Printable View
Εμένα δεν μου φαίνεται πάντως οτι δεν το έχεις σκεφτεί ποτέ.Εδω έχεις αναλύσει πιο πολύ τον γαμπρό από ότι τον δικό σου.Δεν ξέρω αν θα έκανες κάτι με τον άντρα της αδερφής σου και το απεύχομαι,όμως εμένα μου δίνεις την εντύπωση οτι σε γοητεύει το "ενδιαφέρον" που δείχνει.Απο τα λεγόμενα σου δεν μένει καν κοντά σας και θα τους ξαναδείς σε δύο μήνες.Γιατί παίζει τόσο μεγάλη σημασία στην ζωή σου;Αλήθεια μήπως κατά βάθος θα ήθελες να βρείς έναν άντρα σαν αυτόν;Quote:
Originally Posted by nikiii
Καμία σχέση δεν τον βλέπω ερωτικα αλλά αναφέρω ότι στην αρχή έλεγε άσχημα πράγματα και ίσως τώρα με συμπάθησε κάπως.. Το αναφέρω γιατί τόσο καιρό έβαζε εμπόδια στην ζωή μου και αυτό είναι κάτι που με αγχώνει. Όσο για τον δικό μου μας τελείωσε
Εγώ εχω σαν πρότυπο πάντα τον πρώην μου που είχα 5 χρόνια μπορεί να μην άξιζε αλλά έβγαζε μια ηρεμία(αυτό με τράβηξε) και μου έμαθε με τον τρόπο του να είμαι κι εγώ έτσι αν και ήδη ήμουν αλλά το σεξ που κάναμε ήταν τέλειο αν ήταν λίγο καλύτερος χαρακτήρας θα ήταν μια χαρά κι όσο να είναι πάντα ήθελε να με βλέπει συναντιόμασταν το πιο πολύ 3 φορές την εβδομάδα. Μου είχε πει ότι θέλει να το κάνουμε για πάντα. Τον αγάπησα γι'αυτό και δεν μπορούσα να είμαι μαζί του. Μου τη δίνουν οι ανόητοι καφέδες και τα πολλά τα λόγια. Ναι θα μου άρεσε και να ταιριάζω με τον άλλον σε πολλά αλλά όχι και να με κρίνει άσχημα η να μου φωνάζει αυτό είναι το χειρότερο που μπορεί να κάνει κάποιος ειδικά αν δεν υπάρχει λόγος γιατί τον ξεγραφω κατευθείαν αυτό ας πούμε δεν το έκανε πότε. (είμαι ευαίσθητη) και φυσικά να μην με κατηγορεί και να λέει ανακρίβειες ούτε φυσικά να μιλάει χωρίς σταματημό όλη την ώρα(ούτε αυτό το έκανε) Έτυχε επίσης στο αυτοκίνητο του να μου πέσουν 5 ευρώ αλλά το είδε κατευθείαν και μου το έδωσε επίσης έτυχε να μου πέσει κι ένα βραχιόλι και γύρισε πίσω με το αμάξι εκείνη την στιγμή να μου το δώσει. Δεν τον θέλω πλέον αλλά όσο να είναι μου έβγαζε μια μονιμότητα. Θυμάμαι που έκλαιγε γιατί ήθελα να φύγω και πάντα με έψαχνε. Προσπαθούσε να με κρατήσει στη ζωή του έστω και με ψέματα καμιά φορά δεν παραδέχτηκε ότι είναι αλλού. Με εκνευρίζαν πολλά αλλά εκείνος δεν μιλούσε όταν θύμωνα. Έδειχνε να στεναχωριεται αλλά ήθελε να με βλέπει. Θα μπορούσε να έχει άλλες 1000 αλλά εμένα δεν με άφηνε και φυσικά δεν ήθελε να με φανταστεί με άλλον. Μου έλεγε μην πας άσχετα με όσα έγιναν πριν. Δεν ήθελε σε καμιά περίπτωση αν και είχα πολλούς λόγους κι εκείνος ήξερε ότι είχα και τελικά το έκανα προς το τέλος. Θα ήθελα να βρω έναν σαν τον πρώην μου να έχει λίγα από αυτα και φυσικά πολλά περισσότερα που είναι τα βασικα για μια ουσιαστική σχέση. Ήταν ο μόνος που δεν έκρινα και φοβόμουν να μιλήσω στους άλλους για να μην κρίνουν κι αναγκαστώ να τον χάσω η να ακούσω αυτα που ήδη φανταζόμουν. Είχα κάτι σαν ψύχωση μαζί του. Ήταν ένα χρόνο πιο μεγάλος. Όταν είχαμε χωρίσει την πρώτη φορά μου είχε πει ότι έχει κάποιο πρόβλημα προσωπικό(όχι υγείας όπως είχε πει) και δεν μπορεί να έχει σχέση. Μετά από 7 μήνες με ξαναβρήκε βέβαια. Μάλλον θεωρούσε πρόβλημα την άλλη.
Απλά μου την δίνει γενικά μιλάω γιατί κάποιες που ενώ δεν έχουν θυσιαστεί, δεν έχουν προσπαθήσει και φέρονται με τον χειρότερο τρόπο τις κρατάνε. Δεν τους βλέπω πλέον σαν κάτι παραπάνω από κάτω κεφάλι. Ποιος είναι αυτός που μπήκε μέσα στο σπίτι μου να κρίνει εμένα και να συγκρίνουν από τότε οι δικοί μου ότι πρέπει κι εγώ να γραπωσω το γαϊδούρι κατευθείαν. Πολλές φορές τους λέω ότι δεν θέλω να παντρευτώ. Πως να θέλω υπό αυτές τις συνθήκες; τον έκανα να μην με κρίνει τόσο πολύ αυτό εννοώ γιατί θέλω να καταλάβει ότι εχω κι εγώ ανάγκες. Είναι πολλά που βλέπω κι όλα γυρνάνε επάνω τους όσα είπαν και το ανακαλύπτω σιγά σιγά. Σαν να δικαιώνομαι στο τέλος. Εκείνη την ώρα θέλω πολύ να βγάλω τον κυνισμό μου αλλά κρατιεμαι. Έτυχε να ακούσω να πει στην μάνα ότι δεν εχω μυαλό. Η μάνα μου του είπε ότι εχω κι εκείνος είπε μεταξύ μας τώρα είμαστε μπορείς να πεις και του είπε ότι εχω. Στις αρχές και πριν κάποιους μήνες επειδή λίγο μιλήσαμε οι δύο μας είπε στην αδερφή μου ότι εχω. Αυτή μου το είπε. Κι αυτός ας πούμε έχει πει καιρό μετά που με έκρινε ότι θέλει να πάει σε ψυχολόγο γιατί πιέζετε από την δουλειά του. Κακό δεν είναι κακό είναι να κρίνει κάποιος και να γυρνάν όλα πάνω του.
Και τις ειχε-παραλληλα με σεναQuote:
Originally Posted by nikiii
ΥΓ Νικη μου λυπαμαι που στο λεω αλλα εισαι πουτσοδουλη
Δεν ιδρώνει το αυτι μου καθόλου με αυτό που λες. Αντίθετα χαμόγελαω πλέον με τέτοιου είδους χαρακτηρισμούς. Ούτε με αφορά ο καθένας όπως γουστάρει να είναι. Ένιωσα πράγματα γι'αυτόν πολλά και πέρα από αυτό. Επίσης με ενδιαφέρουν και πολύ ουσιαστικότερα πράγματα αλλά αυτα είναι πολύ σπάνια να τα βρεις και δεν πιστεύω πια σε αυτα.
Το ουσιαστικο δηλαδη ειναι οτι δε σου εκλεβε λεφτα (αυτο ελειπε) και δεν ηθελε να τον κερατωνεις (βρες μου εναν που να θελει).
Και παρολο που σε βιασε (οπως λες) τον εχεις για προτυπο.Οκ.
Όχι γι'αυτούς τους λόγους γιατί ήταν κάπως ήρεμος. Πρότυπο εχω το εμφανισιακό θέμα. Έμενε και κοντά σε μένα εκείνος μόνη τον βρήκα εκείνος με βρήκε βασικα. Από τότε όσο να είναι δεν βολεύει ούτε τους άλλους για συνέχεια ούτε εμένα για οικονομικούς λόγους. Εκείνοι θέλουν βενζίνη ας πούμε
Οταν λες ηρεμος..?Quote:
Originally Posted by nikiii
Δεν φώναζε και δεν ήταν νευρικός. Εγώ όταν νευριαζα με κάποια πράγματα πολύ βασικα εκείνος μιλούσε ήρεμα άλλες φορές δεν απαντούσε και στεναχωριοταν σαν να ήθελε αλλά να μην μπορούσε να κάνει κάτι για να είναι μαζί μου γι'αυτό λέω θα μπορούσε να μην ασχοληθεί ξανά μαζί μου και να έχει άλλες καλύτερες αφού εγώ τον στεναχωρουσα. Ήταν κάπως χαμηλών τόνων. Πολλές φορές μου έλεγε ότι είμαι το καλύτερο κορίτσι που έχει γνωρίσει. Δεν ήταν άνετος. Ήταν σαν κάτι να τον βασανίζει. Τέλος πάντων έβλεπα διαφορετικά τα πράγματα η ίσως ήθελα να τα δω αλλιώς. Τα μάτια κάποιου που είναι πραγματικά ερωτευμένος βλέπουν διαφορετικά από αυτόν που δεν είναι κι εγώ ήθελα και είχα ανάγκη να πιστεύω στην φαντασία μου. Είναι φορές που πίστευα ότι θα είμαστε μαζί για πάντα και θα παντρευτούμε κι ότι θα άλλαζε. Τώρα ότι και να μου πουν δεν με πληγώνει αρκεί να μην τον δω με άλλη να μην ακούσω ότι έχει άλλη και γενικώς να μην τον δω ούτε ζωγραφιστό γιατί με πιάνει άγχος και αϋπνία. Η αλήθεια είναι ότι αυτό το λίγο ενδιαφέρον δηλαδή να κλάψει να στεναχωρηθεί να είναι σε απόγνωση κι ότι κάτι πρέπει να κάνει γι'αυτό δεν το είδα σε κανέναν άλλο δεν χρειάστηκε. Τον έβλεπα σαν δικό μου άνθρωπο ήξερα όμως ότι δεν ήταν. Πολλές φορές τυχαίνει να περνάω από τα μέρη που συναντιόμασταν και τα κοιτάζω πάντα και δεύτερη φορά και κλαίω. Νιώθω σαν να λείπει το αμάξι του από εκεί. Πάντως πλέον αν μου πει κάποιος να διαλέξω αυτόν η άλλους της μιας ώρας θα διαλέξω το δεύτερο. Δεν μπορώ να ζω στο ίδιο άγχος πια. Είμαι ελεύθερη από εκείνον. Δεν εχω να περιμένω πια κάτι γι'αυτό και νιώθω καλύτερα.
Είναι άρρωστο να σκέφτεσαι μια σκιά από το πρωί μέχρι το βράδυ και να μην έχεις δύναμη να κάνεις απολύτως τίποτα. Να δικαιολογείς τα πάντα μόνο και μόνο να μην τον χάσεις(όχι από συμφέρον από αγάπη). Πόσο άδικο είναι τελικά έναν άνθρωπο που ένιωσες πολλά γι'αυτόν να πρέπει να τον δεις σαν ξένο γιατί ίσως και αυτός να θέλει η να πρέπει να γίνεις κι εσυ ξένος για εκείνον κι ούτε σαν φίλος του να μην μπορείς να είσαι. Σαν να μην γνωριστηκατε πότε.