Printable View
Φίλε θα πας για ψυχοθεραπεία. Τέλος. Αν δεν μπορείς οικονομικά θα βρούμε την άκρη. Πες εσύ ότι το θες και θα την βρούμε. Σου είπα να κάνεις μία τελευταία συγκροτημένη προσπάθεια. Όχι μόνος σου όπως μέχρι τώρα. Αυτές οι προσπάθειες ήταν καταδικασμενες να πέσουν στον γκρεμό. Τώρα είναι η κατάλληλη ώρα για την αλλαγή σου.
Κάτσε λίγο και σ' αυτό που σου είπα πως σαμποτάρεις τον εαυτό σου γιατί στο μήνυμα σου πάλι έχεις βρει όλα όσα δεν σου κάνουν για να απορρίψεις... Τα άλλα όπως το ότι υπάρχει δυνατότητα δωρεάν ψυχολογικής στήριξης καθώς και πως στην εποχή μας ελάχιστοι κάνουν την δουλειά που θέλουν από το ένα μπήκαν και από το άλλο βγήκαν.
Τα κατά τόπους δημοτικά ιατρεία που παρέχουν τέτοιες υπηρεσίες, δεν είναι δωρεάν εντελώς, αν και είναι πολύ μικρότερο το αντίτιμο.
Είχα πάει πολύ παλαιότερα καμια δεκαριά φορές. Μιλάμε για μία περίπου μισάωρη συνάντηση ανά μία με δύο εβδομάδες η οποία δε μου προσέφερε τίποτε.
Επί πλέον, παρότι ξέρω πως αν κάτι με βοηθούσε, αυτό θα ήταν μόνο η ψυχοθεραπεία και όχι τα φάρμακα (έχω πάρει σχεδόν ό,τι κυκλοφορεί και μόνο παρενέργειες είχα, εκτός από ένα-δυο που απλά δεν είχαν θεραπευτικό αποτέλεσμα), δεν έχω καμία απολύτως εμπιστοσύνη στην αποτελεσματικότητα της ψυχοθεραπείας πάνω μου. Βλέπετε στο πλαίσιο στην "αυτοθεραπείας" έχω διαβάσει πολλά συγγράμματα ψυχολογίας/ψυχιατρικής κυρίως σε κλινικό επίπεδο. Γνωρίζω τις μεθόδους που χρησιμοποιούν και αυτό από μόνο του θα καταντούσε γελοία την προσπάθεια του θεραπευτή να τις εφαρμόσει για να με βοηθήσει. Καταλαβαίνετε τι σημαίνει να μην εμπιστεύεσαι τις ικανότητες του θεραπευτή.
Και φυσικά είναι το μεγάλο χρονικό διάστημα στο οποίο αρχίζουν, αν υπάρξουν, θετικά αποτελέσματα.
Σα να μην έφτανε αυτό, έχω πολύ ισχυρές απόψεις σε κάποια ζητήματα και θεωρώ ταυτόχρονα ότι αποτελούν συστατικά στοιχεία του χαρακτήρα μου, ότι δε θα ήμουν εγώ χωρίς αυτά τα χαρακτηριστικά, τα οποία, ενδεχομένως, σε ένα εντελώς διαφορετικό περιβάλλον, σε μία εντελώς διαφορετική κατάσταση, θα έπαιζαν έως και θετικό ρόλο στη ζωή μου. Αν τα αλλάξω μπορεί μη με νοιάζει που ζω (με την... καλή έννοια, δηλαδή ότι δε θα θέλω να χαθώ από προσώπου γης), αλλά ειλικρινά αυτό το άτομο θα ήταν ένα άτομο που δε θα το αναγνώριζα ούτε καν εγώ. Και ερωτώ: το σημαντικό είναι να ζεις απλά για να ζεις; Δεν έχουν καμία σημασία τα θέλω σου; Πρέπει μόνο να κοιτάξεις το τι θα κάνεις, αλλάζοντας τα θέλω σου, την προσωπικότητά του, τον εαυτό σου τον ίδιο, για να παρατείνεις τη ζωή σου όσο περισσότερο μπορείς; Αυτό είναι που θεωρείται φυσιολογικό; Πού είναι το νόημα σε όλο αυτό;
Μσυ το ίδιο ακριβώς πρόβλημα έχω κι εγώ με την ψυχοθεραπεία... έχω κάνει κάποια χρόνια 1-2 ιδιωτικά, εκτός αυτού από τα 13 μου με σέρνανε κατά καιρούς οι γονείς μου σε ψυχιατρους και ψυχολόγους με αποτέλεσμα τώρα που δεν υπάρχει σάλιο τα δημόσιο (τα οποία εγώ τα βρίσκω εντελώς δωρεάν) να τα θεωρώ πολυ "λίγα"... οσο μου επιτρέπουν οι δυνάμεις μου όμως το ψάχνω και ας έχω αλλάξει ήδη 3 φορές γιατρό... Εκτός αυτού καταλαβαίνω και την υποτίμηση σου στον θεραπευτή, εγώ την έχω λόγο του ότι είναι δωρεάν κυρίως... πάω προκατειλημένη αρνητικά τις περισσότερες φορες και ίσως αδικώ τους γιατρούς και κατ' επέκταση τον εαυτό μου... Αυτό λέω και για σένα πως κάνεις τα πάντα για να αδικήσεις τον εαυτό σου...
Τώρα το γιατί ζούμε και τι είμαστε χωρίς τα θέλω μας δεν ξέρω να στο απαντήσω... Καλό πάντως είναι να μπορούμε να προσαρμοζόμαστε στις καταστάσεις που δεν μπορούμε να προσαρμόσουμε σε μας... και φυσικά το κάθε άτομο μέσα στα χρόνια αλλάζει... αλίμονο αν στα 30 είσαι αυτός που ήσουνα στα 20... το θέμα είναι να μπορείς να αποδεχτείς τον καινούριο σου εαυτό να προσπαθεις σε κάθε φάση της ζωής σου να τον βελτιώσεις και να τον ικανοποιήσεις...
σε καπια σημεια μου θυμιζεις τον εαυτο μου αλλα δε θα το σχολιασω παραπανω γιατι πιστευω οτι ο καθενας εχει τις αποψεις του
σχετικα με τις κοπελες με μπερδευεις λιγο γιατι εγω εχω συνηθισει να απλοποιω τα πραγματα τωρα αν εισαι οντος τοσο δυσκολος η θα σου αρεσει καπια πολυ θυλικη γυναικα η καπια που δε θα ειναι κ πολυ τωρα δεν θελω δεν μπορω δεν δεν δεν κλπ δε βλεπω να βγαζουν καπου αν θες να κανεις σχεση αρα θα πρεπει να συμβιβαστεις με αυτο που σου προσφερεται κ σου διχνει ενδιαφερον αν ενα πραγμα δε σε θελει τι να το κανεις να το θες εσυ? δεν εχει νοημα...
Η ευφυια σου ειναι εκ διαμετρου αντιθετη απο την συναισθηματικη σου ετοιμοτητα για απαντησεις. Μου θυμιζεις παρα πολυ τον τροπο σκεψης σε πολλες φασεις στη μεχρι τωρα πορεια μου.Quote:
Originally Posted by msu
"το συναισθηματικό έλλειμμα, με έχει κάνει να έχω εγκαταλείψει αυτά ήθελα να κάνω, τη ζωή την ίδια."
Το περιβαλλον δε σε καλυπτει εκ των οσων διαβασα, ισως το περιβαλλον να ηταν και το πρωτο ερεθισμα της ματαιοτητας και της στερησης συναισθηματος.
ΔΕΝ ευθυνεσαι εσυ αν δεν εχεις διεξοδους και εργαλεια αντιμετωπισης ολων αυτων των κενων που υπαρχουν. Οταν το μυαλο μας ειναι γεματο σκεψεις δεν εχουμε χωρο να ακουσουμε τους αλλους, οταν το συναισθημα ειναι ανεπαρκες ή πετρωμενο απο ανθρωπους και συμπεριφορες σκαλωνουμε εκει. Σκαλωνουμε στον πονο. Συνειδητα ή μη.
Η παρτιδα δεν εχει τελειωσει ομως... απλα δεν ξερεις αλλη τακτικη να μπεις με θεληση και ελπιδα για νικη. Νικη του εαυτου σου να πιστεψει σε κατι καλο.
Θεωρεις οτι η ψυχοθεραπεια δε σου ταιριαζει. Η μονη λυση ειναι να πας σε ψυχιατρο κ απλα να σου δωσει συνταγη ... αλλά οι σκεψεις σου δεν θα αλλαξουν εντελως γιατι τα ερεθισματα σου θα μενουν ιδια.
Μπορεις να πιστεψεις οτι επιβιωνει καποιος ανθρωπος απο αυτο το ελλειμα? Απο την αποτομη ισοπεδωση?
Αν υπαρχει το παραμικρο ψιθυριστό ναι --- Τοτέ θα δεις οτι μπορει να αλλαξει αυτο που τωρα ειναι τελειωτικο.
Φιλικα, με τρομερη ενσυναισθηση και αληθεια.
εγω πιστευω οτι ολο αυτο θα το ξεπερασεις κ θα παραμεινεις.. ζωντανος αληθεια το πιστευω το μεγαλυτερο λουκι θα το φας οταν θα συναντησεις αυτη που με τη πρωτη ματια θα σκεφτεις εδω κατι συμβαινει κ βλεπω να σου μιλα για .. κανενα μηνα συνεχομενα κ θα χρειαστεις απιστευτη δυναμη για να σταθεις διπλα της γιατι αν εσυ δε μπορεις να σταθεις διπλα της αυτη που θα στηριχθει? αυτο μαλον πρεπει να σε απασχολησει γιατι πρεπει να βρεις λυσεις με τον εαυτο σου γιατι θα εχεις πολυ δουλεια με αυτη που θα κολησεις μαζι της... αν λοιπον λες οτι εχεις ισχυρες αποψεις εκει σιγουρα θα τις χρειαστεις...
To νόημα θα το καταλάβεις από την εμπειρία-ες που σε περιμένει-ουν ... o καθένας έχει την δική του προσωπικότητα του και την ζυμώνει με την εκπαίδευση και τις εμπειρίες του και την δική του προσωπική οπτική ... δώσε μια ευκαιρία ... στο να μην βαριέσαι να δεις τα πράγματα πολύπλευρα .. και όχι μονοδιάστατα και μονόδρομα . .. για να χαράξεις την δική σου ξεχωριστή πορεία προς τους στόχους σου ... αυτούς που θα σου γαληνεύουν την ψυχή και όχι θα στην αναστατώνουν τόσο πολύ
ps. η ντροπαλοσύνη στους άνδρες μπορεί να θεωρηθεί και προσόν με την έννοια ότι δεν έχεις να κάνεις με κανένα λιγούρη , σαλιάρη , βδέλυγμα .. αλλά με έναν άνθρωπο με λεπτότητα ..
γι αυτό μπορεί και να κάνουν το πρώτο βήμα οι κοπέλες που αγνοείς ..και σου λέω αυτή την στιγμή μπορεί να είσαι πολύ ερωτευμένος με την υπερθεά ... αλλά για να έχεις μια σχέση ίση αγάπης και ανταπόδωσης χρειάζονται πολλά περισσότερα συστατικά από εξωπραγματικές εντυπώσεις .. και γιατί να μην το ζήσεις ?
Η ισχυρογνωμοσύνη και να θέλεις να επιβάλλεις ντε και καλά την προσωρινή σου τωρινή οπτική των πραγματών στον εαυτό σου δεν είναι και ότι καλύτερο είναι αυτοστραπάτσο ..
Και αν δυσκολεύεσαι τόσο να της μιλήσεις .... της κοπέλας .. γράψε ότι νοιώθεις σαν να είναι εκεί και ας μην το διαβάσει ποτέ είναι ένα βήμα ... ή γράψε ένα ποίημα ... ή ζωγράφισε κάτι ... όπως σε βολεύει να εκφραστείς .. και πέρα από τα λόγια και τα σε κερνάω ένα ποτάκι κ καλά ... έλα να σου δείξω και τη συλλογή με τα γραμματόσημα ... με την τέχνη ...πάρε μια βαθιά ανάσα και ηρέμησε .. και δρομολόγησε και θεραπεία και όλα ... αρκεί που λέει και το τραγούδι .. open on everything better today .. https://www.youtube.com/watch?v=YEAtRBY6RIM
Έχετε πιαστεί κυρίως (συνολικά αναφέρομαι) με το θέμα της κοπέλας, ενώ εμένα κυρίως με ενοχλούν οι επιπτώσεις που έχει η έλλειψη συναισθηματικής επαφής στις σπουδές μου και στο ότι πλέον δε μπορώ να κάνω αυτό που πάντα ήθελα εξ αρχής. Αυτό δε διορθώνεται εύκολα στο μέλλον και δεδομένης της οικονομικής κατάστασης, μπορώ να πω μετά βεβαιότητας ότι είναι αδύνατο να διορθωθεί.
Σχέση για τη σχέση, δε θέλω. Αν ήθελα κάτι τέτοιο, θα είχα ήδη.Quote:
Originally Posted by αλεξανδρος_77
Το συγκεκριμένο... πράγμα..., όμως, ίσως και να με θέλει, ίσως και όχι. Αν δεν κάνω κάτι και εγώ, είναι και εκείνη ντροπαλή βλέπεις, δε θα το μάθω ποτέ. Και δυστυχώς, δε θα το μάθω ποτέ (με ξέρω πολύ καλά) ή θα το μάθω μια και καλή και με άσχημο τρόπο, όταν θα τη δω με άλλον.
=====
@Constantly curious
Δε νομίζω ότι ήταν ποτέ θέμα του αν φταίω. Δε νιώθω ότι φταίω για κάτι που αισθάνομαι κατ' αυτόν τον τρόπο ή ότι πρέπει να απολογηθώ σε κάποιον.
Πολύ φοβάμαι, όμως, ότι η ζωή δεν είναι σκάκι. Υπάρχουν άνθρωποι που ενδεχομένως έχουν μία ευελιξία και κάτι καταφέρνουν με τον ένα ή τον άλλο τρόπο, και αν δεν καταφέρουν αυτό που ήθελαν εξ αρχής, βολεύονται με αυτό που πέτυχαν. Για κακό ή για κακό, δεν ξέρω, αλλά δε διαθέτω τέτοιου είδους ευελιξία. Μου είναι αδύνατο να συμβιβαστώ με κάτι διαφορετικό στον εργασιακό τομέα. Και το θεωρώ αναπόσπαστο κομμάτι του χαρακτήρα μου αυτό που δε θα ήθελα να αλλάξω.
Όσο για τα φάρμακα, έχω ήδη πάρει τα πάντα (από αντικαταθλιπτικά και μερικά άλλα) και δε βοήθησαν ούτε στο ελάχιστο, το είπα και πριν. Η μόνη λύση θα ήταν εν γένει η ψυχοθεραπεία, αλλά αμφιβάλλω στο κατά πόσο θα μπορούσε ο θεραπευτής να με βοηθήσει αν γνωρίζω τις τεχνικές που θα χρησιμοποιήσει, αλλά ακόμη και να μην τις γνώριζα η θεραπεία μετατίθεται αόριστα στο μέλλον...
=====
@turtle
[Έκανες έδιτ και διαφοροποίησες σημαντικά το μήνυμά σου. Εγώ απευθύνομαι στο αρχικό.]
Από όλους όσους δεν κατάλαβαν τι εννοώ, εσύ δε με κατάλαβες περισσότερο.
Σε σχέση με τη "δουλειά". Δεν είναι ακριβώς δουλειά. Προφανώς, δηλαδή, και δίνει χρήματα, αλλά δεν είναι το χρήμα που με ενδιέφερε. Πώς να το πω, προτιμώ να κάνω αυτή τη δουλειά με τον κόπο της, τις δυσκολίες της, τις σχετικά χαμηλές αμοιβές της και την ανθυγιεινότητά της, παρά οτιδήποτε άλλο. Δεν ξέρω αν με καταλαβαίνεις. Το αντικείμενο μου είναι ένας ξεχωριστός έρωτας μου από μόνο του. Και δυστυχώς αδυνατώ, έτσι όπως έχουν έρθει τα πράγματα, να κάνω και αυτό.
Όσον αφορά στην κοπέλα. Καταρχάς έχω δει πολλές ομορφότερες. Δεν είναι το θέμα (μόνο) η εμφάνιση, και την κοπέλα δεν την ξέρω μόνο εξ αποστάσεως και δεν τη γνώρισα πρόσφατα. Την γνωρίζω από όταν ήμαστε παιδιά, δεν κάναμε ποτέ παρέα (μιλούσαμε συχνά, βέβαια), αλλά ξέρω τον χαρακτήρα της και τις ιδιοτροπίες της. Προφανώς ως ένα βαθμό. Πώς να στο πώ διαφορετικά, δε "μου γυάλισε το γκομενάκι και έχω βαλθεί να το ...", μου αρέσει (και) ως χαρακτήρας, έχω -δυστυχώς, θα έλεγα πλέον- συναισθήματα για εκείνη.
Δε ξέρω τι εννοείς εσύ ντροπαλότητα, αλλά πίστεψέ με δεν σου περνάει καν από το μυαλό για τι μέγεθος "ντροπαλότητας" μιλάμε. Είναι προβληματική συμπεριφορά αυτή. Και δεν έχει να κάνει μόνο με το άλλο φύλο. Αλλά και μόνο στο άλλο φύλο να ήταν, δε μπορώ να εξαρτώ το με ποια θα έρχομαι κοντά, μόνο στην πιθανότητα/δυνατότητα εκείνης να με πλησιάσει. Έτσι δεν είναι;
=====
@turtle
[Έκανες έδιτ και διαφοροποίησες σημαντικά το μήνυμά σου. Εγώ απευθύνομαι στο αρχικό.]
Από όλους όσους δεν κατάλαβαν τι εννοώ, εσύ δε με κατάλαβες περισσότερο.
Σε σχέση με τη "δουλειά". Δεν είναι ακριβώς δουλειά. Προφανώς, δηλαδή, και δίνει χρήματα, αλλά δεν είναι το χρήμα που με ενδιέφερε. Πώς να το πω, προτιμώ να κάνω αυτή τη δουλειά με τον κόπο της, τις δυσκολίες της, τις σχετικά χαμηλές αμοιβές της και την ανθυγιεινότητά της, παρά οτιδήποτε άλλο. Δεν ξέρω αν με καταλαβαίνεις. Το αντικείμενο μου είναι ένας ξεχωριστός έρωτας μου από μόνο του. Και δυστυχώς αδυνατώ, έτσι όπως έχουν έρθει τα πράγματα, να κάνω και αυτό.
Όσον αφορά στην κοπέλα. Καταρχάς έχω δει πολλές ομορφότερες. Δεν είναι το θέμα (μόνο) η εμφάνιση, και την κοπέλα δεν την ξέρω μόνο εξ αποστάσεως και δεν τη γνώρισα πρόσφατα. Την γνωρίζω από όταν ήμαστε παιδιά, δεν κάναμε ποτέ παρέα (μιλούσαμε συχνά, βέβαια), αλλά ξέρω τον χαρακτήρα της και τις ιδιοτροπίες της. Προφανώς ως ένα βαθμό. Πώς να στο πώ διαφορετικά, δε "μου γυάλισε το γκομενάκι και έχω βαλθεί να το ...", μου αρέσει (και) ως χαρακτήρας, έχω -δυστυχώς, θα έλεγα πλέον- συναισθήματα για εκείνη.
Δε ξέρω τι εννοείς εσύ ντροπαλότητα, αλλά πίστεψέ με δεν σου περνάει καν από το μυαλό για τι μέγεθος "ντροπαλότητας" μιλάμε. Είναι προβληματική συμπεριφορά αυτή. Και δεν έχει να κάνει μόνο με το άλλο φύλο. Αλλά και μόνο στο άλλο φύλο να ήταν, δε μπορώ να εξαρτώ το με ποια θα έρχομαι κοντά, μόνο στην πιθανότητα/δυνατότητα εκείνης να με πλησιάσει. Έτσι δεν είναι;[/QUOTE]
Κατάλαβα οτι λατρεύεις επίσης την δουλειά σου παρά τα μοιονεκτήματα της ...αυτό ακριβώς κατάλαβα ..
Και κατάλαβα ότι στα μάτια σου αυτή η κοπέλα είναι ξεχωριστή και δεν το κατάλαβα ως εμφάνιση
Αφού αναγνωρίζεις την υπερβολή του συναισθήματος της ντροπής ( αν και πιστεύω ότι έχει και θετικά ) μπορεί να αλλάξει αυτό με δική σου προσπάθεια ως τρόπος σκέψης προς όφελος σου δεν είμαι ειδικός αλλά σίγουρα πιστεύω πως θα νοιώθεις καλύτερα στη ζωή σου έχοντας μεγαλύτερο θάρρος , αποφασιστικότητα και διεκδικητικότητα αλλά θέλει δουλειά να καταλάβεις τους λόγους που δεν πρέπει να σε πηγαίνει πίσω αυτό σε κανένα επίπεδο
Ναι έχουμε κρίση ναι δεν μπορούμε όλοι να κάνουμε ότι αγαπάμε γιατί μας βρίσκονται χίλια δυο εμπόδια ... απλώς λέω πως μπορούμε να κάνουμε και κάτι λιγότερο επιθυμητό να μας αρέσει ... και μετά να επιστρέφουμε με μεγαλύτερη αγάπη στο αντικείμενο μας ..
Κάποτε πίστευα και εγώ ότι η δουλειά που διάλεξα ήταν ιδανική για μ ένα και έχασα πάρα πολλά όπως το να κάνω επιπλέον σπουδές επειδή επέμενα ( δεν υπάρχει κάτι να μην μ άρεσει σ όλα θα βρω το κάτι θετικό ) και το βιογραφικό μου κόλλησε τη ρετσινιά της πρώτης μου επιλογής εντούτοις .. παρότι φαίνεται να τα παράτησα με πολύ δουλειά με τον εαυτό μου , ανοιχτό μυαλό και διάφορες εμπειρίες ... είδα πως .. μπορεί να απέχω αλλά όταν τα σκάω , τα σκάω καλύτερα !!! από πριν που νόμιζα πως δεν βρίσκω δουλειά στο αντικείμενο μου τελείωσαν όλα είμαι καλή γιατί να μην δουλεύω και εγώ .. δεν ξέρω με τι ασχολείσαι ... πάντως οι σπουδές είναι σαν το κρασί όσο παλιώνει καλυτερεύει ... άμα το αγαπάς κάνεις δεν κάνεις .. και ίσως κάποτε λέω μπορεί με κάποιο τρόπο να δωθεί η ευκαιρία τελικά .. γιατί να πρέπει να είσαι απών ?
και μην παρεξηγείς τον τρόπο που τα λέω επουδενι τους "ξετσίπωτους" δεν αντέχω με τους "ντροπαλούς" μια χαρά τα πάμε , με συγχωρείς αν σε κούρασα καλό βράδυ !
υγ. α ναι και σε ότι αφορά το amore που όλοι λες ότι κολλήσαμε εξίσου σημαντικό με την εργασία θα έλεγα ... σκέψου ότι μπορεί να είσαι και ο μοναδικός που μπορεί να νοιώθει έτσι γι αυτήν ... και μπορεί και να της αρέσει γιατί .. απλά αξίζει !
υγ2. αν δεν πας σ ένα εξιδικευμένο ψυχίατρο να δει τι "παίζει" με το να κάθεσε να διαβάζεις βιβλία αυτοβοήθειας και να νομίζεις ότι κατέχεις το αντικείμενο και να παίρνεις από μόνος σου χάπια είναι λάθος ... και ένα πουλάκι μου έχει σφυρίξει πως το παθαίνουν όλοι στο α εξάμηνο ψυχολογίας ... πάρε καλύτερα καμιά πολυβιταμίνη και τρέξε είκοσι λεπτά διάδρομο μεγαλύτερη διαφορά θα δείς
Μηπως εχεις συνδρομο Asperger ? Ενα απο τα χαρακτηριστικά του ειναι "με περιορισμένες και επαναλαμβανόμενες συμπεριφορές και ενδιαφέροντα. Διαφέρει από τις άλλες διαταραχές του φάσματος του αυτισμού καθώς υπάρχει σχετική διατήρηση της γλωσσικής και γνωστικής ανάπτυξης. Αν και δεν απαιτούνται για τη διάγνωση, η φυσική αδεξιότητα και η άτυπη (περίεργη, παράξενη) χρήση της γλώσσας έχουν συχνά αναφερθεί."
Δεν εχεις προβληματικη σχεση με τον εαυτο σου αρα ισως απλα να εισαι ιδιαιτερα καλλιεργημενος σε καποιους τομεις και καθως δεν τους μοιραζεσαι να πεφτεις σε τελμα.
Με το δεύτερο κομμάτι τι εννοείς; Πώς μπορεί να μη με πηγαίνει πίσω, δηλαδή;Quote:
Originally Posted by turtle
Πάντως, με δική μου προσπάθεια δε θα αλλάξει ποτέ. Είναι αδύνατο. Αφού δεν έχω καταφέρει να το αλλάξω την τελευταία 8ετία που είχα περισσότερο τη δυνατότητα, αφού βρισκόμουν σε ένα νέο περιβάλλον, δε θα το καταφέρω ποτέ. Πόσω μάλλον αν γυρίσω στην περιοχή μου.
Ακούω κατά καιρούς που λένε "απλά πήγαινε και πες της το!" (παράδειγμα λέω, αλλά όχι μόνο σε αυτόν τον τομέα). Δεν υπάρχει περίπτωση να κάνω κάτι τέτοιο, δε μπορώ, μου είναι αδύνατο. Δε με πιάνουν τέτοιου είδους συμβουλές.
Δεν είναι τόσο απλό. Η δουλειά στην οποία κατά κύριο λόγο με οδηγεί το πτυχίο, δε μου αρέσει καθόλου. Άσε που έχει και τεράστια ανεργία.Quote:
Ναι έχουμε κρίση ναι δεν μπορούμε όλοι να κάνουμε ότι αγαπάμε γιατί μας βρίσκονται χίλια δυο εμπόδια ... απλώς λέω πως μπορούμε να κάνουμε και κάτι λιγότερο επιθυμητό να μας αρέσει ... και μετά να επιστρέφουμε με μεγαλύτερη αγάπη στο αντικείμενο μας ..
Το πρόβλημα, όμως, είναι ότι δε μου φταίει αποκλειστικά η ανεργία. Το αντικείμενο που ήθελα χρειάζεται τουλάχιστον πέντε έτη σε μεταπτυχιακές σπουδές. Δεν είναι, δηλαδή, ότι θα βελτιωθεί η κατάσταση και κάποια στιγμή θα βρω δουλειά σε αυτό. Θα πρέπει να εργάζομαι σε κάτι που δε μου αρέσει για μεγάλο χρονικό διάστημα για να μαζέψω κάποια χρήματα. Μέχρι να τα μαζέψω θα πάρει 5+ χρόνια (χωρίς να λαμβάνω υπόψη το χρόνο ανεργίας) και αν, και φυσικά ταυτόχρονα πρέπει να μελετώ και το αντικείμενο για να μη χάσω την επαφή. Και μετά από αυτό άλλα 5+ επί πλέον σπουδές; Και όλα αυτά θα τα κάνω σε αυτή τη ψυχολογική κατάσταση που είμαι τώρα; Δεν είναι ρεαλιστικό. Το ρεαλιστικό είναι να δεχθώ ότι αυτό δε θα γίνει ποτέ και επομένως μένω άνεργος ή στην καλύτερη περίπτωση με μια δουλειά σχετική με το πτυχίο που δε μου αρέσει καθόλου. Σε αυτή τη βάση σκέφτομαι και βλέπω αδιέξοδο.
Δε σε παρεξηγώ καθόλου και χαίρομαι που μου λες και την προσωπική σου εμπειρία σε πολλά σημεία.Quote:
και μην παρεξηγείς τον τρόπο που τα λέω επουδενι τους "ξετσίπωτους" δεν αντέχω με τους "ντροπαλούς" μια χαρά τα πάμε , με συγχωρείς αν σε κούρασα καλό βράδυ !
Είναι όντως εξίσου σημαντικό. Πλέον το ξέρω αυτό.Quote:
υγ. α ναι και σε ότι αφορά το amore που όλοι λες ότι κολλήσαμε εξίσου σημαντικό με την εργασία θα έλεγα ... σκέψου ότι μπορεί να είσαι και ο μοναδικός που μπορεί να νοιώθει έτσι γι αυτήν ... και μπορεί και να της αρέσει γιατί .. απλά αξίζει !
Είμαι, ούτως ή άλλως, ο μοναδικός που νιώθει έτσι για εκείνην, ακόμη και αν τη βλέπουν και άλλοι ερωτικά. Την έχω κερδίσει αυτή τη μοναδικότητα με τα χρό-νια πλατωνικά και μονόπλευρα συναισθήματά μου για εκείνην.
Για να είμαι ειλικρινής, όμως, ναι, θα με πονούσε πολύ να την έβλεπα με άλλον, αλλά ταυτόχρονα είμαι σίγουρος ότι θα είναι πολύ καλύτερα για εκείνη. Ίσως βοηθούσε και μένα, δεδομένου ότι δε μπορώ να την πλησιάσω. Να ξέρω ότι σίγουρα δε θα αφήσω καμία εκκρεμότητα πίσω μου ή σε μία καλύτερη εκδοχή, αν αντέχα, να προχωρούσα και εγώ, ό,τι κι αν θα μπορούσε να σημαίνει αυτό...
Να σε ρωτήσω, όμως, τι εννοείς με το "και μπορεί και να της αρέσει γιατί .. απλά αξίζει !"; Σε έχασα λίγο.
Πίστεψέ με δε σπούδασα ψυχολογία.Quote:
υγ2. αν δεν πας σ ένα εξιδικευμένο ψυχίατρο να δει τι "παίζει" με το να κάθεσε να διαβάζεις βιβλία αυτοβοήθειας και να νομίζεις ότι κατέχεις το αντικείμενο και να παίρνεις από μόνος σου χάπια είναι λάθος ... και ένα πουλάκι μου έχει σφυρίξει πως το παθαίνουν όλοι στο α εξάμηνο ψυχολογίας ... πάρε καλύτερα καμιά πολυβιταμίνη και τρέξε είκοσι λεπτά διάδρομο μεγαλύτερη διαφορά θα δείς
Έχω πάει πάντως σε ψυχίατρο, απλά δεν συνέχισα γιατί δεν είχε νόημα. Τελευταία φορά είχα πάει σε δημόσιο νοσοκομείο προ 5ετίας και εντός πέντε λεπτών είχε βγάλει τη διάγνωση, είχε γράψει τη συνταγή και με έστειλε ή σε ψυχοθεραπεία σε εξωτερικό ιατρό ή μου είπε "θα μπορούσε να σε βοηθήσει και κανένας φίλος σου". :P Αυτό το είπε νοσοκομειακός ιατρός...
Το έχω υπόψη μου το σύνδρομο, αλλά όχι δεν είναι. Έχω παέι καμια 10ριά φορές σε ειδικούς ψυχικής υγείας, φαντάζομαι θα το καταλάβαιναν. Πάντως και εγώ δε νομίζω πως είναι κάτι τέτοιο. Μάλιστα ξέρω, αν καταλαβαίνω σωστά τον εαυτό μου, τι ακριβώς έφταιξε στα παιδικά μου χρόνια και για το ζήτημα της ντροπής στην κοινωνικοποίηση και για το θέμα της αυστηρότητας του υψηλού εργασιακού στόχου. Άλλωστε, δεν έχω πρόβλημα να καταλάβω τις εκφράσεις των ανθρώπων, να νιώσω άσχημα από τα προβλήματά τους, να τους κοιτώ στα μάτια και τα σχετικά. Για την ακρίβεια θα έλεγα πως όταν μου μιλήσει κάποιος πρώτος, δε νομίζω καν ότι θα καταλάβει κάποια δυσκολία από μέρους μου. Εγώ απλά δε θα πλησίαζα να πιάσω κουβέντα με άλλους και ίσως δυσκολεύομαι λίγο και στη συζήτηση/ψιλοκουβέντα ανάμεσα σε πολλά άτομα που δε γνωρίζω καλά ταυτόχρονα. Ίσως τώρα να είναι λίγο πεσμένες οι κοινωνικές μου δεξιότητες λόγω της σχετικής κοινωνικής απομόνωσης, αλλά δεν εκκλίπουν. Δεν είναι asperger, αλλά αντιλαμβάνομαι το γιατί σου πέρασε από το μυαλό.Quote:
Originally Posted by Constantly curious
Πως μπορεί να σε πηγαίνει πίσω ... άσπουμε ότι έχεις ανάγκη από χρήματα και έχουν καθυστερήσει να σε πληρώσουν και ντρέπεσε να το πείς ...γιατί βάζεις τις ανάγκες των άλλων πάνω από τις δικές σου ανάγκες
Ασπούμε ότι ντρέπεσε να εκφράσεις την γνώμη σου για ένα ζήτημα .. που μπορεί να είναι απολύτως σωστή και να δώσει λύση για παράδειγμα σ ένα πρόβλημα και να ντρέπεσε να το πεις και να αφήνεις την κατάσταση πάντα στα χέρια των άλλων .. ποιών άλλων είπαμε ένα ζήτημα πάντα
Ασπούμε ότι ενώ ξέρεις πόσο αγαπάς τη δουλειά σου και πόσο αφοσοιωμένος είσαι ντρέπεσαι και δεν έχεις αυτοπεποίθηση και την δουλειά την παίρνει κάποιος ο οποίος είναι νταής ...αλλά σε σχέση με σ ένα πολυ μέτριος ..
Ασπούμε ότι πρέπει να παρουσιάσεις κάτι ξεχωριστό που έκανες μπροστά σε κόσμο .. που ενδιαφέρετε να μάθει .. ( αυτό είναι το χειρότερο ) και σε έχει πιάσει σφίξιμο στο στομάχι ..
( σε μια ταινία έχω δει ότι αυτό είναι και καλό σημάδι βέβαια γιατί δεν υπερεκτιμάς τις δυνατότητες σου )
χιλιαδυο παραδείγματα που μπορεί να βρεθείς σε δύσκολη θέση .. και στο τέλος να καταλήξεις να θυμώσεις τόσο με τον άδικο κόσμο και με τον εαυτό σου .. γιατί απλά δεν το βλέπεις ρεαλιστικά τα ζητήματα αλλά υπό το πρίσμα της ντροπαλοσύνης ...
ή μπορεί να υπερεκτιμάς τους άλλους που μπορούν και τα καταφέρνουν και αυτοί να μην είναι τόσο "σπουδαίοι" ΄όσο φαίνονται στα ντροπαλά σου μάτια αλλά αντιθέτως ίσως ορισμένοι από αυτούς να μην αξίζουν καν το σεβασμό σου .. πολλά παραδείγματα ..
Μπορεί να θέλεις βρε παιδάκι μου να βάλεις τις φωνές γιατί σ έχουν φέρει ως εδώ και μη παρέκει και να ντρέπεσε και να το κρατάς μέσα σου και να σε φθείρει .. ενώ πολύ θα ήθελες να μπορούσες να τους έβαζες στη θέση τους .. ( όπως κάνεις τώρα σε μας αλλά χωρίς φωνές )
πολλά παραδείγματα τώρα τι να πρωτοσκεφτώ ...
Τώρα με τη δουλειά με μπέρδεψες από τη μια δεν μπορείς να φανταστείς τον εαυτό σου να κάνει οτιδήποτε άλλο και από την άλλη καταλαβαίνεις μόνος σου πως ...το πτυχίο σου οδηγεί σε μια δουλειά που δεν σου αρέσει και .. με μαθηματικούς υπολογισμούς αυτό οδηγεί σε κάτι παραπλήσιο ως εργασία ... να σου πω ίσως και να μην είναι τόσο άσχημο αυτό .. ίσως σ αυτό το παραπλήσιο να είσαι και πιο αποδοτικός και να παίρνεις μεγαλύτερη ανατροφοδότηση ... και ευχαρίστηση μέσα από αυτό .. μια δυο δέκα τσεκ και δοκιμή .. γιατί να το αποκλείεις στο μετάξυ ..αν έχεις βελτιώσει και την οπτική σου (γιατί τώρα σ έχει πάρει από κατω που λέμε και τοποθετήσεις τις σχέσεις σου με τους ανθρώπους επίσης σε μια πιο αντικειμενική βάση .. ) σε βλέπω να είσαι και πολύ καλύτερα και ικανοποιημένος .. why not ?
Το υγ. 3 γιατί μπορεί να της αρέσει ... γιατί παιδάκι μου οι γυναίκες δεν περνάνε καλά για πολύ καιρό με αυτούς που της πλησιάζουν ως ένα κομμάτι κρέας και δεν βλέπουν σ αυτές πράγματα που ούτε οι ίδιες δεν θα είχαν φανταστεί .. μπορώ να πω ότι και κλαίνε μέσα τους .. όταν βρεθεί όμως εκείνους που ... θα τα ανακινήσει όλα αυτά .. με νοιάξιμο και αισθήματα μεταμορφώνονται .. ε πως να το πω .. μια δυο τρεις μπορεί να είναι ψυχρή απόμακρη δεν ξέρεις .. μέχρι να καταλάβει ότι .. αξίζει ... ready to play the game ? love story το λένε ..
και θα σου κάνει και πολύ καλό .. ε και αν δεν με συγχωρείς αλλά ... κρατάς τα δικά σου και λες αυτή χάνει ..
Ναι και όσο για τον ψυχιάτρο σε ιδιωτικό λέω να πας .. πολυτέλεια λίγο αλλά .. υγεία σου είναι ... κάπως θα βρεθεί ο τρόπος ..
α .. και όσο είσαι υπό την διαδικασία i can change .. θα καταλάβεις επίσης πως λίγη σημασία έχει τελικά η επαγγελματική επιτυχία .. τουλάχιστον έχει λιγότερη όταν δεν κρατιέσαι από αυτήν για να νοιώσεις σημαντικός ... και έχεις αναπτυξεί μια σχέση υγιή με τον κόσμο .. και με κάποιους ανθρώπους σημαντικούς που σε αποδέχονται και με πτυχίο και ανευ ..
τέλος ήδη με το να κάνουμε όλη αυτή τη συζήτηση και να απαντάς στον καθένα μας ξεχωριστά έχεις κάνει ήδη ένα μεγάλο βήμα .. που μπορεί να σου είναι χρήσιμο και εκτός οθόνης με τους ανθρώπους όχι πληκτρολόγια αλλά με όψη και φωνή ..
Και κάτι που ξέχασα επίσης της ντροπής ... Να ντρέπεσαι να πείς ΟΧΙ και ΝΑΙ κατά περίπτωση ...
ΌΧΙ δεν θέλω να πάω πχ. στην Μύκονο διακοπές γιατί δεν γουστάρω το lifestyle ... μα μου πας γιατί δεν μπορείς να πεις οχι ... λούζεσαι το να χάσεις την άδεια σου , το χρόνο και το χρήμα σου ...
και ένα ΝΑΙ δεν ξέρω βρες ένα παράδειγμα δεν μου έρχεται τώρα κάτι :P
Αυτό ακριβώς. Οι σπουδές και το ότι ήμουν καλός σε αυτές ήταν το μόνο πράγμα που με έκανε να ξεχνιέμαι από όλα τα υπόλοιπα, έπαιρνα δύναμη από αυτήν την ενασχόληση. Πλέον δε μπορώ να έχω ούτε αυτές. Και πρέπει να γυρίσω σε μία κατάσταση μιας 8ετίας πίσω με το σόι...
Σε κάποιους θα ακούγεται τετριμμένο, αλλά δεν είναι όλοι οι άνθρωποι ίδιοι. Αν κάποιος δεν το έχει νιώσει, δε μπορεί να καταλάβει.
Έγραψα αρχικά στο φόρουμ μήπως και έβλεπα κάποια λύση διαφορετική, που δε μου πέρασε από το μυαλό, αλλά δυστυχώς άκουσα ακριβώς αυτές τις, συγγνώμη κιόλας (αντιλαμβάνομαι τις καλές προθέσεις σας), σαχλαμάρες που περίμενα. Συγγνώμη, αλλά θέλω να ζήσω τη ζωή που αρέσει σε μένα, όχι τη ζωή που νομίζουν οι άλλοι ότι δε θα ήταν και άσχημη να ζούσα. Άλλωστε ούτε παιδιά έχω, ούτε ζώα, ούτε κάποιο άτομο που να εξαρτάται από εμένα για να σκεφτώ το καλό του. Ναι, ίσως κατάφερνε ένας πολύ καλός ειδικός να μου αλλάξει χαρακτήρα, αλλά πλέον δε θα ήμουν εγώ, έτσι δεν είναι;
Τέλος πάντων. Ευχαριστώ για τις απαντήσεις σας. Ας σταματήσουμε το θέμα εδώ, έτσι κι αλλιώς δεν έχει νόημα. Χαιρετώ.
ΥΓ. Παρεμπιπτόντως, συγγνώμη αν έκανα κάποιον να σκεφτεί πιο σοβαρά την αυτοκτονία. Ξέχασα εντελώς ότι βρισκόμουν σε φόρουμ με ανθρώπους που έχουν τα δικά τους σοβαρά προβλήματα. Ειλικρινά, συνήθως δεν είναι η μοναδική λύση, ειδικά αν έχετε ανθρώπους που αγαπάτε και σας αγαπούν ή ανθρώπους που εξαρτώνται από εσάς.
Its ok .. αυτός είναι ο χαρακτήρας σου και αυτός του τάδε και του δείνα .. απλά .. επιδεχόμεθα και βελτιώσεις .. διαφορετικά δεν θα εξελλισόμασταν θα μέναμε στάσιμοι ... Gnight and Gluck !;)