Σωματική επαφή & συναισθήματα

Quote:

---

Originally Posted by Γάτος

Καλημέρα muz. Το θέμα της ομοφυλοφιλίας, το έχω δουλέψει αρκετά, οπότε το έχω αποδεχτεί σε ένα σημαντικό κομμάτι. Δεν το έχω αποδεχτεί πλήρως όμως. Απλά έχω φτάσει στο σημείο να μπορώ να κυκλοφορήσω άνετα με τη σχέση μου έξω, δίχως να νιώθω κόμπλεξ, μα όχι στο σημείο, να συζητώ άνετα για τις σχέσεις μου με τους δικούς μου.

---

Χμ, Σε ρώτησα γιατί δε ξέρω αν μπορώ να φανταστώ το εκρηκτικό μείγμα [ομοφυλοφιλια - ΙΔΨ (ενοχές, τιμωρίες και ΟΤΙ συνεπάγεται) - Γονείς (που δεν το δέχονται) - Κοινωνία με τα κόμπλεξ της] εύκολα ή μάλλον δεν θα ήθελα να το φανταστώ. Εις διπλούν θα έχεις να αντιπαλέψεις εσύ φίλε με όλο αυτό.
Σε πιστεύω πάντως οτι το πας καλά. Και για να λές οτι μπορείς να κυκλοφορήσεις ανετα έξω με τη σχέση σου, μια χαρά, Keep up!

Καλα το να φτάσεις να το συζητάς με τους γονείς σου (απο τις περιγραφές), δεν ειναι και δε χρειάζεται να ειναι και στόχος. Ποιός στόχος δηλαδή?
επιθυμία, προσδοκία! Θα ήθελα πιο ανετα να...
Θα καταλάβαιναν ποτέ άλλωστε? Αναρωτιέμαι.

Quote:

---

Originally Posted by Γάτος

Έχεις δίκιο ρέα. Αυτό με απασχόλησε το πρωί, σκεπτόμενος κάτι άλλο ταυτόχρονα. Ας πούμε πως εγώ κυκλοφορώ ελεύθερα με τη σχέση μου. Μπορώ να πάω στην εκκλησία μαζί ή να αναφέρω την ομοφυλοφιλία μου σε έναν παπά με την ίδια άνεση; Προφανώς όχι. Αυτό δεν αφορά κάτι που έχει σχέση με τα κόμπλεξ μου, μα με το γεγονός, πως γνωρίζω πως στην εκκλησία κάτι τέτοιο είναι απαγορευμένο.

---

χα!... ανοιξες μεγαλο θεμα οσον αφορά την εκκλησία και την θρησκεία ... τι υποκρισία πραγματικά!!!..θελω να πιστευω πως εκτος από τους φαρισαίους υπάρχουν όμως και πραγματικά πνευματικοί άνθρωποι που δεχονται την ομοφυλοφιλία ... αλήθεια τελικά ειναι ακομα εναντίον των προγαμιαίων σχέσεων..καπου νομιζω οτι ειχα ακουσει οτι αυτό θα άλλαζε..ξέρει κανεις?

ευτυχώς βγηκε το συμβολαιο συμβίωσης και κατοχυρώνει νομικά τα ομόφυλλα ζευγαρια και αυτα που δεν θελουν να βαλουν ντε και καλα "στεφανι". το φανταζεσαι πως πριν λίγα χρόνια θα μπορουσες να ζεις μια ζωη με το ταιρι σου και μετα θάνατον δεν θα δικαιώσουν τπτ απο τα περιουσιακα στχ.. θα πήγαιναν οι κοποι μιας ζωής σε άσχετους

Quote:

---

Originally Posted by 1984muzzy

Χμ, Σε ρώτησα γιατί δε ξέρω αν μπορώ να φανταστώ το εκρηκτικό μείγμα [ομοφυλοφιλια - ΙΔΨ (ενοχές, τιμωρίες και ΟΤΙ συνεπάγεται) - Γονείς (που δεν το δέχονται) - Κοινωνία με τα κόμπλεξ της] εύκολα ή μάλλον δεν θα ήθελα να το φανταστώ. Εις διπλούν θα έχεις να αντιπαλέψεις εσύ φίλε με όλο αυτό.
Σε πιστεύω πάντως οτι το πας καλά. Και για να λές οτι μπορείς να κυκλοφορήσεις ανετα έξω με τη σχέση σου, μια χαρά, Keep up!

Καλα το να φτάσεις να το συζητάς με τους γονείς σου (απο τις περιγραφές), δεν ειναι και δε χρειάζεται να ειναι και στόχος. Ποιός στόχος δηλαδή?
επιθυμία, προσδοκία! Θα ήθελα πιο ανετα να...
Θα καταλάβαιναν ποτέ άλλωστε? Αναρωτιέμαι.

---

σε άλλες χωρες με καλυτερη παιδεία αυτα τα θέματα δεν υπάρχουν καν... με τον καιρό πιστευω πως και εδω θα αλλαξουν τα πραγματα...ήδη γινονται αλλαγες, σε σχεση με προηγουμενες 10ετίες.

Quote:

---

Originally Posted by rea

για όλους τους ανθρωπους υπάρχει ενας δισταγμος στην αρχικη επαφη...μετά απο αυτό ξέρεις..ξερεις !..πιστευω πολυ στην χημεια και στο ταιμινγκ της υπόθεσης... το εχω δει και συμβαινει.. πως υπάρχουν ανθρωποι που μας κανουν να ξεσκαλωνουμε απο τα προβλήματα μας και θελουμε να δινόμαστε σε αυτο που συμβαινει. Ειδικά για εμας τους πιο ευαισθητους της παρέας, αν και όταν βρουμε αυτον-η που αγγιζει την ψυχη μας ...αυτο ειναι το σημειο που μπορουμε να γινουμε μικροι θεοι!!

---

Ρέα συμφωνώ σε αυτά που λες, απλά για εναν ιδεοψυχαναγκαστικό (για πολλούς τουλάχιστον) ΌΛΑ αυτά, σε σχέση με κάποιον χωρις ΙΔΨ,
ενέχουν μια εις διπλούν ή τριπλούν δυσκολία για κάποιο λόγο. Κάποιοι απο τους λόγους αναφέρονται παραπάνω.
Και ειδικά κάποιοι συγκεκριμένοι. Υποθέτω όπως και πως όπως και να χει, ναι η πρώτη επαφή ειναι τα ζόρια (όποια ζόρια τελοσπαντων),
μετά οι πόρτες αρχίζουν και ξεκλειδώνουν και τα συναισθήματα αρχίζουν και απελευθερώνονται πολύ περισότερο.

δηλαδη ..για να καταλάβω... οι ΙΔΨ.. αν γνωρισουν εναν ανθρωπο υπέροχο..δεν τα ξεχνανε όλα.. εστω και για λίγο.. δεν το ζουν ? δεν το απολαμβάνουν?

Αναφορικά με τους γονείς υπάρχει μια προσδοκία. Όχι να συζητώ τα προβλήματα μου άνετα. Η προσδοκία είναι πως όπως ο γαμπρός μου με την αδερφή μου εμφανίζονται μαζί, έτσι να αποδεχτούν πως εγώ θα εμφανίζομαι με άντρα και όχι με κοπέλα. Να μπορώ να εκφράζομαι εν ολίγοις. Μέχρι στιγμής, μιλάω ανετότερα για αυτό στην μάνα μου, όχι επειδή είναι πιο δεκτική, διότι ποτέ της δεν το αποδέχτηκε βασικά, αλλά επειδή το έχω δουλέψει περισσότερο μαζί της (συνεννοούμαστε καλύτερα). Προχθές πάντως που μου είπε πως θα ήθελε να μένω στην ίδια πολυκατοικία, της είπα πως κι εγώ θα το ήθελα, αν θα άντεχε να βλέπει πως στο σπίτι μου θα μπαίνει άντρας και όχι κοπέλα. Αναθεώρησε λοιπόν και μου είπε πως δεν θα άντεχε (μάλλον).
Ο συνδυασμός πράγματι είναι εκρηκτικός και επειδή οι περισσότεροι ομοφυλόφιλοι σκέφτονται μόνο το σεξ και τίποτα άλλο, γίνεται ακόμα πιο σύνθετο δυστυχώς. Εξού και περνώ τεράστιες περιόδους μοναξιάς ακόμα και όταν είμαι καλά.

Αυτό που λέει ο muz ρέα. Δεν ξεχνάμε τίποτα, δεν αφηνόμαστε με τίποτα.

Quote:

---

Originally Posted by rea

δηλαδη ..για να καταλάβω... οι ΙΔΨ.. αν γνωρισουν εναν ανθρωπο υπέροχο..δεν τα ξεχνανε όλα.. εστω και για λίγο.. δεν το ζουν ? δεν το απολαμβάνουν?

---

Φυσικά και το ζουν, και μοιράζονται και δίνουν και παίρνουν και το απολαμβάνουν. Αλλά μπορεί να νιώθουν και άβολα ταυτόχρονα. Τωρα θα μου πείς πως γίνεται να "Το ζεις Κάτι" αλλά παράλληλα να εισαι και άβολα? Ε δεν έχω απάντηση. Γι αυτο λεμε οτι ειναι πακετο. Ειδικά κατα την πρώτη επαφη (σε βαθμό που να ΜΗΝ κάνουν καν κίνηση). Τόσο ισχυρές ειναι οι άμυνες εκείνες τις στιγμές.
Απο κει και πέρα, αν δέσει που λεμε το πράγμα, υποθέτω ναι θα υπάρξει και ο αυθορμητισμός. Αυτό που γραφω και παραπάνω δηλαδη

ναι καταλαβα..η ταση IΔΨ, υπάρχει σε όλους μας, οπότε μπορώ να φανταστω ποσο εφιαλτικό μπορει να γινει αυτο ...βρίσκετε κατανόηση σε αυτο? πως το αντιμετωπίζουν οι εκαστοτε ερωτικοι συντροφοι σας?

Εγώ δεν βρίσκω κατανόηση. Δεν έχω αποκαλύψει πως πάσχω από ΙΨΔ ποτέ. Πλάγια μόνο. Συνήθως ακούω ατάκες "όλα είναι στο μυαλό", "συνήθεια είναι", "δεν χρειάζεται να το σκέφτεσαι" κ.ο.κ.. Άλλωστε, αν κάνεις μια γύρα στα sites για γνωριμίες, οι περισσότεροι ομοφυλόφιλοι θα δεις πως γράφουν: "Όχι άτομα με ψυχολογικά", "Δεν είμαι γιατρός", "για άτομα χωρίς προβλήματα" και άλλα τέτοια παράξενα.

Quote:

---

Originally Posted by Γάτος

Εγώ δεν βρίσκω κατανόηση. Δεν έχω αποκαλύψει πως πάσχω από ΙΨΔ ποτέ. Πλάγια μόνο. Συνήθως ακούω ατάκες "όλα είναι στο μυαλό", "συνήθεια είναι", "δεν χρειάζεται να το σκέφτεσαι" κ.ο.κ.. Άλλωστε, αν κάνεις μια γύρα στα sites για γνωριμίες, οι περισσότεροι ομοφυλόφιλοι θα δεις πως γράφουν: "Όχι άτομα με ψυχολογικά", "Δεν είμαι γιατρός", "για άτομα χωρίς προβλήματα" και άλλα τέτοια παράξενα.

---

ελεος!!!..ποσο μ@Λ@Κ@ς μπορει να ειναι καποιος που λέει κατι τετοιο!!!αν και λογικα εννοουν τα ατομα που κρύβουν την σεξουαλικη τους κατευθυνση ..και οχι για την δική σου περίπτωση που κατα την γνωμη μου ειναι δειγμα εφυήας..με οσα ατομα εχω συνομιλήσει απο εδω βρισκω οτι τα ατομα που εχουν ΙΔΨ είναι σκεπτόμενοι ανθρωποι. ελπίζω στον επόμενο σύντροφο να είσαι πιο ανοιχτος για την κατασταση σου, ετσι ωστε να καταφέρετε να το χειριστητε σωστα :)

Δεν εννοούν αυτό που λες ρέα. Εννοούν πως δεν θέλουν προβλήματα, πως θέλουν να διασκεδάζουν και να μην έχουν έγνοιες για τίποτα. Λες και υπάρχει άνθρωπος χωρίς προβλήματα. :p Εν ολίγοις, ψάχνουν κάποιον για να τον απορρίψουν ως "προβληματικό" χαρακτήρα, ακριβώς επειδή δεν έχουν αποδεχθεί την ομοφυλοφιλία τους. Εγώ που την έχω αποδεχτεί σε ένα βαθμό, θεωρώ απόλυτα λογικό να έχει προβλήματα στη ζωή του ο άλλος και ειδικά, αυτήν την εποχή.

Και για να το διασκεδάσω και λίγο, συνήθως αυτοί που ψάχνουν κάποιον που δεν θέλει γιατρό, είναι οι πρώτοι που χρειάζονται επειγόντως γιατρό. :p

Quote:

---

Originally Posted by rea

ναι καταλαβα..η ταση IΔΨ, υπάρχει σε όλους μας, οπότε μπορώ να φανταστω ποσο εφιαλτικό μπορει να γινει αυτο ...βρίσκετε κατανόηση σε αυτο? πως το αντιμετωπίζουν οι εκαστοτε ερωτικοι συντροφοι σας?

---

Κοίτα, δεν ξέρω αν υπάρχει η τάση ΙΔΨ όπως λές σε όλους μας. Δεν το νομίζω. Εγώ βλέπω τους περισότερους ανθρώπους γύρω μου που ούτε μοιάζουν, ούτε είναι αγκιστρωμένοι απο κάπου (απο τον ίδιο τους τον εαυτό στην προκειμένη) οταν νιώθουν κάτι. Στο τέλος θα εκφραστούν, με τον ενα ή τον άλλο τρόπο.
Στην δική μου περίπτωση, μετά απο τις πρώτες 1-2 επαφές, θα εκφραστώ πιο ελεύθερα. Όχι πλήρως όμως. Ακόμα οχι στο βαθμό του να μην βάζει διάφορα με το μυαλό της αυτή που έχω απέναντι μου. Αρκεί βέβαια και αυτή να ειναι σε θέση να κατανοήσει ή να πιάσει περίεργα vibes στην ατμόσφαιρα. Προσπαθώ να το δουλεύω κ αυτό το κομμάτι....
Μην αδικώ όμως και τον εαυτό μου. Έχει να κάνει και με την άλλη. Αν πραγματικά με κάνει νιώθω υπέροχα θα τα δώσω και γώ όλα. Η διάθεση άλλωστε ειναι και σε συνάρτηση με την έκφραση, ε?

Για να μην χαωνόμαστε μιλάω για τις καταστάσεις και τις συζητήσεις που έχουν ως περιεχόμενο αυτό τον διάλογο.
- Συμβαίνει κάτι?
- Οχι, είπε κανεις οτι συμβαίνει κάτι?
- Όχι απλα νιώθω οτι εισαι κάπως αλλά δε μιλάς.
- Ιδέα σου ειναι.
και τότε ενοχοποιείς τον εαυτό σου οχι γιατι εισαι δειλός και για αυτο δε μιλας. Αλλα γιατι δε μπορείς να μιλήσεις.
Δεν υπάρχει η δειλια ΔΕΙΛΙΑ σ αυτη την ιστορία. Τουλάχιστον σε μένα. Ισα ισα η ντομπροσύνη σ αρεσει απλά δε μπορείς ούτε αυτή να δείξεις.

Για αυτό το λόγο ειναι και πολύ ακατανόητη όλη αυτή η ιστορία και δύσκολα την καταλαβαίνουν οι γύρω.

Σε σχέση με πως μπορεί να το πάρει ο απέναντί μας...

Όπως και να χει πάντως, ρεαλιστικά να το πάρεις, εδώ δεν είμαστε σε θέση να εξηγήσουμε τον ίδιο μας τον εαυτό, θα εξηγήσουμε τον διπλανό μας?
Εστώ και αν "τον γεννήσαμε" που λέμε πολλές φορές.
Τις περισσότερες φορές οταν φτάνουμε να εξηγήσουμε (νομιζουμε δηλαδή) τον διπλανό μας, μάλλον σε πλάνη είμαστε
και ο άλλος δεν ειναι τίποτα παραπάνω απο αυτό που μας εξυπηρετεί.

Κλείνοντας...
Αυτά το ξαναλέω, δεν ισχύουν για όλους τους ιδεοψυχαναγκαστικούς. Εγω πιστεύω οτι συμβαίνει στην πλειονότητα αλλα δεν έχει σημασία.
Ακόμα και σε όσους υπάρχουν ζητήματα επαφής λεκτικής και σωματικής, ΌΛΑ μα όλα αυτά δρομολογούνται και πάνε και πολύ καλά, αρκεί κανείς να έχει μια σχετική αυτογνωσία,
να κανει μια αυτοκριτική και ενίοτε αν έκανε και μια ποσοτική έρευνα με τον εαυτό του προκειμένου να τα δει και να πάει να τα κοιτάξει, δεν θα ηταν κακή ιδέα.

Quote:

---

Originally Posted by 1984muzzy

Κοίτα, δεν ξέρω αν υπάρχει η τάση ΙΔΨ όπως λές σε όλους μας. Δεν το νομίζω. Εγώ βλέπω τους περισότερους ανθρώπους γύρω μου που ούτε μοιάζουν, ούτε είναι αγκιστρωμένοι απο κάπου (απο τον ίδιο τους τον εαυτό στην προκειμένη) οταν νιώθουν κάτι. Στο τέλος θα εκφραστούν, με τον ενα ή τον άλλο τρόπο.
Στην δική μου περίπτωση, μετά απο τις πρώτες 1-2 επαφές, θα εκφραστώ πιο ελεύθερα. Όχι πλήρως όμως. Ακόμα οχι στο βαθμό του να μην βάζει διάφορα με το μυαλό της αυτή που έχω απέναντι μου. Αρκεί βέβαια και αυτή να ειναι σε θέση να κατανοήσει ή να πιάσει περίεργα vibes στην ατμόσφαιρα. Προσπαθώ να το δουλεύω κ αυτό το κομμάτι....
Μην αδικώ όμως και τον εαυτό μου. Έχει να κάνει και με την άλλη. Αν πραγματικά με κάνει νιώθω υπέροχα θα τα δώσω και γώ όλα. Η διάθεση άλλωστε ειναι και σε συνάρτηση με την έκφραση, ε?

Για να μην χαωνόμαστε μιλάω για τις καταστάσεις και τις συζητήσεις που έχουν ως περιεχόμενο αυτό τον διάλογο.
- Συμβαίνει κάτι?
- Οχι, είπε κανεις οτι συμβαίνει κάτι?
- Όχι απλα νιώθω οτι εισαι κάπως αλλά δε μιλάς.
- Ιδέα σου ειναι.
και τότε ενοχοποιείς τον εαυτό σου οχι γιατι εισαι δειλός και για αυτο δε μιλας. Αλλα γιατι δε μπορείς να μιλήσεις.
Δεν υπάρχει η δειλια ΔΕΙΛΙΑ σ αυτη την ιστορία. Τουλάχιστον σε μένα. Ισα ισα η ντομπροσύνη σ αρεσει απλά δε μπορείς ούτε αυτή να δείξεις.

Για αυτό το λόγο ειναι και πολύ ακατανόητη όλη αυτή η ιστορία και δύσκολα την καταλαβαίνουν οι γύρω.

Σε σχέση με πως μπορεί να το πάρει ο απέναντί μας...

Όπως και να χει πάντως, ρεαλιστικά να το πάρεις, εδώ δεν είμαστε σε θέση να εξηγήσουμε τον ίδιο μας τον εαυτό, θα εξηγήσουμε τον διπλανό μας?
Εστώ και αν "τον γεννήσαμε" που λέμε πολλές φορές.
Τις περισσότερες φορές οταν φτάνουμε να εξηγήσουμε (νομιζουμε δηλαδή) τον διπλανό μας, μάλλον σε πλάνη είμαστε
και ο άλλος δεν ειναι τίποτα παραπάνω απο αυτό που μας εξυπηρετεί.

Κλείνοντας...
Αυτά το ξαναλέω, δεν ισχύουν για όλους τους ιδεοψυχαναγκαστικούς. Εγω πιστεύω οτι συμβαίνει στην πλειονότητα αλλα δεν έχει σημασία.
Ακόμα και σε όσους υπάρχουν ζητήματα επαφής λεκτικής και σωματικής, ΌΛΑ μα όλα αυτά δρομολογούνται και πάνε και πολύ καλά, αρκεί κανείς να έχει μια σχετική αυτογνωσία,
να κανει μια αυτοκριτική και ενίοτε αν έκανε και μια ποσοτική έρευνα με τον εαυτό του προκειμένου να τα δει και να πάει να τα κοιτάξει, δεν θα ηταν κακή ιδέα.

---

σε καταλαβαινω απόλυτα, ειδικα οταν νιωθεις οτι κατι δεν πάει καλα ... σε τρωει και αν ο αλλος δεν σου λεει... αντε να βγαλεις ακρη!... λες να ναι και η ελιζαμπεθ ετσι? ;ρρρ