ΣΕ ΔΥΝΗ ΑΠΕΛΠΙΣΙΑΣ

[QUOTelis μπορει να εχεις και δικιο αλλα δεν ειναι οτι ειμαι κακομαθημενη και δεν μπορω να αναλλαβω ευθυνες σκεψου ανεργη χωρις κανενα εισοδημα να πρεπει να πληρωσω παντου ταμεια ικα τραπεζες παιδια που σπουδαζουν και να ζησω ειναι ανεφικτο φιλε μου οσο ζουσε εκεινος τα κανονιζε οπως και να το σκεφτω δε βγαινει αυτο με ριχνει παρα πολυ κανω οτι μπορω να κανω ν
εκεινος ειχε τα πλανα του και ειχε κανει τους κανονισμουςτους απλα δεν ηξερε οτι θα φυγει ετσι εγω τι κανω τωρα?υπαρχουν καποιες λυσεις αλλα ειναι μακρινες καβαντζα δεν υπηρχε .

θα το πω εγω που εγινα γκουρου στη διπλωματια καπιοι πανε κ ερχονται συνεχεια κ δε κατσικονωνται πουθενα κ γυριζουν σα του παπα το σκυλο κ καπιοι αλλοι κλωσανε τα αυγα στις πολυθρονες οι πρωτοι ειναι οι δουλευταραδες κ οι δευτεροι οι κακομαθημενοι αλλα τελικα κακομαθημενη ηταν η φυση που τους εκανε να μην εχουν κ πολυ ενεργεια κανεις δε καταλαβαινει το δε μπορω εκτος αν ειναι ομιοπαθης.

Έχεις στενούς συγγενείς και οικογενειακούς φίλους που σου συμπαρίσταντε? Που να νοιαζονται για εσενα και τα παιδια σου εστω κι αν δεν μπορουν να βοηθησουν οικονομικά?
Μην στερησεις απ τα παιδια σου τις σπουδες, μην τους στερησεις ενα καλο και αξιοπρεπες μέλλον.
Ο πόνος σε ραγίζει, επεδιωκε να σαι κοντα σε δικους σου ανθρώπους, η απομόνωση κάνει τα πράγματα ακόμα χειρότερα, ειναι απελπισία. Σε τετοιες στιγμες επιδιωκουμε να μαστε όσο πιο πολύ γίνεται κοντα σ' αυτους που μας αγαπούν. Αυτη η επικοινωνια δινει κουραγιο κι ελπίδα.
Μην τα βαλεις κάτω, πάλεψε πρώτα για τα παιδια σου, κι απ εκει θα παίρνεις κουραγιο και για σενα. Με τον καιρο θα βρεθούν οι τροποι να μπουν σε σειρά οι υποχρεωσεις που τωρα φανταζουν βουνό, βρες μέσα σου τις δυνάμεις μέσα στον πόνο σου και πάλεψε το. Αυτο στο τελος θα απαλύνει τον πόνο.

Quote:

---

Originally Posted by ασπασια

15 μερες ειναι που εγινε το περιστατικο αιφνιδια τραγικα και σοκαριστικα ειμαι στον ωκεανο με παιδι που σπουδαζει σε αλλο μερος οι εκρεμοτητες ειναι απειρες τι να λεω ελευθερος επαγγελματιας ηταν καταλαβαινεις

---

Ω Ασπασία είναι πολύ πρόσφατο το γεγονός, θα βρεις τρόπο να επανακάμψεις. Τα θερμά μου συλλυπητήρια! Όσο για τις υποχρεώσεις σε καταλαβαίνω απόλυτα. Μαγαζί είχε ή επιχ/ση, ποιος θα αναλάβει τώρα? Είναι πολλά τα θέματα αλλά σιγά σιγά θα βρεις την άκρη. Στο μεταξύ θα βγει και η σύνταξη χοίρειας που θα συνδράμει κι αυτή. Τώρα είναι περίεργα τα πράγματα αλλά πρέπει να τα βάλεις σε τάξη γιατί οφείλεις να καλύψεις τις υποχρεώσεις του συζύγου. Θα ξεκινήσεις με αυτές που είναι οι πιο άμεσες και σίγουρα θα πρέπει η επιχ/ση να συνεχίσει να λειτουργεί μέχρι να τακτοποιηθούν οι εκκρεμότητες.

Quote:

---

Originally Posted by ασπασια

[QUOTelis μπορει να εχεις και δικιο αλλα δεν ειναι οτι ειμαι κακομαθημενη και δεν μπορω να αναλλαβω ευθυνες σκεψου ανεργη χωρις κανενα εισοδημα να πρεπει να πληρωσω παντου ταμεια ικα τραπεζες παιδια που σπουδαζουν και να ζησω ειναι ανεφικτο φιλε μου οσο ζουσε εκεινος τα κανονιζε οπως και να το σκεφτω δε βγαινει αυτο με ριχνει παρα πολυ κανω οτι μπορω να κανω ν
εκεινος ειχε τα πλανα του και ειχε κανει τους κανονισμουςτους απλα δεν ηξερε οτι θα φυγει ετσι εγω τι κανω τωρα?υπαρχουν καποιες λυσεις αλλα ειναι μακρινες καβαντζα δεν υπηρχε .

---

ΚΟΙΤΑΞΕ ΛΥΣΕΙΣ ΘΑ ΣΟΥ ΠΟΥΝ ΚΑΙ ΟΙ ΟΙΚΕΙΟΙ ΣΟΥ ΠΟΥ ΞΕΡΟΥΝ ΤΗΝ ΚΑΤΑΣΤΑΣΗ ΚΑΛΥΤΕΡΑ ΑΠΟ ΕΜΕΝΑ ΣΙΓΟΥΡΑ ΕΓΩ ΑΥΤΟ ΟΠΥ ΘΑ ΕΛΕΓΑ ΕΙΝΑΙ ΜΑΖΕΥΤΕΙΤΕ ΣΕ ΕΝΑ ΣΠΙΤΙ ΟΛΕΣ ΜΑΖΙ ΚΑΙ ΚΑΝΤΕ ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ ΜΕΧΡΙ ΝΑ ΒΓΕΙ Η ΣΥΝΤΑΞΗ ΔΙΑΚΟΠΗ ΣΠΟΥΔΩΝ ΚΛΠ
ΚΙ ΑΜΑ ΒΓΕΙ Η ΣΥΝΤΑΞΗ ΞΑΝΑΡΧΙΖΕΤΑΙ ΜΕ ΝΕΑ ΔΕΔΟΜΕΝΑ ΣΙΓΑ ΣΙΓΑ ΝΑ ΑΠΟΠΛΗΡΩΝΕΤΑΙ ΤΩΡΑ ΑΟΠ ΕΚΕΙ ΚΑΙ ΠΕΡΑ ΟΝΤΩΣ ΕΧΩ ΕΝΑ ΠΕΡΙΕΡΓΟ ΣΤΥΛ ΠΟΥ ΤΑ ΛΕΩ ΑΛΛΑ ΕΙΝΑΙ ΚΑΙ ΤΑΡΑΚΟΥΝΗΜΑ ΑΥΤΟ ΚΑΙ ΦΥΣΙΚΑ ΑΥΤΑ ΟΠΥ ΠΡΟΤΕΙΝΩ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΛΥΣΕΙΣ ΑΛΛΑ ΕΙΝΑΙ ΚΑΤΙ ΠΟΥ ΘΑ ΣΕ ΒΑΛΕΙ ΝΑ ΣΚΕΦΤΕΙΣ ΝΑ ΒΡΕΙΣ ΤΗ ΛΥΣΗ ΓΙ ΑΥΤΟ ΤΑ ΓΡΑΦΩ ΓΙΑ ΝΑ ΣΚΕΦΤΕΙΣ ΝΑ ΒΡΕΙΣ ΑΚΡΗ

[QUOTE=ioannis2;554592εχω φιλους και συγγενεις δεν μπορουν ολοι να βοηθησουν οικονομικα μπορουν με τις γνωσεις τους αλλα αυτο δε βοηθαει και πολυ επεσε πανω μου αυτο που ετρωγε και τον αντρα μου τοσα χρονια ολοιιι αυτοι οι διακανονισμοι τι θα πρωτοπληρωσω βρε παιδια εγω συν του οτι δε με εβαζε στις δουλεις του δε μου ελεγε για καλο υποτιθεται και τα βρηκα ολα μπροστα μου δεν ειμαι αγραμματη αλλα εγω φροντιζα την οικογενεια οντως ειναι ενας γολγοθας να σκεφτειτε δεν προλαβαινω ουτε να πενθησω σκεφτομαι συνεχως τα παιδια μου πως θα συνεχισουν την αξιοπρεπη πορεια τους που ειχαν και πως θα επιβιωσουμε

αν πιστευεις οτι εισαι ακομα σε κατασταση σοκ γραψε κ αλλα κατεβατα τωρα εχω την εντυπωση οτι καπως ισιωσες γιατι οταν ειχες μπει στο φορουμ ηταν τοσα πολα τα συναισθηματα που σε ειχαν βγαλει σχεδον εκτος ελεγχου απο τα πολα συναισθηματα κατι τετιο συμβαινει... τωρα επανηλθες καπως? ετσι μου φαινεσαι...

αντιμετωπιζω την πραγματικοτητα που ειναι πολυ σκληρη πρεπει να βαλω τη λογικη πανω απ το συναισθημα αλλιως θα τρελαθω

αντιμετωπιζω την πραγματικοτητα που ειναι πολυ σκληρη πρεπει να βαλω τη λογικη πανω απ το συναισθημα αλλιως θα τρελαθω

Quote:

---

Originally Posted by elis

ΚΟΙΤΑΞΕ ΛΥΣΕΙΣ ΘΑ ΣΟΥ ΠΟΥΝ ΚΑΙ ΟΙ ΟΙΚΕΙΟΙ ΣΟΥ ΠΟΥ ΞΕΡΟΥΝ ΤΗΝ ΚΑΤΑΣΤΑΣΗ ΚΑΛΥΤΕΡΑ ΑΠΟ ΕΜΕΝΑ ΣΙΓΟΥΡΑ ΕΓΩ ΑΥΤΟ ΟΠΥ ΘΑ ΕΛΕΓΑ ΕΙΝΑΙ ΜΑΖΕΥΤΕΙΤΕ ΣΕ ΕΝΑ ΣΠΙΤΙ ΟΛΕΣ ΜΑΖΙ ΚΑΙ ΚΑΝΤΕ ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ ΜΕΧΡΙ ΝΑ ΒΓΕΙ Η ΣΥΝΤΑΞΗ ΔΙΑΚΟΠΗ ΣΠΟΥΔΩΝ ΚΛΠ
ΚΙ ΑΜΑ ΒΓΕΙ Η ΣΥΝΤΑΞΗ ΞΑΝΑΡΧΙΖΕΤΑΙ ΜΕ ΝΕΑ ΔΕΔΟΜΕΝΑ ΣΙΓΑ ΣΙΓΑ ΝΑ ΑΠΟΠΛΗΡΩΝΕΤΑΙ ΤΩΡΑ ΑΟΠ ΕΚΕΙ ΚΑΙ ΠΕΡΑ ΟΝΤΩΣ ΕΧΩ ΕΝΑ ΠΕΡΙΕΡΓΟ ΣΤΥΛ ΠΟΥ ΤΑ ΛΕΩ ΑΛΛΑ ΕΙΝΑΙ ΚΑΙ ΤΑΡΑΚΟΥΝΗΜΑ ΑΥΤΟ ΚΑΙ ΦΥΣΙΚΑ ΑΥΤΑ ΟΠΥ ΠΡΟΤΕΙΝΩ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΛΥΣΕΙΣ ΑΛΛΑ ΕΙΝΑΙ ΚΑΤΙ ΠΟΥ ΘΑ ΣΕ ΒΑΛΕΙ ΝΑ ΣΚΕΦΤΕΙΣ ΝΑ ΒΡΕΙΣ ΤΗ ΛΥΣΗ ΓΙ ΑΥΤΟ ΤΑ ΓΡΑΦΩ ΓΙΑ ΝΑ ΣΚΕΦΤΕΙΣ ΝΑ ΒΡΕΙΣ ΑΚΡΗ

---

αστο δε θα βγει ετσι ακρη.αλλου γι αλλου

Quote:

---

Originally Posted by ασπασια

αντιμετωπιζω την πραγματικοτητα που ειναι πολυ σκληρη πρεπει να βαλω τη λογικη πανω απ το συναισθημα αλλιως θα τρελαθω

---

κατσε περιμενε το συναισθημα πρεπει να το εκφρασεις γιατι απο μονο του εχει τη ταση να σε κανει να βγαινεις εκτος πορειας. σε αποπρογραματιζει δηλαδη
μιλησε για να σου περασει

τι αλλο να πω πια ειπα πολλα τουτες τις μερες αλλα προσπαθω να μη σκεφτομαι πχ ποσο δυσκολος θα ειναι ο χειμωνας που ερχεται ποσο απεραντη θα ειναι η μοναξια μου ακομα και με τους δικους μου ο καθενας οριζει διαφορετικα τη μοναξια του δε θελω να γινω βαρος σε κανενα ουτε να με λυπουνται τα λεω αυτα και αμεσως η επομενη σκεψη ειναι πως θα τα καταφερω εχω τοοοσα πολλα εκρεμοτητες μιας ζωης που καλουμε να λυσω τα δακρυα δε βγαινουν στεγνωσα στραγγιξα στη κυριολεξια μολις που μπορω να φαω ενα γιαουρτι τη μερα μ αυτο ζω προς το παρον δε πειναω δε ζητα το σωμα τιποτα μονο νερο τι να πω αν δεν ειχα και τοσα πολλα ισως ημουν χειροτερα τουτη την ωρα αυτο που επαθα με τη μανα μου δεν ειχα προβληματα τοτε οποτε αφησα να με καταβαλει μονο το πενθος με βουλιαξε πραγματικα και γω δε το πιστευω αυτο που γραφω τωρα οτι τα προβληματα απασχολουν το μυαλο μου και ισως ειναι καλυτερα ετσι τα λεω αυτα για να αυτοπαρηγορουμαι μαλλον

ξερεις τι να φας κρεμα καραμελε υπαρχει κ ετοιμη νομιζω

Ασπασία καλησπέρα! Όπως σου έγραψα και άλλη φορά, να πας να ζητήσεις αναβολή από τα τα ταμεία ή καλύτερο διακανονισμό, θα σε βοηθήσουν όταν τους εξηγήσεις την κατάσταση, είναι σίγουρο. Είχαμε και με τον άντρα μου πρόβλημα κάποτε με το ταμείο του (Νομικών) και είχαμε καθυστερήσει 3 χρόνια να το πληρώσουμε και τελικά μας βοήθησαν με διακανονισμό. Νομίζω οτι μπορείςνα τους πεις να κρατάνε από τη σύνταξη κάποιο ποσό μέχρι να εξοφληθούν και να μην πληρώνεις τώρα. Λύσεις υπάρχουν νομίζω. Βασικό: Μην πανικοβάλεσαι!
Όσον αφορά τους τσακωμούς μεταξύ των παιδιών, εγώ πιστεύω πως όσο σε βλέπουνν αδύναμη τόσο η κατάσταση θα χειροτερεύει. Επειδή "έφυγε" ο πατέρας γίνονται ανακατατάξεις "αρχηγίας", συμφερόντων και ιεραρχίας στην οικογένεια, όσο κι αν σου φαίνεται περίεργο. Εσύ τώρα πρέπει να δείξεις οτι είσαι δυνατή και είσαι πλέον ο αδιαμφισβήτητος αρχηγός στο σπίτι. Αν αφεθείς "έρμαιο" κάποιο από τα κορίτσια σου θα αναλάβει και πιθανόν να αδικήσει τις άλλες, να καταπιέσει εσένα και να διαλυθείτε στο τέλος και να μην θέλει η μία να δει την άλλην. Στο λέω γιατί έτσι έγινε στην οικογένειά μου όταν πέθανε η μητέρα μου. Ο πατέρας μου κατέρρευσε, παραιτήθηκε από τις ευθύνες του, αποφάσισε οτι θέλει κάποιον να τον "νταντεύει", αν και υγιέστατος, με αποτέλεσμα ο μικρός μου αδελφός να γίνει δυνάστης του, να τσακωθούμε για τα περιουσιακά (μια φορά κόντεψε και να με ακοτώσει), να μας αδικήσει και τώρα να μην μιλιόμαστε καθόλου μεταξύ μας. Τον πατέρα μου δε, τον βλέπω μία φορά στους τρεις μήνες αν και μένουμε πολύ κοντά γιατί μένει με τον αδελφό μου που δεν θέλω να βλέπω ούτε ζωγραφιστό.
Και έχει καταντήσει να μην βγαίνει καθόλου από το σπίτι, να καθεται όλη τη μέρα αδρανής και τελικά τώρα δεν μπορεί σχεδόν να περπατήσει καθόλου επειδή από την ξάπλα και την αδράνεια έχουν ατονήσει οι μύες των ποδιών του. Και απλά κάθεται και αργοσβήνει ....
ΠΡΟΣΕΞΕ μην γίνουν τα ίδια και με εσάς! Στο λέω για να σε προφυλάξω. Πάρε την κατάσταση στα χέρια σου, δεν έχεις χρόνο για να πενθήσεις, δεν έχεις χρόνο για πολλά - πολλά συναισθήματα. Προφύλαξε την οικογένειά σου!!! Μάζεψε τα παιδιά και συζητείστε για το τί θα κάνετε. Κάντε συνέχεια συζητήσεις όλες μαζί. Μην αφήνεις να αιωρούνται σενάρια και να δημιουργούνται έριδες. Και προ πάντων να αποφασίζεις ΕΣΥ! Θα γίνεται ότι αποφασίζεις εσύ χωρίς να ενδίδεις σε πιέσεις της μιάς ή της άλλης. Να είσαι δίκαιη για να κρατήσεις την οικογένεια ενωμένη.
Ο elis πριν σου έγραψε κάτι πολύ σκληρό αλλά και κάτι σοφό. Δεν ξέρω για σένα αλλά ο μπαμπάς μου κατέστρεψε την οικογένεια που είχε φτιάξει επειδή, αντί να σταθεί σαν πατέρας και να αναλάβει τις ευθύνες του, " ένιψε τας χείρας του" και είπε : " δεν μπορώ να κάνω τίποτα, κάντε τα όλα μόνοι σας και αναλάβετε κι εμένα γιατί από σήμερα σταματάω να τρώω και θέλω να με φροντίζετε. Δεν μπορώ να κάνω τίποτα χωρίς τη μάνα σας."
Ε, και διαλύθηκαν όλα!

δικιο εχεις κασσανδρα μου αλλα ειμαστε και ανθρωποι και οι ανθρωποι λυγιζουν εγω το παραδεχομαι μετα απο τετοιο χαστουκι που εφαγα επεσα κατω προσπαθω βεβαια οπως μπορω τα κοριτσια μου ειναι πολυ καλα παιδια αλλα ειναι αναμενομενα και τα ξεσπασματα τους νομιζω αυτη τη στιγμη περασαν και το σοκ του θανατου του πατερα τους κυριολεκτικα μεσα στην αγκαλια τους ειναι πολυ δυσκολες ωρες και γι αυτα γιατι τον υπεραγαπουσαν ειμασταν μια πολυ ευτυχισμενη οικογενεια με τα καθημερινα προβληματα οπως ολοι οι ανθρωποι καιαυτη τη στιγμη περασε μια φωτια απο πανω μας το γιατι θα το αναρωτιεμαι μεχρι να πεθανω γιατι ξερω οτι δεν υπαρχει απαντηση