Originally Posted by
περαστικός
Οφείλω να ομολογήσω ότι μια χρησιμοτητα την εχει απο το γεγονός ότι τουλαχιστον ποσταρεις καπου τα "θεματα" σου ή ενα μερος αυτων και ξερεις οτι καποιος θα βρεθει να τα διαβασει και ας ειναι και αγνωστος, κάτι το οποιο δεν ισχυει στην καθημερινη ζωή...Στην δική μου πραγματικότητα όλοι είναι στον κόσμο τους, κανένας δεν καταλαβαίνει ότι έχεις πρόβλημα και αν πας να τους μιλησεις ειναι τόσο ηλιθιοι που πρώτον δεν θα σε καταλάβουν και δευτερον θα σε παρεξηγησουν(το εχω παθει απειρες φορες και απλά παντα στο τελος το μετανιωνω)και τριτον, θα σου πουν τις γνωστες μαγνητοφωνημενες μαλακιες του στυλ <<η ζωη ειναι μια>>, <<χαμογελα>> κλπ ασχετα αν εσυ βαριεσαι και που αναπνεεις...οποτε με λιγα λογια στον εξω κοσμο οχι μονο βοηθεια δεν θα παρεις μα οι ανθρωποι που σε περιβαλουν ειναι τοσο "κοιμισμενοι"(κατα 99%, λιγοι διαφερουν και ως εκ τουτου ειναι δυσευρετοι)που απλα θα αδιαφορησουν, θα σου κανουν ενδεχομενως "δουλεμα" κλπ....
Θυμάμαι κάποτε ενα κοριτσι(εντελως ηλιθιο εδω που τα λεμε)μου ειχε παραπονεθει που αλλες ημουν μονοχνοτος με χαλια διαθεση και βαριομουν και αλλες φορες μιλουσα και ελεγα διαφορα...Μα αν ο αλλος έχει θέματα όπως πχ σκατα περιβαλλον, στερησεις, αδικιες για διαφορους λογους κλπ περιμενεις να εχει ορεξη να λεει γελοιοτητες ολην την ωρα, συνεχεια να γελαει σαν τον μαλακα(οπως βλεπουμε στις ταινιες του χολλυγουντ)και γενικα να ειναι η "ψυχη" της παρεας...Αλλα ετσι ειναι ο εξω κοσμος...Περιμενουν απλα να περασουν καπως την ωρα τους με εσενα είτε με καλό τρόπο(να διασκεδαζουν με εσενα και μολις εμφανιστει αναγκη να φοβασαι να μιλησεις γιατι θα σου την κοπανισουν οι <<φιλοι>> σου) είτε με κακο τρόπο(να σου μιλανε ευγενικα αλλά απο πισω να σου να σε κοροϊδευουν), εμενα μου εχουν τυχει οι δευτεροι που ειναι οι χειροτεροι ολων...Μεγαλυτερα @@ και απο αυτους που σε κοροϊδευουν μπροστα στα μουτρα σου, αυτους τουλαχιστον ξερεις οτι πρεπει να τους αποφυγεις ή να τους βρισεις ή μπορει ακομη και να πιαστεις στα χερια μαζι τους για να παρεις το αιμα σου πισω...Όταν όμως ο αλλος σου παριστανει τον <<φιλο>> και εισαι και ο ιδιος μοναχικος χαρακτηρας, άρα δεν έχεις και πολλές επιλογές διαθεσιμες, αναγκαζεσαι να σφιξεις τα χειλη σου και να παριστανεις οτι γελας με τα <<αστεια>> που σου πετανε και αντε μετα να τους αποφυγεις....Όλα αυτα τα χρονια εχω κρυχψει καθε συναισθημα που θα μπορουσα να νιωσω γιατι ξερω οτι οι αλοι γυρω μου απλα θα κανουν πουστια και απλα κανω τον "κενο", εχουν περασει παρα πολλα χρονια που κανω το ιδιο, σημερα το εχω συνηθισει...Ξερω οτι πρεπει να αλλαξει αυτο αλλα μου ειναι σχεδον αδυνατον να αλλαξω στροφη κατα 180 μοιρες μετα απο τοσα χρονια μονος(στην πραξη), παρολαυτα ισχυει αυτο που ειχε πει καποτε ο μακ, οτι συζηταω κανονικα και χαμογελαστα με οσους/ες μου μιλανε ευγενικα, δυστηχως το προβλημα εμφανιζεται αργοτερα οταν θα πρεπει να μιλησω και εγω καποια στιγμη σε αυτους που μου μιλησαν και απλα νιωθω τερμα αμηχανα....Εδω μπορω να πω πραγματα(που ουτε σε ψυχολογο δεν θα ελεγα) που θα τα διαβασουν ενα σωρο και αν μη τι αλλο θα σου απαντησει καποιος εστω και αγνωστος...
Τελικα ομως δεν νιωθω να αλλαξα απολυτως σε τιποτα απο οταν εκανα το πρωτο μου ποστ , δεν βλεπω να αλλαζει τιποτα και δεν ξερω αν τελικα θα μπορεσω να αλλαξω σε κατι....