Aγαπητα primal , δεν καταλαβαινω τι εννοεις .
Printable View
[QUOTE=Macgyver;542740]Σας εχει τυχει να πεσετε εντελως εξω στιον χαρακτηρισμο σας για ενα ατομο , περα απο την αρχικη εκτιμηση σας ?
Εμενα ναι , αλλα οχι πολυ , στο 20ημερο , εχω βγαλει πληρες συμπερασμα , μεχρι τωρα .
Πιστευω το ενστικτο μου . Και καλα κανω τελικως .[/QUOTE
μεχρι 20 μερες το πολυ λες .... και μετα πεσεις δεν πεσεις εξω ξερεις ακριβως τι σου γεινεται με τον αλλο την αλλη....πληρες συμπερασματα .... ειαι αστεια πραματα αυτα
Έχει τύχει να πέσω εντελώς έξω για άτομο που αρχικά γνώρισα ως συνάδελφο και στη συνέχεια ως σχέση. Ίσως επειδή η γνωριμία μας είχε γίνει σε καθαρά επαγγελματικό πλαίσιο, επηρεάστηκα από τον τρόπο που εργαζόταν, ο οποίος δεν μου άρεσε καθόλου. Μετά από πάρα πολλά χρόνια ευνόησαν οι συνθήκες και γνωριστήκαμε καλύτερα. Είδα ένα βαθύ συναίσθημα κι ένα εύρος γνώσεων που δεν έβλεπα ούτε με κυάλι παλιά.... είδα καλοσύνη και προσφορά προς τους άλλους που γινόταν αθόρυβα... και πολλά άλλα βέβαια μετέπειτα καθώς πήρε άλλη μορφή η σχέση.
Συνολικά κατάλαβα ότι κάποιοι άνθρωποι μπορεί να έχουν ισχυρές άμυνες, να φαίνονται δυνατοί ή αδιάφοροι και να έχουν βαθιές ευαισθησίες κι αναζητήσεις και γενικά ότι καθετί έχει δύο πλευρές, αλλά δεν βλέπουμε πάντα τη δεύτερη.
Μερικές φορές τα λάθη στην κρίση δεν γίνονται επειδή έχει ο άλλος υψώσει τοίχους, αλλά επειδή εμείς έχουμε άμυνες, ή επειδή περνάμε εμείς κάποια δύσκολη φάση που δεν επιτρέπει στην 'διαίσθηση' να λειτουργήσει σωστά.
ε πιστευω σε ολους μας εχει τυχει λιγο πολυ.
εξαλλου υπαρχουν καποιοι ανθρωποι που στην προσποιηση παιρνουν 10 με τονο:P
[QUOTE=Macgyver;543006]Η αληθεια οπως εγραψες ποναει και οντως ετσι πιστευω και εγω οσο ποιο πολυ αυτο μεσα μας ειναι μεγαλο η καταπιεση που δημιουργει γενικοτερα στον οργανισμο μας κανει υποκριτες μια αυτοματη αμυνα που ουτε εμας τους ιδιους βοηθαει να επικοινωνησουμε οπως πραγματικα θελουμε .... και το να παραδεχτεις κατι σε αυτο το επιπεδο με τη λογικη της επιγνωσης απλα δεν βοηθαει τοσο στο να αντιστρεψεις αυτην την αμφιδρομη σχεση πονου..καταπιεσης αρα για μενα το σημαντικο ειναι να μπορεσεις να κανεις το δικο σου συνειδητο γνωστο να το ενσωματωσεις .. (να αισθανθεις τους δικους σου πονους) για να μπορεις μετα να αισθανεσαι να μπαινεις στη θεση του αλλου αλλιως ....ετσι οπως ειπε και η μαρινα38 και ο MACGYVER αμυνες και διαισθηση δεν πανε μαζι ....
Εστιαζόμαστε σε κάποια χαρακτηριστικά του άλλου, τα οποία με βάση τη δική μας εμπειρια στη ζωη και αντιλήψεις μας φαίνονται ως τόσο κτυπητά και ουσιαστικά ταυτίζουμε το είναι του αλλου με αυτά. Ετσι τα χαρακτηριστικα του αυτα, είτε ορισμένος τρόπος ζωής του ή συμπεριφοράς ή οι αντιλήψεις του και το πάθος με το οποίο τις υποστηρίζει, μας απωθούν από το ατομο (λανθασμένα μεν αλλά απωθούν). Ετσι απομακρυνόμαστε και δεν δίνουμε στον εαυτο μας την ευκαιρία να γνωρίσει πραγματικά τον άλλο ως συνολική προσωπικοτητα. Κι όμως μπορεί να έχει και αλλες όψεις στο χαρακτηρα του οι οποιες για μας να ειναι τόσο σημαντικές αλλά σπάνιο να τις βρούμε στους άλλους, με την αρχική μας όμως απόρριψη στερήσαμε στον εαυτο μας από την ωφελεια αυτή! Κι απ την άλλη, καποτε επιλέγουμε αλλους πως ξερουν να εκπέμπουν με το χαρακτηρα τους ενα φως, όμως ότι λαμπει δεν ειναι χρυσός κι ετσι την παταμε!
Ναι σωστά, είναι πολλές φορές το ισχυρό (κι επώδυνο) συναίσθημα που παρεμβαίνει, δημιουργεί την άμυνα και θολώνει τη λογική κρίση και παρεμποδίζει τη 'διαίσθηση'.
Πάντως πιστεύω (κι αυτό πάει κι ως απάντηση σε αυτό που έγραψε ο γιάννης, ότι κάποιες φορές την 'πατάμε') ότι αν χαλαρώσουμε και προσπαθήσουμε να ανατρέξουμε στο πρωταρχικό συναίσθημα, την αρχική εντύπωση που μας δημιούργησε ένας άνθρωπος (που γνωρίσαμε από κοντά, εννοείται), αυτό είναι καλός οδηγός.