Originally Posted by
bambollera
Παιδιά, ελάτε τώρα, δεν είναι όλα θέμα επιλογών, μην επαναλαμβάνουμε κλισέ ατάκες χρόνων. Το πιο εύκολο πράγμα είναι να λέμε "α, είναι επιλογή σου, δεν το προσπαθείς" κλπ. Αλλά δεν είναι έτσι.
Για να μιλήσω για τον εαυτό μου, μονίμως είμαι σε μια κατάσταση όπου αρέσω σε άτομα που δεν μ αρέσουν και το αντίθετο. Πόσο θα συνεχιστεί αυτό? Έχω μπει στη διαδικασία να προσπαθήσω με άτομα που δεν τρελαινόμουν και να δώσω μια ευκαιρία με την ελπίδα ότι θα μου βγει στην πορεία, όπως βλέπω ότι γίνεται συνήθως γύρω μου. Αλλά δεν πέτυχε ποτέ. Και δεν μ αρέσει να μπαίνω σε τέτοια διαδικασία, με φθείρει ψυχολογικά. Θέλω να βρω έναν που να του αρέσω και να μου αρέσει εξίσου.
Αλλά δεν είναι διατεθειμένος ο κόσμος να γνωρίσει. Αυτό που βλέπω είναι ότι οι περισσότεροι ψάχνουν το εφήμερο. Σε ένα άλλο θρεντ πριν λίγο καιρό μίλησα για ένα παλικαράκι που μ αρέσει. Ούτε μ αυτόν γίνεται τίποτα. Φταίει το ότι δεν δείχνω "εύκολη", δεν του το βγάζω? Δεν ξέρω τι συμβαίνει. Αλλά αυτό που βλέπω είναι ότι ο κόσμος, και άντρες και γυναίκες, δεν θέλουν να μπουν στη διαδικασία να προσπαθήσουν σε μια σχέση που να έχει και κάποιο νόημα.
Είπε κάποιος πιο πάνω ότι οι γυναίκες είναι πιο εύκολο να βρουν κάποιον. Ναι, αν εννοεί να έχουν κάποιον από δίπλα και να τον επιδεικνύουν, συμφωνώ, πάντα υπάρχει κάποιος διαθέσιμος για αυτό το ρόλο. Αλλά αυτό σίγουρα δεν είναι ουσιαστική σχέση όπως την έχω εγώ τουλάχιστον στο μυαλό μου. Κι επίσης, από πού προκύπτει αυτός ο διαχωρισμός??? Για να αποκτήσει εύκολα η γυναίκα σχέση, θα πρέπει να θέλει και ο άντρας. Δηλαδή τι? Οι άντρες ξαφνικά έγιναν οι ρομαντικοί και περιμένουν από τις γυναίκες να τους επιλέξουν? Μην τρελαθούμε τώρα...
Και δεν πιστεύω ούτε σε ρόλους κυνηγών και θηραμάτων ούτε σε τίποτα από όλα αυτά τα κλισέ. Υπάρχει πρόβλημα στις σχέσεις μεταξύ των ανθρώπων, ανεξάρτητα φύλου. Και πιστεύω ότι κατά βάθος φοβόμαστε να αφεθούμε, μήπως και πληγωθούμε.
