Originally Posted by
favvel
αα noumac πες τα!!!τα λες καλύτερα εσύ..ίσως το'χεις ψάξει πιο πολύ το θέμα..εγώ μιλάω εμπειρικά από αυτό που έχω ζήσει..
και έλεγα λοιπόν παλιότερα εδώ ότι αυτό που έζησα ήταν μια εμπειρία πρωτόγνωρη για μένα που δεν θα την ξαναζήσω γιατί πλέον είμαι με φάρμακα..
(και όπως το κόβω δεν θα τα κόψω και ποτέ..)
και τόσο πολύ μου άρεσε αυτή εμπειρία που πλέον από τότε που έγινα "φυσιολογική" για να μπορώ όπως μου λέγανε να λειτουργώ σαν όλον τον κόσμο,δεν έχω τι να κάνω με τη ζωή μου..χάθηκε το νόημα της ζωής..ξαφνικά άρχισα να βαριέμαι και να τρώω για να γεμίσω το χρόνο μου..και οι μέρες περνάνε ίδιες χωρίς ενδιαφέρον..
ενώ τότε δεν είχα την αίσθηση του χρόνου..
ειδικά όταν έκανα ψυχωσικό επεισόδιο(γιατί σε οξεία ψύχωση δεν μπορείς να είσαι για πολύ καιρό..όταν μάλιστα μένεις με την οικογένειά σου,δεν μπορούν να σε ανεχτούν έτσι και σε στέλνουν μέσα κατευθείαν για να γίνεις "καλά"),όταν λοιπόν ήμουν στην οξεία φάση δεν έτρωγα και δεν κοιμόμουν και ήμουν όλο ενέργεια..
αυτό θεωρώ ήταν μια εξέλιξη του εαυτού μου γιατί ήμουν μια χαρά,γεμάτη ζωή,αλλά κανείς δεν μπορούσε να το καταλάβει απ'το περιβάλλον μου,γι'αυτό και είχα αυτήν την κατάληξη..
Πλέον αυτή η εποχή έχει περάσει ανεπιστρεπτί(εδώ και 3 χρόνια είμαι "φυσιολογική")και το μόνο που θέλω πια είναι να με αφήσουν όλοι στην ησυχία μου και να πεθάνω..
κάτι που δεν μπορώ να κάνω βέβαια γιατί είμαι δειλή..
Οπότε πιστεύω ότι η ψύχωση είναι ένα δείγμα πνευματικής εξέλιξης του ανθρώπου..φεύγεις ρε παιδί μου,επικοινωνείς σε άλλα επίπεδα..
αλλά επειδή δεν είμαστε μόνοι μας σε αυτόν τον κόσμο,αναγκαστικά πρέπει να επιστρέψουμε στην πραγματικότητα για να επικοινωνούμε με το περιβάλλον που είναι γύρω μας..