θέλω να αλλάξουν τα πράγματα γύρω μου, δεν αλλάζουν.
Προσπαθώ να συνετιστώ, να κάνω εγώ αλλαγές καλές, για μένα, διότι πιστεύω πως έτσι πρέπει να λειτουργεί η κοινωνία, να προσπαθεί ο καθένας ξεχωριστά να γίνεται καλύτερος. Όπως κάτι λείπει... Και αυτό το κάτι ούτε ξέρω τί είναι και με τρώει κι απο πάνω!

Μάνο, μου αρέσουν πολύ αυτά που γράφεις!! :)

Θα την βρούμε την άκρη Νάντια!! Υπομονή ,και γω ακριβώς τα ίδια με σένα περνάω.. Ολα ίδια!

Quote:

---

Originally Posted by Loading...

Παιδιά, να προσθέσω πως έχουν σημασία και κάποιες λεπτομέρειες. (Και θα με ενδιέφερε να ακούσω και έναν ενδεχόμενο αντίλογο.)

Κάτι πολύ σημαντικό στην εύρεση μιας δουλειάς είναι και το networking. Ερχόμενος σαν "ξένος" σε έναν τόπο όταν δεν γνωρίζεις κανέναν και βασίζεσαι μόνο στα δικά σου μάτια και αυτιά υπάρχουν αρκετές ευκαιρίες που χάνεις. Όπως και να το κάνεις, στον τόπο που γεννήθηκες ή μεγάλωσες υπάρχουν περισσότερες γνωριμίες για να ρωτήσεις. Δεν θέλει ντροπή το να ψάχνεις δουλειά. Θέλει θάρρος και θράσος. Κυνηγήστε μια προσωπική επαφή (εάν είναι εφικτή). Είναι προτιμότερη από την ψηφιακή αποστολή βιογραφικού που κάποιες φορές γίνεται και μέσω προγραμμάτων ψάχνοντας για λέξεις κλειδιά, απρόσωπο τελείως.

Επίσης σημαντικό είναι και το αντικείμενο στο οποίο ψάχνεις. Λόγω της μαζικής κατεύθυνσης των νέων ανθρώπων προς τον τριτογενή τομέα (γιατί πολλοί είναι εκείνοι που δεν θέλουν να "λερώνουν" τα χέρια τους) επέρχεται και ένας κορεσμός.

Η μαύρη εργασία είναι κάτι πολύ συνηθισμένο δυστυχώς (λόγω ανάγκης και εκβιασμού/εκφοβισμού). Αν αισθάνεστε οτι είστε στην άκρη του γκρεμού κάντε ένα leap of faith με σκοπό την απόκτηση εμπειρίας, εργασιακής και μη. Το χειρότερο να φύγετε με πάθημα που γίνεται μάθημα και σας χτυπάει καμπανάκια σε μελλοντικές περιπτώσεις. Το καλύτερο με μια προυπηρεσία που θα μπορέσετε να προσθέσετε στο βιογραφικό και καποια συστατική.

Να είστε πολύ συνεργάσιμοι. Εντυπώσεις όπως του ξερόλα, του ημιμαθή, του "πεντελεπτά" και του κλασικού μ@λ@κ@ υπάρχουν σχεδόν σε όλους τους εργασιακούς χώρους. Σημασία έχει ο σκοπός σας. Είναι πιο σημαντικό κάποιες φορές το να μάθεις να κάνεις ελιγμούς από το να "βγεις από πάνω". Η ευθυνολογία έχει και τα όριά της!

Βάλ'τε νοητικά τον εαυτό σας στη θέση του εργοδότη. Σκεφτείτε τί θα ήταν κάτι που θα σας τραβούσε το ενδιαφέρον σε έναν υποψήφιο υπάλληλο.

Όλες οι προσπάθειες χρειάζονται ψυχικά εφόδια. Προσπαθήστε τις ώρες εκτός δουλειάς να κάνετε είτε πράγματα που σας γεμίζουν τις μπαταρίες, είτε να προγραμματίζετε για κάτι καλύτερο που μπορεί να σας προκαλεί προσμονή. Στατιστικά οι περισσότεροι άνθρωποι αλλάζουν καριέρα στη ζωή τους, οπότε μην μένετε κάπου έχοντας το σκεπτικό οτι αυτό θα κάνετε σε όλη σας τη ζωή.

Μην πέφτετε θύματα της ρουτίνας! Πολύ βασικό γιατί έτσι χαμηλώνεις πάρα πολύ τον πήχη.

Παντού τριγύρω υπάρχει αρκετή ξενοφοβία. Ποιος ο λόγος όταν δεν έχεις "κάτι" να χάσεις...;

---

Στην δουλειά που είμαι τώρα, πήγα εντελώς απρόσωπα, χωρίς κανένα γνωστό. Τηλεφωνικό κέντρο είναι εξάλλου, δεν τους νοιάζει, έχει πολύ ζήτηση.
Σκοπεύω προσωπικά να μαζέψω τα λεφτά για την σχολή, να μαζέψω και λίγα ακόμα για κανα δυο πράγματα που θέλω να κάνω, και μετά παραιτούμε!
Αλλά, και την σχολή να τελειώσω, νιώθω πως δεν θα καταφέρω να κάνω Τ-Ι-Π-Ο-Τ-Α...
Επίσης, δεν έχω ούτε όρεξη, ούτε δύναμη να κάνω το οτιδήποτε γενικότερα πλέον... Σκέφτομαι τα χειρότερα, θέλω να καταστρέψω ό,τι υπάρχει γύρω μου!
Συνέχεια σκέφτομαι πώς μπορώ να πατήσω την αδικία γύρω μου...

τεμπελα???μα κανεις τοσα πραματα ρεσυ!!¨)¨),, τεμπελα θα εισουν αν οσα εχεις κανει ελεγες ότι πρεπει να τα κανεις!!¨)¨),,αν τα οσα εχεις κανει μεχρι τωρας ηθελες αλλα βαριοσουν να τα κανεις!!
για την δικημου γνωμη δεν εισαι τεμπελα !! απλα θες να κανεις πιο πολλα πραματα,κι επειδή δεν εχεις κανει το παραπανω λες ότι εισαι "τεμπελα". φιλημου,, νομιζω ότι πρεπει να ζητάμε κι να πιεζουμε τον εαυτομας να κανει παντα το κατις παραπανω! αλλα με μετρο!!

Δεν ξέρω.. Μου το έχουν πεί κι άλλοι πως είμαι "τεμπελίτσα"...
Δεν ξέρω τί να πιστέψω πια..

Quote:

---

Originally Posted by Νάντια

Συνέχεια σκέφτομαι πώς μπορώ να πατήσω την αδικία γύρω μου...

---

Ανάλογα με τις ηθικές σου αξίες ναι, θα το νιώσεις αυτό σαν άνθρωπος.
Αν δεν είσαι αναίσθητος και αν δεν έχεις καταφέρει ακόμα να κάνεις πανοπλία σου τις δύσκολες καταστάσεις που μπορεί να πέρασες, ναι.
Υπάρχει όμως ένα μεγάλο αλλά σε αυτό το συναίσθημα.
Να είσαι στην κατάλληλη θέση για να το κάνεις...

Αν θες, συγκεκριμενοποίησε αυτό που εννοείς και πες ένα παράδειγμα αδικίας που αισθάνεσαι οτι μπορείς/μπόρεσες να βοηθήσεις.

Αλλιώς πρέπει να αναγνωρίσεις οτι στην παρούσα φάση δεν σου προσφέρει κάτι αυτό το συναίσθημα.
Και μπορείς να υποσχεθείς στον εαυτό σου οτι αργότερα με περισσότερες δυνάμεις και σε καλύτερη φάση θα το επισκεφθείς πάλι...

Πιστεύω οτι είναι που δεν έχεις δει ακόμα αποτελέσματα από τους κόπους σου.
Υπομονή και επιμονή, τελειώνεις τη σχολή σου.
Μην παρατήσεις κατευθείαν τη δουλειά σου.
Ακόμα και προτού τελειώσεις, προσπάθησε να πάρεις εφόδια για την επόμενη κατάσταση.
Ξεκίνα να ρωτάς τους διδάσκοντες για το τί μέλλει γενέσθαι στο αντικείμενο, βρες παιδιά που έχουν τελειώσει, ρώτα και μάθε εκ των προτέρων.

Quote:

---

Originally Posted by Loading...

Αν θες, συγκεκριμενοποίησε αυτό που εννοείς και πες ένα παράδειγμα αδικίας που αισθάνεσαι οτι μπορείς/μπόρεσες να βοηθήσεις.

---

Δεν βρίσκω τίποτα.. Το μόνο που θα μπορούσα να κάνω είναι να ξεμπροστιάσω εργοδότες που έχουν προσωπικό χωρίς ασφάληση... Και έτσι να τους κλείσω το μαγαζάκι!
Θεωρώ πως όσοι φέρονται άδικα σε κάποιο τομέα, πρέπει να τους στερούντε τα αντίστιχα δικαιώματα.
Πχ, ένας γιατρός που παίρνει φακελάκια, πρέπει να του απαγορευτεί να ξανα εργαστεί σε οτιδήποτε έχει να κάνει με ιατρική ή, άνθρωποι που εργάζονται σε εκπαιδευτικούς χώρους, όπως ΙΕΚ και φροντιστήρια και κάνουν την ζωή των μαθητών δύσκολη λόγο οικονομικών, πρέπει να τους απαγορευτεί να ξανα δουλέψουν σε ό,τι αφορά εκπαίδευση!
Και μετά οι σκέψεις μου πάνε ακόμα παραπέρα, μιλάμε για παράνοια πλέον...

Quote:

---

Originally Posted by Νάντια

Δεν βρίσκω τίποτα.. Το μόνο που θα μπορούσα να κάνω είναι να ξεμπροστιάσω εργοδότες που έχουν προσωπικό χωρίς ασφάληση... Και έτσι να τους κλείσω το μαγαζάκι!

---

Συμφωνώ μαζί σου στο αίσθημα της "θείας δίκης" αλλά για να καταλάβεις τί εννοούσα πριν σχετικά με την θέση, έτσι θα έπαιρνε η μπάλα και τους ανασφάλιστους και θα τους παρέσυρε σε έναν καινούργιο κύκλο ανεργίας. Αν όμως μπορούσες να εξασφαλίσεις την εργασία τους (ήσουν δηλαδή στην κατάλληλη θέση νομικά, εργοδοτικά ή όπως αλλιώς), τότε θα μπορούσες δικαιωματικά να τον καρφώσεις.

Νομίζω πάντως πως όλα αυτά τα καταλαβαίνεις και από μόνη σου.
Βάλε λίγο πείσμα μπροστά και στόχευσε σε μια θετική και επιθυμητή κατάσταση και όχι απλά σε αποφυγή μιας αρνητικής κατάστασης. Είναι τεράστια η ψυχολογική διαφορά μεταξύ αυτών των δύο αν το σκεφτείς καλά! Στο δεύτερο έχεις περιττή καταστροφολογία και τρομερό άγχος, ενώ, στο πρώτο ενδεχομένως να μπορέσεις να βάλεις και παρωπίδες μέχρι να τα καταφέρεις!

Quote:

---

Originally Posted by Loading...

Συμφωνώ μαζί σου στο αίσθημα της "θείας δίκης" αλλά για να καταλάβεις τί εννοούσα πριν σχετικά με την θέση, έτσι θα έπαιρνε η μπάλα και τους ανασφάλιστους και θα τους παρέσυρε σε έναν καινούργιο κύκλο ανεργίας. Αν όμως μπορούσες να εξασφαλίσεις την εργασία τους (ήσουν δηλαδή στην κατάλληλη θέση νομικά, εργοδοτικά ή όπως αλλιώς), τότε θα μπορούσες δικαιωματικά να τον καρφώσεις.

Νομίζω πάντως πως όλα αυτά τα καταλαβαίνεις και από μόνη σου.
Βάλε λίγο πείσμα μπροστά και στόχευσε σε μια θετική και επιθυμητή κατάσταση και όχι απλά σε αποφυγή μιας αρνητικής κατάστασης. Είναι τεράστια η ψυχολογική διαφορά μεταξύ αυτών των δύο αν το σκεφτείς καλά! Στο δεύτερο έχεις περιττή καταστροφολογία και τρομερό άγχος, ενώ, στο πρώτο ενδεχομένως να μπορέσεις να βάλεις και παρωπίδες μέχρι να τα καταφέρεις!

---

Δίκιο έχεις βασικά.. Απλώς δεν μπορώ ποτέ να είμαι σταθερή στο σωστό mood.. Πάντα πέφτω..