Αγορια και κοριτσια σας ευχαριστω πολυ που μπηκατε στην διαδικασια να γραψετε και να ψαξετε για μενα. Καταλαβα απο ολα αυτα την εννοια της αυτοεκτιμησης και πως χτιζεται . Επισης καταλαβα και τον ουσιαστικο ρολο που παιζει η οικογενειακη αποδοχη. Στην περιπτωση μου λοιπον ξερω γιατι δεν παρουσαζω αυτοεκτιμηση. Την παλευω ομως με ψυχοθεραπεια. Δεν νομιζω ομως οτι ολα πανε χαμενα πλεον. Ειμαι σιγουρη οτι σιγα σιγα θα γινω ενα κανονικο ατομο. Ηδη παρατηρω διαφορες σε μενα κι εδω παμε σε αλλο θεμα κατα ποσο βοηθαει η ψυχοθεραπεια. Ε λοιπον δεν ξερω αν επεσα απλα σε καλη θεραπευτρια αλλα απο τοτε που αρχισα θεραπειες δεν αναγνωριζω τον εαυτο μου ( με την καλη εννοια) εγω κανω θεραπεια περιπου 1 χρονο μαζι με φαρμακευτικη αγωγη και καταληγω να πω οτι τα χρονια που περασαν πριν την θεραπεια μου ηταν σκοτεινα. Τωρα νομιζω οτι βλεπω ξεκαθαρα και εχει τραβηχτει η κουρτινα που ειχα μπροστα στα ματια μου και με εκανε να βλεπω τα πραγματα θολα. Εχω πολυ δρομο μπροστα μου ακομα ομως αλλα εχω πολυ ορεξη για εσωτερικη αλλαγη. Αδημονω για την καινουρια γνωριμια με τον εαυτο μου