δεν υπάρχει ελληνική οικογένεια που να μην εχει περασει αυτο το μαρτυριο!... εχετε ανθρωπους γυρω σας να σας στηρίζουν? συγγενεις με ανθρωπια?
Printable View
Εγώ φοβόμουν το αντίθετο, όχι μη πεθάνω από την νάρκωση (αυτοκτονικός ήμουν οπότε μακάρι) αλλά μην δε με πιάσει καλά και ξυπνήσω στα μισά του χειρουργείου και το έλεγα στον αναισθησιολόγο. Επίσης την θεωρούσα πολύ βαριά για τον εγκέφαλο δεν ξέρω γιατί απλά δε μου άρεσε η ιδέα πως καταφέρνει να σε παραλύσει ολόκληρο νευρολογικά...
Έτσι όταν έκανα βουβονοκήλη και έπρεπε να κάνω 2 χειρουργεία σε διάστημα 6 μηνών στο πρώτο ζήτησα τοπική και τα είδα όλα.
Και κυριολεκτικά και μεταφορικά...
Τραγική εμπειρία παρότι με είχαν με ένα ζαναξ και όταν φυσικά έπιασα παλμούς και πίεση στο ταβάνι με βάλαν και μάσκα με αέριο που δεν ξέρω τι ήταν αλλά με έβαλε στα σύννεφα και πάλι όμως με την τοπική δεν πονούσα αλλά ένιωθα που πίεζαν και καταλάβαινα και άκουγα τα κόψε ράψε κάνε και είχα φρικάρει με μια τοπική ένα ζαναξ και θυμήθηκα πως το λέγαν "μέθη" το αέριο...
Οπότε στην δεύτερη ως κλασικός ανεπίδεκτος ζήτησα πάλι τοπική η οποία όμως δε με έπιασε !!!
Και φώναζα από τον πόνο. Με πατάνε δεύτερη τοπική και πάλι πόναγα και στο καπάκι κάνει μια σήμα ο γιατρός στον αναισθισιολόγο λέω τι εννοεί?
Και χωρίς να με πουν τίποτα με τραβάνε την ολική!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
Μέχρι να μιλήσω είχα πέσει ξερός...
Μετά τους γλύτωσε ότι δεν είχα την δύναμη να κράξω από τις πολλές αναισθησίες και τον πόνο γιατί θα με άκουγε όλη η κλινική...
Αλλά η ολική τελικά ήταν ότι καλύτερο. Ξυπνάς και λες "άντε βρε παιδιά ξεκινάμε;;;" "τι; τελειώσαμε; πότε;;;" "όλα καλά;;;"
Την μια στιγμή σε ετοιμάζουν την άλλη ξυπνάς και έχουν τελειώσει...
Περάστικά στην μητέρα σου:-)
Απο την στιγμή που θα είναι εντελώς ειλικρινής με τον αναισθησιολόγο ως προς το τι φάρμακα παίρνει, έστω και παράνομα και τα κιλά - ύψος της (δεν είναι καιρός για ντροπές εκείνη την ώρα :-) ) θα πάνε όλα καλά:-)
εχουμε συγγενεις ναι και δεν το εχει κρυψει το συζηταει με ολο τον κοσμο. Ειναι στο νοσοκομειο σημερα και ειναι παρα πολυ χαλια, δεν θελει καθολου να μου μιλησει ουτε να παω να τη δω. Κλαιει πολυ, ειναι σε πολυ ασχημη ψυχολογικη κατασταση. Δεν ξερω τι να κανω πια εχω απελπιστει.
υπομονη κοριτσι μου!... χρειαζεται θετικους ανθρωπους διπλα της, ενα βραδυ ειναι θα περασει... καλη επιτυχία για αυριο. πάρε κατι να κοιμηθεις νωρις και αυριο πρωι πρωι φορα το καλυτερο χαμόγελο σου... παιζει πολυ ρολο η ψυχολογια.. με θεληση νικιεται ο καρκινος, με θεληση και θετικη σκεψη. οι προσευχες μου μαζι σας!..θα περιμενω αυριο να μου πεις τα νεα σας ..
ολα να πανε καλα και συντομα να φανταζουν σαν ενα μακρινο κακο ονειρο. Κι οταν ολα ηρεμησουν να δουλεψεις με τον εαυτο σου κοριτσακι μου,γιατι περνας δυσκολα τωρα.Οι προσευχες μου με τη μανουλα σου...
συγγενικο μου προσωπο πριν απο το χειρουργειο και την ολικη αναισθησια ειχε ζητησει να του κανουν μια ηρεμιστικη (τωρα δεν ξερω τι ουσια ηταν) ωστε να τον ηρεμησει και να μην πανικοβληθει στην σκεψη του επικειμενου χειρουργειου...
μακαρι να πανε ολα καλα σοφακι!!:)
Το χειρουργείο έγινε, πέτυχε και τώρα αναρρώνει... Ηταν ενα μεγάλο χειρουργείο δύσκολο και πολύ επώδυνο στην ανάρρωση του. Εγω έδειξα πολυ μεγάλη ψυχραιμία και νομίζω οτι την βοήθησα αρκετά. Βεβαια η ψυχολογία μου είναι πολύ χάλια.. Περιττό να σας πω οτι εχω φοβηθεί τόσο πολύ που δεν θέλω ποτέ να ξαναπάω σε γιατρό να με εξετάσει προτιμώ οτι εχω να μην το γνωρίζω και να πεθάνω.