Printable View
οτι δεν μας αρεσει πάνω μας πρεπει να τα αλλαζουμε... ή να πεθαινουμε προσπαθωντας... ψαξου, βρες την ριζα του κακου και ξεριζωσε την!...μην καθεσαι να πιπιλας μια ασχημη συμπεριφορα σαν να εισαι εσυ αυτη, οχι δεν εισαι αυτη..ειναι κατι που το δημιουργεις για καποιους λογους αν δεν μπορεις να μπεις τοσο βαθια μονη σου απευθυνσου σε ειδικο.
Αυτες ειναι πρωην.Εσυ εισαι η νυν γιατι σε νοιαζει τοσο? για να ειναι πρωην παει να πει οτι κατι πηγαινε στραβα.Προσπαθησε να εισαι ψυχραιμη και να μην ζηλευεις τον συντροφο σου (η ζηλεια πνιγει τους ανθρωπους) παντως αν δεν μπορεις να το ξεπερασεις μονη σου πηηγαινε σε εναν ειδικο.
Εχω απευθυνθει σε πολλους ειδικους,αλλα κανενας δε κατορθωσε να μη βοηθησει να το ξεπερασω.Γνωριζω τη ριζα,αλλα δυστυχως εχεω νιωσει στο παρελθον εγκαταλειψη ή απορριψη απο καποιον που του αρεσα,αλλα ειχε κολλημα με τη πρωην και σε συνδυασμο με το κομπλεξ κατωτεροτητας που βιωσα μεσα στην οικογενεια,πανικοβαλλομαι στην ιδεα οτι θα μου ξανασυμβει το ιδιο.Πολλες φορες αυτη η διεργασια μοιαζει με κριση πανικου και γινεται ασυνηδειτα.
Αν ακουσω καλο λογο για καποια πρωην,ποναω απιστευτα,θυμωνω,σπαω πραγματα και ξεσπαψ σε κλαματα.Μου γινεται εμμονη και θεωρω δεδομενο οτι ο ανθρωπος που ειμαι μαζι θα με εγκαταλειψει,οχι απλα πληγωνοντας με,αλλα επιβεβαιωνοντας μου οτι δεν αξιζω!
ναι δεν γινεται να σε βοηθησουν απο μονοι τους οι ειδικοι, πρεπει και συ να προσπαθησεις!... με το σκεπτικο σου το περασες καποτε και τωρα σου γυρισε σε πανικο ε αν το δεις ετσι τοτε δεν θα μπορουσες να ξανακανεις σχεση... Λογικα οσο δεν δουλευεις αυτην την κτητικότητα , θα χασεις καποιο σημαντικο προσωπο και αυτο απο μονο του θα σε επαναφερει στην ισορροπία σου αυτοματως.
και να θυμασαι.. και εδω ειναι οι αντρες μας διαβαζουν, να μας πουν αν εχω αδικο..την γυναικα που ζηλευεις, της δινεις αξια στα ματια του αντρα, την ανεβαζεις στα ματια του.
Δεν ειναι κτητικοτητα.Ειναι σα να θελω να νιωσω ασφαλεια.Παθαινω εμμονες με αυτη,σκεφτομαι συνεχεια ωραιες σκηνες,παρολο που μου εχει πει οτι ηταν μια τελειως συμβιβαστικη σχεση,χωρις συναισθημα,απο αποσταση και οτι ανηκει σε μια σχεση που παρεμενε απο φοβο μοναξιας και συνηθειας,αλλα κυριως χαμηλης αυτοεκτιμησης.Κι ομως ενω μου εχει πει ολα αυτα,εξακολουθω να κανω ωραιες σκηνες και να φανταζομαι αλλα πραγματα,ειναι σα να θεωρω δεδομενο,οτι η αλλη ηταν σημαντικοτερη.Προσπαθω να το πολεμησω,αλλα με νικαει..