-
ΕΝΤΑΞΕΙ ΟΝΤΩΣ ΕΤΣΙ ΠΩΣ ΤΑ ΛΕΣ Ο ΔΙΚΟΣ ΣΟΥ ΕΙΝΑΙ ΚΑΚΟ ΠΑΙΔΙ
ΕΓΩ ΝΟΜΙΖΑ ΕΙΣΑΙ ΑΠΟ ΑΥΤΕΣ ΤΙΣ ΦΑΝΤΑΣΜΕΝΕΣ ΠΟΥ ΑΜΑ ΠΙΕΙΣ ΜΙΑ ΜΠΥΡΑ
ΣΟΥ ΒΓΑΖΟΥΝ ΤΟ ΟΝΟΜΑ ΑΛΛΑ ΕΝΤΑΞΕΙ ΦΑΙΝΕΤΑΙ ΝΑ ΕΧΕΙΣ ΔΙΚΙΟ
-
1 μπουκαλα βοτκα μαζι με μια χουφτα χαπια στεντον, στιλοξ, ζαναξ και κανενα πακετο τσιγαρα. Για να μπορεσει λεει να χαλαρωσει σαν φοιτητης επαιρνε κονσερτα, στην αρχη δεν ηξερα τι ειναι μετα που το εψαξα ειναι βαρβιτουρικα. Απλα ανα διαστηματα τα κοβει, αυτο καταλαβα γιατι ενα χρονο παντρεμενοι δεν ειχα δει κατι, αν κ καποιες φορες ερχοταν σπιτι κ βρωμαγε τσιπουρα συν οτι εβρισκα κρυμμενα τετοια χαπια στο αμαξι η στην τσαντα της δουλειας. Εχει βιοτεχνια ρουχων αλλα την τρεχει η αδερφη του (μαζι με την μανα του πριν πεθανει) αυτος κοιμαται ορθιος εκει περα. Δεν εχει ανχη ουτε οικονομικα προβληματα. Η μητερα του μπορουσε να τον κουμανταρει, και μου τον εκρυβε!!! Ειχε παει στην Γαλλια που σπουδαζε και τον ειχε μαζεψει γιατι επαιρνε και αναβολικα στο παρελθον. Απο οταν πεθανε η μητερα του απο καρδιακο ειναι που ξεφυγε. Αυτο κρατησε κανενα χρονο μετα τα εκανε στο σπιτι και πουλαγε κ τσαμπουκα αν του εφερνες αντιρησεις, με αποτελεσμα να σκοτωνομαστε. Ειχε ξεσπασματα, οταν καταλαβε οτι τον χωριζω οριστικα εκλαιγε κ παρακαλαγε, κλασσικο αυτο εκανε παντα. Οποτε εφευγα κλαμματα, παρακαλια μεχρι να ξαναγυρισω και μετα ξανα τα ιδια. Γενικα δεν παει καλα, προσπαθησα να τον βοηθησω να παμε σε ψυχιατρο να του κοψει σταδιακα τα χαπια γιατι δεν γινεται να τα κοψεις μαχαιρι αποτι ειχα διαβασει. Αλλα δεν συνεργαζοταν με τον γιατρο. Εφτασα και εγω στο αμην γιατι μαλωναμε συνεχεια, εκλαιγε το παιδι και τον σουταρα πριν τρελαθω εγω, τρελανω και το παιδι μου. Εχουν περασει 3,5 χρονια και ουτε ενα τηλ να δει τι κανει η κορη του, αν το δει στο δρομο δεν ξερει ποιο ειναι το παιδι του. Εχει κανει πολλα και διαφορα αλλα οπως σου ειπα εχω πλεον μπουχτισει βαριεμαι να τα συζηταω, εχω προχωρησει την ζωη μου με ενδιαφερει μονο το παιδι μου.
-
ΟΛΑ ΕΙΝΑΙ Ο ΤΡΟΠΟΣ ΠΟΥ ΤΑ ΚΑΝΕΙΣ ΚΙ ΕΣΥ ΚΙ ΑΥΤΟΣ
-
Αμαζόνα βλέπω ότι είσαι ηρωίδα που μεγαλώνεις το παιδί μόνη σου και προσπαθείς να του δώσεις ότι καλύτερο έχεις.Ένας χωρισμός μας βοηθάει πάντοτε να κάνουμε και την αυτοκριτική μας για το γάμο μας. Απο αυτά που περιγράφεις δεν μπρούσες να κάνεις και πολλές προσπάθειες επανασύνδεσης ή φυσιολογικής επαφής του πατέρα με την κόρη του.Ένα πράγμα θα σου συστήσω ως παιδί χωρισμένων γονιών.Μη μπλέξετε ποτέ την κόρη σας με το διαζύγιο σας.Ας έχει τον πατέρα της ψηλά και ας μην έχει επικοινωνία μαζί του.Το πώς θα καλύψει το κενό της απουσίας του δεν ξέρω να σου πώ.....τεράστιο θέμα. Καλή δύναμη!
-
ο ψυχολόγος σου τα έχει πει καλά (εξάλλου όλοι οι ψυχολόγοι τα ίδια λένε) κι αν έχεις κι άλλες απορίες, ξαναπήγαινε... επειδή έχω βιώσει παρόμοια κατάσταση (χωρίς την οικονομική άνεση μόνο, πράγμα όχι ασήμαντο) σου επιβεβαιώνω ότι η καλύτερη απάντηση είναι η αλήθεια, αλλά μόνο σε ό,τι ρωτάει και μόνο τόσο όσο μπορεί να σηκώσει η ηλικία του... μην επιχειρήσεις να πιαστείς από την ερώτηση για να αναπτύξεις τις απόψεις σου... μην κακολογήσεις ποτέ τον πατέρα, θα στρέψεις εναντίον σου το παιδί ακόμα κι αν έχεις δίκιο... μην προσπαθήσεις να τον ωραιοποιήσεις, να τον "ανεβάσεις" με ψέματα, αργά ή γρήγορα θα αποκαλυφθούν και τότε πάλι το παιδί θα σου ζητήσει το λόγο... η απουσία του από μόνη της, θα απαντήσει ό,τι δεν μπορείς να απαντήσεις εσύ... η ζωή είναι πιό δυνατή από τα λόγια...
-
Μπορείς να της πεις οτι ο μπαμπάς της είναι πολύ μακριά και δεν γίνεται να τον δει. Να μάθει την αλήθεια αλλά όχι απότομα αλλά σύμφωνα με το επιτρεπτό της ηλικίας της. Τώρα και να της εξηγήσεις δεν θα καταλάβει. Από την άλλη μεριά δεν μπορείς και να της τρέφεις ελπίδες. Γι αυτό κατ αρχήν πες της αυτό και αργότερα μπορείς να της πεις οτι αρρώστησε το μυαλό του και δεν μπορεί να σας θέλει κοντά του. Κι αυτό δεν είναι ψέματα, ο άνθρωπος δεν μπορεί να διαχειριστεί ευθύνες πλέον, δεν μπορεί να διαχειριστεί ούτε τον ίδιο του τον εαυτό.
Απλά καλό είναι να μην τον κακολογείς γιατί θα νιώσει η κόρη σου την απόρριψη από τον πατέρα κι αυτό δεν το θέλεις.
