Αδιεξοδο..

Quote:

---

Έχεις περισσότερες πιθανότητες να βρεις άτομα που ταιριάζετε μέσα από μια δραστηριότητα που αρέσει και στους δύο παρά τυχαία άτομα που συναντάς έξω. Μπορείς να κάνεις κάποιο άθλημα, ζωγραφική, κάτι σχετικό με μουσική,

---

το ειχα σκεφτει κ γω αυτο πολες φορες αλλα ειναι πολυ δυσκολο να βρεις κατι που να ειναι σοβαρο γενικοτερα κ να απευθυνεται σε πολους μαζι.
αν ολοι ειχαν σκεφτει να ταξινομισουν τα ενδιαφεροντα τους σε γκρουπ κ να τα ειχαν καταταξει σε κατηγοριες πχ ζωγραφικη γυμναστικη μουσικη θεατρο μποξ κλπκλπ που να εχει σκοπο κ το να επικοινωνισουν κ το εκαναν σοβαρα κ οχι τρια πουλακια καθονται τωρα θα μασταν πασαδες ολοι...
αλλα απο οτι φαινετε το απλο δεν ειναι κ τοσο ευκολο να το κατανοησει ο καθενας εκτος αν εχει τασεις διανοησης.

Υποψιαζομαι οτι δεν καλυπτεσαι με επιφανειακες παρεες δηλ που δεν μπαινεις σε προσωπικα θεματα αλλα λες μονο για μπαλα, για την κριση, για χαβαλε γενικως. Εισαι κ σε μια δυσκολη φαση ψυχολογικα οποτε θες να εκφρασεις πως νιωθεις κ να πεις τα προβληματα σου, τι σκεπτεσαι κλπ και οχι να μιλας για βλακειες, οποτε γιαυτο δεν καλυπτεσαι. Εκει με μια κοπελα που εισαστε φιλοι γτ τσακωθηκες?

Quote:

---

Originally Posted by melissa

Το θέμα σου έχει δύο σκέλη: Γιατί η κατάσταση έφτασε σε αυτό το σημείο και τι μπορεί να κάνεις ώστε η κατάσταση να βελτιωθεί από δω και πέρα. Για το πρώτο κομμάτι είναι πολύ πιθανόν αφού κατέληξες να ξεκόψεις από τους φίλους σου από το σχολείο να ένιωσες πανικό και οι προσπάθειές σου να πλησιάσεις άλλα άτομα να ήταν σπασμωδικές. Μπορεί τα άτομα αυτά να ένιωθαν ότι οι κινήσεις σου ήταν πολύ βεβιασμένες και αυτό να τους απωθούσε. Μπορεί επίσης να κλείστηκες τόσο πολύ στον εαυτό σου και να έχασες τόσο πολύ την αυτοπεποίθησή σου όταν έμεινες μόνος που η προσπάθειά σου να πλησιάσεις κόσμο να μην ήταν επαρκής. Επίσης, μπορεί να πλησίαζες άτομα που δεν είχατε κανένα κοινό και γι'αυτό να μην κρατάγατε επαφή. Τέλος, μπορεί ακόμη και αυτό που λες εσύ ότι εισαι η ψυχή της παρέας να μην αρέσει σε κάποιους γιατί μπορεί να βαριούνται τον πολύ χαβαλέ. Αυτές είναι μόνο μερικές σκέψεις, εσύ πρέπει να κάνεις την αυτοκριτική σου και να καταλάβεις τι ακριβώς συνέβη στην πραγματικότητα ώστε να καταφέρεις στο μέλλον να το διορθώσεις.

Τώρα στο τι μπορείς να κάνεις από εδώ και πέρα προτείνω να βρεις ενδιαφέροντα για να απασχολείσαι και να γνωρίσεις κόσμο μέσα από αυτά. Έχεις περισσότερες πιθανότητες να βρεις άτομα που ταιριάζετε μέσα από μια δραστηριότητα που αρέσει και στους δύο παρά τυχαία άτομα που συναντάς έξω. Μπορείς να κάνεις κάποιο άθλημα, ζωγραφική, κάτι σχετικό με μουσική, κάποιο είδος χορού δόξα τω Θεώ υπάρχουν πάρα πολλές δραστηριότητες από τις οποίες μπορείς να διαλέξεις. Πιστεύω επίσης ότι τέτοιες δραστηριότητες μπορεί να οργανώνει και το ΤΕΙ σου ώστε να γνωρίσεις άτομα από εκεί. Επίσης αφού έχεις το σπίτι στην πόλη που σπουδάζεις ενώ πολύς κόσμος δεν έχει μπορείς να εκμεταλλευτείς αυτή την ευκαιρία και να πεις σε κάποια άτομα από τη σχολή ότι μπορείτε να διαβάζετε σπίτι σου πριν κάποια πρόοδο. Ή ότι μπορούν να έρθουν να βγείτε το προηγούμενο βράδυ, να κοιμηθούν σπίτι σου και το άλλο πρωί να πάτε στο πρωινό εργαστήριο χωρίς να ταλαιπωρηθουν από το ταξίδι. Ή κάτι ανάλογο πριν δώσετε μάθημα στην εξεταστική.. Αφού λες ότι μιλάς με κάποια άτομα μπορείς να τους πλησιάσεις προσφέροντάς τους αυτή την εξυπηρέτηση και να έρθετε πιο κοντά. Ή να κάνεις κάποια εργασία με κάποιους. Πάντως το ότι με κάποια άτομα δεν προχωρά η γνωριμία είναι φυσιολογικό, δεν μπορείς να ταιριάζεις με όλους.

---

Melissa αυτό που λες στην πρώτη σου παράγραφο δεν ισχύει για τον εξής απλό λόγο.Για μεγάλο χρονικό διάστημα δεν έκανα καμία απόπειρα να κάνω νεους φίλους.Περιστασιακά έλεγα σε μερικούς γνωστούς να κανονίσουμε κανά καφέ και το άφηνα έτσι γιατί δεν ήθελα να παρακαλάω κανέναν και γιατί πίστευα οτι εγω έκανα μια πρώτη κίνηση αν θέλει ας κάνει και κανένας άλλος.Κάτι που πραγματικά δεν απέδωσε καθόλου γιατί κανένας δεν έκανε το παραμικρό :p Ολα αυτά τα μηνύματα που έγραψα στο πρωτο μου ποστ τα έκανα το τελευταίο 4-5μηνο που είδα και απόειδα και το πήρα απόφαση οτι αν δεν κάνω κάτι δραστικό(δλδ τίποτα το ιδιαίτερο αυτό ακριβώς που περιέγραψα,έστειλα 4-5 μηνύματα με σκοπό να κανονίσω να βγω μια βόλτα αν κάποιος θέλει και οχι να το αφήσω σο φλου όπως έκανα παλιά με το "να κανονισουμε κανα καφέ μην χαθούμε") η κατάσταση δεν θα αλλάξει.Οχι οτι αυτή η τακτική αποδίδει απλά το αναφέρω.Οπότε εκ των πραγμάτων ούτε σπασμωδικές κινήσεις έκανα,ούτε έδειξα ας πούμε την απελπισία μου να βρω φίλους ούτε τίποτα.Επίσης δεν είναι στον χαρ/ρα μου καν να μιλάω σε άτομα που νιώθω οτι δεν ταιριάζω επειδή δεν εχω εναν άνθρωπο να πάω για καφέ.Τώρα οσο αφορά το δεύτερο σου σκέλος ολα αυτά μια κουβέντα είναι.Καταρχήν δεν νιώθω οτι εχω κάποιο ιδιαίτερο ενδιαφέρον τώρα να κάνω δηλαδή να παω σε κάποιο άθλημα ας πούμε ειδικά στην ηλικία μου οπότε το να το έκανα μόνο και μόνο για να βρω παρέα μου φαίνεται ηλίθιο.Τώρα για την σχολή εχω χάσει πάσα ελπίδα ούτε εχω το θάρρος να πω σε κανέναν έλα να διαβάσουμε μαζί ή να κάνουμε μια εργασία αλλά ούτε για να πω την μαύρη αλήθεια υπάρχει κάποιος που να μου κινεί το ενδιαφέρον.Δεν ξέρω αν είμαι εγω περίεργος,ή πολύ εκλεκτικός η απλά όντως δεν ταιριάζω με κανέναν.Εδω να φανταστείς είναι ενα δυο παιδιά που με είχαν βοηθήσει απο μόνοι τους σε ενα μάθημα και τους έχω πει να ωγούμε να τους κεράσω ενα καφέ που με βοήθησαν και ούτε αυτό δεν κανονίζουμε και εσυ μου λες να τους πω να έρθουν σπίτι μου...

Quote:

---

Originally Posted by kerasi

Υποψιαζομαι οτι δεν καλυπτεσαι με επιφανειακες παρεες δηλ που δεν μπαινεις σε προσωπικα θεματα αλλα λες μονο για μπαλα, για την κριση, για χαβαλε γενικως. Εισαι κ σε μια δυσκολη φαση ψυχολογικα οποτε θες να εκφρασεις πως νιωθεις κ να πεις τα προβληματα σου, τι σκεπτεσαι κλπ και οχι να μιλας για βλακειες, οποτε γιαυτο δεν καλυπτεσαι. Εκει με μια κοπελα που εισαστε φιλοι γτ τσακωθηκες?

---

Γενικά έχεις δίκιο γιατί να έχεις εναν γνωστό να βγαίνετε μια δυο φορές τον μήνα να λέτε μαλακίες δεν είναι κάτι ιδιαίτερο!!Παρ ολα αυτά στην φάση που είμαι τώρα, ακόμα και μια τέτοια παρέα δεν θα με χάλαγε.Να σου φέρω ενα απλό παράδειγμα,γήπεδο θέλω να παω αύριο να δω τον θρύλο(μόνο αυτό το ενδιαφέρον μου χει απομείνει πλέον) και δεν υπάρχει κανείς που να θέλει να έρθει μαζί μου.Είπα σε δυο-τρια άτομα που τώρα δεν ήθελαν,είχαν όντως δουλειές θα σε γελάσω,πάντως αρνήθηκαν.Και εντάξει μπορώ να παω μόνος μου αλλά και πέρσι πήγα αρκετές φορές μόνος μου κάπου μου την δίνει αυτό.Μένω και μακριά και οσο σκέφτομαι την διαδρομή,να βρω κάπου να κάτσω μόνος μου και μετά πάλι πίσω και τόσο αργά το βράδυ να παρω συγκοινωνία και μετά ταξί να γυρίσω σπίτι μου κάπου ολο αυτό με αποτρέπει και θα μείνω πάλι σπίτι.Η ας πούμε θέλω να παω στην Ακρόπολη(δεν ξέρω πως μου καρφώθηκε σαν ιδέα,ισως επειδη εχω να παω απ το δημοτικό :D ) εχω πει σ ενα φίλο που ήθελε και αυτός να έρθει(τουλάχιστον έτσι είπε) αλλά ολο το ακυρώνει που με κάνει να πιστεύω οτι δεν θέλει ιδιαίτερα να παει απλά δεχθηκε για να μου κανει το χατηρι,το εκτιμώ αυτό αλλά αν ο άλλος δεν θέλει οτι και να του κάνεις εσυ...Και δεν είναι το θέμα ούτε το γήπεδο,ούτε η Ακρόπολη δόξα το Θεο 2,500 χρόνια εκεί είναι και περιμένει το θέμα είναι οτι δεν υπάρχει κάποιος για να του πω να βγούμε μια απλή ανθρώπινη βόλτα πόσο μάλλον να κάνω μια ουσιαστική φιλία όπως λες και εσυ.

Τώρα οσο αφορά την κοπέλα,δεν υπαρχει κάποιος ουσιαστικός λόγος.Μόνη της ξέκοψε απότομα,μόνη της μου ζήταγε συγνωμη ενα ολοκληρο χρόνο μετά και μόνης ξανα λεει τα δικά της.Δεν μπορώ να ασχοληθώ περαιτέρω μαζί της γιατί ειλικρινά μ εχει κουράσει αφάνταστα πολύ το ολο ζήτημα μαζί της και οσο καλά περνάγαμε κάποτε μαζί τόσο πλέον δεν μπορούμε να επικονωνήσουμε και ειλικρινά απο την στιγμή που μου ζήτησε συγνώμη και μετά ήμουν πολύ εντάξει μαζί της,αυτή εχει το πρόβλημα ας το λύσει μόνη της.Το να μην θέλει να κάνει παρέα μαζί μου ή με τον οποιονδήποτε το καταλαβαίνω αλλά το να μην με σέβεται ο άλλος και να με κοροιδεύει μες τα μούτρα μου πάει πάρα πολύ και δεν μπορώ να το συνεχίσω ακόμα και για άτομα που τα θελω στην ζωη μου.Εδω ειχα και μια φιλη πολλά χρόνια και μόλις βρήκε σοβαρή ας πούμε σχέση και ο δικός της ζήλευε(ήμαρτον και αν σκεφτείς οτι μένουμε και σε άλλες πολείς με την φιλη μου διπλά ήμαρτον) και σχεδόν αμέσως με έκανε πέρα για να μην του χαλάσει χατήρι.Και αυτό συνέβη πέρσι...δηλαδή πραγματικά σε όσους τα έχω πει αυτά μου λένε για πλάκα δεν πας καλύτερα να σε διαβάσει κανάς Παπάς με την γκαντεμιά που σ έχει βαρέσει τον τελευταίο καιρό.

Quote:

---

αφέ και το άφηνα έτσι γιατί δεν ήθελα να παρακα

---

NA kaνεις τη πρωτη κινηση ειναι αγνωστο τι αντεποκριση θα βρεοις αλλα οταν βλεπεις οτι ο αλλος ανταποκρινεται συμφαιρει να κανεις τη δευτερη κινηση κ να επμηνεις σε αυτη εγω αναρωτιεμαιαν εισαι πραγματικα ετσι ομιλητικος η αποφασισες να μας πεις πραγματαπου ειχε μεσα σου χρονια γιατι μαλον αυτο μουφαινεται το πιο πιθανο απο ολα

Quote:

---

ν να μιλάω σε άτομα που νιώθω οτι δεν ταιριάζ

---

ομωςθα πρεπει να ξερεις πρωτα με πιον τεριαζεις κ πιον δεταιριαζεις για να καταληξειθς σε καπιο συμπερασμα καπιες φορες οι ανθρωποι δεν ειναι αυτο που δειχνουν η ειναι αντιφατικοι κ αν δε ψαξεις το θεμα σε βαθος δε ν βγαζεις ακρη πολυ απλα.

Quote:

---

Δεν ξέρω αν είμαι εγω περίεργος,ή πολύ εκλεκτικός η απλά όντως δεν ταιριάζω με κανέν

---

να μη τεριαζεις με κανενα αυτο δε γινεται οσο ερχεσαι σε επαφη με πολυ κοσμο οσο ιδιαιτερος κ αν εισαι καπιος θα εμφανιστει να συμφωνισεις μαζιτου απλα ειναι θεμα τυχηςτο ποτε θα συμβει αυτο απλαθα πρεπει να εχεις καπιες κεραιες καπως ευαισθητες οπως στη ταινια με τον βεγγο για να μπορεις να το αντηλιφθεις εγκαιρα κ να ανοιχτεις σε αυτον αν δε ξερεις που να ανοιχτεις δε γινεται να πλησιασεις κοσμο πρεπεινατο μαθεις αυτο οποσδηποτε.

Δεν είμαι μαζί σου 24 ώρες το 24ωρο για να ξέρω τι ακριβώς μπορεί να φταίει στην περίπτωσή σου αλλά θα σου πω αυτό. Έχω περάσει κι εγώ παρόμοια φάση και ένιωθα πολύ μόνη, δεν είχα παρέες στη σχολή γιατί τα άτομα που ήξερα είτε την τέλειωσαν είτε είχαμε απομακρυνθεί. Μπορώ να σου πω όμως αυτό: το ότι δεν ήμουν καλά μέσα μου με κάποιο τρόπο πιστεύω ότι αντοκατοπτριζότανε στη συμπεριφορά μου προς τους άλλους.

Εγώ αυτό που προσπάθησα να κάνω ήταν να ασχοληθώ με πράγματα για τον εαυτό μου ώστε να νιώσω καλύτερα. Δηλαδή, έκανα κάποιες δραστηριότητες που μου αρέσουν (για αυτό στο πρότεινα), δούλευα και έκανα ψυχοθεραπεία. Όλα αυτά πιστεύω ότι με βοήθησαν στο τέλος να ανοιχτώ. Δεν υπάρχουν κάποια πράγματα που θα σε κάνανε να αισθανθείς καλύτερα;

Όσο για τη σχολή, απλά πήγαινε εκεί και προσπάθησε να την τελειώσεις. Τέλειωσα τη δική μου στα 7 χρόνια και τον τελευταίο χρόνο που πήγα δεν ήξερα άνθρωπο. Δεν με ένοιαζε. Καθόμουν μόνη στην αρχή, μετά έπιασα κουβέντα με μερικά παιδιά, από όλα αυτά μέχρι σήμερα έχω κρατήσει αραιή επαφή μόνο με 2. Δεν γίναμε κολλητοί αλλά τους θεωρώ καλούς φίλους και χαίρομαι που τους γνώρισα. Αλλά κι αυτό έγινε σταδιακά, δηλαδή πρώτα δώσε μου σημειώσεις, μετά έλα να διαβάσουμε μαζί, μετά πάμε για ένα καφέ. Εσύ με τα παιδια που λες ότι σε βοήθησαν και θες να τα κεράσεις θέλεις να πεις πώς το κάνεις; Δλδ τους έχεις πει πάμε για ένα καφέ κάποτε και το έχεις αφήσει στο φλου ή τους έχεις πει 1-2 φορές πάμε μετά το εργαστήριο για καφέ και το έχουν αρνηθεί;

Quote:

---

Μπορώ να σου πω όμως αυτό: το ότι δεν ήμουν καλά μέσα μου με κάποιο τρόπο πιστεύω ότι αντοκατοπτριζότανε στη συμπεριφορά μου προς τους άλλους.

---

melissa...
oi αλλοι ομως μπορει να μη το καταλαβαιναν οτι δεν εισουν καλα μεσα σου η μπορει να μην ηταν σε θεση να πουν κατι.. πολες φορες οτι εμεις βλεπουμε κατι συχνα εχουμε την εντυπωση οτι το βλεπουν κ οι αλλοι επειδη σε μας μας φαινεται ευκολο να το δουμε..
οι αλλοι ομως μπορει να ειναι στο κοσμο τους κ να απεχουν χιλιομετρα μακρια απο οτι σκεφτομαστε εμεις...

Αλέξανδρε αυτό που λέω είναι ότι άθελα μας όταν δεν είμαστε καλά υψώνουμε ένα τοίχο απέναντι στους άλλους και μετά μπορεί να αναρωτιόμαστε γιατί συμβαίνει αυτό και οι άλλοι είναι απόμακροι. Αυτό λέω στο παιδί ότι μπορεί να συμβαίνει αλλά κι αυτό είναι απλά μια ιδέα γιατί έχει συμβεί σε εμένα δεν λέω ότι είναι η αιτία της κατάστασης που βιώνει. Ναι οι άλλοι δεν καταλαβαίνουν ότι δεν είσαι καλά, νιώθουν όμως ότι είσαι απόμακρος χωρίς να ξέρουν πάντα πού να το αποδώσουν ειδικά αν δεν σε ξέρουν χρόνια.

υψωνουμε ενα τοιχο γιατι δεν ειναι κ τοσο ευκολο να εμφανιστει καπιος μπροστα σου που να σου δινει την εντυπωση οτι σε πιανει πολυ καλα κ να κατσεις διπλα του στην αρχη αυτο ειναι σοκαριστικο γιατι αισθανεσαι καπως παραξενα σα να εισαι πολυ ευαλωτος κλπ αυτο λιγο πολυ σε ολους συμβαινει αλλα καπια στιγμη αρχιζεις κ το συνηθιζεις κ μετα σταματα καπια στιγμη να σε πειραζει... ακομα κ γω που φαινομαι τερας ψυχραιμιας μονο εγω ξερω τι αναταραξεις συμβαινουν μεσα μου που αντιστεκομαι συνεχεια σε αυτες...

@Αλεξανδρε δεν καταλαβαίνω ακριβώς αυτά που θες να μου πεις.Να πω εδω γιατί ίσως παρερμηνεύτηκε δεν είπα ποτέ οτι είμαι η ψυχή της παρέας,ο άνθρωπος που θα βγει μια βόλτα και θα γνωρίσει το μισό μαγαζί σε χρόνο dt.Είπα απλά οτι είμαι άνθρωπος αρκετά ομιλητικός(δλδ πχ σε μια παρέα με αγνώστους θα πάρω την πρωτοβουλία να μιλήσω σε κάποιον που δεν ξέρω για να τον γνωρίσω) και κάνω αρκετές πλάκες(απ οτι μου λένε τουλάχιστον) και αυτό δίνει την εντύπωση οτι είμαι ενας φυσιολογικός άνθρωπος με την παρέα του,τους φίλους του κτλ Με λίγα λόγια εκ πρώτης όψεως δεν φαίνεται οτι είμαι σε μια δύσκολη φάση no more no less.Τώρα απο κει και πέρα προφανώς για να πω τον πόνο μου μπήκα σ ενα φόρουμ ψυχολογίας αν διάβασες και στο πρώτο μου ποστ δεν περιμένω απο δω ως δια μαγείας να μου βρείτε φίλους ή να λυθεί αυτόματα αυτή η κατάσταση.Απλά εδω υπάρχουν άτομα με πείρα σε τέτοια θέματα(ή που έχουν περάσει περίπου ίδια φάση όπως η melissa) ή διαβάζω για πραγματικά πολύ δύσκολες καταστάσεις και σκέφτομαι διάφορα πράγματα ή διάφορες λύσεις στο τι να κάνω.

Τώρα οσο αφορά τα άλλα που μου λες δεν είπα οτι δεν ταιριάζω με κανέναν.Είπα οτι για την ωρα δεν μπορώ να βρω κάποιον εδω κ ενα αξιόλογο χρονικό διάστημα(απο τέλη του '12 περίπου) και οτι με οσα άτομα προσπάθησα να επικοινωνήσω απλά για να βγούμε για έναν καφέ ας το πω έτσι και πάλι έπεσα πάνω σε τοίχο.

@melissa Σ ευχαριστώ πολύ για τις συμβουλές σου!Και εγω πιστεύω οτι χρειάζεται "δράση" για να αλλάξει οποιαδήποτε κατάσταση και οχι διαλογισμός που λέει και ο Dalai Lama :p Πιστεύω οτι η καλύτερη περίπτωση για μένα είναι να βρω μια δουλειά κι ευτυχώς είχα μια πρόταση προχθές(ας μην το γρουσουζεύω :D ) γιατί και όταν έχεις κάτι να κάνεις και απασχολείς το μυαλό σου βοηθάει αλλά και ίσως προκύψει κάποια φιλία,τι να πω οσο ζω ελπίζω.

Παρότι συμφωνώ οτι αν δεν είσαι καλά μέσα σου αυτό κατά κάποιο τρόπο αντικατοπτρίζεται στους άλλους,στην δική μου περίπτωση δεν νομίζω οτι αυτό ισχύει όπως περιέγραψα κ παραπάνω.Τώρα τι να πω αν κάποιοι το καταλαβαίνουν και με κοροιδεύουν μες τα μούτρα μου....

Ευχαριστώ όλους για τις απαντήσεις σας,συγνώμη για το αργό της επικοινωνίας αλλά έτυχαν κάτι δουλειές και δεν είχαν και ίντερνετ τώρα 3 μέρες :)

Δεν ξέρω αν παίζει το θέμα ακόμη γιατί έχουν περάσει και δέκα μέρες αλλά για να μην ανοίγω παρεμφερές thread γράφω κι ελπίζω να διαβαστεί... Είμαι κι εγώ στην ίδια φάση αλλά τη βιώνω λίγο διαφορετικά.. Στην ουσία θεωρώ πως έχουν γίνει όλοι και όλα τόσο επιφανειακά που παρ'όλο που εγώ έχω άτομα στη ζωή μου δεν με γεμίζουν. Θεωρώ πως σχεδόν κανένας πλέον δεν ενδιαφέρεται να χτίσει ουσιαστικές σχέσεις.. Παράδειγματα.. Κάνω μεταπτυχιακό στο εξωτερικό και χθές μετά από 2 μήνες με συνεχή projects στη σχολή και ελάχιστο ελεύθερο χρόνο αποφασίσαμε με κάποιες κοπέλες να πάμε εκδρομή σε μια μικρή πόλη.. Για να μην τα πολυλογώ πέρασα 5 ώρες με τις προαναφερθείσες να βγάζουν συνεχείς φωτογραφίες παντού (τον εαυτό τους όχι το τοπίο) και φυσικά για τι άλλο? Μα για να κάνουμε post στο fb.. Μου ερχόταν να ουρλιάξω... Έχω μια κολλητή, περισσότερο αδελφή δηλαδή καθώς είμαστε φίλες από τότε που γεννηθήκαμε στην κυριολεξία, που διαλέγει τον έναν beep μετά τον άλλον και που ποτέ δεν μπορούμε να μιλήσουμε χωρίς να αναλύσουμε 50 φορές την εκάστοτε συμπεριφορά του γκόμενου που δε λέει να χωρίσει ότι και να της κάνει (μέχρι που ο τωρινός την χτύπησε και την φώναζε π*** και την άλλη μέρα πάλι μαζί)... Έχω και τον δικό μου που όσα χρόνια είμαστε μαζί όλο κρίση στη δουλειά του περνάει και όλο εγώ πρέπει να είμαι αυτή που στηρίζει ακόμη και τώρα που έφυγα και είμαι μακριά από ότι νίωθω κοντινό μου πάλι εκείνος είχε την καταθλιψάρα χωρίς να αναγνωρίζει πως τουλάχιστον εκείνος έχει τους δικούς του, τους φίλους του να πάει να ξεχαστεί... Έχω κι άλλες φίλες με παρόμοιες συμπεριφορές και τελικά αυτό που καταλαβαίνω είναι πώς οι άνθρωποι δυστυχώς έχουν γίνει για την πάρτη τους και για το φαίνεσθαι και όχι το είναι... Εγώ δεν έχω μάθει έτσι δυστυχώς.. Μεγάλωσα με βιώματα μιας τεράστιας παρέας των γονιών μου και φίλικών ζευγαρίων με παιδιά (μέσα σ'αυτά κι η κολλητή που προανέφερα) που μας έπαιρναν κάθε τόσο εκδρομές, διακοπές και ήμασταν όλο γέλια, πειράγματα, όρεξη, περιπέτειες...Κι ακόμη κι αν οι γονείς μου χώρισαν κάποτε τα βιώματα αυτά είναι κι αυτά που έχουν μείνει... Αυτό φανταζόμουν για τη ζωή μου και τώρα δυστυχώς βουλιάζω στην κατάθλιψη γιατί αισθάνομαι πως κανένας δεν δίνει πραγματικά δεκάρα... Κλείνοντας, κάπου είπες "θέλω πραγματικούς φίλους, όχι να βγαίνω μια φορά το τρίμηνο για καφέ" αυτό είναι και το πραγματικά δύσκολο γιατί είμαι σίγουρη ότι θα βρείς πολλά άτομα με λίγη προσπάθεια, το ζήτημα είναι πόσοι από αυτούς θα είναι πραγματικοί φίλοι...

Γεια σου Μ27. Η κατασταση που περιγραφεις ειναι κοινος τοπος αλλα πριν σου απαντησω γι αυτο, μπορεις να μου πεις που σπουδαζεις στο εξωτερικο και πως ειναι τα πραγματα εκει? Εννοω σαν χωρα και σαν κουλτουρα πρωτα. Αν δε θες να το γραψεις εδω, στειλτο μου με μηνυμα.

Κεράσι σπουδάζω στην Ιταλία και είναι λίγο πολύ όπως η Ελλάδα... Δεν είμαι πολύ καιρό και το μεταπτυχιακό είναι international οπότε έχω επαφή με άτομα από Βραζιλία μέχρι Κίνα αλλά δεν βλέπω μεγάλες διαφορές σε συμπεριφορά... Ιδίως αυτό το πράγμα με τις φωτογραφίες κοντεύει να με τρελάνει... Δεν μπορούμε να απολάυσουμε πλέον ούτε ένα καφέ χωρίς να το δημοσιεύσουμε στο facebook...

Που πιστευεις οτι οφειλεται αυτο μ27?

Πραγματικά δεν ξέρω γιατί δεν μπορώ να βρώ ουσία σε αυτό προσωπικά.. Εγώ όταν πηγαίνω κάπου θέλω να αγναντέψω το τοπίο, να παρατηρήσω τους ανθρώπους... Ποσώς με ενδιαφέρει να βγάλω άλλη μια φωτογραφία με τη φάτσα μου για να μου κάνουν like οι εκατό χιλιάδες "φίλοι" που έχω στο facebook προτιμώ τους φίλους που μοιράζομαι τη στιγμή κι αυτό λιγοστεύει με τα χρόνια... Όσο για το ότι ο καθένας κοιτάει τον εαυτό του πρώτα τι να πω πάλι? Είχα μια κουβέντα για παράδειγμα με μια Ρωσίδα συμφοιτήτρια χθες που μας έλεγε οτι στη Μόσχα ο κόσμος είναι χωρισμένος σε πολύ πλούσιους και πολύ φτωχούς και πως οι πλούσιοι αυτοί μπορεί να χαλάνε 2000 σε ένα δείπνο.. Προσωπικά δεν μπορώ να βλέπω ανθρώπους στο δρόμο είμαι υπερβολικά ευαίσθητη στο θέμα κι έλεγα πως μπορεί να είναι κάποιος τόσο απάνθρωπος που να χαλάει 2000 για ένα γεύμα όταν ο άλλος δίπλα πεθαίνει από την πείνα... Η απάντηση... "Έχω διαφορετική άποψη, ας πάνε να βρούνε μια δουλειά"... Λες και αν κάποιος είχε τη δυνατότητα θα διάλεγε ποτέ να κοιμάται στο δρόμο, να μην έχει να φάει ή να πλυθεί, αλλά στην τελική το point δεν ήταν να κρίνουμε τον άνθρωπο στον δρόμο αλλά τον άνθρωπο που βλέπει τον άλλον στο δρόμο και δε νιώθει τίποτα... Έσυ τι γνώμη έχεις για αυτά?