Printable View
somuchpain Δεν ξερω τι να πω για να σε παρηγορησω...ειναι τοσο σκληρο αυτο που περνας.Σου ευχομαι κουραγιο,δυναμη και υπομονη.Αν δεις οτι χρειαζεσαι βοηθεια ψυχιατρου η ψυχολογου καλο θα ηταν να πας.Αυτο που περασες ειναι μεγαλο σοκ και πολυ δυσκολο.
Quote:
Originally Posted by spiros1981
Εδω θα συμφωνησω .
Καλησπέρα... Δεν έχουν αλλάξει αυτά που νιώθω δυστυχώς. Τα κρύβω πιο καλά όμως πια. Νιώθω ότι έχει καταστραφεί η ζωή μου και δυστυχώς όντως έχει καταστραφεί. Δεν θα ζήσω πότε με αυτόν που θέλω. Αλλά βλέπω όλους τους άλλους γύρω μου να κάνουν όσα θέλουν πραγματικότητα, ενώ εμείς δεν τα καταφέραμε πότε. Δεν θα καταλάβω ποτέ το γιατί.
Ακόμα μέσα μου φωνάζω γιατί. Γιατί εκείνος; Γιατί εμάς; Πέρασε ένας χρόνος και 6 μήνες και πάμε για 7. Πόσο μου λείπει, πραγματικά δεν περιγράφεται. Είναι τρομακτικό να ξυπνάω το πρωί και να ξέρω ότι πρέπει να πάω στο κοιμητήριο για να είμαι κοντά του.
Η αλήθεια είναι ότι εύχομαι να τον συναντήσω σύντομα. Πιστεύω ότι δεν έχω πολύ ζωή ακόμη. Δεν νομίζω ότι γίνεται να είμαστε χωριστά.
Θέλω να φύγω μακριά ακόμα και από την οικογένειά μου. Τους αγαπώ αλήθεια. Αλλά δεν αντέχω να τους βλέπω όλους να προχωράνε. Είχαμε κι εμείς τόσα όνειρα, τόσα σχέδια... Δεν αντέχω να είμαι γύρω από τη ζωή που έχασα. Εύχομαι να φύγω μακριά μια μέρα. Μια αμνησία ίσως να με βοηθούσε. Αλλά πώς γίνεται να ξεχάσω αυτό του το χαμόγελο; Πόσο ερωτευμένη γίνεται να είμαι ακόμα και τώρα... Πόσο άδικη είναι η ζωή.
κοπελια συλληπητηρια καταρχην.ο θανατος ειναι ο χειροτερος χωρισμος γιατι χανεις καθε ευκαιρια επανασυνδεσης κ σιγουρα δε θα εχουν μεσολαβησει καυγαδες,απιστια κτλ που οδηγησαν στον χωρισμο ωστε να μπορεσεις να απομυθοποιησεις τον αλλον.αυτη τη στιγμη λογικο να θεωρεις πως ηταν ο τελειος,το αλλο σου μισο κτλ αλλα νομιζω πως πιεζεσαι πολυ να γινεις ευτυχισμενη χωρις αυτον.ειναι ακομη συντομο κ σε συμβουλευω να πενθησεις.ναι να κλαψεις οσο περισσοτερο μπορεις.χωρις να σε νοιαζει πως θα ησασταν,αν οι αλλοι προχωρανε κτλ.απλα πενθησε την απωλεια.αργα η γρηγορα θα συνελθεις.ειναι μαλλον το μονο θεμα που πραγματικα ο χρονος ειναι ο καλυτερος γιατρος.εχασα μικρος τον πατερα μου κ εκανα τις ιδιες σκεψεις γιατι σε μενα,γιατι αυτον.ολοι μου ελεγαν για τον χρονο.δε το καταλαβαινα ωσπου μια μερα επαψε να με ενοχλει η απωλεια.δεν τον ξεχασα κ ακομη με ενοχλει οταν ακουω τη λεξη ''μπαμπα'' αλλα δεν εχω την ιδια θλιψη οπως τον πρωτο καιρο.παρε τον χρονο σου να πενθησεις λοιπον κ σιγα σιγα βρες δυναμη απο τους φιλους κ την οικογενεια σου.αν κ δε το συνιστω γιατι πιστευω πολυ στη δυναμη της οικογενειας κ των φιλων, οταν νιωσεις καλυτερα κ με πιο καθαρη σκεψη σκεψου τη πιθανοτητα να κανεις μια νεα αρχη καπου αλλου.νεα πολη,νεα εργασια,νεα εσυ.
Βασικά εγώ το αντίθετο του ευτυχισμένη θα έλεγα ότι προσπαθώ. Ούτε καν βγαίνω από το σπίτι πέρα από το κοιμητήριο και την πεθερά μου ή όταν είναι ανάγκη κάποια αναγκαστική οικογενειακή επίσκεψη. Μετά από 1 χρόνο και 7 μήνες κλαίω ακόμα σχεδόν κάθε μέρα. Είναι εξουθενωτικό και δεν αντέχεται. Θέλω να φύγω για να μην με κρίνει κανείς. Όλοι θέλουν να βγάλω τα μαύρα αλλά εγώ δεν μπορώ. Δεν ξέρω τι να κάνω αλλά δεν μπορώ. Είμαι η μόνη που δεν δουλεύω και νιώθω να Περισσεύω. Θέλω να αντέχω να ξυπνάω το πρωί, σίγουρα δεν πιστεύω ότι θα γίνω ευτυχισμένη πότε ξανά. Όχι την ευτυχία που ένιωσα με εκείνον. Όσοι με βλέπουν σε παλιές φωτογραφίες δεν με αναγνωρίζουν. Οπότε τις βλέπω λέω εκείνη η κοπέλα... Για τον ίδιο μου τον εαυτό. Δεν είμαι πια εκείνη η κοπέλα. Και είναι πολύ άδικο. Παρά πολύ άδικο. Το λάθος κάποιου άλλου να καταστρέψει τη δική μου ζωή.
Ασχημο πράγμα η απώλεια και όχι η απλή απουσία. Είσαι μπροστά σε ένα κόστος και καλεισαι να το αντέξεις και να το χειριστείς. Δεν ξέρω γιατί σε σένα αλλά κάποιος μου είχε πει κάποτε ότι στην ζωή μας μας έρχονται πράγματα που μπορούμε να τα αντεξουμε. Φαίνεται πως είσαι ένας άνθρωπος δυνατός και πως για να ζεις κάτι τέτοιο σημαίνει ότι μπορείς να καταφέρεις να το αφήσεις πίσω σου. Μακάρι η ζωη να ήταν απλή , ευχάριστη και δίκαιη για όλους μας αλλά δεν είναι. Ψυχική υγεία δεν είναι η χαρά και η ευτυχία. Ψυχική υγεία είναι να περπατάς σε ένα τεντωμένο σκοινί μπορώντας να κρατήσεις τις ισορροπίες! Σου εύχομαι ολόψυχα να βρεις την ψυχική σου υγεία και σκέψου πως όλα στην ζωή μας έρχονται για να μας διδάξουν κάτι. Ακόλουθα τα σημάδια. Ζήσε την μαυρίλα όσο κρατήσει και μην αισθάνεσαι ότι χρωστάς τίποτα σε κανέναν. Όταν μπορέσεις να σηκωθείς στα ποδια σ θα το κάνεις . Όμως μην παραιτεισαι βρε κοπέλα μου! Σήκω κλάψε γονάτισε και ξανασηκω! !!Έχεις κάθε δικαίωμα να έχεις οργή και απορίες αλλά κανείς δεν θα σου απαντήσει αν όχι εσύ και κάνεις δεν θα σε βοηθήσει αν όχι εσύ! Φιλιά πολλά και αγάπη!Quote:
Originally Posted by somuchpain
να θυμασαι οτι εφυγε απο την ζωη ευτυχισμενος ξεροντας οτι τον αγαπας θα ειναι δυσκολο να τον ξεπερασεις γιατι πολυ απλα δεν θελεις να τον ξεπερασεις ουτε να τον ξεχασεις θα νοιωθεις οτι τον προδιδεις καλη δυναμη ευχομαι
Έχω μια κακή βραδιά απόψε. Νιώθω ένα βάρος, τεράστιο.
Παλεύω καιρό να βρω δουλειά και έχω πολλές πιθανότητες να πάρω μια δουλειά που θα ήθελα να κάνω. Όχι τόσο γιατί μου αρέσει αλλά γιατί μου παρέχει αυτά που θέλω. Τα αυτονόητα. Χάρηκα όταν με πήραν τηλέφωνο. Μετά από καιρό ένιωσα ότι χάρηκα. Έχω περάσει αρκετές απογοητεύσεις σε αυτόν τον τομέα και πραγματικά χρειαζόμουν ένα καλό νέο. Πήγα, δοκίμασα και φυσικά αγχωθηκα αλλά γύρισα ανεβασμένη. Αγχωμένη εντελώς αλλά με ένα θετικό συναίσθημα.
Μέχρι που νύχτωσε ρε γαμώτο. Νιώθω ότι αν πιάσω αυτή τη δουλειά θα παγιδευτώ εδώ. Και θέλω να φύγω μακριά. Αλλά δεν έχω που να πάω. Δεν μπορώ να φύγω χωρίς τίποτα. Μακάρι να με προσλάβουν αλλά πείτε μου κι εσείς, τι ζωή είναι αυτή; Να ξαπλώνω και να απορώ ποιο το νοημα; Πω πω! Έχω την υπόλοιπη ζωή μου μπροστά μου να μου λείπει τόσο; Τι άδικο που είναι. Τι δύσκολη που είναι η ζωή. Πόσο τυχεροί είστε όσοι έχετε μια αγκαλιά. Ελπίζω να την αξιοποιείτε και να μην κοιμάστε πλάτη πλάτη τα βραδια. Τον αγαπάω τόσο πολύ που με σκοτώνει. Η απουσία του με σκοτώνει.