ψυχοσωματικα η κατι αλλο???

[QUOTE=66psy;527427]αν και ειμαι λιγο αρνητικη με το θεμα γιατι με κανει να αισθανομαι περισσοτερο προβληματικη... ολοι μα ολοι μα ολοι μας αντιμετωπιζουμε προβληματα καποια στιγμη στην ζωη μας και δεν πρεπει αν αισθανομαστε καμια ντροπη γι αυτο ή απεχθεια! ετσι ειναι η ζωη! κανεις δεν ζει τελεια χωρις προβληματα! μα κανεις!
θα σε βοηθησει πολυ, θα αλλαξεις το σκεπτικο σου μεσα απο την θεραπεια!
εγω εκανα ενα χρονο ψυχοθεραπεια μαζι με ζαναξ και τωρα πλεον εχω παρει μια ανιουσα πορεια ! δεν ειμαι 100% καλα -ο διαμονας παντα καραδοκει σε καποια μερια του μυαλου μου-, αλλα τουλαχιστον δεν ειμαι οπως ημουν πριν.. που ετρεμα ολοκληρη απο το αγχος και φωναζα απο μεσα μου "πεθαινω"..

ναι φαυλος κυκλος ειναι τα ψυχοσωματικα.. σκεψεις αρνητικες π.χ "δεν μπορω να αναπνευσω" που οδηγουν σε σωματοποηση "πονος στο στηθος" κι αυτος ο πονος με την σειρα του εντεινει την σκεψη "δεν μπορω να αναπνευσω" και το συμπτωμα γινεται χειροτερο και δωστου παλι :P
εμενα λοιπον σε ενα απο τα πολλα πραγματα που με βοηθησε ο γιατρος μου ηταν αυτο: να σπασω τους φαυλους κυκλους και να χαλαρωσω..
εγω εχω διατ.πανικου και αγοροφοβια , δεν εχω μεγαλο θεμα δλδ με αρρωστιες, αλλα και παλι το αγχος ειναι κοινο μας στοιχειο..
βγαλε απο το μυαλο σου οτι "κατι θα παθω" -δεν προκειται στο υπογραφω:)-, ασε τους γιατρους και εστιασε στον ψυχολογο :)
Εμεις οι αγχωτικοι ειναι αυτο που λεμε πνιγομαστε σε μια κουταλια νερο!
"α θα παθει κατι το ενα, το αλλο, α θα λυποθυμησω, α εχει προβλημα η καρδια μου" και στο τελος δεν γινεται και τιποτα..
αι σιχτιρ πια :P[/QUOTE



τελικα η καλυτερη κινηση που εκανα ηταν να απευθυνθω σε ενα φορουμ σαν και αυτο..εστω και για λιγο νιωθω οτι παιρνω ανασα γιατι το πιο πιθανο το πρωι να ξεκινησει ακομα μια δυσκολη μερα...σε ευχαριστω πολυ οπως και ολους βεβαια...μια ερωτηση μονο...τα xanax και γενικα τα αντικαταθλιπτικα δεν προκαλουν εθισμο???αν νιωσω καλυτερα θα ηθελα του χρονου να προσπαθησω για ενα παιδι μονο αν ειμαι απολυτως καλα βεβαια...αν παρω θεραπεια δεν θα πρεπει να το καθυστερησω???

Ιωαννα ευχομαι και σε σενα ολοψυχα να το ξεπερασεις και να σου πανε ολα καλα απο εδω και περα!!! Παντως απ'οτι καταλαβαινω αυτο οφειλεται στο αγχος. Δυστυχως δεν μπορω να το μειωσω...

Δεν ξερω αν εχω θαρρος ομως ξερω πως θελω να εχω θαρρος γτ θελω να ζησω οπως πριν.Το ιδιο νομιζω και συ.Και γω πριν 4 χρονια ακουγα φαρμακα και ελεγα οτι ειναι στιγμα. Ταμπου ξερεις. Ομως αυτα με εσωσαν 2 φορες μου εδωσαν το μικρο σπρωξιμο που χρειαζομουν να ξανασηκωθω. Δεν εχω πλεον αυταπατες.. Δεν υπηρχε περιπτωση ετσι οπως ημουν να δουλεψω να βγω εξω να ξαναπαιξω μουσικη να ερωτευτω να ζησω την ζωη μου.. Και τολμω να πω πως η ψυχιατρος και το χαπι μου εσωσαν τη ζωη.. Ειναι πολυ μικρη η ζωη μας να αφηνουμε το αγχος και την καταθλιψη να μας κανει φτερο στον ανεμο. Δεν αξιζει αυτο το μαρτυριο. Πρεπει να ΖΗΣΟΥΜΕ..

εχεις δικιο billy, μολις περυσι πριν καν μπω σε αυτο το λουκι "κοροιδευα" ολους οσους ακουγα πως παιρνουν αντικαταθλιπτικα, τοσο εξω απο ολο αυτο ημουν, να ομως που πλεον το βιωνω και εχω παρει στροφη 180 μοιρες! αν ειναι καποιος σε τοσο χαλια κατασταση πρεπει να καταφυγει σε ειδικο, το βασανο αυτο δεν αξιζει, δεν ζεις πραγματικα...
μακαρι να το ξεπερασουμε ολοι ειλικρινα, ειναι μαρτυριο

ακρως εθιστικα τα ζαναξ (για αλλα χαπια δεν ξερω οποτε δεν εκφερω αποψη), ΑΛΛΑ με σωστη διαχειρηση δεν παθαινεις κατι..
ενα χρονο επαιρνα και να τωρα εχει περιπου 2 με ενα μιση μηνα που το κοψα χωρις καμια δυσκολια... και χωρις υποκαταστατα. ετσι απλως τιποτα..
οποτε ?
κακα τα ψεματα εμενα με βοηθησαν παρα πολυ στην αρχη, αλλα παντα ειχα μεσα στο μυαλο μου οτι ειμαι ΕΓΩ αυτη που θα λυσω το θεμα κι οχι τα χημικα σκευασματα..
με τις οδηγιες παντοντε του γιατρου μου σιγα σιγα μειωνα τις δοσεις και να τωρα που δεν παιρνω καθολου..
βεβαια το θεμα της εγκυμοσυνης να το προσεξεις και ασφαλως να συμβουλευτεις τον γυναικολογο σου, αν το αποφασισεις τελικα! τα χαπια (μεχρι και μια αντιβιωση) μπορουν να φερουν επιπλοκες στην κυηση.
ως αγχωδεις που ειμαι εγω παντα οταν παιρνω ενα χαπι (και ντεπον να ειναι ) διαβαζω παντα το φυλο οδηγιων.. απο μικρη το κανω αυτο. κατι σαν κολλημα δλδ.. ε παντα θυμαμαι μα παντα υπαρχει ξεχωριστη στυλη για εγκυους ακομη και στα πιο "απλα" -εννοω συνηθισμενα- χαπια.. μ αυτα θελω να πω οτι : το τι παιρνεις απο ουσιες οταν εισαι εγκυος εχει μεγαλη σημασια για το βρεφος.. ποσο μαλλον αν μιλαμε για ψυχοφαρμακα.. οποτε σε περιπτωση που αποφασισεις να πας σε ψυχιατρο για ψυχοθεραπεια μαζι με συνταγη, να τον ρωτησεις απο το πρωτο ραντεβου ωστε να ξες πως θα πραξεις..
βεβαια πιστευω σε μικρες ποσοτητες δεν υπαρχει προβλημα.. απλως λογικα θα πρεπει να περιμενεις ενα διαστημα χρονου αφοτου τα σταματησεις, ωστε να φυγουν απο τον οργανισμο σου.. λογικα.. αλλα παντως σιγουρα να ρωτησεις τον γιατρο:)

τελικα η καλυτερη κινηση που εκανα ηταν να απευθυνθω σε ενα φορουμ σαν και αυτο
ΩΩ καλα εδω θα βρεις πολλους ομοιοπαθεις σιγουρα :) :rolleyes:
οταν ξες οτι δεν εισαι ο μονος που περναει δυσκολα νιωθεις λιγοτερο μονος και διαφορετικος.. τουλαχιστον αυτο συμβαινει με εμενα!

[QUOTE=66psy;527580]τελικα η καλυτερη κινηση που εκανα ηταν να απευθυνθω σε ενα φορουμ σαν και αυτο
ΩΩ καλα εδω θα βρεις πολλους ομοιοπαθεις σιγουρα :) :rolleyes:
οταν ξες οτι δεν εισαι ο μονος που περναει δυσκολα νιωθεις λιγοτερο μονος και διαφορετικος.. τουλαχιστον αυτο συμβαινει με εμενα![/QUOTEκαι

και με εμενα ετσι δειχνει να λειτουργει..βεβαια τα συμπτωματα ουτε και σημερα υποχωρησαν..αυτο το μουδιασμα στο κεφαλι και το προσωπο εκει να επιμενει...τι να πω παιδια..διαβασα διαφορα εδω μεσα..αλλα πως να σκεφτω??ευτυχως υπαρχουν πολυ χειροτερα??γιατι να ειμαστε τοσο αδυναμοι???πως θα το ξεπερασω???συμβαινει κατι χειροτερο???απαντησεις που σε τετοια κατασταση δεν δινεις...μονο το γεγονος ομως οτι μου αφιερωσατε λιγο απο τον πολυτιμο χρονο σας με κανει ΕΥΓΝΩΜΩΝ...

?γιατι να ειμαστε τοσο αδυναμοι??
δεν ειμαστε αδυναμη, απλως στις δυσκολες καταστασεις δυσκολευομαστε και μεις..
αν ξυπνας με μουδιασμενο το κεφαλι ή με την καρδια σου να παιζει ταμπουρλο και μεσα σου να βραζεις ειναι λογικο να νιωθεις αδυναμος.. δεν ειμαστε ρομποτ. εχουμε ψυχη και συναισθηματα.. και αδυναμοι θα νιωσουμε, και θα καταστροφολογησουμε κι ολα. ολα μεσα στην ζωη ειναι.. ο καθε ανθρωπος εχει το δικο του δραμα.. το θεμα ειναι να μην τα βαζουμε κατω!

παντως να πω σε ολους κατι που μπορει να μην γνωριζετε...καποιος πριν 3 χρονια μου ειπε οτι εαν πινω τουλαχιστον 2 λιτρα νερο την ημερα οι κρισεις πανικου δεν θα ξαναεμφανιστουν μετα απο ενα χρονικο διαστημα..ειναι αποδεδειγμενο επιστημονικα..τον ακουσα και οντως απο τοτε δεν εχω ξαναπαθει αυτο το βαρβαρο πραγμα..βεβαια συμπτωματα υπαρχουν και αναπαραγονται καθημερινα αλλα πιστεψτε με λειτουργει...επισης με συμβουλη γιατρου βεβαια καλο κανει συμπλεγμα βιταμινων Β που ενισχυουν τη νευρικη και ψυχολογικη λειτουργια και μουρουνελαιο..ανεβαζουν τα επιπεδα σεροτονινης..δεν τα εχω εφαρμοσει βεβαια σε καθημερινη βαση αλλα διαβασα αρκετα για αυτα και το επιβεβαιωνουν πολλοι ειδικοι...λεω να δοκιμασω...ανατρεξτε και εσεις σε αρθρα για τα φυσικους τροπους αντιμετωπισης του σγχους και δειτε μονοι σας..ελπιζω να βοηθησει

για το νερο δεν το ηξερα. αλλα για τις βιταμινες συμπλεγματος Β ναι
εγω παιρνω φυτικα ηρεμιστικα. που περιεχουν βιταμινες Β, αγρια βαλεριανα, αγριο μαρουλι, λικισκο και κατι αλλα που δεν θυμαμαι και εχω δει τρομερη διαφορα..
προσωπικα μου ειναι δυσκολο να εχω στο νου μου ολες τις τροφες που περιεχουν χαλαρωτικα συστατικα οπως π.χ την βιταμινη Β ετσι παιρνω τα φυτικα ηρεμιστικα και ησυχαζω...απο το αν σκεφτομαι δλδ φαε το ταδε φρουτο, βρασε το ταδε σε τσαι

παλια δεν πιστευα στα φυτικα.. ομως με τα συγκεκριμενα ενιωσα διαφορα.. ειχα δοκιμαστει πολλα τετοια φυτικα σκευασματα, αλλα μονο τα συγκεκριμενα μου εκαναν δουλεια..- δεν αναφερω ονομα και εταιρεια γιατι αποτελει διαφημιση στο φορουμ-ασε που δεν εχει σημασια.. σε ενα φαρμακειο να πας μπορεις να βρεις απειρα τετοια που εχουν συνδυασμους στοιχειων.. οπως αυτα. κι οχι μονο ενα. π.χ μονο βαλεριανα

[QUOTE=Ιωάννα Στ.;527585]

Quote:

---

Originally Posted by 66psy

τελικα η καλυτερη κινηση που εκανα ηταν να απευθυνθω σε ενα φορουμ σαν και αυτο
ΩΩ καλα εδω θα βρεις πολλους ομοιοπαθεις σιγουρα :) :rolleyes:
οταν ξες οτι δεν εισαι ο μονος που περναει δυσκολα νιωθεις λιγοτερο μονος και διαφορετικος.. τουλαχιστον αυτο συμβαινει με εμενα![/QUOTEκαι

και με εμενα ετσι δειχνει να λειτουργει..βεβαια τα συμπτωματα ουτε και σημερα υποχωρησαν..αυτο το μουδιασμα στο κεφαλι και το προσωπο εκει να επιμενει...τι να πω παιδια..διαβασα διαφορα εδω μεσα..αλλα πως να σκεφτω??ευτυχως υπαρχουν πολυ χειροτερα??γιατι να ειμαστε τοσο αδυναμοι???πως θα το ξεπερασω???συμβαινει κατι χειροτερο???απαντησεις που σε τετοια κατασταση δεν δινεις...μονο το γεγονος ομως οτι μου αφιερωσατε λιγο απο τον πολυτιμο χρονο σας με κανει ΕΥΓΝΩΜΩΝ...

---

Ακουσε με σε παρακαλω. Τα ιδια συμπτωματα με σενα ακριβως ειχα και εγω. Μουδιασματα στο προσωπο στα χερια , ζαλαδες ,ασταθεια , πονους σε ολο το σωμα , μυρμιγκιασματα και πολλα αλλα.. Ειχα παει σε 100 γιατρους.. Ολα απο το αγχος. ΟΛΑ.. Δεν το πιστευα. Κι ομως.. Ξερω ποσο βασανιστικο ειναι και ειναι αμαρτια να τα περναμε ολα αυτα. Μας καταστρεφουν τη ζωη. ΓΙΑΤΙ?? Μην εχεις ενοχες ετσι κ γω ειχα ενοχες και τα καταπινα ολα.. Ειμαστε ευαισθητοι και αυτο ειναι το αποτελεσμα. Το σωμα μας τα σωματοποιει και διαμαρτυρεται. Μας λεει κανε κατι , αλλαξε κατι.. Πηγα σε μια καλη ψυχιατρο ακολουθησα αγωγη παραλληλα με ψυχοθεραπεια (που εμενα τουλ δεν με βοηθησε τοσο αφου ξερω γτ μου συμβαινουν αυτα,καταλαβα στην πορεια) και σε ενα μηνα και κατι ημουν ξανα φυσιολογικος. Εξαφανιστηκαν ολα. Απλα δεν το πιστευα.. Και μαλιστα χωρις αγχολυτικα. Μονο αντικαταθλιπτικα που στην αρχη τουλαχιστον ειναι σκετο βασανο. Σε παρακαλω μην ταλαιπωρεισαι αδικα. Δεν εχεις ΤΙΠΟΤΑ. Αυτο να σκεφτεσαι μονο.. Ενα συννεφακι που θα περασει αρκει να κανεις αυτο που πρεπει.. Και ολοι εμεις εδω ειμαστε να σε ακουμε..

BillytheKid : και σε ενα μηνα και κατι ημουν ξανα φυσιολογικος
πλακα μας κανεις??

Συγνωμη δεν κανω πλακα. Με τον πονο μου και τον πονο των αλλων να κανω πλακα? Εννοω πως σε ενα μηνα και κατι ημουν πολυ καλυτερα. Αυτο.. Ημουν αισιοδοξος και αρκετα ειχαν φυγει γτ ειχα και πολλα σωματικα..

Και τωρα ειμαι πολυ απελπισμενος. Κλαμα και αδιεξοδο. Προσπαθω ομως , θελω να παλεψω..