Προσπαθώ να τα αφήσω στη θέση τους...κι ειδικά σήμερα που πονάω ήδη αρκετά σωματικά εκτός από ψυχικά...
Είμαι πολύ πληγωμένη, χρειάζομαι στήριξη από έναν άνθρωπο που υπήρχε παλιά στη ζωή μου κι ήταν ο μόνος που με έκανε να νιώθω καλά παρά τα τόσα μου προβλήματα αλλά ούτε αυτός με άντεξε κι ούτε καν μιλάμε πια και δεν με λυπάται και καθόλου να μου στείλει έστω ένα μόνο μήνυμα που θα τα έκανε όλα καλύτερα, λιγότερο οδυνηρά...δεν αντέχω να αντιμετωπίζω τις δύσκολες καταστάσεις και κυρίως το φόβο μόνη μου...και δεν μπορώ να σταματήσω να κλαίω, θέλω τόσο πολύ να του μιλήσω, θέλω, χρειάζομαι μιαν αγκαλιά...
Δελφίνι αν σε πειράζουν αυτά που γράφω στο θέμα σου να μου το πεις...