τοσο ο γιος όσο και η μητερα είναι ενηλικοι άνθρωποι... ΕΠΙΛΕΓΟΥΝ να ζουν σε αυτην την κατασταση, μπορω να καταλάβω τις ενοχές του γατου. ο αλκοολικος πατερας είναι μια σταθερα!..εφόσον δεν αναγνωρίζει καν το προβλημα δεν σκοπευει να αλλαξει.
Printable View
τοσο ο γιος όσο και η μητερα είναι ενηλικοι άνθρωποι... ΕΠΙΛΕΓΟΥΝ να ζουν σε αυτην την κατασταση, μπορω να καταλάβω τις ενοχές του γατου. ο αλκοολικος πατερας είναι μια σταθερα!..εφόσον δεν αναγνωρίζει καν το προβλημα δεν σκοπευει να αλλαξει.
Είναι πολύ δύσκολη γάτε η κατάσταση που βιώνεις.Quote:
Originally Posted by Γάτος
Καταρχήν, δεν μπορείς να ψάχνεις να βρεις ούτε λογική, ούτε ειλικρίνεια σε έναν αλκοολικό.
Ακόμη κι αν θεωρείται άρρωστος, έχει ευθύνη για την αρρώστια του. Και έχει ευθύνη για το ότι δεν θέλει να γίνει καλά.
Οι γονείς σου έκαναν τις επιλογές τους.
Επιλογή είναι να στρέφεσαι στο ποτό για να αποφεύγεις την πραγματικότητα και επιλογή είναι να καταστρέφεις τη ζωή των δικών σου ανθρώπων.
Επιλογή είναι επίσης, αυτό που κάνει η μητέρα σου, να μη φεύγει και δικαιολογία για την δειλία της και τον φόβο της είναι, ότι κάθεται για σένα.
Δύο άνθρωποι που δεν αντέχουν να αναλάβουν τις ευθύνες τους, δίνουν εύκολα άλλοθι ο ένας στον άλλον, γι' αυτό και παραμένουν μαζί.
Δεν είσαι υποχρεωμένος να κάνεις παρόμοιες επιλογές, αυτό που θα πρέπει να κάνεις είναι να αποστασιοποιηθείς όσο μπορείς, δουλεύοντας προς αυτή την κατεύθυνση.
Κάνοντας ψυχοθεραπεία και δουλεύοντας για να απομακρυνθείς όσο γίνεται νωρίτερα από το νοσηρό περιβάλλον.
Σε καμία περίπτωση δεν είσαι υπεύθυνος για τις επιλογές των γονιών σου και για τα λάθη τους, εκείνοι όμως είναι υπεύθυνοι σε τεράστιο βαθμό για τα προβλήματα που σου δημιουργούν.
Άθελά τους ή ηθελημένα.
Θα πρέπει να το αποδεχτείς και να προχωρήσεις.
Σε καμία περίπτωση δεν είσαι καταδικασμένος να ζήσεις όπως εκείνοι, εκτός αν το επιλέξεις.
Και δε νομίζω ότι θα το κάνεις.
Συμφωνω με την Μαριον σε ολα , με την διαφορα οτι δεν θεωρειται απλως αρρωστος καποιος που εχει εμπλακει με το αλκοολ , ΕΙΝΑΙ αρρωστος , ειναι ασθενεια ο αλκοολισμος , και δεν εχει συνηθως επιγνωση ο αλκοολομανης της ασθενειας του . Δεν ειναι σαν το τσιγαρο , εισαι σε δικο σου κοσμο . Αν το παραδεχθης , εχεις λυσει κατα 50% το προβλημα σου . Το λεω ως παθων . Και μαθων .
εχω εναν μπαρμπα... ήταν πάντα γυναικας και η γυναικα του πάντα το ανεχόταν. και το παιδί μεγαλωνε σε ενα σπίτι με περιεργες συνθηκες...τσακωμους εξαφανησεις περιεργα τηλεφωνα... η θεια μου ειναι μια απλή γυναικουλα που παντρευτηκε τον πρωτο αντρα που γνωρισε και κοιταζε μονο το σπίτι της. ανεχόταν αυτην την κατασταση και ενω ήθελε να φυγει επειδή δεν ειχε δουλέψει ποτε στη ζωη της δεν μπορουσε να φυγει.
οταν ο γιος μεγαλωσε και πέτυχε τον θειο μου η μαυρη κρίση των 50...που συνηθως εκεινη την εποχη συνοδευόταν με μια ρωσίδα... δεν ειμαι ρατσιστρια μα εκεινη την εποχή ολοι θυμόμαστε πως είχε γινει μαστιγα εκεινες οι αλλοδαπές που "ξελογιαζαν" παντρεμένους... τωρα βεβαια με την κρίση κοπασε και αυτο το κακο.
Ανέλαβε το λοιπον ο γιος και τον πέταξε απο το σπίτι νυχτα στον δρόμο. και η θεια μου επιασε δουλεια σε ενα ορφανοτροφείο, εμαθε να οδηγει αυτοκίνητο, να έχει φίλες και κερδισε την αξιοπρεπεια της και τον αυτοσεβασμο της.
ο ξαδερφος μου ειναι πάντα μεταξυ διάφορων εργασιων...δεν εχει βρει ακομα κατι σταθερο... 10 χρόνια παιδευεται και παλευει ο φουκαρας και ζουνε φτωχικα αλλα με σεβασμο σε ενα σπίτι ήρεμο πια ... και δεν το μετανιωσε ποτε που εδιωξε τον πατερα του και τα φραγκα του..ειναι κατι που για πάντα θα ειναι περηφανος που το καταφερε..και ο μπάρμπας μου ο γυναικας είναι με την ρωσίδα του και τον τρωει το αγκαθι για το κακο που εκανε στην οικογένεια του και που εχασε τον μοναδικο του γιο απο το αρρωστο μυαλο του.
Σας ευχαριστώ πολύ για τις απαντήσεις, για άλλη μια φορά. Ήθελα να πω, πως έχω εκφράσει στον πατέρα μου τις σκέψεις μου, όταν είναι νηφάλιος. Του έχω πει, χωρίς να κρυφτώ, πως δεν μπορώ να τον βλέπω να πίνει πλέον. Δεν τον αντέχω να μυρίζει ποτό, να κεκεδίζει, να μην είναι παρών, να είναι συνεχώς απών, να είναι τύφλα μπροστά από το ραδιόφωνο ή την τηλεόραση. Του έχω εξηγήσει πως περνάω μια πολύ δύσκολη περίοδο και του ζήτησα να σταματήσει και να με βοηθήσει, διότι τώρα τον χρειάζομαι κοντά μου. Είναι πολύ απάνθρωπο να σε συνοδεύει στην ψυχίατρο, να αγοράζετε τα χάπια μαζί από το φαρμακείο και ενώ έγινε μια σοβαρή συζήτηση, στην οποία μου είπε πως με νιώθει, να μην περνάνε ούτε 5 μέρες και να μου επιδεικνύει το κρασί γεμάτος υπερηφάνεια.
Ήδη έχω δρομολογήσει την κατάσταση για να φύγω. Θα ήθελα να πιάσω μια δουλειά, αλλά όντας χάλια ψυχολογικά, φοβάμαι πως δεν θα είμαι συνεπής και θα με διώξουν. Όσο παράξενο και αν σας φανεί, δεν μπορώ άλλη απόρριψη. Αν με έπαιρνε κάποιος από το χέρι και με βοηθούσε να βρω δουλειά, θα αισθανόμουν αλλιώς, αλλά δεν έχω κάποιον να αναλάβει τον ρόλο του "μπαμπά" μου. Την τελευταία φορά που προσπάθησα να δουλέψω, πάθαινα συνέχεια κρίσεις πανικού, ώσπου παραιτήθηκα. Έκτοτε εργάζομαι μόνος, αλλά δεν βγάζω τόσα χρήματα ώστε να πληρώνω τα έξοδα ενός σπιτιού. Αναφορικά με τη λειτουργία του πατέρα μου μέσα στο σπίτι, είναι απών. Εκτός από το ποτό, καπνίζει συνεχώς και του αρέσει ο τζόγος, οπότε πλέον, τα χρήματα τα διαχειρίζεται η μάνα μου. Το μόνο που κάνει πλέον, είναι να καυγαδίζει για να πάρει χρήματα, ώστε να πάρει κρασί, 4-5 πακέτα τσιγάρα τη μέρα, να παίξει με τους φίλους του τυχερά παιχνίδια ή παλαιότερα, να πάει να μεθύσει στο καφενείο της γειτονιάς. Η μάνα μου έχει μετατραπεί σε πατέρα, είναι όμως πολύ σκληρή μαζί μου και υπερβολικά κριτική.
οταν κατεστρεφα τον εαυτο μου δεν με ενδιέφερε καθόλου ο περιγυρος και πως επηρεαζει αυτο ανθρωπους που αγαπάω.. ΣΤΑΜΑΤΑ ΝΑ ΕΛΠΙΖΕΙΣ ΟΤΙ ΘΑ ΑΛΛΑΞΕΙ!!...ελευθερωσου απο αυτην την ανόητη ελπίδα..μόνο έτσι θα πας παρακάτω... και θα πας αφου το εχεις δρομολογησει, θα βρεις μια δουλεια που θα σου προσφερει πολλα περισσοτερα απο το να καθεσαι σε αυτο το σπίτι ...σιγα σιγα... τωρα ξεκινησες την θεραπεια, εχεις δρόμο μπροστα σου.
και να θυμασαι...εκει που κοιτας..εκει θα πας!
ego tha sto po gt einai simantiko isos o pateras sou na xei perasei zoria psixologika polla k tote den ipirxan farmaka ki emathe na pinei nomizo oti den prepei na ton katigoreis gt exei ki aytos ta dika tou den eisai dekapente xronon pleon na se ntanteyei
Την ψυχοθεραπεία, την κάνω εδώ και 4 χρόνια περίπου Ρέα με διάλειμμα 1 έτους, ως πριν 1 μήνα. Την φαρμακοθεραπεία την κάνω 1 μήνα και 4 μέρες. Δεν έχει λειτουργήσει όμως ακόμη. Τα βράδια ειδικά, έρχεται μια μαυρίλα και με πλακώνει.
Elis. Με την ίδια λογική, και ο πατέρας μου πρέπει να καταλάβει πως έχω προβλήματα και δεν μπορώ να τον νταντεύω επίσης. Εκτός αν το ντάντεμα γιου προς πατέρα είναι κάτι που απαιτείται, διότι για αυτό, δεν έγραψες τίποτα. :)
εγω υπολογιζω τον ενα μήνα και όχι τα 4 χρονια!.. επισης ελπιζω να αλλαξες ψυχοθεραπευτη :)..
oxi ton afineis stin isixia t k koitas esy ti mporeis na kaneis gia sena
Έχω αλλάξει ψυχοθεραπευτή. :p Πάω στο δωρεάν πρόγραμμα του δήμου. Ήταν πολύ καλός και ο προηγούμενος, απλά είχαμε προσπαθήσει να δουλέψουμε πάνω στην έκφραση. Αν δεν είχα δουλέψει σε αυτό, δεν θα εκφραζόμουν εδώ, ούτε θα μπορούσα να πω στον πατέρα μου αυτά που ήθελα να πω, άσχετα αν δεν άλλαξε τίποτα.
σε αυτο συμφωνω με τον ελις..Quote:
Originally Posted by elis
Κατάλαβα τι λες elis. Προσπαθώ να το κάνω, απλά μου είναι δύσκολο εφόσον ζούμε στο ίδιο σπίτι και ακόμα και αν δεν το θέλω, ακούω τους καυγάδες κάθε μέρα.
mono an den s afinoun na doulepseis exeis dikio allios eiste apla sigkatoikoi
επετρεψε μου να διαφωνησω και σου μιλάω εκ πειρας... στα 4 χρόνια επρεπε να φροντισει για περισσοτερα πραγματα!!.. δεν φταις εσυ που μετα απο 4 χρόνια ψυχοθεραπειας πήρες φαρμακα...εδω ειναι ξεκαθαρρη η ανικανοτητα του γιατρου σου :)... ο καινουριος γιατρος πως σ φαινεται?Quote:
Originally Posted by Γάτος