2ος Γαμος και 2η οικογενεια

Quote:

---

Originally Posted by katherina

Marina38 ετσι νιωθω οπως τα περιεγραψες. Ειναι πολυ ενθαρρυντικα τα λογια σου. Πιστεψε με ετσι ξεκινησα, μετα αντεδρασε ο πρωην, αντεδρασαν τα παιδια,εχασα την πιστη στον εαυτο μου.
Πραγματικα θελω να προχωρησω επιτελους και ναι θα ειμαι παντα διπλα τους για ο,τι χρειαστουν!

---

Εύχομαι λοιπόν να τα καταφέρεις και να είστε όλοι καλά!
Δεν συμφωνώ με αυτό που διάβασα από πάνω, ότι πρέπει να κάνεις αυτό που λένε τα παιδιά. Τα παιδιά έχουν σίγουρα λόγο σε όσα τα αφορούν, ανάλογα πάντα με την ηλικία τους - το αναπτυξιακό τους στάδιο και βεβαίως αλλάζουν τις προτεραιότητες της ζωής μας.
Η προσωπική ζωή όμως του γονέα δεν παύει να είναι "προσωπική" και οι αποφάσεις σχετικά με αυτή δεν γίνεται να περνούν πάντα από την έγκριση των παιδιών. Είναι άλλο να δημιουργεί ο γονιός σχέσεις που βλάπτουν τα παιδιά σωματικά ή συναισθηματικά (π.χ. λόγω της σχέσης να τα παραμελεί, ή να κακοποιούνται μέσα σε αυτή, ή να τα φέρνει σε επαφή με πολλές επιπόλαιες σχέσεις) και άλλο να δημιουργεί μια σταθερή και ικανοποιητική σχέση που θέλει (και δικαιούται) να έχει στη ζωή του, με όποια μορφή το επιθυμεί.

Δεν γνωρίζω καθόλου από παιδική ψυχολογία (για 'μαι ειλικρινής καλύτερα νομίζω θα τα κατάφερνα με 4 λιοντάρια παρά με 1 4χρονο.......), επειδή όμως έχω δει πολλά από διαζύγια, θα ήθελα να σε ρωτήσω εάν έχεις εντοπίσει την αιτία της άρνησης κ επιμονής των παιδιών σου. Τί θέλω να πάω..... Για αρχή το ότι γράφεις πως τους "ανακοίνωσες" πως.......... Δεν ξέρω, αλλά αυτό μου ακούστηκε λες κ τα έφερες προ ειλημμένης απόφασης κ σε κανέναν δεν αρέσει να εισπράττει ότι δεν υπολογίζουν τη γνώμη του ή τις ανάγκες του. Πιθανόν από εκεί κ πέρα η άρνησή τους να οφείλεται στους εξής λόγους:

- Πολύ φυσιολογικό κ αναμενόμενο να μην θέλουν να αλλάξουν περιβάλλον, σχολείο, φίλους, γειτονιά, να μην απομακρυνθούν από τον πατέρα τους κλπ κλπ. Αν συμβαίνει κάτι τέτοιο ίσως να χρειαστεί να τους δώσεις χρόνο κ παράλληλα να τους τονίσεις τα θετικά της μετεγκατάστασης (πχ μεγαλύτερη πόλη, περισσότερες δραστηριότητες κλπ κλπ).

-Μπορεί ως αγόρια να μην μπορούν να "χωνέψουν" ότι κάποιος άλλος είναι με τη μάνα τους εκτός από τον πατέρα τους, κ αυτό το έχω δει πολλές φορές σε αντίδραση αγοριών. Μοιάζει άδικο, αλλά πολλές φορές για τα αγόρια είναι απολύτως οκ κ αναμενόμενο ο μπαμπάς να συνεχίσει ωραία τη ζωή του, αλλά για την μαμά να παγώσει ο χρόνος. Άμα είχες κόρες, κατά πάσα πιθανότητα θα έδειχναν πολύ μεγαλύτερη κατανόηση. Πχ φίλη μου χωρισμένη με κόρες, ανά μήνες ή χρόνο αλλάζει σύντροφο (κ καλά κάνει), ο οποίος έρχεται κ στο σπίτι σε κάποιες περιπτώσεις, οι κόρες της όμως δεν είχαν ποτέ πρόβλημα με αυτό. Εκεί θέλει δουλειά το θέμα, πρέπει να καταλάβουν ότι ό,τι ισχύει για τον μπαμπά θα πρέπει για να είναι δίκαιο να ισχύει κ για τη μαμά (δεν πιστεύω ο πρώην σύζυγός σου να έχει επιβάλλει στον εαυτό του νηστεία μετά το διαζύγιο).

- Πιθανόν η αντίδραση των παιδιών να οφείλεται σε "πλύση εγκεφάλου" του πατέρα. Δυστυχώς δεν είναι καθόλου μα καθόλου ασυνήθιστο σε χωρισμένα ζευγάρια τα παιδιά να γίνονται "μπαλάκι" συναισθηματικού εκβιασμού μεταξύ των 2 πρώην συζύγων. Μπορεί δηλ η αντίδρασή τους αυτή να εκδηλώθηκε κατ' αυτόν τον τρόπο επειδή εκείνος τα επηρέασε προς εκείνη την κατεύθυνση. Το κίνητρο μπορεί να είναι αθώο (δεν θέλει να απομακρυνθεί από τα παιδιά του) ή μη αθώο (πχ ζήλεια). Κάποτε που είχα σχέση με 1 σχετικά πρόσφατα διαζευγμένο με 2 παιδάκια (αγοράκι 5 κοριτσάκι 7+), ενώ το αγοράκι με συμπαθούσε πολύ (μάλλον επειδή του είχα μάθει να κολυμπάει στην πισίνα όταν κάποια ΣΚ ερχόντουσαν στο σπίτι του πατέρα τους, δεν ξέρω τί άλλο να κάνω με 1 παιδί!), το κοριτσάκι δεν ήθελε να με βλέπει ούτε ζωγραφιστή. Κ όχι μόνο αυτό, αλλά κ "πατρονάριζε" το αδερφάκι της να μην με πλησιάζει, πχ το ρώταγα τί cornflakes τρώει ή αν θέλει φρούτα κ πεταγότανε το κοριτσάκι πριν βγάλει ο μικρός άχνα κ έλεγε ότι "δεν θέλει, δεν πεινάει θα μας μαγειρέψει Η ΜΑΜΑ ΜΑΣ αύριο!". Κ να σου πω κιόλας το super ακραίο, είχα ακούσει το κοριτσάκι να του λέει "μην της μιλάς αυτηνής, είναι πολύ μικρότερη του μπαμπά, αυτός θα την ερωτευτεί επειδή είναι μικρή κ οι άντρες αυτό παθαίνουν με τις μικρές, κ θα της τα δώσει όλα τα πράγματα κ για εμάς δεν θα αφήσει τίποτα!". Καμία σχέση με την πραγματικότητα, αλλά αποκλείεται 1 7χρονο να το σκέφτηκε όλο αυτό μόνο του, προφανώς κάποιος του το φύτεψε στο κεφάλι..... ή κάποια μάλλον. Κ περιττό να σου πω ότι δεν είχε πάρει χαμπάρι ο πατέρας για όλο αυτό κ ούτε κ εγώ του είπα βέβαια τίποτα, θεωρούσε την κόρη του απλά "καλομαθημένη" κ δεν έδινε σημασία στις αντιδράσεις της. Οπότε νομίζω είναι σημαντικό να δεις εάν αυτή η αντίδραση τροφοδοτείται από τον πατέρα, γιατί εάν συμβαίνει αυτό, εκεί πρέπει να πατήσεις πόδι, γιατί αλλιώς δεν θα σε αφήσει να προχωρήσεις καθόλου στη ζωή σου, πάντα κ με τον οποιονδήποτε θα στέκεται εμπόδιο.

- Άλλη πιθανότητα μπορεί να είναι η κλασσική παιδική σκέψη, ότι η μαμά τους δεν θα τα αγαπάει όπως παλιά, αλλά θα αγαπάει τον καινούριο της σύζυγο κ τα παιδιά του δηλ. θα χρειαστεί να "μοιράζονται" την αγάπη κ την προσοχή σου. Εδώ φυσικά θα πρέπει να τους τονίσεις πως πάντα αυτά θα αγαπάς περισσότερο στον κόσμο, γιατί είναι τα παιδιά σου κ είσαι η μάνα τους, ποτέ κανείς δεν θα μπει ανάμεσά σας κ ποτέ κανέναν δεν θα βάλεις πάνω από αυτά.

Εννοείται πως η αρνητική τους αντίδραση μπορεί να οφείλεται κ σε ......all of the above. Κ πάλι πράττεις αναλόγως.

Τονίζω ότι ΧΩΡΙΣ να ξέρω από παιδιά, πάντα πίστευα ότι δηλ. η καλύτερη λύση είναι να τα αντιμετωπίζεις ως ενήλικες. Να καταλάβουν δηλ. ότι εκτός από μαμά τους είσαι κ γυναίκα, άρα έχεις ανάγκη κ 1 σύντροφο κ είσαι κ άνθρωπος που έχει ανάγκη να εργαστεί, δεν μπορείς για όλα σχεδόν να παραμένεις εξαρτημένη από τον πρώην σύζυγό σου. Αποστολή σου στη γη δεν είναι μόνο να τους μαγειρεύεις, να τους καθαρίζεις, να σιδερώνεις κ να τα πηγαινοφέρνεις από το σχολείο ή από εκεί που παίζουν μπάλα. Χρειάζεσαι κ την παρέα κ τη βοήθεια ενός άλλου ανθρώπου κ σε τέτοιες ιδίως εποχές χρειάζεσαι κ δουλειά, τόσο για τον εαυτό σου, όσο κ για να είσαι σε θέση να τους προσφέρεις περισσότερα. Εκείνα δηλ. δεν θέλουν να είναι η μαμά τους ευτυχισμένη κ να καταφέρνει πράγματα, όπως θέλεις εσύ για εκείνα.......?

Κατά τ'άλλα συμφωνώ με τη Μαρίνα, στο έχει αναλύσει πολύ καλά.

Ας πω κι εγώ τη γνώμη μου σαν παιδί χωρισμένων γονιών. Νομίζω ότι τα παιδιά σου ή φρικάρουν με την ιδέα ότι θα φύγουν μακρυά από το σχολείο και τους φίλους τους ή ο πατέρας τους τους βάζει λόγια. Και όταν λέω λόγια μπορεί να μην είναι κάτι άμεσο αλλά έμμεσα να τους προκαλεί ανασφάλεια: "Πωπω, πού θα πάτε τώρα στην άλλη άκρη της Ελλάδας, τόσο μακρυά μου" κλπ κλπ που σε συνδιασμό με το άγχος τους για τη νέα αρχή να τα πανικοβάλει. Αυτό πρέπει να του το κόψεις αν ισχύει. Γενικά τα παιδιά πρέπει να δουν μια αποφασιστική μαμά που παίρνει αποφάσεις. Όταν σε βλέπουν διστακτική δεν μπορούν να σε εμπιστευτούν και φυσικά θα πατήσουν στην αδυναμία σου για να κάνεις πίσω. Θυμάμαι όταν ήμουν μικρή ήξερα ποιο όχι της μητέρας μου σήμαινε ΟΧΙ και ποιο ήταν συζητήσιμο.

Σχετικά με τον άντρα σου θα έλεγα ότι πρέπει και σε αυτόν να δείξεις αποφασιστική. Δηλαδή να του πεις ότι θέλεις να μείνεις με το νέο σου σύντροφο και αυτό είναι αποφασισμένο. Αν θέλει να κρατήσει τα παιδιά ας το κάνει και μπορείτε να συνεννοηθείτε να τα παίρνεις στη γιορτές ή να τα επισκέπτεσαι εσύ όσο έχουν σχολείο. Και ότι θα είναι καλύτερα και για αυτά να μείνουν μαζί του μέχρι εσύ να βρεις δουλειά και να έχεις μια πιο σταθερή ζωή εκεί. Ε, λοιπόν ξέρεις τι πιστεύω; Ότι ο πατέρας τους αν του δείξεις ότι είσαι διατεθειμένη να του αφήσεις τα παιδιά θα κάνει πίσω. Γιατί πολύ απλά νομίζω ότι όλο αυτό είναι ενα μέσο πίεσης για να μην προχωρήσεις εσύ στη ζωή σου. Δώσε του την επιλογή γιατί έτσι θα φανεί αν το κάνει για τα παιδιά ή από ζήλια.

Και κάτι τελευταίο. Δεν πιστεύω ότι τα παιδιά δεν θέλουν να δουν τους γονείς τους ευτυχισμένους. Εγώ πάντα ήθελα η μητέρα μου να ξαναπαντρευτεί και ήμουν πολύ δεκτική με τη νέα σύζυγο του πατέρα μου. Δεν χρειάστηκε βέβαια ποτέ να μετακομίσουμε αλλά αν αυτό η μητέρα μου μου εξηγούσε ότι είχε να κάνει και με πρακτικά ζητήματα (δεν έχει δουλειά και εκεί θα βρει) αλλά και με λίγη σάλτσα (θα έχεις ένα ωραίο δωμάτιο, θα μπορείς να κάνεις την τάδε δραστηριότητα που σου αρέσει) πιστεύω θα το έπαιρνα πιο θετικά. Με τα παιδιά είναι και λίγο πώς θα τους σερβίρεις κάτι, γι'αυτό σου λέω ότι ίσως ο πρώην άντρας σου τα επηρεάζει.

Καλησπερα και συγνωμη για την μεγαλη παυση. Περασα ενα δυσκολο καλοκαιρι.Πανω που ειχα ξεκαθαρισει τι ακριβως θα κανω και πως θα χειριστω την κατασταση με τα παιδια ηρθε η συγκατοικηση να μου δειξει ποσο δυσκολο ειναι ολο το εγχειρημα. Τα παιδια μου που περασαν 15 μερες με τα παιδια του συντροφου μου και τον ιδιο στο σπιτι του, εβγαλαν οτι κακοτροπη συμπεριφορα ειχαν να επιδειξουν. Σ ενα σπιτι 2 δωματιων με 4 παιδια και 2 ενηλικες γινοταν χαμος...η πειθαρχια πηγε περιπατο οι φωνες και οι καβγαδες ηταν καθημερινο φαινομενο και τα νευρα μου κροσσια!!καταληξαμε να μαλωνουμε με τον συντροφο μου για τα παιδια μας και να πουμε οτι ισως δεν πρεπει να το προχωρησουμε και οτι ο χωρισμος θα ηταν προτιμοτερος!!! Ειπα πραγματα που μ ενοχλουσαν εναμιση μηνα τωρα και τον πειραξαν πολυ. Ειμαι πολυ προβληματισμενη....ετσι ειναι οι οικογενειες με παιδια απο αλλους γαμους? τι να κανω? Επισης εκανα αιτηση στο δημοσιο για αναπληρωτρια καθηγητρια και δηλωσα μονο τον τοπο διαμονης του συντροφου μου. Σε ενδεχομενο διορισμο μου τι θα κανω? Απο την αλλη τον αγαπω παρα πολυ και δεν θελω να τον χασω! :confused::o

ΕΜΕΝΑ Μ ΑΡΕΣΕΙ ΤΟ ΠΡΟΒΛΗΜΑ ΣΟΥ ΒΓΑΖΕΙ ΟΜΟΡΦΙΑ ΕΣΕΙΣ ΘΕΛΕΤΕ ΝΑ ΕΙΣΤΕ ΜΑΖΙ
ΚΑΙ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ ΠΑΝΕΞΥΠΝΑ ΔΕ ΘΕΛΟΥΝ ΚΑΙ ΤΑ ΚΑΤΑΦΕΡΑΝ ΕΙΝΑΙ ΠΟΛΥ ΟΜΟΡΦΟ
ΑΥΤΟ ΓΤ ΔΕ Σ ΑΡΕΣΕΙ ΑΥΤΟ ΤΟ ΠΡΟΒΛΗΜΑ ΕΓΩ ΘΑ ΧΑΙΡΟΜΟΥΝΑ ΑΜΑ ΜΟΥ ΚΑΝΑΝΕ ΤΕΤΟΙΑ ΔΟΥΛΕΙΑ
ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΜΟΥ ΣΗΜΑΙΝΕΙ ΟΤΙ ΤΟΥΣ ΚΟΒΕΙ ΚΑΙ ΜΠΡΑΒΟ ΣΑΣ
ΤΩΡΑ ΓΙΑ ΣΑΣ ΣΕ ΞΕΧΩΡΙΣΤΑ ΣΠΙΤΙΑ ΑΜΑ ΥΠΑΡΧΕΙ Η ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗ ΔΥΝΑΤΟΤΗΤΑ ΕΝΑ ΠΑΝΩ ΚΑΤΩ ΘΑ ΗΤΑΝ ΙΔΑΝΙΚΟ

ΦτωχόΜΠίνες της διπλανης πορτας το ενδεχομενο αυτο το συζητησαμε με το ανθρωπο μου ονως σημερα τα οικονομικα ειναι πολυ στα "κατω τους" τοσο που ουτε μετακομιση δεν θα μπορω να κανω ποσο μαλλον να διατηρω σπιτι με ολα του τα λειτουργεικα εξοδα! Θεωρεις οτι μενοντας σε ξεχωριστα σπιτια για καποιο διαστημα αρχικα θα βοηθουσε στην καλυτερη προσαρμογη και κατ επεκταση στην συμβιωση μας μελλοντικα?

ΑΜΑ ΜΕΝΕΤΕ ΕΠΑΡΧΙΑ ΕΙΝΑΙ ΕΥΚΟΛΟ ΝΑ ΒΡΕΙΤΕ ΕΝΑ ΣΠΙΤΙ ΜΕ ΔΥΟ ΟΡΟΦΟΥΣ
ΜΕΧΡΙ ΝΑ ΓΝΩΡΙΣΤΟΥΝ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΕΓΩ ΕΤΣΙ ΤΟ ΒΛΕΠΩ Η ΣΕ ΔΙΠΛΑΝΑ ΔΙΑΜΕΡΙΣΜΑΤΑ
ΕΓΩ ΑΥΤΟ ΣΚΕΦΤΗΚΑ ΔΕ ΞΕΡΩ ΤΩΡΑ Τ ΑΛΛΟ ΝΑ ΣΟΥ ΠΩ

ΚΙ ΕΠΕΙΔΗ ΣΕ ΧΑΡΗΚΑ ΜΕ ΤΟ ΠΡΟΒΛΗΜΑ ΣΟΥ ΝΑ ΠΙΑΣΕΤΕ ΔΥΟ ΜΙΚΡΑ ΚΑΙΝΟΥΡΙΑ
ΜΕ ΛΙΓΑ ΕΞΟΔΑ ΤΟ ΚΑΘΕΝΑ ΝΑ ΞΕΡΕΙΣ ΛΟΓΙΚΑ ΘΑ ΣΑΣ ΒΓΕΙ ΛΙΓΟ ΠΑΡΑΠΑΝΩ
ΑΛΛΑ ΑΞΙΖΕΙ ΤΟΝ ΚΟΠΟ ΠΡΩΤΟΝ ΚΑΙ ΔΕΥΤΕΡΟΝ ΑΜΑ ΤΑ ΚΑΤΑΦΕΡΕΤΕ
ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΘΑ ΓΙΝΟΥΝ ΑΝΟΙΧΤΟΜΥΑΛΑ ΚΑΙ ΘΑ ΝΑΙ ΜΙΑ ΑΠΟ ΕΔΩ ΚΑΙ ΜΙΑ ΑΠΟ ΕΚΕΙ

Μου αρεσει αυτη η ιδεα σου δεν στο κρυβω. Ισως σιγα σιγα συνηθισουν τα παιδια και καποια στιγμη καταφερουμε να συμβιωσουμε και να παντρευτουμε....

ΠΑΠΑΡΙΕΣ ΚΥΡΙΩΣ ΑΛΛΑ ΔΕΝ ΚΑΝΕΙhttps://www.youtube.com/watch?v=CXit8kxCCTg

ΠΟΛΛΑ ΛΕΜΕ ΚΑΙ ΔΕΝ ΚΑΝΕΙhttps://www.youtube.com/watch?v=9h7iIyIrXSw

ΟΛΟ ΑΥΤΟ ΤΟ ΦΑΝΤΑΣΤΗΚΑ ΩΣ ΛΥΣΗ ΔΕ ΞΕΡΩ ΚΑΤΙ ΑΛΛΟ ΝΑ Σ ΠΩ

https://www.youtube.com/watch?v=lkazf4nMYwU

Ευχαριστω και για τα τραγουδια.

ΟΛΟ ΑΥΤΟ ΤΟ ΦΑΝΤΑΣΤΗΚΑ ΑΠΟ ΤΟ ΚΕΙΜΕΝΟ ΣΟΥ ΟΧΙ ΤΟ ΠΡΩΤΟ ΤΟ ΔΕΥΤΕΡΟ ΤΟ ΜΕΤΑ ΤΟ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙ ΚΛΠ
ΝΑ ΤΑ ΓΡΑΦΕΤΕ ΩΡΑΙΑ ΝΑ ΣΑΣ ΤΑ ΛΕΜΕ ΩΡΑΙΑ ΗΤΑΝ ΩΡΑΙΟ ΤΟ ΚΕΙΜΕΝΟ ΤΟ ΔΕΥΤΕΡΟ ΜΕ ΤΟ ΠΡΩΤΟ ΔΕΝ ΕΒΓΑΙΝΕ ΑΚΡΗ
ΓΙ ΑΥΤΟ ΕΙΝΑΙ ΚΑΙ ΠΩΣ ΘΑ ΤΑ ΓΡΑΨΕΙΣ ΑΜΑ ΤΑ ΓΡΑΦΕΙΣ ΣΥΝΤΟΜΑ ΠΕΡΙΓΡΑΦΙΚΑ ΚΑΙ ΝΑ ΚΑΤΑΛΑΒΑΙΝΟΥΜΕ ΤΙ ΕΝΟΕΙΣ ΧΑΙΡΩ ΠΟΛΥ
ΘΑ ΤΗΝ ΒΡΟΥΜΕ ΤΗΝ ΑΚΡΗ ΑΜΑ ΤΑ ΓΡΑΦΕΙΣ ΑΠΕΡΑΝΤΑ ΚΑΙ ΜΕ ΔΥΣΚΟΛΙΕΣ ΚΑΙ ΓΕΓΟΝΟΤΑ ΔΕΝ ΒΓΑΙΝΕΙ ΑΚΡΗ
ΚΙ ΑΥΤΟ ΠΑΙΖΕΙ ΡΟΛΟ