Printable View
να σαι καλα!!χαιρομαι αν σε βοηθησα εστω κ λιγο!δεν ειμαι γιατρος γι'αυτο κ δεν μπορω να αναλυσω το θεμα αλλα επειδη κ γω σκεφτομαι το θεμα της εγκυμοσυνης ενημερωθηκα σχετικα γιατι θα ειναι χαρα Θεου οποτε κ αν γινει αυτο!βρες καποιον γιατρο κ πες του ολες τις σκεψεις κ τους φοβους σιγουρα θα σου λυσει ολες τις αποριες κ θα εισαι κ εσυ πιο ησυχη εφοσον γνωριζεις τα πραγματα ακριβως οπως ειναι!
θα ερθει απο μονο του κ αν δεν ερθει επειδη δεν εχει βρεθει ο καταλληλος υπαρχουν κ αλλοι τροποι!
αν το παρακολουθεις με γιατρο δεν παιζει θεμα!
Κύκνε εγώ ξέρω πολλές γνωστές μου που έκαναν υγιέστατα παιδιά πάνω από τα 40 και ήταν το πρώτο τους παιδί. Είναι ανάλογα στον οργανισμό ποτέ δεν ξέρεις.
Καταρχην συντροφο εχεις?Και οταν λεμε συντροφο εννοουμε συντροφο που θελει να γινει και πατερας.. Αν δεν τον εχεις το θεωρω λιγο αστειο να ξεκινας απο το "θελω παιδι" και οχι απο το "ψαχνω - θελω συντροφο" στην ζωη σου εννοω.. Βρες τον πρωτα και υστερα σκεψου και την μητροτητα..
Και μια ερωτηση.. Θεωρεις οτι θα μπορουσες να υποστηριξεις την ευθυνη που εχει η αποκτηση ενος παιδιου? Επισης το θελεις πραγματικα ή νιωθεις οτι πρεπει επειδη εχεις την ταδε ηλικια?
Κορίτσια, σας ευχαριστώ πολύ! :D Θα ρωτήσω και τη γυναικολόγο μου κάποια στιγμή που θα πάω αλλά ήθελα να πάρω μια ιδέα σχετικά...
Κι ίσως να αναφέρω και την φοβία μου μήπως την ξεπεράσω πιο εύκολα αν και βλέπω ψυχολόγο εν μέρει για το λόγο αυτό γιατί με κρατάει πίσω όσον αφορά τις σχέσεις μου γι' αυτό κι αγχώνομαι γιατί δεν με βλέπω να αποκαθίσταμαι σύντομα τόσο δύσπιστη που είμαι... :p
Όχι, δεν έχω τώρα μνημόνιο... :o Σίγουρα αυτό είναι το πρώτο βήμα αλλά γι' αυτόν ακριβώς το λόγο κι αγχώνομαι επειδή δεν έχω και δεν ξέρω αν θα αποκτήσω σοβαρή σχέση όσο ακόμα με παίρνει ο χρόνος...Quote:
Originally Posted by mnimonio
Πολύ σωστή η ερώτηση σου και για ν' απαντήσω αυτή τη στιγμή δεν νιώθω 100% πως μπορώ να το κάνω γι' αυτό και σύντροφο να είχα, δεν θα διάλεγα αυτή τη στιγμή για ένα παιδί πρέπει να ισορροπήσω λίγο ακόμα το άγχος, τη θλίψη μου και να σταματήσω οριστικά τα κοψίματα (αν κι έχει μειωθεί κατά πολύ η συχνότητα τους ευτυχώς)...
Αλλά ναι, το θέλω πραγματικά, λατρεύω τα παιδιά...
Μου δίνεις ελπίδα τώρα, να ΄σαι καλά! :D Άντε μπας και χαλαρώσω λίγο...Quote:
Originally Posted by δελφίνι
Κορίτσι μου μην αγχώνεσαι θα πρέπει έτσι όπως διαβάζω το θέμα σου να μιλήσεις με τον ψυχολόγο σου.Quote:
Originally Posted by Κύκνος
Καταρχάς θα πρέπει να βάλεις στόχους εφόσον το θέλεις τόσο πολύ το παιδί.
1st στόχος θα είναι να βρεις έναν καλό σύντροφο που να θέλει οικογένεια και εάν ο
1st στόχος δεν είναι εφικτός αμμεσα τότε θα πρεπε να αναζητήσεις την λύση του δότη
Όμως θα πρέπει όλα τα παραπάνω για να συμβούν να είσαι απόλυτα συνειδητοποιημενη και έτοιμη εάν δεν πετύχει ο
1st στόχος να προχωρήσεις αμέσως στον
2ond στόχο, γιατί όπως και να το κάνουμε η ηλικία πιέζει.
Όσο αναφορά το παιδί υπάρχουν πολλές εξετάσεις που δείχνουν εάν υπάρχει κάποιο θέμα με το παιδί από πολύ νωρίς πλέον, οπότε μην σε αγχώνει τόσο αυτό.
Και εγω τα λατρευω τα παιδια... Των αλλων ομως!Quote:
Originally Posted by Κύκνος
Τελος παντων , θα ελεγα να μην προσθετεις ακομα ενα αγχος στην ζωη σου , εννοωντας την αγωνια του "ποτε θα γινω μανα" .. Φροντισε την ψυχη σου , τον εαυτο σου , βρες εναν συντροφο , ερωτευσου και αν ειναι κατι να ερθει θα ερθει!
Δεν σε πηραν τα χρονια :)
Λοιπόν, άμεσα δεν μπορεί να γίνει έτσι κι αλλιώς γιατί τώρα δεν έχω και την απαραίτητη οικονομική κατάσταση για να φροντίσω ένα παιδί δυστυχώς :(Quote:
Originally Posted by marsia
Αυτό ακριβώς με αγχώνει όμως ότι η ηλικία πιέζει και δεν ξέρω τι να κάνω, επίσης δεν είναι το όνειρο μου ν' αποκτήσω μόνη μου ένα παιδί αλλά μέσα σε μια ευτυχισμένη οικογένεια...
Χα χα, να ΄σαι καλά μ΄έκανες και γέλασα! :DQuote:
Originally Posted by mnimonio
Καλά τα λες γιατί ήδη έχω αρκετό άγχος και πρέπει πρώτα απ' όλα να φροντίσω τον εαυτό μου αν θέλω να μπορώ να φροντίσω κι αργότερα κάποιον άλλον αλλά έχω μια ένσταση όσον αφορά τα χρόνια...στα 37 δεν είμαι αρκετά μεγάλη ώστε να αρχίσω να αγχώνομαι;
Συνεπώς καλό θα ήταν να κοιτάξεις πρώτα τα επαγγελματικα σου και δευτερευοντως όλα τα υπόλοιπα.Quote:
Originally Posted by Κύκνος
Δεν γνωρίζω εάν εργάζεσαι, καλό θα ήταν να εστιάσεις εκεί όλη σου την ενέργεια και τα υπόλοιπα θα έρθουν μόνα τους.
Όχι αυτό το διάστημα, ανήκω κι εγώ σε όσους απολύθηκαν αλλά υπάρχει μια πιθανότητα επαναπρόσληψης, θα δούμε...Quote:
Originally Posted by marsia
Πρέπει να μπουν σε μια σειρά τα πράγματα πρώτα σίγουρα, να προσαρμοστώ ξανά στη δουλειά (εάν γίνει αυτό, αλλιώς ψάχνω αλλού) μετά από πολύ καιρό απουσίας (είχα γίνει χάλια ψυχολογικά ένα διάστημα από την πίεση, χειρότερα δεν γινόταν και τώρα που είμαι σπίτι έχω ξεσυνηθίσει) και μετά να κοιτάξω και τι άλλο θα κάνω με τη ζωή μου αλλά γενικά έχω πολλές αγωνίες για το μέλλον μου...και δεν ξέρω πως να τις διαχειριστώ, ίσως η ψυχολόγος να με βοηθήσει τι να πω...νιώθω να πνίγομαι από τις σκέψεις μερικές φορές...
Μακάρι πάντως να γίνει όπως τα λες, να έρθουν από μόνα τους τα πράγματα...με χαλαρώνει λίγο σαν σκέψη...
Μεχρι τα 45 γινεται. Απλα παιζει ρολο και πως εισαι, δηλ υπαρχει 40 που δε βλεπεται και αλλη που βαζει κατω 20ρες σωματικως εννοω. Πολλες σελεμπριτις γεννησανε στην ηλικια σου χωρις προβλημα πχ η αγγελικη ηλιαδη και αλλες μεγαλυτερες. Εχει προχωρησει η ιατρικη, δεν ειναι οπως παλια.
Κυκνε βγες εξω και ερωτευσου θα δεις που θα νιωσεις πολύ καλύτερα ψυχολογικά και τότε έρχονται όλα.. Εκτός και αν παραγγειλεις κανένα μωρο ! 37 χρονών κοριτσάκι είσαι ακόμα!Quote:
Originally Posted by Κύκνος