Originally Posted by
nonono
Δεν ξέρω για αυτό, ίσως σε παρακινεί η προσωπική σου φιλοσοφία/θρησκεία να το πιστεύεις. Σεβαστό, αλλά ταυτόχρονα νομίζω επιβάλλει ένα μεγάλο υπαρξιακό φορτίο σε αυτόν που είναι ευχαριστημένος με μια μη-δημιουργική δουλειά και προτιμάει να περνάει τον ελεύθερο χρόνο του διασκεδάζοντας ή μεγαλώνοντας τα παιδιά του ή οτιδήποτε άλλο παρά να "δημιουργεί". Για παράδειγμα, ένας αστυνομικός, στρατιωτικός/αγρότης/δάσκαλος/χασάπης/οπωροπώλης/περιπτεράς/ξεναγός/οδοκαθαριστής/αθλητής και χίλια δυο άλλα επαγγέλματα δεν "δημιουργούν" κάτι αλλά παρ'όλα αυτά προσφέρουν σημαντικά πράγματα στην κοινωνία. Δεν βλέπω πως αυτοί ο άνθρωποι "παραβιάζουν την φύση τους" ή έχουν περισσότερα ψυχολογικά προβλήματα.
Ίσως βέβαια έχεις κάτι εντελώς διαφορετικό στο νου με την λέξη "δημιουργία". Αυτό για μένα σημαίνει το να κάνεις κάτι που δεν έχει ξαναγίνει, για παράδειγμα ένα καινούριο έργο λογισμικού, ένα σχέδιο για να υπερασπιστείς έναν πελάτη σου ως δικηγόρος, ένα έργο τέχνης, ένα μηχανολογικό σχέδιο και πολλά άλλα. Όχι δηλαδή να αναμασάς παλια γνώση.
Εγώ από την άλλη θεωρώ ότι αυτό είναι από τα χειρότερα έθιμά τους. Το μόνο θετικό που μπορώ να σκεφτώ είναι ότι γενικά οδηγεί σε μια πολύ πιο παραγωγική κοινωνία (το κίνητρο να αποφύγεις να κοιμάσαι μέσα σε ένα χαρτόκουτο κάτω από μια γέφυρα σε κάνει αρκετά παραγωγικό). Κατά τα άλλα φθείρει τις οικογεννειακές σχέσεις, οδηγεί σε ατομικισμό και γενικά ευννοεί τις υψηλές τάξεις της κοινωνίας, οι οποίες δεν το κάνουν στα δικά τους παιδιά και αντίθετα τα βάζουν να σπουδάζουν. Τα πλουσιόπαιδα λοιπόν που σπούδαζαν από τα 18 έχουν περισσότερες πιθανότητες να παραμείνουν πλούσια. Από την άλλη τα παιδιά που πρέπει να δουλέψουν από τα 18 ψήνοντας μπιφτέκια, χάνουν την ευκαιρία στην εκπαίδευση που θα μπορούσε να τα κάνει πλούσια. Οπότε οι υψηλές τάξεις της κοινωνίας διαιωνίζονται. Ένας από τους (πάρα πολλούς) λόγους που έχει μειωθεί η κοινωνική κινητικότητα στην Αμερική και έχει μεγαλώσει η κοινωνική ανισότητα.
Αν αυτό είναι το τίμημα για μια πιο παραγωγική κοινωνία, εγώ προσωπικά δε θα το πλήρωνα. Αλλά αυτό είναι υποκειμενικό, κάποιος άλλος μπορεί να μην έχει πρόβλημα με αυτά (και στην Αμερική όντως μεγάλο ποσοστό του πληθυσμού δεν έχει). Αυτό πάντως είναι ενδιαφέρον ζήτημα προς συζήτηση για το πως θα θέλαμε να λειτουργεί η δική μας κοινωνία.