Γιατί είναι πάντα σαν την 1η φορά;

Σε ευχαριστώ πολύ ρέα. Το εκτιμώ πολύ. Υπάρχουν δευτερόλεπτα που με πιάνω να γεμίζω με ελπίδες και νιώθω μια κουφή ανακούφιση, πως θα περάσει. Είναι η 1η φορά που οραματίζομαι το συναίσθημα να είμαι καλά!! Δεν ξέρω πως γίνεται αυτό μέσα στον τόσο πόνο που νιώθω. Μετά νιώθω ξανά σκατά!! Μια απέραντη θλίψη που δεν έχω ακριβώς λόγο που την αισθάνομαι. Με τρομάζει αυτή η απότομη εναλλαγή στα συναισθήματα. Μήπως έχω διπολική διαταραχή; Σίγουρα υποτιμώ πως ο πατέρας μου είναι αλκοολικός, η μάνα μου υπερπροστατευτική και οι δυο πολύ κριτικοί απέναντι μου, για να αισθάνομαι πως δεν έχω λόγους να αισθάνομαι σκατά βέβαια.
Διόρθωσα το "λάθος" μου σε ένα βαθμό σε αυτό που είπες. Ρώτησα τη φαρμακοποιό. Δεν ξέρω αν είναι βήμα αυτό, αλλά παλιά δεν θα ρωτούσα κανέναν, θα έβαζα κάποιον δικό μου να ρωτήσει από ντροπή. Ελπίζω, πατώντας αυτό το σκαλοπάτι, να είμαι πιο έτοιμος την επόμενη φορά, αν και μου έκανε αρνητική εντύπωση αυτό. Από την άλλη βέβαια, σκέφτηκα πως πάω για φάρμακα μόνο... Οπότε δεν χρειάζεται να πάρω προσωπικά μια συμπεριφορά που έχει σχέση με εκείνη. Δηλαδή να πάω ξανά, αλλά με ερωτήσεις, ακόμα και στο χαλάκι της εξώπορτας.

ε βεβαια! και μπορεις να την πάρεις και τηλέφωνο αν θες.. εσυ εισαι ο πρωταγωνιστης της ταινιας και αυτοι οι κομπάρσοι... σιγα μην ανυσηχουμε για τα 2α πλανα τωρα ;ρ

Συμφωνώ στα όσα είπε η rea,τα παρουσίασε πολύ όμορφα!!
Η κατάθλιψη και οι ψυχικές παθήσεις γενικότερα σε ρίχνουν στον πάτο και δεν μπορείς να δεις φως στην αρχή.Πιστεύεις πως η κατάσταση δεν είναι αναστρέψιμη.
Μη περιμένεις να γίνεις καλά μέσα σε μία μέρα.Ο χρόνος σ'αυτές τις παθήσεις μετράει βδομάδα με τη βδομάδα,μηνα με το μήνα.Θέλει ένα τρίμηνο-εξάμηνο για να δεις απτό αποτέλεσμα.Στην αρχή μπορεί να παρατηρήσεις ότι σου ανοίγει η όρεξη για φαγητό και να είσαι πιο ευδιάθετος.Αυτό σημαίνει ότι τα φάρμακα δουλεύουν.
Θέλει μικρά βήματα και να τοποθετείς με τον γιατρό σου κάποιους μικρούς ρεαλιστικούς στόχους.Έτσι όταν θα τους πετυχαίνεις θα βελτιώνεται κ η αυτοπεποίθηση σου που έχει πληγεί.
Η διαδικασία που ακολουθείται όταν σου χορηγούν φάρμακα είναι δοκιμή-λάθος.Δηλαδή δοκιμάζουν μέχρι να βρουν το σωστό φάρμακο για σένα στη σωστή δοσολογία.Έτσι αν δεν δεις καμία διαφορά μέσα σε 1 μήνα ίσως να μη κάνει για σένα,θα πας σε άλλο κ αυτό ίσως το κάνεις μέχρι να βρεις το κατάλληλο.
Αν μέχρι στιγμής καταφέρνεις και πηγαίνεις γυμναστήριο είναι καλό σημάδι και σημαίνει πως δεν έχεις σοβαρό πρόβλημα.Στην βαριά κατάθλιψη δεν μπορείς να πάρεις τα πόδια σου.
Τώρα ίσως τα βλέπεις όλα μαύρα αλλά πιστεύω είναι θέμα χρόνου να αλλάξει αυτό και να γίνεις πιο αισιόδοξος.Χρειάζεσαι κ βοήθεια αλλά κ επιμονή για να αλλάξεις τον τρόπο σκέψης σου.Μαγικά χαπάκια ευτυχίας δεν υπάρχουν.Είναι θέμα επιλογών,και όταν το μυαλό σου θα καθαρίσει και θα μάθεις από τα πάθη σου θα δεις ότι θα επιλέγεις πιο εύκολα την ευτυχία από τη δυστυχία και πιθανόν να εκτιμάς περισσότερο τα μικρά πράγματα της καθημερινότητας που μπορεί τώρα να τα θεωρείς δεδομένα ή να μη τα δίνεις καν σημασία.
Καλή δύναμη και νομίζω πως γρήγορα θα δεις φως στο τούνελ.Να πω ότι προσωπικά πάσχω από ψύχωση αλλά παλιότερα είχα περάσει και κατάθλιψη.

Ευχαριστώ πολύ για τα όμορφα μηνύματα.
Μου μοιάζει περίεργο, διότι ως πριν 4 εβδομάδες, ήμουν πολύ όμορφα. Ξαφνικά "έπεσα" σε αυτό το πράγμα ξανά. Δηλαδή, απλά παρατηρούσα κάποιες αϋπνίες ενδιάμεσα στο καλοκαίρι, στις οποίες και δεν έδινα σημασία. Νομίζω, 1 φορά τη βδομάδα, πάθαινα αϋπνία. Από την άλλη, μου μοιάζει παράξενο το να "συνέλθω", διότι αρχίζω να καταλαβαίνω, πως η ζωή μου πριν ήταν καταθλιπτική. Το νιώθω, διότι με την ΙΨΔ απέφευγα να κάνω πολλά πράγματα με αποτέλεσμα να έχω μείνει μόνος και να περνάω καλά με πράγματα που έκανα μόνος μου. Οπότε, μου μοιάζει παράξενο να αποκτήσω παρέες ή να βγαίνω έξω, όταν από μικρός έχω συνδέσει τις βόλτες με υπερβολική κούραση και όχι με διασκέδαση. Αν είχα ένα ορόσημο πριν και μετά, θα μπορούσα να πω πως θέλω να επιστρέψω εκεί ξανά και να ζήσω αυτό ξανά, τώρα, νιώθω πως δεν έχω ορόσημο, πως δεν μπορώ να γίνω όπως παλιά, όμως δεν ξέρω αν θέλω να γίνω και όπως φαντάζομαι, τη στιγμή που έχω μεγαλώσει χωρίς φίλους και το θεωρώ φυσιολογικό.

Λοιπον φιλε δεν ξερω τι συμπτωση ειναι αυτη,αλλα μολις χθες επαθα υποτροπη στο γραφειο της ψυχολογου.Ηταν ισχυρη σαν σεισμος 10 ριχτερ.Ξερεις εκεινο το συναισθημα?Να κλεινουν οι τοιχοι γυρω σου,το μυαλο σου να παεινα σπασει απο την ταχυτητα με την οποια τρεχει ,να σε πιανει ενα απιστευτο αισθημα πανικου,να χανεσαι κι να μην μπορεις να συγκεντρωθεις σε αυτα που λεει ο ψυχολογος.Η ψυχολογος ευτυχως το καταλαβε και με ρωτησε αν τρεχει κατι κι εγω της εξηγησα.Ξερεις ομως ποια ηταν η διαφορα?Αν με ειχε πιασει αυτο πριν πεντε μηνες,ο πανικος θα εκανε να μου φυγει τουλαχιστον μια με δυο ωρες και θα μου χαλουσε την διαθεση για τουλαχιστον δυο βδομαδες.Χθες ο πανικος,εχοντας συνηθισει ο εγκεφαλος μου στην παθηση,μου φυγε μεσα σε λιγα λεπτα κι η διαθεση μου βελτιωνεται συνεχεια απο χθες.Και το καλυτερο?Μου φυγε χωρις να κανω ψυχαναγκασμους.Το οτι γινομαστε καλα δεν φαινεται απο το οτι αυτες οι μεγαλες κρισεις παυουν να υπαρχουν κι οτι ερχονται με πολυ μικροτερη ενταση,αλλα απο το οτι ερχονται πολυ πιο σπανια,σχετικα εξασθενημενες κι η διαρκεια τους κραταει σημαντικα λιγοτερη ωρα.Επισης ρωτησα την ψυχολογο γτι το επαθα αυτο κι αν ξανακυλαω κι μου ειπε πως ειναι φυσιολογικο αφου στην ψυχοθεραπεια συζηταμε για το προβλημα κι αρα το ξυνουμε.

Πολύ ενδιαφέρον αυτό άγγελε. Πράγματι, το έχω πάθει αυτό, 1 μέρα μετά από κάποια "ανακάλυψη" στο γραφειο της ψυχολόγου προσωπικά, να παθαίνω κρίση πανικού χωρίς λόγο. Απλά τώρα, δεν υπήρχε κάποιος λόγος, δεν έχω κάτι απτό στα χέρια μου. Παλιά ήταν η σχολή, πιο παλιά που είχα αρρωστήσει από κάτι, τώρα όμως, δεν μπορώ να το αποδώσω εδώ ή εκεί. Είναι όλο τόσο ευρύ που μου φαίνεται παράξενο. Η ταχύτητα με την οποία έπεσα στην κατάθλιψη δε, ήταν εντυπωσιακή. Εύχομαι όλα αυτά να είναι περαστικά, να φύγουν και να μην μας ξαναέρθουν ποτέ!

Φιλε δεν χρειαζεται να χεις κατι απτο.Ειναι απλα η χημεια του εγκεφαλου που αλλαζει δυστυχως καποιες φορες.Υπομονη και μην χανεις το κουραγιο σου.Ο δρομος για την αναρρωση δεν ειναι ευθεια γραμμη

Quote:

---

Originally Posted by rea

τα χαπια δεν λειτουργουν αμεσα.. και θα αρχισεις σιγα σιγα να τα καταλαβαινεις.
στα αντικαταθλιπτικα μια απο τις παρενεργειες ειναι η σκεψεις αυτοκτονίας τον πρωτο καιρο.
υποθετω πως τα φαρμακα ξεβραζουν τους δαιμονες μας στην στερια για να τους απομονωσουν και να τους πολεμησουν.. απο εκει και περα αναλογα τους δαιμονες μας...
η κριση ειναι κατι σαν τον ερωτα...το μονο πραγμα που μας κανει να νιωθουμε ζωντανοι...μετα απο καιρο ναρκωσης

εισαι σε καλο σημειο, η χημεια σου δουλευει!..

---

α ρε Ρεα τι ωραια που το περιεγραψες. κλεινω σε λίγο δυο εβδομαδες με λαντοζ εχει ελαττωθει λιγο το αγχος αλλα λιιιιιγο. δηλαδη αν δεν επαιρνα παρεα τα λεξοτανιλ δεν ξερω...

Quote:

---

Originally Posted by Fleur

α ρε Ρεα τι ωραια που το περιεγραψες. κλεινω σε λίγο δυο εβδομαδες με λαντοζ εχει ελαττωθει λιγο το αγχος αλλα λιιιιιγο. δηλαδη αν δεν επαιρνα παρεα τα λεξοτανιλ δεν ξερω...

---

α πολυ ωραια, μετα τον μηνα θα έχεις φουλ ενεργεια .. σιγα σιγα θα παιρνεις τα πάνω σου...λεξοτανιλ παιρνεις καιρο?

λεξοτανιλ τωρα τα ξαναρχισα. παλια αν δεν ημουν καλα κατα διαστηματα επαιρνα μισο...οχι συστηματικα...τωρα θα τα παιρνω κανενα μήνα..παρεα με το λαντοζ

Εγω πάντως, που τα παίρνω 1 μήνα και κάτι 14 μέρες, ακόμα αισθάνομαι άσχημα. Υπάρχει περίπτωση να χρειάζομαι αλλαγή θεραπείας ή να κάνω υπομονή;

Quote:

---

Originally Posted by Γάτος

Εγω πάντως, που τα παίρνω 1 μήνα και κάτι 14 μέρες, ακόμα αισθάνομαι άσχημα. Υπάρχει περίπτωση να χρειάζομαι αλλαγή θεραπείας ή να κάνω υπομονή;

---

ναι μπορει να χρειαζεσαι κατι πιο δυνατο...ρωτα την γιατρο σου και ρωτα την για τις παρενεργειες για να ξερεις τι σου γίνετε

Quote:

---

Originally Posted by Fleur

λεξοτανιλ τωρα τα ξαναρχισα. παλια αν δεν ημουν καλα κατα διαστηματα επαιρνα μισο...οχι συστηματικα...τωρα θα τα παιρνω κανενα μήνα..παρεα με το λαντοζ

---

παιρνεις 1 μηνα καθε μερα λεξοτανιλ??... ε κοριτσι μου λογικο ειναι που δεν μπορεις να κανεις τιποτα. εμενα μου εγραψε στιλνοξ ..για 3 μερες το πήρα και σερνομουν ... δεν θυμαμαι ποσο κοιμηθηκα και ποσο ήμουν ξυπνια ..τωρα βεβαια μπορει και να λέω βλακειες ...η καθε περιπτωση ειναι διαφορετικη...

Σε 12 μερες τελειωνει η αγωγή που μου έχει δώσει (εσκιταλοπράμη). Οπότε θα το συζητήσουμε λογικά και τότε. Για ΙΨΔ που διάβαζα, λέει πως κάνει 10 με 12 εβδομάδες και όχι 4, οπότε σκέφτομαι μήπως είναι νωρίς ακόμη. Από την άλλη, έχω πολλά σκαμπανεβάσματα στη διάθεση, τη μια είμαι καλά (πρωινά) και μετά η διάθεση είναι στα τάρταρα (βράδυ). Ανά μέρες είμαι τελείως σκατά και άλλες είμαι σχετικά καλά. Τέλος βλέπω πως έχω κάποια βελτίωση στο άγχος μου, μολονότι προχθές ταλαιπωρήθηκα και δεν μπορούσα να κοιμηθώ, οπότε πήρα και ζανάξ. Ποια η γνώμη σου ρέα;

Quote:

---

Originally Posted by Γάτος

Σε 12 μερες τελειωνει η αγωγή που μου έχει δώσει (εσκιταλοπράμη). Οπότε θα το συζητήσουμε λογικά και τότε. Για ΙΨΔ που διάβαζα, λέει πως κάνει 10 με 12 εβδομάδες και όχι 4, οπότε σκέφτομαι μήπως είναι νωρίς ακόμη. Από την άλλη, έχω πολλά σκαμπανεβάσματα στη διάθεση, τη μια είμαι καλά (πρωινά) και μετά η διάθεση είναι στα τάρταρα (βράδυ). Ανά μέρες είμαι τελείως σκατά και άλλες είμαι σχετικά καλά. Τέλος βλέπω πως έχω κάποια βελτίωση στο άγχος μου, μολονότι προχθές ταλαιπωρήθηκα και δεν μπορούσα να κοιμηθώ, οπότε πήρα και ζανάξ. Ποια η γνώμη σου ρέα;

---

αφου θελει τοσο χρόνο για να δουλέψει...λογικο ειναι να σκεφτεσαι να περιμενεις και γω το ιδιο θα εκανα στη θεση σου. στην καταθλιψη η σεροτονίνη θέλει 2 βρομάδες ..για να αρχίσει να σταθεροποιει την κατασταση. φυσικα οταν θα πας στον γιατρο σου να το συζητησεις, καλο ειναι να μαθεις λίγα περισσοτερα πραγματα για το πως δουλευουν αυτα τα χαπια.