Printable View
Kακώς φίλε δεν το προχώρησες.Οτι και να γινόταν κερδισμένος θα ήσουν.Συμβουλή από κάποιον που στην ηλικία σου,σκεφτόταν όπως εσύ...Αυτά είναι λάθη ζωής που αργότερα θα τα θυμάσαι και θα μετανιώνεις.Να θυμάσαι ότι η τύχη σου χτυπάει την πόρτα λίγες φορές στη ζωή σου αλλά η ατυχία έχει πολύ μεγαλύτερη επιμονή.
Αυτο υποτιθεται οτι θα με κανει να νιωσω καλυτερα ? Παλι επεσα στα ζαναξ γιατι δεν μπορω να ελεγξω τη στεναχωρια.
Δυστυχως δεν εισαι μεσα στον εγκεφαλο μου να δεις τι περναω. Ποια ειναι αυτη που θα κατσει με καποιον με χερια που τρεμουν απο το αγχος και δυσκολευομαι να μιλησω χωρις μυοχαλαρωτικα. Καταδικη στα φαρμακα ειναι οι σχεσεις για μενα. Πλεον ηδη αρχισε να γινεται καταδικη γιατι ηδη παιρνω μικρες δοσεις ζαναξ με αλκοολ για να σταματησει το μαρτυριο, εστω για λιγο. Σκεφτομαι να ξεκινησω SSRI για να μη νιωθω τιποτα πλεον. Δεν ξερω αν υπαρχει κατι αλλο παρομοιο που μπορει να με κανει ζομπι. Δεν θελω να νιωθω ουτε χαρα, ουτε λυπη. Δεν μπορω να φαω πλεον και να κοιμηθω.
Σημερα βγηκα για καφε με ενα παιδι που το γνωρισα μεσω παρεας, βγηκα χωρις ηρεμιστικα και δεν μπορουσα να μιλησω. Ηταν λες και ειχα σφιξει τελειως οι μυς απο τα χειλια μου απο το αγχος. Τα σαρδαμ ηταν ανεξελεγκτα (βλεπε https://www.youtube.com/watch?v=tMSqf76g0nw κατι τετοιο μου συμβαινει και δεν ειναι καθολου αστειο).
Οταν βγηκα ραντεβου με την κοπελα, ημουν επι την επιρρεια μεγαλης δοσης clonotril και παλι ενα αγχος το χα. Που να μην επαιρνα κιολας θα ειχα φυγει πριν καν φτασει στο ραντεβου, πως μπορει να συνεχιστει κατι τετοιο.
Στο λέω με την έννοια ότι άμα δε προσπαθήσεις να πας κόντρα σε όλα αυτά που νιώθεις τώρα που είσαι ακόμη στην δεκαετία των 20,στα 30+ όλα αυτά θα γίνουν χειρότερα.Εγώ θέλω να γυρίσω πίσω το χρόνο.Γίνεται; Σαφώς και δε γίνεται..Οπότε τώρα κατανοώ πολύ καλά ότι πρέπει να ζήσω βάσει των λανθασμένων επιλογών που έκανα στη ζωή μου,επειδή και εμένα με κυρίευε ο φόβος.Ο φόβος στο άγνωστο...Του τι θα συμβεί αν...
kozchr, νομιζω εχεις καλες προθεσεις, αλλα μαλλον δεν εχεις περασει παρομοια φαση με αυτη που περναει αρχειοθετης. Οταν εχεις τοσο αγχος, μια ευκαιρια με καποια/ον ειναι σχεδον τιποτα μπροστα στο πραγματικο προβλημα. Αμα καταφερει να λυσει το βασικο του προβλημα, σιγουρα να κανει σχεση θα ειναι απο τα πιο ευκολα.
Δεν ειναι θεμα φοβου, ουτε χασιμο χρονου. Ειναι κατι πολυ πιο δυσκολο απο αυτο, και δεν εχει να κανει με το οτι περναει ο χρονος και χανει "ευκαιριες".
Πραγματικα καταλαβαινω ποσο ασχημο ειναι η διαταραχη αγχους. Όπως ειπε και ο ιδιος ειναι σαν να ζεις σε μια κολαση. Και ποσο μαλλον οταν χρειαζεσαι χαπια και αλκοολ για να βγαλεις την μερα η μια κατασταση που σου δημιουργει υπερβολικο αγχος.
Σε τετοιου ειδους περιπτωσεις, πρεπει να ελλατωνεις οσο το δυνατον περισσοτερο ερεθισματα που ξερεις οτι θα σου δημιουργησουν αγχος. Πρωτα πρεπει να φυγει αυτο, και μετα να συνεχιστουν οι υπολοιπες δραστηριοτητες. Κανε μονο ο,τι σε κανει να νιωθεις καλα και μην πιεζεσαι.
stefamw καλησπέρα, επετρεψε μου να σου υποδειξω ενα λάθος που κάνουμε ΟΛΟΙ οι καταθλιπτικοι. οταν κάνουμε ενα βήμα... μια υπέρβαση... ειναι μια πολυ σπουδαία στιγμη...αλλα εμεις αναλωνομαστε στα βηματα που ΔΕΝ εγιναν και υποτιμουμε αυτην την σπουδαια στιγμη μας και μεχρι που την ξεχναμε εντελως και αισθανομαστε ηττημένοι.
κοιτα τι ειδα οτι εκανες
1 βρηκες το κουραγιο να συνεχισεις μια συνομιλία με γυναικα
2. καταφερες να βγεις μαζι της
3. καταφερες να της διατηρησεις το ενδιαφερον
με λίγα λόγια...απο εκει που δεν ήξερες καν κατα που πέφτει το γηπεδο, ξαφνικα επαιξες μπάλα...και κρινοντας εκ του αποτελέσματος ...δεν τα πήγες και ασχημα νεαρε μου.
ΣΤΗ ΣΥΝΕΧΕΙΑ, έχοντας υπερβει τα όρια του εαυτου σου, αισθανεσαι εξαντλημένος...προσεχε ο καθε ενας απο εμας εχει τα δικα του προσωπικα ορια που διαμορφωνονται αναλογα με τον τροπο ζωης μας.
σε αυτον τον εξαντλημένο εαυτο ...ερχεται η επιβάρυνση και η πίεση μιας συνέχειας για την οποια δεν εισαι ετοιμος, μια πίεση τοσο απο το κορίτσι οσο και απο τον σαδιστη εαυτο μας που τρεφετε απο τις ενοχες μας και την αυτολύπηση μας και φυσικα η κριση... ή μαλλον καλύτερα η έκρηξη σε ψυχοσωματικα επεισόδια. σε αυτο το σημειο και πάλι ωφειλεις ενα μπράβο στον εαυτο σου ...γιατι πολλοι απο εμας θα μπαιναμε στην διαδικασια να παραμερισουμε τις αναγκες μας και να μπουμε στον ψυχαναγκασμο να βασανισουμε περεταιρω τον εαυτο μας εως τελικης πτωσης. ΕΣΥ ΟΜΩΣ ΦΡΟΝΤΙΣΕΣ ΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΣΟΥ, απομακρυνθηκες απο την πηγη του αγχους σου και σε προστατευσες...με αποτελεσμα να εισαι σημερα σε θεση να τολμησεις μια ακομα κοινωνικη επαφη χωρις χαπια και να τα καταφερεις.
ειναι τοσο σημαντικα βηματα ολα αυτα που εχεις κανει μεσα σε τοσο λίγο χρονικο διαστημα, που αν συνεχισεις ετσι σιγα σιγα και με προσοχη...συντομα θα εκπλήξεις πολυ ευχάριστα τον εαυτο σου ...απλα να θυμασαι πως μετα απο μια μαχη θα πρεπει να ξεκουραζεσαι καλα...και τα ψυχοσωματικα θα υποχωρησουν...το σωμα μας δεν θελει κριτικη ... θελει αγαπη και κατανόηση.
ΕΛΑ ΡΕ ΨΗΛΕ ΕΧΕΙΣ ΠΡΟΒΛΗΜΑ ΜΕ ΤΗΝ ΕΚΘΕΣΗ ΔΕ ΜΠΟΡΕΙΣ ΝΑ ΕΚΘΕΣΕΙΣ ΚΑΙ ΝΑ ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΕΙΣ ΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΣΟΥ ΣΕ ΚΑΠΟΙΟΝ ΑΛΛΟ
ΓΤ ΕΣΥ Ο ΙΔΙΟΣ ΕΧΕΙΣ ΒΓΑΛΕΙ ΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΣΟΥ ΛΑΘΟΣ ΕΙΝΑΙ ΕΝΑ ΜΠΛΕΞΙΜΟ ΑΥΤΟ ΤΟΥ ΚΕΦΑΛΙΟΥ ΣΟΥ ΠΟΥ ΝΟΜΙΖΕΙΣ ΟΤΙ ΟΙ ΑΛΛΟΙ ΕΙΝΑΙ ΚΑΛΥΤΕΡΟΙ ΑΠΟ ΣΕΝΑ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΚΑΤΑΛΑΒΕΙΣ ΟΤΙ ΟΛΟΙ ΕΙΜΑΣΤΕ ΠΑΠΑΡΑΛΟΓΟΙ ΚΑΙ ΝΑ ΧΑΛΑΡΩΣΕΙΣ ΟΛΟΙ ΛΕΜΕ ΜΑΛΑΚΙΕΣ ΑΟΠ ΤΟ ΠΡΩΙ ΜΕΧΡΙ ΤΟ ΒΡΑΔΥ ΟΛΟΙ ΟΜΩΣ ΑΠΟ ΤΟ ΠΙΟ ΣΗΜΑΝΤΙΚΟ ΑΝΘΡΩΠΟ ΣΤΗΝ ΠΙΟ ΣΗΜΑΝΤΙΚΗ ΘΕΣΗ ΜΕΧΡΙ ΤΟ ΜΑΝΑΒΗ ΤΗΣ ΓΕΙΤΟΝΙΑΣ
ΚΙ ΕΤΣΙ ΖΟΥΜΕ ΟΙ ΓΥΝΑΙΚΕΣ ΚΟΙΤΑΝΕ ΤΟΝ ΤΡΟΠΟ ΣΟΥ ΑΜΑ ΚΟΙΤΑΓΑΝ ΤΟ ΤΙ ΛΕΣ ΔΕ ΘΑ ΠΗΔΟΥΣΕ ΚΑΝΕΝΑΣ ΑΣ ΜΙΛΗΣΟΥΝ ΤΑ ΚΟΡΙΤΣΙΑ ΤΟΥ ΦΟΡΟΥΜ ΠΑΡΑΚΑΛΩ
συμφωνω με τον σοφο μου ελις... ο τροπος παιζει σημαντικο ρολο...συμφωνω και με ολα τα αλλα φυσικαQuote:
Originally Posted by elis
Lazerbeam νομιζω πως με καταλαβαινεις απολυτα στο τι περναω. Αν ειναι να κανω σχεση και τα πεσουν τα μαλλια σε ενα 6μηνο απο το αγχος και να εχω καρδιακα προβληματα στα 30 επειδη τα επιπεδο κορτιζολης εκτοξευθυηκαν απο το αγχος, να πανε στο καλο ολα τοτε. Αλλωστε, δεν ειναι η πρωτη φορα που βγαινω ετσι με κοπελα. Ειχα ξαναβγει με κοπελα απο το internet Θεσσαλονικη, οχι για να γινει κατι, απλα μιλουσαμε συχνα και ειπαμε μιας και θα κατεβω στην πολη της για να περασω επιτροπη απαλλαγων στο 424, ευκαιρια να βρεθουμε για ενα καφε. Ηδη ημουν σακαταμενος απο τον πανικο απο την πολυωρη αναμονη και μην τυχον απορριφθω και πρεπει να παω στρατο για να με δει η επιτροπη, και μου ειχε βγει "μπαλακι" στο λαιμο, η φωνη μου κοντευε να κλεισει και τα ματια μου ειχαν γινει κοκκινα, ειχα και τη συναντηση μετα.Quote:
Originally Posted by LaZerBeam
Μου αρεσε η κοπελα (δεν της ειχα πει τπτ) και αυτο μου προκαλουσε αγχος. Οσο την περιμενα ημουν σε φαση κρυου ιδρωτα και να βηματιζω περα δωθε στην αριστοτελους μεχρι να φτασει. Πηρα ζαναξ πιο πριν και μεχρι να πιασουν "τα ειχα δει" ολα. Πηρα παραπανω απο το κανονικο οποτε μετ'αβιας λειτουργουσα λογω υπνηλιας. Αυτο που με τρομαζει ειναι οτι ειτε σε σχεση, ειτε σε παρεα θα πρεπει ειτε να λειτουργω με χαπια ειτε να παω χωρις χαπια και να ειμαι σε φαση "ειμαι στο δασος και με παρακολουθει λυκος ή αρκουδα", κατασταση εκτακτου αναγκης με λιγα λογια. Πως υποτιθεται οτι θα ευχαριστηθω τη στιγμη οταν ειμαι ετσι ? Τα τελευταια χρονια που βγαινω εξω με παρεες, δεν θυμαμαι ποτε να ευχαριστηθηκα δευτερολεπτα, εκτος οταν επινα σε σημειο που το να σηκωθω απο την καρεκλα ηταν ακατορθωτο και τοτε ενιωθα φυσιολογικος ανθρωπος χωρις αγχος. Αυτο σιγουρα δεν ειναι λυση.
Δεν εχω δει αλλα περιστατικα κοινωνικης φοβιας σε τετοια εκταση σ'αυτο το forum, ενα πραγμα λες και ειμαστε μετρημενοι σαυτη τη χωρα, εχω δει σε γνωστο forum του εξωτερικου (οπου και ειμαι μελος) οπου με μια απλη αναζητηση μπορειτε να το βρειτε με το keyword social anxiety και τη λεξη "forum" ειναι πρωτο αποτελεσμα.
Ατομα να τους παιρνουν τηλεφωνο, να το σηκωνουν και απο το αγχος να μην μιλανε και ο συνομιλητης να το κλεινει επειδη να νομιζει πως υπαρχει προβλημα δικτυου και δεν ακουγεται τιποτα.
Καταλαβαίνω τι λες.Στο μυαλό του παιδιού δεν είμαι αλλά έχω περάσει παρόμοιες καταστάσεις.Και το πιο εύκολο είναι φυσικά να μην πιέζεσαι..Να περιμένεις να φύγει όλο αυτό και μετά να κάνεις τα υπόλοιπα.Ετσι όμως δε λύνεις το πρόβλημα,το βάζεις κάτω απο το χαλάκι για κάποιαααα στιγμή που θα νιώθεις καλύτερα μόνο που αυτή η στιγμή μπορεί να μην έρθει ποτέ..Quote:
Originally Posted by LaZerBeam
Υ.Γ. την ψυχιατρική πτέρυγα του 424 δυστυχώς την γνώρισα απο μέσα...
Καλησπερα!
Υπαρχουν πιο πολλοι ανθρωποι με αγχωδεις διαταραχες απο οσο νομιζεις. Απλα στην Ελλαδα ειμαστε λιγο πιο πισω απο οτι στο εξωτερικο στο θεμα οτι δεν συζητιούνται τοσο εδω.
Το μονο που μπορω να σου πω, ειναι οτι πρεπει να βρεις την αιτια που σου προκαλει ολο αυτο το αγχος. Σιγουρα κατι θα υπαρχει, δεν δημιούργουνται αυτα χωρις λογο. Και μονο με εναν ειδικο πιστευω θα μπορουσες να ανακαλυψεις (ή να συζητησεις εαν ξερεις ήδη)
kozchr Δεν εννοω να το βαλει κατω απο ενα χαλακι. Ισα ισα, θα επρεπε να βρει τι φταιει και τι το προκαλει αυτο το αγχος. Απλα, πρεπει πρωτα να επικεντρωθει μονο σε αυτο, και οχι σε αλλα θεματα που προκαλουν ακομα πιο πολυ αγχος και επιβαρυνουν περισσοτερο την κατασταση. Ειναι σαν να ζητας απο ενα αμαξι που η μηχανη του δεν δουλευει να σε παει βολτα. Δεν γινεται...πρεπει πρωτα να φιαχτει η μηχανη και μετα η βολτα ειναι ευκολο. Απλα, απο οσο καταλαβαινω, ειναι σε μεγαλο βαθμο το αγχος στην περιπτωση του.
Κατσε 1-2 μερες, ή μια εβδομαδα ή οσο χρειαστει και μην σκεφτεσαι τιποτα αλλο, παρα μονο το οτι εχεις αναγκη να απαλλαγεις απο το αγχος. Προετοιμασου ψυχολογικα, μειωσε τις "εξωτερικες" ανησυχιες οσο το δυνατον πιο πολυ, και προσπαθησε να κλεισεις ενα ραντεβου με εναν ειδικο. Αμα δεν μπορεσεις να το κανεις με την πρωτη δεν πειραζει. Ξανα κατσε, και κανε παλι το ιδιο. Ηρεμησε και προσπαθησε ξανα, χωρις να σκεφτεσαι τιποτα αλλο. Καποια στιγμη θα γινει εαν το επαναλαβεις και εχεις συγκεντρωθει μονο σε αυτο.
Δωσε στον εαυτο σου το δικαιωμα να σκεφτει τα υπολοιπα που σε απασχολουν πιο μετα. Βαλτα στην ακρη για οσο χρειαστει. Εχεις πολυ χρονο για να τα σκεφτεις και προτεραιοτητα εχει μονο η υγεια σου αυτη την στιγμη. Μην βαζεις χρονικα περιθωρια, γιατι μπορει να μην μπορεσεις να το πετυχεις μεσα στο διαστημα που θες, αλλα πεισε τον εαυτο σου οτι καποια στιγμη θα το κανεις.
Οπως τα λες...ειναι σα να λες σε αναπηρο σηκω απο την αναπηρικη καρεκλα και περπατα, ετσι και σε μενα, που θεωρω τον εαυτο μου "κοινωνικα αναπηρο" δεν μπορω απλα να προχωρησω ετσι σε σχεση, οταν με πολυ δυσκολια ειμαι λειτουργικος σε φιλικη σχεση.
Προσπαθω να κλεισω ραντεβου στο ΚΨΥ της περιοχης μου αλλα η κατασταση ειναι τραγελαφικη, ενω εχω ακουσει οτι εχει αρκετα καλους ψυχολογους. Ρωταω στη γραμματεια να κλεισω ραντεβου με ψυχολογο, μου δινουν τον αριθμο απο μια ψυχολογο λεει θα την παρετε προσωπικα γιατι αυτη τα κλεινει τα ραντεβου. Την παιρνω, μου λεει πολυ καλα εκανες που πηρες την αποφαση να κλεισεις ραντεβου, αλλα δεν εχω το βιβλιο μαζι μου οποτε παρε στη γραμματειας και πες να σου κλεισουν. Παιρνω εκει, τους εξηγω την κατασταση και μου επαναλαμβανουν ξανα πως δεν μπορουμε να σας κλεισουμε εμεις ραντεβου, ξανακαλεστε τη συγκεκριμενη κυρια σε αλλη ωρα.
Οσο για την αιτια της φοβιας μου, συνεβαλαν 3 πραγματα :
Eσωστρεφεια - Μετακομισεις απο μικρη ηλικια - Bullying. Και θα επιμεινω στο τελευταιο. Δεχομουν κοροιδια και απο κοριτσια σε μικρη ηλικια. Αυτος γιατι ειναι ετσι, γιατι δεν μιλαει, να περνανε απο διπλα μου και να μου λενε αυτο το παιδι ειναι καθυστερημενο ξεροντας οτι τα ακουω (αρα και το εκαναν επιτηδες) και γενικα οτι αλλο μπορειτε να φανταστειτε που θα μειωνε ή καλυτερα θα εξευτελιζε τελειως εναν ανθρωπο, δεν θελω να επεκταθω και να τα θυμαμαι. Καινουργιος στο δημοτικο σχολειο σε αλλη πολη, παρεα καμια, με "εκτελεσαν" ψυχικα. Αυτο συνεχιστηκε για πολλα χρονια στο δημοτικο.
Στο γυμνασιο απλα πλεον δεν μου δινε κανενας καμια σημασια λες και δεν υπηρχα, δεν δεχομουν bullying αλλα την πληρη αδιαφορα. Που και που μου μιλουσε κανα παιδι απο την ταξη, αλλα ως εκει.
Στο λυκειο καλυτερευσαν τα πραγματα, αλλα τοτε ηταν που ξεπηδησε η φοβια μαζι με ολα τα σωματικα συμπτωματα. (τρεμουλο σε χερια, εμφανες κοκκινισμα στην κριτικη, κρισεις πανικου, κρυος ιδρωτας, αδυναμια να εξηγησω πραγματα ή να πω μεγαλες ιστοριες εως και πληρης αλαλια οταν νιωθω πως βρισκομαι κοντα σε φαση πανικου, πχ να βγουμε σε καφετερια και να κατσουμε κεντρο καφετεριας γεματο κοσμο, συνηθως παω τουαλετα και προσπαθω να χαλαρωσω με ρυθμικες αναπνοες).
Δεν ειπα ποτε τιποτα στους γονεις μου, υπεφερα για χρονια και ακομα εχει αντικτυπο ισως ανεπανορθωτο πλεον στη ζωη μου.
Γι αυτό κι εγώ αν υποψιαστώ ότι τα παιδιά μου αύριο μεθαύριο υποστούν bulling θα τα πάρω να ζήσουμε σε ένα κτήμα που έχουμε στο βουνό! Θα καλλιεργούμε ντοματούλες, κολοκυθάκια και άλλα ζαρζαβατικά, θα πάρουμε τα ζωάκια μας και θα φτιάχνουμε το τυράκι μας κλπ κλπ. Επιστροφή στη φύση παιδιά . Όσο για σένα αγόρι μου αν δεν σου βγήκε με τη κοπέλα μην στενοχωριέσαι, εσύ να είσαι καλά, μην μένεις στα πρέπει και στα είθισται! Να είσαι ο εαυτός σου. Α και προσπάθησε να παραμείνεις σε φυσικά ηρεμιστικά όσο μπορείς. Πόσο χρονών είσαι?Quote:
Originally Posted by stefamw
Ετσι! επιστροφη στη φυση!Quote:
Originally Posted by PAPA
Συνηθως ηρεμω με τα ζαρζαβατικα αλλα οσο ναι τα σκευασματα φαρμακειου με πιανουν καλυτερα.
Ειμαι οσο χρονων ειμαι απο την ημερομηνια που γεννηθηκα. Με απογοητευεις, δεν με προσεχεις, δεν διαβαζεις ολα μου τα μυνηματα, μονο αυτα που σε ενδιαφερουν για να πεις την εξυπναδα σου. Στο πρωτο μυνημα αναγραφεται ξεκαθαρα.
Φίλε εγώ απο τη μεριά μου πιστεύω ότι το μεγαλύτερο πρόβλημά σου είναι ότι σκέφτεσαι πολύ.Υπερβολικά πολύ και δεν αφήνεσαι στο να ζήσεις το τώρα.Απο τη στιγμή που η κοπέλα αυτή σε κυνήγησε τόσο πολύ,προσωπικά πιστεύω ότι είδε σε σένα κάτι που δε μπορείς να δεις εσύ.