Εμπειρία στις φοβίες.

Λυπαμαι για αυτα που περασες με τον μπαμπα σου αλλα καθως ο ανθρωπος γερναει γινεται πιο ευαλωτος σαν ενα μικρο παιδι.Δεν ειναι καλο ο πατερας σου να σε βλεπει και να σε φοβαται και να σε θεωρει ''μπαμπουλα''.Απ'οτi καταλαβαινω πληρωνεις τον πατερα σου με το ιδιο νομισμα (το καταλαβαινω οτι εχεις αποθημενα) αλλα δεν ειναι σωστο.Μας λες οτι δεν ασκεις σωματικη βια ομως ακεις ψυχολογικη βια! Ο ioannis2 σου εξηγησε πολυ καλα το θεμα με της φοβιες.Και θα σου πω κατι και για την λεγομενη ''τρελα'' εγω εφτασα στο σημειο να μην ξεχωριζω το φανταστικο απο την πραγματικοτητα,δεν μπορουσα να ζησω κανονικα ουτε καν να φαω και να περπατησω και οταν εβγαινα εξω ολοι νομιζαν οτι ειμαι αστεγη η ναρκομανης.Δεν με πλησιαζε ανθρωπος και δεν μου ελεγαν ουτε καν ''γεια''.Ευτυχως πηγα σε ψυχιατρο και το προβλημα λυθηκε με aloperidin.

Quote:

---

Originally Posted by Bulletproof

Λυπαμαι για αυτα που περασες με τον μπαμπα σου αλλα καθως ο ανθρωπος γερναει γινεται πιο ευαλωτος σαν ενα μικρο παιδι.Δεν ειναι καλο ο πατερας σου να σε βλεπει και να σε φοβαται και να σε θεωρει ''μπαμπουλα''.Απ'οτi καταλαβαινω πληρωνεις τον πατερα σου με το ιδιο νομισμα (το καταλαβαινω οτι εχεις αποθημενα) αλλα δεν ειναι σωστο.Μας λες οτι δεν ασκεις σωματικη βια ομως ακεις ψυχολογικη βια! Ο ioannis2 σου εξηγησε πολυ καλα το θεμα με της φοβιες.Και θα σου πω κατι και για την λεγομενη ''τρελα'' εγω εφτασα στο σημειο να μην ξεχωριζω το φανταστικο απο την πραγματικοτητα,δεν μπορουσα να ζησω κανονικα ουτε καν να φαω και να περπατησω και οταν εβγαινα εξω ολοι νομιζαν οτι ειμαι αστεγη η ναρκομανης.Δεν με πλησιαζε ανθρωπος και δεν μου ελεγαν ουτε καν ''γεια''.Ευτυχως πηγα σε ψυχιατρο και το προβλημα λυθηκε με aloperidin.

---

Η ψυχικη υγεια του καθενος τα τραυματα και η πραγματικη λυτρωση απο αυτα δεν εχει να κανει στην ουσια με κανενα ALORERIDIN και καμια ηθικη σταση τυπου συνχωρεσης προς τον πατερα η τη μητερα η ΚΑΘΑΡΣΗ εχει να κανει με αναβιωση του πονου για να βγει ο καθενας απο αυτο που το αποτυπωμα αυτου του τραυματος αφηνει μετα νευροφυσιολογικα μεσα σε καθε ανθρωπο ...οποτε μην εστιαζουμε στην συντηρηση και στην ηθικολογια και το βαφτιζουμε ολο αυτο θεραπεια γιατι το κοστος θα ειναι μια μεγαλητερη και ποιο μοιραια αρρωστια στα επομενα χρωνια της ζωης μας

Quote:

---

Originally Posted by Bulletproof

Λυπαμαι για αυτα που περασες με τον μπαμπα σου αλλα καθως ο ανθρωπος γερναει γινεται πιο ευαλωτος σαν ενα μικρο παιδι.Δεν ειναι καλο ο πατερας σου να σε βλεπει και να σε φοβαται και να σε θεωρει ''μπαμπουλα''.Απ'οτi καταλαβαινω πληρωνεις τον πατερα σου με το ιδιο νομισμα (το καταλαβαινω οτι εχεις αποθημενα) αλλα δεν ειναι σωστο.Μας λες οτι δεν ασκεις σωματικη βια ομως ακεις ψυχολογικη βια! Ο ioannis2 σου εξηγησε πολυ καλα το θεμα με της φοβιες.Και θα σου πω κατι και για την λεγομενη ''τρελα'' εγω εφτασα στο σημειο να μην ξεχωριζω το φανταστικο απο την πραγματικοτητα,δεν μπορουσα να ζησω κανονικα ουτε καν να φαω και να περπατησω και οταν εβγαινα εξω ολοι νομιζαν οτι ειμαι αστεγη η ναρκομανης.Δεν με πλησιαζε ανθρωπος και δεν μου ελεγαν ουτε καν ''γεια''.Ευτυχως πηγα σε ψυχιατρο και το προβλημα λυθηκε με aloperidin.

---

Σε ευχαριστώ για την απάντηση σου... Η αλήθεια είναι πως δεν προσπαθώ να γίνω "μπαμπούλας" ή να τον τρομοκρατήσω.. Η στάση αυτή είναι έμφυτη.. και καλλιεργημένη από "τα πάθη μου".. Δεν αναβιώνω τα πράγματα αυτά όταν τον βλέπω.. Απλά έτσι του συμπεριφέρομαι..

Συμφωνώ απόλυτα...

Με συγχωρείτε για την καθυστέρηση των ημερών για την απάντηση μου.. Αλλά είχα εστιάσει στα πολιτικά δρώμενα της Ελλάδας.. Είχα πολύ καλές εξελίξεις, βγήκα με μια κοπέλα για ποτό ( τα ψηλό-ήπιαμε :) η ιστορία προχώρησε γρήγορα.. και τελικά καταλήξαμε στο κρεβάτι. Κατά έναν περίεργο τρόπο, παρότι η φοβία της ανικανότητας και ομοφυλοφιλίας μου πέρασε από το μυαλό δεν με απασχόλησε κάθολου... ΚΑΙ ΟΛΑ ΠΗΓΑΝ ΚΑΛΑ, "ΠΟΛΛΕΣ ΦΟΡΕΣ" :p .. Και σε αυτό με βοηθήσατε εσείς παιδιά! Μου έκανε καλό που τα έβγαλα από μέσα μου, έστω κι γραπτά... Επίσης μου έδωσε την δυνατότητα το topic που έγραψα , να "ξανάδιαβάζω" την ζωή μου και να την "αναλύω".. ..

Το πρωί λοιπόν που ξυπνήσαμε , ( μετά την μάχη ) μόλις πήγαμε να ξανά κάνουμε κάτι, με ξανά έπιασε αυτή η φοβία αλλά με πολύ προσπάθεια όπως σας έχω ξαναπεί να κατάφερα .. Το καλό με την υπόθεση είναι ότι κατάλαβα πως δεν είμαι Ομοφυλόφιλος αλλά ΨΥΧΟΠΑΘΗΣ :P ... Τουλάχιστον βγήκα νικητής, όμως τι προτείνεται να κάνω για να απαλλαγώ μόνιμα από τις φοβίες μου, και να έρθω σε "αρμονία με τον ευατό μου και τα απωθημένα μου"; Να κάνω το μεγάλο βήμα να πάω σε ψυχολόγο; Καταρχήν, μπορεί κάποιος να απαλλαγεί από τις φοβίες μόνιμα, ( χωρίς φάρμακα ); αν έτσι έχει μάθει να ζει;

*Κι όσον αφορά τα ψυχοφάρμακα και τα ηρεμιστικά, τα θεωρώ λάθος αν δεν έχεις "βλάβη" . Πρέπει να αναζητήσεις τον λόγο, μέσα από τις φοβίες, που σου προκαλεί αυτά τα πράγματα το μυαλό σου. Κι έτσι να καταφέρεις να τα "σκοτώσεις", κι όχι απλά να τα καταστέλλεις. Κι το θέμα είναι με τα φάρμακα αυτά πως πακροπρόθεσμα δεν καταστέλλεις μόνο τις φοβίες αλλά την ενεργητικότητα του μυαλού σου στο σύνολο...