Originally Posted by
Remedy
κοντινο ατομο ειναι και ο γονιος, κοντινο ειναι και ο θειος η ο παπους.
με ολους τους θανατους θλιβεσαι, αλλα δεν ειναι φυσιολογικο να ισοπεδωνεσαι και να μην μπορεις να συνερθεις ουτε μετα απο πολυ καιρο, ακομα και απο γονιο, ποσω δε μαλλον, απο παππου που πεθανε σε φυσικη ηλικια η απο πιο μακρινο συγγενη.
οι απωλειες ειναι ταυτισμενες με την ζωη.
ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΖΩΗ ΧΩΡΙς ΑΠΩΛΕΙΕΣ. ΑΡΑ ΘΑ ΕΠΡΕΠΕ ΝΑ ΕΙΜΑΣΤΕ ΟΛΟΙ ΙΣΟΠΕΔΩΜΕΝΟΙ.
και δεν ειναι ολα ασπρο- μαυρο.
αν βαφτιζει κανεις την καθε απωλεια στον κυκλο του, ως απωλεια που τον ισοπεδωνει και τον επηρρεαζει σημαντικα , χρονια μετα, χρειαζεται βοηθεια...
και για χωρισμο να μιλαμε , υπαρχει χωρισμος και ΧΩΡΙΣΜΟΣ.
αλλος ειναι ο χωρισμος απο πλατωνικη σχεση, αλλος απο ερωτικη, αλλος απο 2 μηνες σχεση, αλλος απο 20 χρονια σχεσης, και αναμεσα τους το ΧΑΟΣ απο διαφορετικες περιπτωσεις.
οποτε με το 'σημαντικο", εννοω ΣΗΜΑΝΤΙΚΟ, ασχετως προελευσης της απωλειας.
υπαρχουν και ανθρωποι που θρηνουν και πεφτουν σε καταθλιψη η θλιψη η σε δυσλειτουργια απο 'σχεση' που υπηρχε μονο στο μυαλο τους και αλλοι που συνερχονται σε ευλογο διαστημα απο πραγματικη σχεση ζωης, αμοιβαια και πολλων χρονων.
χρειαζεται ΔΙΑΚΡΙΣΗ.
ΔΕΝ ΓΙΝΕΤΑΙ να υιοθετουμε την καθε απωλεια μας , σαν αυτη που ισοπεδωσε την ζωη μας και μας ακινητοποιησε.