ΙΨΔ ξανά.

Quote:

---

Originally Posted by Γάτος

Καλημέρα. Σε ευχαριστώ πάρα πολύ για τη βοήθεια σου. Το εκτιμω πολύ.
Όπως έγραψα νωρίτερα, έχω κάνει 3 χρόνια και κάτι, γνωσιακή-συμπεριφορική. Ίσως για αυτό εκπέμπω μια ηρεμία. Στην πραγματικότητα είμαι σε μαύρα χάλια... Προσπαθώ να βρω λύσεις άμεσα, άθελα μου, δεν μπορώ να το εξηγήσω και εγκλωβιζομαι σε διαφορες ουτοπικές προσδοκίες, στον φαύλο κύκλο που ανέφερες. Στην κλίμακα σκόπευα να απευθυνθώ διότι δεν έχω χρήματα για ψυχολόγο δυστυχώς. Παλιά πήγαινα στη σχολή και δουλέψαμε αρκετά την έκφραση μου, όπου έχω βελτιωθεί πολύ. Εκφράζομαι ανοιχτά... Δεν κατάφερα ποτέ να κάνω φίλους όμως, ίσα ίσα, η έκφραση, τους διώχνει μια ώρα νωρίτερα. Εγώ απέκτησα περισσότερες προσδοκίες παράλληλα, οπότε τώρα, δεν ξέρω. Η ΙΨΔ από την άλλη εντάθηκε. Διότι για να ξεπεράσω τα άγχη μου, άρχισα να ασχολούμαι με δραστηριότητες και αυτές τις δραστηριότητες τις έκανα ψυχαναγκασμούς.
Έχω αποξενωθεί από τους πάντες πλέον. Νευριάζω εύκολα και αποτραβιέμαι. Σήμερα με κάλεσαν κάπου και επειδή με πίεσαν οι δικοί μου να πάω, λέγοντας πως αν δεν πάω δεν θα πάνε εκείνοι (δεν το αντέχω αυτό), με έπιασε πανικός και το στομάχι μου. Εγώ από την άλλη δεν ήθελα να πάω διότι έχω βαρεθεί να συναντιέμαι με τους συγκεκριμένους ανθρώπους. Αισθάνομαι πως κάνουμε διαγωνισμό εξυπνάδας και επιτευγμάτων, ποιος έκανε τα περισσότερα πράγματα στη ζωή του, ποιος είναι πιο επιτυχημένος, ποιος έχει τον μεγαλύτερο κύκλο, πως τη μια μιλάνε καλά και την άλλη είναι απρόσιτοι, πως εξαφανίζονται με τους μήνες... Κι αναρωτιέμαι μήπως ο συνδυασμός του κοψίματος του συνεχούς τσεκαρίσματος και η "υποχρέωση" έκθεσης σε συνδυασμό με την "απειλή" των δικών μου και τα συναισθήματα μου για τους άλλους, είτε βασίζονται σε αληθινά στοιχεία είτε σε μη αληθινά, με έχουν φέρει σε αυτά τα χάλια. Άλλωστε, πλέον έχω φτάσει στο σημείο να αποφεύγω υποψήφιες φιλίες, υπό το φόβο αποτυχίας συνεννόησης.
Ήθελα να ρωτήσω, αν μπορώ να απευθυνθώ κάπου που να είναι δωρεάν και να με δεχτούν. Αν γνώριζες κάτι, θα με βοηθούσε πολύ.

---

καλημερα καλε μου φιλε, πως πάει ο αγωνας σου? σημερα μπαινεις στην δευτερη βδομαδα αυτοπειθαρχιας και καλη επιτυχία.
το χαρτι αυτο το δοκιμασαν και οι δικοι μου, αν δεν ερθεις δεν πάμε ουτε και εμεις, αλλα δεν αντεξε και πολυ.. δηλωσα ξεκαθαρα οτι δεν προκειται να ενδωσω ξανα σε εκβιασμους τετοιου ειδους , ας κατσουν μεσα και αυτοι.. δεν γινεται πια να ειμαστε εμεις για ολα υπευθυνο και να τσαλακωνουμε το στομαχι μας καθε φορα!
ποσο σε νιωθω -ποσο!!!...εχω απομονωθει εντελως και ατενιζω απο μακρυα τα θηρία να ξεσκίζουν τα σωθηκά τους... επιτελους ξεκουραστηκα και βλέποντας πλέον απο μακρυα ..συνειδητοποιω οτι τελικα ολα οσα ενιωθα δεν ηταν παραλογα, ηταν αληθεια, το δηλητηριο τους η δηθενια τους το ψεμμα τους...η λαχταρα τους να υποτιμουν τους αλλους για να νιωσουν καλυτερα με το πετσι τους και ολα συσκευασμενα στο επιπεδο της κοινωνικης επικοινωνιας. που απο πίσω κρυβονται αρρωστημενοι και αγριμια , οπως λέει το ασμα, βυθισμενα στην αρνηση της πραγματικοτητας
και ειμαι μονη...επαψα να προσπαθω..και τωρα εχω ξαναβρει την γαλήνη μου και μπορω να αφωσιοθω σε εμενα και να φτειαξω απο την αρχη ενα περιβαλλον υγυες και καθαρο...αφου πρωτα βεβαια ξεκουρασω την Ρεα απο ολα αυτα τα βασανηστηρια που της εκανα αθελα μου, για να γινω "φυσιολογικη" που αναθεμα με και αν καταλαβα ποτε τι σημαινει αυτο.

Καλησπέρα αγαπητή ρέα. Ο αγώνας μου πάει πολύ δύσκολα. Το βράδυ είχα ένα ξέσπασμα και δεν κοιμήθηκα... Πάντως, έστω προς το τέλος, η μάνα μου μου είπε πως θα μπορούσαμε να πάμε μια βόλτα, αντί να πάμε εκεί. Φάνηκε να κατάλαβε ένα μικρό κάτι. Σκέφτηκα κάτι όμως.. Μήπως εφόσον είμαι σε αυτά τα χάλια, θα ήταν καλύτερο να πάω και να είμαι όπως νιώθω. Με μούτρα; Με μούτρα. Με τρελαμένο γέλιο; Με τρελαμένο γέλιο. Ό,τι έχω, δίχως να κάτσω να αναλύσω τι θα κάνω. Αναγνωρίζω πως υποκύπτω στον χειρισμό κακώς, ίσως είναι μια καλή ευκαιρία για να τους γράψω πατόκορφα όλους απ' την άλλη... Δεν ξέρω αν είναι παρηγοριά στον άρρωστο που λένε, αλλά το διαφοροποίησα λιγάκι. Για τον έλεγχο μπαίνω στη 2η βδομάδα πάλι. Βλέπω μία μικρή βελτίωση στην ικανότητα μου να μην ελέγχω, το άγχος παραμένει στην κορυφή από την άλλη. Προσπαθώ να έχω μια συμμετοχή στο φόρουμ, διότι απέφευγα να γράφω, με το φόβο πως θα είμαι αναγκασμένος να ελέγξω τι γράφω. :( Μόνο σας διάβαζα.

Ειλικρινά βρε ρέα, πράγματι λες να είναι αυτό που αισθανόμαστε; Δεν ξέρω. Μήπως έρχεται στα μούτρα μας ως χλαπάτσα η συμπεριφορά που φοβόμαστε; Μήπως παραερμηνεύουμε ηλίθιες συμπεριφορές; Υπάρχουν πολλές επιλογές σε τέτοιες συμπεριφορές, δεν είμαι σίγουρος πως η απομόνωση φέρνει το σωστό αποτέλεσμα. Το έχω δοκιμάσει δηλαδή και βλέπω τώρα τα αποτελέσματα, δεν μιλάω με άνθρωπο. Σε νιώθω απίστευτα σε αυτά που λες, είναι πεποιθήσεις μου θα πρέπει να σου ομολογήσω, όμως σκέπτομαι μήπως κάνουμε και εμείς κάτι λάθος. Μήπως δημιουργούμε ιδανικά, μήπως βάζουμε αναχώματα ή κάτι τέτοιο τέλος πάντων. Νομίζω δηλαδή, πως θα ήταν καλό να προσέξουμε μην από την απομόνωση, στέλνουμε το μήνυμα της μη διαθεσιμότητας. Προσωπικά, είμαι πεποισμένος πως στέλνω αυτό το μήνυμα, αφού αν μου μιλήσει κάποιος απαντάω κοφτά φοβούμενος, θα ήταν και λιγο παράλογο να φανταστεί πως φοβάμαι και όχι πως τον απορρίπτω...

Quote:

---

Originally Posted by Γάτος

Καλησπέρα αγαπητή ρέα. Ο αγώνας μου πάει πολύ δύσκολα. Το βράδυ είχα ένα ξέσπασμα και δεν κοιμήθηκα... Πάντως, έστω προς το τέλος, η μάνα μου μου είπε πως θα μπορούσαμε να πάμε μια βόλτα, αντί να πάμε εκεί. Φάνηκε να κατάλαβε ένα μικρό κάτι. Σκέφτηκα κάτι όμως.. Μήπως εφόσον είμαι σε αυτά τα χάλια, θα ήταν καλύτερο να πάω και να είμαι όπως νιώθω. Με μούτρα; Με μούτρα. Με τρελαμένο γέλιο; Με τρελαμένο γέλιο. Ό,τι έχω, δίχως να κάτσω να αναλύσω τι θα κάνω. Αναγνωρίζω πως υποκύπτω στον χειρισμό κακώς, ίσως είναι μια καλή ευκαιρία για να τους γράψω πατόκορφα όλους απ' την άλλη... Δεν ξέρω αν είναι παρηγοριά στον άρρωστο που λένε, αλλά το διαφοροποίησα λιγάκι. Για τον έλεγχο μπαίνω στη 2η βδομάδα πάλι. Βλέπω μία μικρή βελτίωση στην ικανότητα μου να μην ελέγχω, το άγχος παραμένει στην κορυφή από την άλλη. Προσπαθώ να έχω μια συμμετοχή στο φόρουμ, διότι απέφευγα να γράφω, με το φόβο πως θα είμαι αναγκασμένος να ελέγξω τι γράφω. :( Μόνο σας διάβαζα.

Ειλικρινά βρε ρέα, πράγματι λες να είναι αυτό που αισθανόμαστε; Δεν ξέρω. Μήπως έρχεται στα μούτρα μας ως χλαπάτσα η συμπεριφορά που φοβόμαστε; Μήπως παραερμηνεύουμε ηλίθιες συμπεριφορές; Υπάρχουν πολλές επιλογές σε τέτοιες συμπεριφορές, δεν είμαι σίγουρος πως η απομόνωση φέρνει το σωστό αποτέλεσμα. Το έχω δοκιμάσει δηλαδή και βλέπω τώρα τα αποτελέσματα, δεν μιλάω με άνθρωπο. Σε νιώθω απίστευτα σε αυτά που λες, είναι πεποιθήσεις μου θα πρέπει να σου ομολογήσω, όμως σκέπτομαι μήπως κάνουμε και εμείς κάτι λάθος. Μήπως δημιουργούμε ιδανικά, μήπως βάζουμε αναχώματα ή κάτι τέτοιο τέλος πάντων. Νομίζω δηλαδή, πως θα ήταν καλό να προσέξουμε μην από την απομόνωση, στέλνουμε το μήνυμα της μη διαθεσιμότητας. Προσωπικά, είμαι πεποισμένος πως στέλνω αυτό το μήνυμα, αφού αν μου μιλήσει κάποιος απαντάω κοφτά φοβούμενος, θα ήταν και λιγο παράλογο να φανταστεί πως φοβάμαι και όχι πως τον απορρίπτω...

---

ναι δεν εχεις και πολυ αδικο εδω...σιγουρα καπου φταιμε...υπάρχει μια προσευχη που λενε στα κεντρα αποτοξίνωσης.. "θεε μου δωσε μου την δυναμη να αλλαξω αυτα που μπορω, το κουραγιο να αποδεχτω αυτα που δεν μπορω να αλλαξω και την σοφια να καταλαβαινω την διαφορα"..εκει πασχω εγω... πλεον φυσικα και εμεις τους διωχνουμε.. αφου το ιδιο μας το σωμα δεν αντεχει αλλες σαχλαμαρες. προσωπικα βγαινω μονο ραντεβου...γιατι εκει παιρνω ρολους δεν ειμαι εγω και μου αρεσει αυτο

Γάτε γειά,
Είσαι πολύ αυστηρός με τον εαυτό σου. Μια χαρά γαμώ είσαι. Εξυπνος, ωραίος. Ούτε άχρηστος, ούτε τίποτα. Ζήτημα αν οι γονείς σου ή ο μέσος '''''''''υγιής''''''' άνθρωπος στροφάρει στα μισά των ταχυτήτων που στροφάρει ενας ιδεοψυχαναγκαστικός ή υλοποιεί τους στόχους του και δεν τα παρατάει στη μέση.

Καλά κάνατε και εστιάσατε στην έκφραση με την ψυχολόγο και δεν ειναι θέμα χαρακτήρα αυτή η ιστορία. Ειναι χαρακτηριστικό της ΙΔΨ σε παρα πάρα πολλές περιπτώσεις. Breath :)
Ήξερε τι έκανε η ψυχολόγα. Κλειδιά για πόρτες και αντίδοτο στην ενοχή ειναι η έκφραση.

Στο #6 λές πως στις φάσεις που εισαι σε μάυρα χάλια, συγκυριακά θα συμβούν όλα αυτα που θα επιβεβαιώσουν αυτό που σε χαλά.
Καλά τα λέει η Betel στο 7#, και να συμπληρώσω οτι στην ψυχολογία δεν υπάρχουν καντεμιές και νόμοι του Μέρφυ. Ειναι ενα κι ένα κάνουν δυο. Τέλος.

Έχω μια ροπή στους χειριστικούς ανθρώπους, ίσως γιατί με εκείνους χτίζω εύκολα επιφανειακές σχέσεις, με αποτέλεσμα να διαλύονται και να μου έχει μείνει μια αρνητική εικόνα για όλα.
Aνάγκη για παράταση του δράματός σου και αυτοτιμωρία σου μου φαίνεται εμένα.

Για τον ψυχολόγο/ψυχίατρο, σκεφτόμουν μήπως με βοηθούσε (έστω και φαρμακευτικά), διότι κάθε τρεις και λίγο είμαι στα πατώματα και νιώθω τρομερές ενοχές που ταλαιπωρώ τους δικούς μου.
Σκατά τους ταλαιπωρείς και οι ενοχές ειναι ενα τσουβάλι τούβλα.
Επίσης συνδέω και το παρακάτω που λές...

Η οικογένεια μου, μου λέει να κάνω μόνο υπομονή και πως θα το αντιμετωπίσω μόνος, είτε διότι είχαν και εκείνοι κάτι αντίστοιχο και το προσπέρασαν, είτε γιατί είμαι έξυπνος όπως λένε. Νιώθω πως αυτό δεν με βοηθά. Πολλές φορές νιώθω αβοήθητος... Ενώ οι δικοί μου είναι παρεμβατικοί στα ΠΑΝΤΑ, σε αυτό μου λένε να εφαρμόζω τους ψυχαναγκασμούς εφόσον μου αρέσει. Αργότερα ρίχνουν τις ευθύνες πάνω μου, άμεσα ή έμμεσα, πως αν θέλουν να κάνουν κάτι πρέπει να συμμετέχω ή να πάρω ο ίδιος την απόφαση, διότι δεν περνάνε καλά χωρίς εμένα ή διότι είμαι υπεύθυνος για εκείνους.

...για να αναφερθώ στους γονείς σου.
Οι γονείς σου ειναι δυο άνθρωποι οι οποίοι ειναι ξεκάθαρο οτι δεν έχουν ιδέα για το τι ειναι η ΙΔΨ και πως θα πρέπει ή δεν πρέπει να συμπεριφέρονται σε κάποιον άνθρωπο (στο παιδί τους στην προκειμένη) ο οποίος έχει ΙΔΨ. Καλό ειναι... δηλαδή τι καλό? ζωτικής σημασίας ειναι όσο πιο σύντομα γίνεται, να γίνει μια προσπάθεια, μια επιδίωξη είτε απο εσένα είτε απο όποιον ειδικό επισκεφτείς, να πάνε οι ίδιοι και να κάνουν 2-3 συνεδρίες δε ξέρω πόσο, ώστε να επιμορφωθούν επι ορισμένων πραγμάτων και συμπεριφορών απέναντί σου. Στην περίπτωση που αυτό δεν ειναι δυνατό για τον οποιοδήποτε λόγο, ΣΗΚΩ ΚΑΙ ΦΥΓΕ ΑΠΟ ΤΟ ΣΠΙΤΙ. Πήγαινε κάπου αλλού! Σε κάποιον φίλο σου. Υπάρχει αυτή η δυνατότητα? Δουλεύεις? Νοίκιασε μια τρύπα και πήγαινε και ζήσε εκεί τουλάχιστον ΜΕΧΡΙ να ολοκληρωθεί η διαδικασία της ψυχοθεραπείας που ειναι ΠΟΛΥ ΣΗΜΑΝΤΙΚΟ να κάνεις.

Εγώ θα σου πρότεινα με ψυχίατρο γνωσιακής-συμπερ.
Κανονικά θα πρέπει να εμβαθύνει και να φτάσετε σιγά σιγά στις αιτίες και γενικά να ξεδιπλώνετε το κουβάρι.

Το γεγονός οτι σου λένε οτι εισαι έξυπνος (που κανείς δεν αμφιβάλλει) δεν σημαίνει οτι μπορείς να τα λύσεις μόνος σου. Επιπροσθέτως, το να κάνεις υπομονή και με την κατάσταση όπως την περιγράφεις, είναι μεγάλο λάθος. Επίσης το οτι παρεμβαίνουν στα πάντα έρχεται σε αντίφαση με τα χαρακτηριστικά σου για έλεγχο. Αυτο μπορεί εύκολα να γίνει νοσηρή κατάσταση. Αυτο το 'διοτι δεν περνάνε καλά χωρίς εμένα ή διότι ειμαι υπεύθυνος για εκείνους' ειναι επίσης νοσηρή κατάσταση. Βασικά γαμησέ τα ειναι αυτό αλλά τέλοσπάντων.
Το γεγονός οτι θα έφευγες απο το σπίτι προσπάθησε να μην το διογκώσεις στο κεφάλι σου. Τα πράγματα ειναι πολύ πιο απλά απο όσο θα τα φανταστείς. Οι γονείς σου σε αγαπάνε και τους αγαπάς. Αυτή η κίνηση μάλιστα γίνεται προς αυτή την κατεύθυνση. Πρέπει απλώς αυτός ο ομφάλιος λόρος (που στην προκειμένη ειναι εντελώς προβληματικός) μεταξύ σας να κοπεί. Καιρός ειναι και εσύ εισαι νέος και πρέπει να προχωρήσεις στη ζωή σου γιατι η ζωή ειναι γαμώ. Αν οι γονείς σου δεν δέχονται ή δυσκολεύονται να καταλάβουν ορισμένα πράγματα, τότε πρέπει ΕΣΥ να πάρεις δραστικές αποφάσεις και να θέσεις στόχο όπως φαντάζομαι ξέρεις καλά να κάνεις. Μπορώ να καταλάβω οτι με διαλυμένη ψυχολογία πολύ δύσκολα παίρνονται αποφάσεις αλλά πρέπει να προσπαθήσεις.
Κοίταξε να κάνεις ψυχοθεραπεία γιατι ειναι κρίμα να ταλαιπωριέσαι. Μπορείς να αλλάξεις την κατάσταση. Πίστεψέ με.

Γεια σου muzzy. Σε ευχαριστω πάρα πολύ για το μήνυμα. Το γνωρίζω πως οι δικοί μου είναι χειριστικοί απέναντι μου και πως ζω σε ένα ανθυγιεινό σπίτι. Επισήμως δεν εργάζομαι κάπου, ανεπίσημα, γράφω κείμενα για τα οποία πληρώνομαι. Υποτίθεται πως έχω ξεκινήσει και ένα βιβλίο, που δεν εχω τελειώσει ποτέ. Αυτές τις μέρες τα παράτησα όλα γιατί τα έλεγχα 500 φορές και αγχωνόμουν πολύ. Έχω προσπαθήσει να εργαστώ με μισθό αλλά δεν τα καταφέρνω. Παθαίνω κρίσεις πανικού, ειδικά αν δεν περνάω καλά. Έχω πάρει απόφαση πως δεν είμαι καλός σε αυτό το κομμάτι. Τουναντίον, μου αρέσει ιδιαίτερα η γη. Έχω ζητήσει του πατέρα μου να μου προσφέρει ένα κομμάτι γης για να το δουλεύω, μου λέει όμως, πως είναι δικά του και πως αν θέλω να πάω να τον βοηθάω. Δεν θέλω γιατί όποτε έχω πάει μαζί του, πίνει και μου κάνει καυγάδες. Σε άλλη περίπτωση προσπαθεί να ανακαλύψει πόσα χρήματα έχω, ώστε να μου τα αποσπάσει με κάποιον τρόπο. Η μάνα μου μου λέει πως θα χώριζε, όμως εφόσον δεν έχω πιάσει δουλειά, δεν μπορεί να το κάνει... Οπότε μου είναι δύσκολο να φύγω από το σπίτι και επειδή δεν έχω φίλους, δεν μπορώ να πάω σε κάποιον.
Παρατηρώ πως έχω μια τάση, να εγκαταλείπω μια επικοινωνία με έναν άνθρωπο όταν είμαι καλά, διότι είμαι καλά και όταν είμαι άσχημα, δεν επικοινωνώ, διοτι είμαι άσχημα. Αισθάνομαι πως η πολύ επικοινωνία με τους άλλους με κουράζει γενικά, πως θέλω την ησυχία μου. Αν μου μιλάνε πολύ πιέζομαι, αν μου μιλάνε λίγο, βαριέμαι να μιλήσω. Αν πάλι πέσω σε χειριστικούς, την κάνω τρέχοντας πλέον. Αυτό όλο πως θα μπορούσα να το ερμηνεύσω; Τη στιγμή που μου αρέσουν πολύ ήρεμα πράγματα, χαλαρές κουβέντες, κάνα καφεδάκι, καμιά βόλτα, δηλαδή πράγματα που είναι χαλαρά και δεν θα έρθω σε επαφή με πολύ κόσμο (μπαρ, μουσικές, κλαμπς). Τις τελευταίες μέρες, με πιέζω να μιλάω όμως. Από προχθες βγαίνω βόλτα και κοιτάζω τους ανθρώπους στον δρόμο, όχι με την προσδοκία να κάνω φίλους απαραίτητα, αλλά δεν ξέρω, για να μου φύγει αυτό το αίσθημα μειονεξίας. Το αισθάνομαι πολλές φορές, ακόμα και σε ένα απλό τσατ. Μπορεί να μπω, να γράψω κάτι, να μην μου απαντήσουν και να απογοητευτώ, πως δεν μου μιλά κανείς. χρησιμοποιώ τωρα το τσατ χαιρετώντας τους όλους. Δεν γίνεται να μην μου μιλήσει άνθρωπος. Πράγματι, τελικά μου μιλά έστω και αν αυτό γίνεται 1 στις 50 φορές. :P
Ψυχοθεραπευτής γνωσ-συμπερ. δωρεάν υπάρχει; Δυστυχώς, οι πόροι μου είναι λιγοστοί. Δεν βγάζω χρήματα από τη δουλειά μου, ένα μικρό χαρτζιλίκι μόνο.

Σε ευχαριστώ και πάλι για την απάντηση rea. Απλά υποπτεύομαι πως μπαίνουμε σε φάση άρνησης. Προσοχή όμως, μην μετά από κάποια ραντεβού, αποκλειστούν και αυτά, μιας και το έχω παίξει αυτό το σενάριο. Μέχρι που έφτασα να μην βγαίνω ούτε ραντεβού και να ασχολούμαι μόνο με τους καταναγκασμούς μου.

καλημερα γατε, εγω νομίζω οτι μπαινουμε σε φαση θυμου και οχι αρνησης. στην αρνηση δεν βλέπουμε τα χαλια μας..τωρα τα βλέπουμε και οι δυο πιο καθαρα απο ποτε.πρεπει να θυμωσουμε με τους μαλακες, πρεπει να αναγνωρισουμε το πλήθος τους, πρεπει να αγανακτισουμε να απελπιστουμε μεχρι τελικης πτωσης. ονειρευομαι την μερα που δεν θα προσπθω πια να τους αλλαξω, που θα μπορω να συνηπάρχω μαζι τους χωρις να αλλοιώνεται η ποιοτητα ττης ζωής μου και των επιλογων μου. μονο ετσι θα καταφερω να βγω απο την καταθλιψη και να παραμεινω υγειης... συνεχισε το βιβλίο σου οταν εισαι ξανα ετοιμος, η εκφραση πάντα βοηθαει. δωρεαν ψυχολαλαδες δεν ξερω αν μπορεις να βρεις... ισως αν το εψαχνες μεσω οαεδ ...καποιο προγραμμα θα υπάρχει για τους ανεργους ...λογικα...

Quote:

---

Originally Posted by 1984muzzy

Γάτε γειά,
Είσαι πολύ αυστηρός με τον εαυτό σου. Μια χαρά γαμώ είσαι. Εξυπνος, ωραίος. Ούτε άχρηστος, ούτε τίποτα. Ζήτημα αν οι γονείς σου ή ο μέσος '''''''''υγιής''''''' άνθρωπος στροφάρει στα μισά των ταχυτήτων που στροφάρει ενας ιδεοψυχαναγκαστικός ή υλοποιεί τους στόχους του και δεν τα παρατάει στη μέση.

Καλά κάνατε και εστιάσατε στην έκφραση με την ψυχολόγο και δεν ειναι θέμα χαρακτήρα αυτή η ιστορία. Ειναι χαρακτηριστικό της ΙΔΨ σε παρα πάρα πολλές περιπτώσεις. Breath :)
Ήξερε τι έκανε η ψυχολόγα. Κλειδιά για πόρτες και αντίδοτο στην ενοχή ειναι η έκφραση.

Στο #6 λές πως στις φάσεις που εισαι σε μάυρα χάλια, συγκυριακά θα συμβούν όλα αυτα που θα επιβεβαιώσουν αυτό που σε χαλά.
Καλά τα λέει η Betel στο 7#, και να συμπληρώσω οτι στην ψυχολογία δεν υπάρχουν καντεμιές και νόμοι του Μέρφυ. Ειναι ενα κι ένα κάνουν δυο. Τέλος.

Έχω μια ροπή στους χειριστικούς ανθρώπους, ίσως γιατί με εκείνους χτίζω εύκολα επιφανειακές σχέσεις, με αποτέλεσμα να διαλύονται και να μου έχει μείνει μια αρνητική εικόνα για όλα.
Aνάγκη για παράταση του δράματός σου και αυτοτιμωρία σου μου φαίνεται εμένα.

Για τον ψυχολόγο/ψυχίατρο, σκεφτόμουν μήπως με βοηθούσε (έστω και φαρμακευτικά), διότι κάθε τρεις και λίγο είμαι στα πατώματα και νιώθω τρομερές ενοχές που ταλαιπωρώ τους δικούς μου.
Σκατά τους ταλαιπωρείς και οι ενοχές ειναι ενα τσουβάλι τούβλα.
Επίσης συνδέω και το παρακάτω που λές...

Η οικογένεια μου, μου λέει να κάνω μόνο υπομονή και πως θα το αντιμετωπίσω μόνος, είτε διότι είχαν και εκείνοι κάτι αντίστοιχο και το προσπέρασαν, είτε γιατί είμαι έξυπνος όπως λένε. Νιώθω πως αυτό δεν με βοηθά. Πολλές φορές νιώθω αβοήθητος... Ενώ οι δικοί μου είναι παρεμβατικοί στα ΠΑΝΤΑ, σε αυτό μου λένε να εφαρμόζω τους ψυχαναγκασμούς εφόσον μου αρέσει. Αργότερα ρίχνουν τις ευθύνες πάνω μου, άμεσα ή έμμεσα, πως αν θέλουν να κάνουν κάτι πρέπει να συμμετέχω ή να πάρω ο ίδιος την απόφαση, διότι δεν περνάνε καλά χωρίς εμένα ή διότι είμαι υπεύθυνος για εκείνους.

...για να αναφερθώ στους γονείς σου.
Οι γονείς σου ειναι δυο άνθρωποι οι οποίοι ειναι ξεκάθαρο οτι δεν έχουν ιδέα για το τι ειναι η ΙΔΨ και πως θα πρέπει ή δεν πρέπει να συμπεριφέρονται σε κάποιον άνθρωπο (στο παιδί τους στην προκειμένη) ο οποίος έχει ΙΔΨ. Καλό ειναι... δηλαδή τι καλό? ζωτικής σημασίας ειναι όσο πιο σύντομα γίνεται, να γίνει μια προσπάθεια, μια επιδίωξη είτε απο εσένα είτε απο όποιον ειδικό επισκεφτείς, να πάνε οι ίδιοι και να κάνουν 2-3 συνεδρίες δε ξέρω πόσο, ώστε να επιμορφωθούν επι ορισμένων πραγμάτων και συμπεριφορών απέναντί σου. Στην περίπτωση που αυτό δεν ειναι δυνατό για τον οποιοδήποτε λόγο, ΣΗΚΩ ΚΑΙ ΦΥΓΕ ΑΠΟ ΤΟ ΣΠΙΤΙ. Πήγαινε κάπου αλλού! Σε κάποιον φίλο σου. Υπάρχει αυτή η δυνατότητα? Δουλεύεις? Νοίκιασε μια τρύπα και πήγαινε και ζήσε εκεί τουλάχιστον ΜΕΧΡΙ να ολοκληρωθεί η διαδικασία της ψυχοθεραπείας που ειναι ΠΟΛΥ ΣΗΜΑΝΤΙΚΟ να κάνεις.

Εγώ θα σου πρότεινα με ψυχίατρο γνωσιακής-συμπερ.
Κανονικά θα πρέπει να εμβαθύνει και να φτάσετε σιγά σιγά στις αιτίες και γενικά να ξεδιπλώνετε το κουβάρι.

Το γεγονός οτι σου λένε οτι εισαι έξυπνος (που κανείς δεν αμφιβάλλει) δεν σημαίνει οτι μπορείς να τα λύσεις μόνος σου. Επιπροσθέτως, το να κάνεις υπομονή και με την κατάσταση όπως την περιγράφεις, είναι μεγάλο λάθος. Επίσης το οτι παρεμβαίνουν στα πάντα έρχεται σε αντίφαση με τα χαρακτηριστικά σου για έλεγχο. Αυτο μπορεί εύκολα να γίνει νοσηρή κατάσταση. Αυτο το 'διοτι δεν περνάνε καλά χωρίς εμένα ή διότι ειμαι υπεύθυνος για εκείνους' ειναι επίσης νοσηρή κατάσταση. Βασικά γαμησέ τα ειναι αυτό αλλά τέλοσπάντων.
Το γεγονός οτι θα έφευγες απο το σπίτι προσπάθησε να μην το διογκώσεις στο κεφάλι σου. Τα πράγματα ειναι πολύ πιο απλά απο όσο θα τα φανταστείς. Οι γονείς σου σε αγαπάνε και τους αγαπάς. Αυτή η κίνηση μάλιστα γίνεται προς αυτή την κατεύθυνση. Πρέπει απλώς αυτός ο ομφάλιος λόρος (που στην προκειμένη ειναι εντελώς προβληματικός) μεταξύ σας να κοπεί. Καιρός ειναι και εσύ εισαι νέος και πρέπει να προχωρήσεις στη ζωή σου γιατι η ζωή ειναι γαμώ. Αν οι γονείς σου δεν δέχονται ή δυσκολεύονται να καταλάβουν ορισμένα πράγματα, τότε πρέπει ΕΣΥ να πάρεις δραστικές αποφάσεις και να θέσεις στόχο όπως φαντάζομαι ξέρεις καλά να κάνεις. Μπορώ να καταλάβω οτι με διαλυμένη ψυχολογία πολύ δύσκολα παίρνονται αποφάσεις αλλά πρέπει να προσπαθήσεις.
Κοίταξε να κάνεις ψυχοθεραπεία γιατι ειναι κρίμα να ταλαιπωριέσαι. Μπορείς να αλλάξεις την κατάσταση. Πίστεψέ με.

---

που εισαι εσυ ρε αλητακο? ... και μεις αγαπήσαμε δεν καναμε ετσι!

Καλημέρα παιδιά :)
δε γνωρίζω κάτι συγκεκριμένο να σου προτείνω Γάτε, αν μάθω κάτι ή κάποιος άλλος έχει κάτι υπόψη του καλό και δωρεάν ας το γράψει.
Θέτεις πολλά θέματα που έχουν ενδιαφέρον που με έχουν απασχολήσει και εμένα κατά καιρούς.
Στο θέμα της χειριστικότητας σίγουρα χρειάζεται να λες όχι εκεί που πιέζεσαι, να μη δέχεσαι εκβιασμούς έμμεσους και άμεσους, και ναι οι κοντινοί άνθρωποι να καταλάβουν. Έχει και το τίμημά του, θα δυσαρεστήσεις κάποιους κλπ, αλλά στο τέλος κερδίζεις σε ηρεμία. Δε γίνεται διαφορετικά.
Σε αυτά όλα που περιγράφεις πχ συναντήσεις με ανθρώπους που σε κάνουν να νιώθεις δυσάρεστα, που αναφέρουν επιτεύγματα, επιδεικνύουν τι έχουν κάνει στη ζωή τους και γενικά συγκρίνουν ή θέλουν ηθελημένα ή αθέλητα να σε βάζουν σε μια κατάσταση να σκέφτεσαι μειονεκτικά για τον εαυτό σου κλπ, να σου πω εγώ πλέον δεν ασχολούμαι ιδιαίτερα (έως καθόλου) με το τι λένε. Απλά ακούω τι λένε και πάω παρακάτω. Τόσο απλά! θέλουν να πιστεύουν το ένα, το άλλο και το παράλλο για έναν άνθρωπο? για τη ζωή? για το σύμπαν? ας το πιστεύουν. Δεν βάζω τον εαυτό μου στο τρυπάκι να ασχολούμαι ή να αναλύω πολύ τις σκέψεις τους και τις ιδέες τους και τα στερεότυπά τους. Είναι πολύ απλό, θα το καταλάβεις σιγά-σιγά και θα νιώθεις μια ελευθερία.
Και να σου πω αν νιώθεις έντονα συμπτώματα ψυχαναγκασμών αυτόν τον καιρό, κάποιες ψυχοπιεστικές καταστάσεις πρέπει να βιώνεις και σου βγαίνει εκεί το πιθανότερο. Ξεσπάει όλο αυτό έτσι. Οπότε πρόσεξε να εντοπίσεις, μειώσεις τις πηγές του άγχους σου. Μετά τα πράγματα θα είναι πιο διαχειρίσιμα. Και οι δραστηριότητες δεν θα μετατρέπονται σε ψυχαναγκασμούς. Χρειάζεται να το ψάξεις νηφάλια τι σου συμβαίνει ακριβώς και έχει ξεπηδήσει η ένταση πάλι.

Όντως μοιάζει μια δύσκολη κατάσταση αυτή που ζεις στο σπίτι με την οικογένειά σου και φαντάζομαι ότι από μόνος σου το ξέρεις ότι όταν φύγεις θα ηρεμήσεις. Αλλά δεν είναι δυνατό τώρα, τουλάχιστον κάνε ότι μπορείς προς αυτή την κατεύθυνση. Ελπίζω να τα καταφέρεις κάποια στιγμή. Βλέπω ότι βάλλεσαι ποικιλοτρόπως, πχ όταν η μητέρα σου σου λέει ότι θα χώριζε αλλά δεν το κάνει, γιατί δεν έχεις πιάσει δουλειά και τέτοιες κουβέντες, πολύ λάθος πράγματα και χειριστικά ακους... Σίγουρα χρειάζονται μια βοήθεια και οι γονείς με κάποιο τρόπο, έχει δίκιο ο muzzy πρέπει να ενημερωθούν για την ΙΔΨ σωστά, αλλά επίσης να μη βάζουν εσένα μέσα στα δικά τους προβλήματα.
Καλά κάνεις και βγαίνεις καμιά βόλτα, είναι πολύ καλό και πολύ καλύτερο κατά τη γνώμη μου από ένα τσατ που υπάρχει πλασματική επικοινωνία. Επεδίωκε όσο μπορείς να βγαίνεις για μια απλή βόλτα ή συνδύασέ τη με λίγο τρέξιμο ή γρήγορο περπάτημα, κάνε το και σα γυμναστική δηλαδή. Αν υπάρχει κάποιος φίλος, φίλη που κάπως σε ευχαριστεί η παρέα του, να πάρεις πρωτοβουλία για ένα καφέ ή βόλτα. Απόφυγε την πολλή απομόνωση, ιδιαίτερα στην ιδψ/κοινωνική φοβία κάνει τα πράγματα να διογκώνονται. Διατροφικά κοίταξε να αποφύγεις πολλή ζάχαρη, καφεϊνη, πολύ φαγητό το βράδυ εντείνουν τους ψυχαναγκασμούς, τις αυπνίες.
Αφού σου αρέσει η γη υπάρχει κάποιος άλλος που να μπορούσε να σου παραχωρήσει κάτι ώστε να δουλέψεις πάνω σε αυτό? συγγενής, φίλος?
Η συγγραφή είναι ωραίο, μπράβο σου που το κάνεις και να ξέρεις όταν ηρεμήσεις θα μειωθούν και οι ψυχαναγκασμοί που σου έρχονται στη δραστηριότητά σου αυτή. Μην την εγκαταλείψεις, είναι κρίμα, ακόμα και αν ασχοληθείς και με άλλα πράγματα στη ζωή σου. Είναι ωραίο που έχεις βρει μια ευχάριστη απασχόληση, χρειάζεται, για να σε κρατά ισορροπημένο και δημιουργικό.

Κάτι άσχετο και σχετικό, εφόσον υπάρχουν πολλά παιδιά εδώ που θα ήθελαν, αλλά δεν μπορούν να κάνουν λόγω χρημάτων μια ψυχοθεραπεία και αν εκεί έξω (ή online) υπάρχουν και σοβαροί επιστήμονες ψυχολόγοι, ψυχοθεραπευτές, ψυχίατροι που θα ήθελαν να προσφέρουν σε άλλους ανθρώπους με καθόλου ή με μικρή χρηματική αμοιβή, αυτές οι δύο ομάδες ανθρώπων πως θα μπορούσαν να έρθουν σε επαφή? Ρίχτε καμιά σκέψη, ιδέα ή αν έχετε υπόψη σας κάτι. 'Ετσι, να είμαστε και λίγο πρακτικοί.

ΝΑ ΜΙΛΗΣΟΥΝ ΜΕ ΤΟ ΣΑΙΤ ΚΑΙ ΝΑ ΒΑΖΟΥΝ ΛΙΝΚ ΕΔΩ ΜΕ ΤΙΜΕΣ ΚΑΙ ΤΑ ΠΑΝΤΑ ΑΛΛΑ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΕΙΛΙΚΡΙΝΕΙΣ
ΣΤΗ ΔΟΥΛΕΙΑ ΤΟΥΣ ΟΧΙ ΣΤΙΣ ΤΙΜΕΣ ΑΥΤΟ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΤΕΛΕΥΤΑΙΟ

ΝΑ ΤΟΥΣ ΑΝΟΞΟΥΜΕ ΕΝΑ ΘΕΜΑ ΝΑ ΒΑΛΟΥΝ ΤΑ ΛΙΝΚ ΚΙ ΟΠΟΙΟΣ ΘΕΛΕΙ ΑΠΟ ΑΥΤΟΥΣ ΝΑ ΚΑΝΕΙ ΑΠ

Καλησπέρα σας. :) Σας ευχαριστώ πολύ για το κουράγιο. Συνεχίζω να μην είμαι καλά. Το βράδυ κοιμήθηκα 3.5 ώρες και νιώθω τεζαρισμένος. Φοβάμαι πως δεν θα με πάρει ο ύπνος και ξυπνάω με ταχυκαρδία. Πέταξα στην ανακύκλωση μια εφημερίδα όμως, δίχως να ελέγξω 1-1 τα φύλλα της και επίσης, πέταξα ένα χαρτάκι που μου έδωσαν. :) Είμαι υπερήφανος που τα έκανα αυτά τα δυο. Επίσης ελέγχω μόνο 1 φορά αυτα που γράφω εδώ.

Ρέα, νομίζω πως μπορεί να είναι μια μορφή άρνησης αυτό... Δηλαδή, άρνησης στο να βρεις ανθρώπους που να αγαπάς και να σε αγαπούν. Αποδοχή μιας αυτοτιμωρίας εν ολίγοις. Και βεβαίως, είναι και θυμού, διότι δεν σημαίνει πως επειδή είμαστε σε άρνηση δεν φέρονται οι άνθρωποι όπως φέρονται.

Breath σε ευχαριστώ πολύ για το σχόλιο. Δεν με ενοχλεί το να μου λένε τα επιτευγματα τους. Ίσα ίσα, χαίρομαι. Με ενοχλεί που μου λένε τα επιτεύγματα τους και μετά με ρωτάνε τι κάνω, απαντώ και ό,τι απάντησα, είχαν ξεχάσει να το αναφέρουν πως το κάνουν κι εκείνοι, ακόμα πιο εντυπωσιακά μάλιστα. Δεν μπορώ να την εντοπίσω δυστυχώς την πηγή άγχους. Σίγουρα ξέρω πως δούλευα 16-20 ώρες τη μέρα. Σίγουρα ξέρω πως οι δικοί μου με πιέζουν. Σίγουρα ξέρω πως ο πατέρας μου είναι αλκοολικός και έχω κουραστεί να τον βλέπω πιωμένο στην καρέκλα του σαλονιού να τραγουδά αρχικά και μετά να καυγαδίζει... Το πιστεύεις πως νιώθω πως δεν μπορώ να φύγω; Αυτό πάλι; Όταν με πιάνει όλο αυτό, θέλω να μιλάμε με τις ώρες, να κάνουμε πράγματα μαζί και έχω μια αίσθηση εκείνη τη στιγμή, πως έχω την ανάγκη τους. Ως και στον ύπνο, θέλω παρέα για να κοιμηθώ πλέον, ακόμα και αυτές τις 3.5 ώρες. Τότε σκέφτομαι, αν θέλω παρέα και στον ύπνο, πως θα μείνω μόνος μου; Ο ίδιος έχω δεθεί.. Κατά τα άλλα, έχω δυο γνωστούς, μα δεν βρίσκονται στην Αθήνα. Κάναμε καλή παρέα, είναι πολύ καλά παιδιά, τα αγαπώ και το ένα με τα ελαττώματα του που είναι πολλά (:Ρ)... Τέλος, δεν υπάρχει κανείς να μου προσφέρει ένα κομμάτι γης. Επειδή το αγαπώ πολύ, έχω φτιάξει ένα μικρό κήπο στο μπαλκόνι, μα και για αυτό οι δικοί μου καυγαδίζουν, διότι είναι μικρό και λένε πολλές φορές πως τους κλείνω τον χώρο. :( Απλά όταν τα συζητάμε λένε πως δεν τα εννοούν και πως είναι ανθρώπινο να καυγαδίζουμε και να λέμε βλακείες πολλές φορές. Άλλη φορά λένε πως είναι πολύ ωραια αυτα που φύτεψα... :S

ναι αρνουμε κατηγορηματικα να μπω σε αυτη τη διαδικασια, δεν εχω καταλάβει που ειναι η αυτοτιμωρια σε αυτο ομως...το αντιθετο δεν θα ηταν αυτοτιμωρια λογικα? το να προσπαθεις να βρεις καποιον να σε αγαπάει ειναι μια τοσο επωδυνη διαδικασια και παντα ματαιη...δεν βρισκεις ποτε.. βρισκεις κατι εκει κοντα και για λίγο...αλλα ποτε δεν βρισκεις ανθρωπους που να σε αγαπούν πραγματικα και ετσι ή μαθαινεις και εσυ να λες σαγαπω για ψηλου πήδημα και να το αναιρεις με το πρωτο φυσιμα του ανεμου ή απομονωνεσαι και τελειωνεις μια και καλη με αυτο το μαρτυριο. αυτο ειναι αρνηση ή ρεαλισμος?φφφφφ με μπερδευεις γατε

Quote:

---

Originally Posted by Γάτος

Η μάνα μου μου λέει πως θα χώριζε, όμως εφόσον δεν έχω πιάσει δουλειά, δεν μπορεί να το κάνει...

---

Δε ξέρω πως να το σχολιάσω... πραγματικά. Εμένα αν μου το έκαναν αυτό θα είχαμε σφαχτεί στο σπίτι και θα σηκωνόμουνα και θα 'φευγα.
Καννιβαλισμός απλά. Δε μπορώ να βρώ άλλη λέξη.

Quote:

---

Originally Posted by Γάτος

Παρατηρώ πως έχω μια τάση, να εγκαταλείπω μια επικοινωνία με έναν άνθρωπο όταν είμαι καλά, διότι είμαι καλά και όταν είμαι άσχημα, δεν επικοινωνώ, διοτι είμαι άσχημα. Αισθάνομαι πως η πολύ επικοινωνία με τους άλλους με κουράζει γενικά, πως θέλω την ησυχία μου. Αν μου μιλάνε πολύ πιέζομαι, αν μου μιλάνε λίγο, βαριέμαι να μιλήσω. Αν πάλι πέσω σε χειριστικούς, την κάνω τρέχοντας πλέον. Αυτό όλο πως θα μπορούσα να το ερμηνεύσω;

---

Όλες αυτές οι καταστάσεις έχουν να κάνουν με λεπτομέρειες και χαρακτηριστικά της ΙΔΨ που πρέπει να ψαχτούν σε βάθος. Ίσως αμφιβολίες, εκφραστικά κωλύματα, τιμωρητικές στάσεις, φόβοι απώλειας ελέγχου... γενικά οτιδήποτε. Αυτά λογικά θα φανούν μέσα απο εκθέσεις για το σπίτι απο τον ψυχ/πευτη.

Quote:

---

Originally Posted by Γάτος

Τις τελευταίες μέρες, με πιέζω να μιλάω όμως. Από προχθες βγαίνω βόλτα και κοιτάζω τους ανθρώπους στον δρόμο, όχι με την προσδοκία να κάνω φίλους απαραίτητα, αλλά δεν ξέρω, για να μου φύγει αυτό το αίσθημα μειονεξίας.

---

Και πολύ καλά κάνεις. Ακόμα και το να πιάσεις κουβέντα με ένα άγνωστο στο δρόμο ειναι θετικό. Να συνεχίσεις να το κάνεις.

Quote:

---

Originally Posted by Γάτος

Μπορεί να μπω, να γράψω κάτι, να μην μου απαντήσουν και να απογοητευτώ, πως δεν μου μιλά κανείς.

---

Έχεις δουλειά και μέλλον πιστεύω. Η ιστορία του ''χέστηκα - κουλ'' θέλει πολύ δουλειά για κάποιον που έχει κάποιες βαθύτερες ανάγκες
και έχει να κάνει με την αγάπη για τον εαυτό μας.
Τρια πιθανά σενάρια στο συγκεκριμένο θα μπορούσαν να είναι
1)ανάγκες για επιβεβαίωση
2)ανάγκη να αποδείξεις κάτι είτε στον άλλο είτε στον εαυτό σου. Το δεύτερο μπορεί να ειναι και πιο σημαντικό για σένα.
Ίσως τεστάρεις τον εαυτό σου μέσα απο τις αντιδράσεις του συνομιλητή σου. Επείδη όμως εισαι σε κακή ψυχολ. κατάσταση στην προκειμένη ειναι κάτι σαν να κλωτσάς το κεφάλι σου.
3)ανάγκη οι άλλοι να συμπάσχουν στο '''δράμα''' σου.

Δεν ξέρω αν τα παραπάνω ισχύουν για σένα. Ειναι απλώς κάποιες εικασίες ΑΝ ΚΑΙ το 1) μοιάζει να παίζει σίγουρα καθώς παρακάτω λες΄χρησιμοποιώ τωρα το τσατ χαιρετώντας τους όλους. Δεν γίνεται να μην μου μιλήσει άνθρωπος.'
Κοίταξε, ίσως ακούγονται λίγο σκληρά όλα αυτά αλλά να ξέρεις οτι πάρα πολύς κόσμος ταλαιπωριέται με τις ίδιες ιστορίες. Θα μου πείς τι με νοιάζει τι κάνει ο άλλος κόσμος?
Θέλω να πώ ειναι ανθρώπινα. Απλά οι ανάγκες σου ειναι μεγάλες και δημιουργούνται προβλήματα. Λύνονται όμως απλά θέλουν δουλειά.

Σε σχέση με δωρεάν ψυχοθεραπευτές γενικότερα πρέπει να ειναι δύσκολη η φάση. Το μόνο που έχω ακούσει εγώ αλλά με τη φάση να μην ειναι έτοιμη ειναι το εξής.
Έχω εναν φίλο που έχει τελειώσει ψυχολογία και έχει ειδικευτεί πάνω στη γνωσιακη-συμπεριφορ. (σπουδές μετά το πανεπιστήμιο)
Αυτές τις μέρες συζητάγαμε γιατι έχουν κατα νού να ανοίξουν ΚΟΙΝ.Σ.ΕΠ μαζί με αλλές 2-3 ψυχολόγες διαφορετικών προσεγγίσεων γραφεία για συνεδρίες στην Αθηνα.
Νομίζω πως θα αφορά κυρίως το bullying αλλά δεν ειμαι και σίγουρος οτι θα ναι μόνο για αυτό. Επίσης απο όσο ξέρω, θα αφορά ευαίσθητες κοινωνικές ομάδες, ανέργους και εφήβους.
Υποθέτω πως τα χρήματα που θα παίρνουν θα ειναι πολύ λίγα. Αν μάθω κανένα νεότερο μπορώ να ενημερώσω.

Quote:

---

Originally Posted by rea

που εισαι εσυ ρε αλητακο? ... και μεις αγαπήσαμε δεν καναμε ετσι!

---

Γυρίζω στο νησί (κρητη) απο σπίτι σε σπίτι και απο γνωστό σε γνωστό. Κάτι δουλειές, κάτι τεμπελιάσματα τον φάγαμε τον αυγουστο.
Να δούμε το σεπτέμβρη. Είχα και ενα ψυχολογικό σκαμπανέβασμα πριν 2-3 μερες αλλά τωρα ειμαι κομπλε ξανά. Αρκετα καλά θα έλεγα.
Αυτο που έκανα ουσιαστικά ήταν να πάω κόντρα στο φόβο μου και η αλήθεια ειναι οτι λειτούργησε.