Εργασια και νοσοφοβια

Quote:

---

Originally posted by dream84
Αυτο προσπαθω τοσα χρονια .... αλλα... τι να πω , ισως καποτε φανερωθει κ οχι να μου βαζει γριφους.. επισησ ηθελα να ρωτησω κ κατι αλλο .. αρκετα χρονια δλδ απο τοτε που θυμαμαι τον εαυτο μου βλεπω ονειρα μονο εφιαλτες κ αγχωδης καταστασεις στον υπνο μου εχω πολυ καιρο να κοιμηθω καλα .κ μισω τα πρωινα που ξυπναω με καταθλιψη.. ολα αυτα δειχνουν αγχος σιγουρα αλλα το θεμα ειναι οτι τωρα ειμαι καλυτερα απο καποτε στην προσωπικη μου μου ζωη ποιος ο λογος λοιπον να εχω ακομα ολα αυτα?? συγνωμη αν γινομαι κουραστικη...

---

Ίσως να είναι ντροπαλός και να διστάζει να εμφανιστεί...ή ίσως να νομίζει οτι δεν τον θέλεις στη ζωή σου...ή οτι δεν τον θέλουν οι δικοί σου...Ίσως πάλι να μοιάζει με σκανταλιάρικο παιδάκι που δεν βγαίνει από την κρυψώνα του αν δεν παίξεις το παιχνίδι του...εσύ ξέρεις...
Πάντως και το άγχος και η κατάθλιψη που περιγράφεις δεν φαίνεται να έχουν να κάνουν με την \'εξωτερική\' ζωή σου. Το λέω αυτό από ανάλογη δική μου εμπειρία. Κάτι μου έλειπε συνεχώς και ένιωθα ένα κενό και μια θλίψη. Η ζωή μου όμως ήταν τέλεια και είχα τα πάντα, ότι επιθυμούσα. Ανακάλυψα τελικά οτι αυτό που έλειπε δεν ήταν έξω από εμένα. Το κενό υπήρχε στη σχέση μου με τον εαυτό μου. Δεν λέω οτι αυτό συμβαίνει και στη δική σου περίπτωση. Λέω απλά οτι ίσως αυτό που φταίει να μην είναι το περιβάλλον σου αυτή τη στιγμή.

Σιγουρα μου λειπουν πολλα κ εχω αρκετα κενα μεσα μου αλλα και παλι το θεωρω αδικο ... πολλοι ανθρωποι εχουν καποια κενα μεσα τους σε ολους κατι λειπει και επεισης αλλοι περασανε κ χειροτερα απο εμενα ομως δεν βγαζουν τετοια πραγματα .... τι να πω.. κατι που σκεφτομαι τελευταια ειναι οτι εκτος απο τις ασχημες καταστασεις που περασα κ απο τα ασχημα κ αδικα παιδικα μου χρονια να μην απολυτα η αιτια για κρισεις ,καταθλιψη κτλ.. ισως απλα να ειναι γονιδιο επειδη κ ο πατερας μου κ ολο του το σοι πασχουν απο φοβιες απλα να το κληρονομησα και να υποφερω ετσι για παντα.. ο πατερας μου εχει βρει την λυση στο αλκολ οσα χρονια τον θυμαμαι παντα ηταν μεθυσμενος, τα αδελφια του μια ζωη με αντικαταθλιπτικα.. προσπαθω να μην το δω ετσι δλδ να μην πιστεψω οτι πηρα και εγω το γονιδιο κ οτι δεν θα θεραπευτω ποτε ... αλλα λενε οτι ειναι κληρονομικα συνηθως αυτα..

dream δεν ειναι έτσι! μπορει να εχεις μια τάση μεγαλύτερη απο οτι καποιος αλλος. αυτο ομως δεν σημαινει οτι εισαι καταδικασμενη να ζεις μια ζωη μεσα στη κατάθλιψη....Ισα ισα που μπορεις να δεις πως ΔΕΝ θες να ζεις...

Δεν ξερω σοφια πως εχουν τα πραγματα... αλλα ειναι λογικο να τα βλεπω ετσι αφου 7 χρονια υποφερω απο ολλα αυτα και βοηθεια δεν μπορω να βρω απο πουθενα απο ειδικους εννοω. ΔΕΝ μπορει 100 ψυχιατροι και να μην ηταν ο καταλληλος κανενας ετσι δεν ειναι???

Πολλοί έχουν κενά και πολλοί περνούν διάφορα αλλά αυτό που έχει σημασία αυτή τη στιγμή είναι εσύ και πως εσύ αντιμετωπίζεις αυτά που έχουν συμβεί. Δεν έχεις περάσει και λίγα εδώ που τα λέμε...
Όσο για το αν είναι κληρονομικό ή όχι, δεν ξέρω. Ξέρω όμως οτι αν βρίσκεσαι σε ένα περιβάλλον γεμάτο αρρώστιες είναι πολύ εύκολο να \"κολλήσεις\", μεταφορικά μιλώντας.
Πιστεύω επίσης οτι υπάρχει γιατρειά. Και ναι, μπορεί και οι εκατό ψυχίατροι να μην σου ταιριάζουν. Ίσως να χρειάζεσαι να μιλήσεις για κάποια πράγματα και όχι να πάρεις χάπια, ή έναν συνδυασμό από τα δυο. Σε ψυχοθεραπευτή έχεις απευθυνθεί?

η αληθεια ειναι οτι καποτε επαιρνα τα seroxat για ενα χρονο κ ενιωθα πολυ καλα αλλα οταν τα διεκοψα υποτροπιασα... πλεον με τιποτε δεν θελω να ξαναπαρω... ναι εκανα θεραπεια με ψυχολογο ψυχοθεραπευτη αλλα αυτα που μου ελεγε εμενα δεν μου στεκαν... ειμαι και δυσκολη !!

Quote:

---

Originally posted by dream84
η αληθεια ειναι οτι καποτε επαιρνα τα seroxat για ενα χρονο κ ενιωθα πολυ καλα αλλα οταν τα διεκοψα υποτροπιασα... πλεον με τιποτε δεν θελω να ξαναπαρω... ναι εκανα θεραπεια με ψυχολογο ψυχοθεραπευτη αλλα αυτα που μου ελεγε εμενα δεν μου στεκαν... ειμαι και δυσκολη !!

---

Γιατί δεν δοκιμάζεις με κάποιον άλλο εξηγώντας οτι δεν θέλεις να πάρεις χάπια? Όσο δύσκολη και να \'σαι, δεν μπορεί, κάπου θα βρεθεί αυτός από τον οποίο θα μπορέσεις να πάρεις!