τιποτα. μονο εσύ ξέρεις πως θα το διαχειριστείς....μονο μια μικρη συμβουλη..μην το κρυβεις οτι πενθεις. δυστυχως εγω "το επαιξα" δυνατή και μετα απο 2 χρονια παρτήν κατω...απο ψυχοσωματικα που ακόμα παλευω..
Printable View
τιποτα. μονο εσύ ξέρεις πως θα το διαχειριστείς....μονο μια μικρη συμβουλη..μην το κρυβεις οτι πενθεις. δυστυχως εγω "το επαιξα" δυνατή και μετα απο 2 χρονια παρτήν κατω...απο ψυχοσωματικα που ακόμα παλευω..
Ευχαριστώ για τη συμβουλή. Δεν το κρύβω. Το είπα σε άτομα εμπιστοσύνης μου, αλλά από εκεί και έπειτα, όταν πηγαίνω για δουλειά, ή όταν βγαίνω έξω για διάφορες μικροδουλειές του σπιτιού, συναντώ γνωστούς, ο καθένας θα μου πει μία τυπική ιστορία όπως όταν γίνεται μικροκουβεντούλα, κανένα αστειάκι και πραγματικά δεν έχω όρεξη να ακούσω τίποτα, το μυαλό κολλημένο εκεί.Quote:
Originally Posted by Fleur
Έστειλα στην αδερφή της τις τελευταίες μας κουβέντες, μου είπε πως βάσει αυτών που έγραφε εκείνες τις στιγμές, ήταν ευτυχισμένη. Αυτό είναι η μόνη μου παρηγοριά τώρα. Πέρασες και εσύ παρόμοια κατάσταση;
με δικους μου ανθρωπους ναι...οχι με αγαπημενο ευτυχως. αλλα και παλι..ειναι απωλεια
Καταλαβαίνω. Ναι, δεν παύει να είναι απώλεια. Δεν θέλω να το "παίξω" δυνατός, απλά θέλω να φύγει αυτό το κενό που υπάρχει μέσα μου αυτή τη στιγμή, η αγωνία και να μου μείνουν για πάντα οι στιγμές μας.Quote:
Originally Posted by Fleur
θελει χρονο αρκετο χρονο για να τη σκεφτεσαι ετσι. παντα ενα μικρο κομματακι θα ποναει..αλλα οχι τοσο
Μετά απο πολλές καταστάσεις πένθους,εγώ το μόνο,που κατάλαβα είναι πως καμία συμβουλή,δεν είναι αρκετή.Υπάρχει αυτό το κενό,γίνεται βουβός πόνος κ σιγά-σιγά,λίγο-λίγο απλά ο πόνος γίνεται πιο μαλακός,Θέλι πράγματι πολύ χρόνο..
δυστυχως φιλε ειναι τραγικο οτι εζησες.εχω ακουσει πολλες φορες να λενε πως εκτος απο αυτους που φευγουν να λυπασαι εξισου αυτους που μενουν πισω.οσο κ αν θλιβομαι που μια τοσο νεα κοπελα εφυγε απο τη ζωη σου λεω πως αυτη τη στιγμη εσυ μου βγαζεις περισσοτερη θλιψη.κατανοω πως ισως σε θυμωσα αυτη τη στιγμη αλλα δεδομενου οτι πιστευω σε μια ανωτερη δυναμη κ πως κατι υπαρχει μετα,εχω την εντυπωση πως τωρα εσυ περνας πιο δυσκολα απο οσο ισως ενδεχομενως να περναει εκεινη.ειναι πολυ ασχημο αυτο που σε βρηκε αλλα πρεπει να βρεις τη δυναμη να συνελθεις κ να φτιαξεις τη ζωη σου.στοιχηματιζω ολη μου τη περιουσια πως αυτο θα θελει αυτη κ σιγουρα δε θα χαιρεται καθολου να σε βλεπει ετσι απο εκει ψηλα.βιωσε τωρα την απωλεια.πενθησε.κ χωρις καμια πιεση χρονου βγες εκει εξω κ ζησε τη ζωη σου.οπως λενε ο χρονος ειναι ο καλυτερος γιατρος σε τετοιες περιπτωσεις.ειναι πολυ κοινη φραση αλλα εκ πειρας σου λεω πως ισχυει.καλη δυναμη κ συλληπητηρια
@elpida_ Αυτό καταλαβαίνω και εγώ, αλλά από ότι βλέπω, καλύτερα είναι να το συζητάς να βγαίνει από μέσα σου, γιατί άμα δεν έγραφα εδώ, δεν το έλεγα σε 3-4 πρόσωπα, θα ήμουν χειρότερα. Περιμένω να περάσουν οι επόμενες μέρες και είναι αιώνες.
@soking Δεν με θύμωσες καθόλου, έχεις δίκιο. Αυτοί που έμειναν πίσω τα νιώθουν όλα. Και δεν θέλω να είμαι εγωιστής, αλλά είχε γονείς, αδέρφια. Ισχυρές σχέσεις. Αλλά τουλάχιστον εκείνοι έχουν ο ένας τον άλλον να βοηθιούνται, εγώ είμαι μόνος. Έχω μία επαφή με την αδερφή της αυτές τις ημέρες και με βοηθάει αρκετά. Μακάρι να έχεις δίκιο για την ανώτερη δύναμη, το ίδιο θέλω να πιστεύω και εγώ. Πως τώρα είναι κάπου χαρούμενη. Και ξέρω πως με θέλει δυνατό, να συνεχίσω και να προχωρήσω. Αυτό θα προσπαθήσω να κάνω. Σε ευχαριστώ.
Γεια σου διαβασα και γω το θεμα σου και σε καταλαβαινω απολυτα παλληκαρι μου. Πρεπει να κανεις υπομονη και βημα βημα. Αν ψαξεις στο φορουμ θα δεις την ιστορια μου ειμαι η Ασπασια .Νοιωθω ολα σου τα συναισθηματα απολυτα και μονο καποιος με τον ιδιο πονο θα σε καταλαβει να εισαι ετοιμος γιατι οι αλλοι ακομα και οι δικοι σου θα σου πουν λογια παρηγοριας αλλα δεν νοιωθουν απολυτα ισως σε πικρανουν κιολας γιατι προσπαθωντας με τη καλη εννοια να παρηγορησουν μπορει να αισθανθεις οτι υποβαθμιζουν τον πονο σου εγω ετσι ενοιωσα.Και το δικο μου περιστατικο ειναι προσφατο και οδυνηρο.Εισαι νεος και σιγα σιγα θα ανακτησεις το κουραγιο σου αυτο που δεν πρεπει να γινει ειναι να αφεθεις κατι που εκανα εγω και τωρα δυσκολα το παλευω για να σταθω.
Γεια σου παλληκαρι μου καταλαβαινω απολυτα τον πονο σου πιστεψε με βημα βημα λεπτο το λεπτο εχασα και γω τον αγαπημενο μου μετα απο 30 χρονια γαμου και πολλης αγαπης.Τον εχασα αιφνιδια επαθα μεγαλο σοκ βιωνω μια κολαση εναν εφιαλτη δεν ξεχνιεμαι με τιποτα εφτασα το μυαλο και το σωμα στα ορια 3 μηνες και δεν το πιστευω ακομα.Ειχαμε μια ευτυχισμενη οικογςνεια 3 παιδια και σε 1λεπτο γκρεμιστηκαν τα παντα.Κανε κουραγιο εισαι πολυ νεος ακομα καποτε θα μαλακωσει δεν θα ξεχαστει θα μαλακωσειΔεν σου λεω οτι μας βλεπουν απο πανω πτι ειναι διπλα μας και τετοια εμενα αυτο με θυμωνει ολοι εμεις τους θελουμε πισω ζωντανους αλλα αυτο δεν γινεται.Πρεπει να το παλεψεο ο καθενας οπως μπορει.Αν δεν αισθανεσαι καλα πηγαινε σε εναν ειδικο αν και τα φαρμακα δεν λυνουν το προβλημα απλως σε ανακουφιζουν απο τα ψυχοσωματικα.Εγω ειχα βιοησει και αλλη απωλεια προσφατη της μανας πριν 2 χρονια ισα που ειχα καταφερει να σταθω και αντε παλι απο την αρχη ποσο κουραγιο να κανεις πια?Θελει υπομονη και επισης ξερω οτι δε βοηθα να σου λενε υπαρχουν και χειροτερα εσυ εχεις για χειροτερο στον κοσμο το δικο σου κουραγιο και υπομονη και ο χρονος θα επουλωσει καποιες πληγες το γραφω αυτο για να το διαβαζω και γω η ιδια.Ξερω πως ειναι να αισθανεσαι οτι δεν υπαρχει νοημα για παρακατω αλλα πρεπει να βρει ο καθενας το δικο του νοημα.
Συλλυπητήρια... με συγκίνησες και εσύ και η Ασπασία.
Δεν ξέρω τι να πω πραγματικά...είμαι σίγουρη ότι το ήξερε ότι την αγαπούσες και σ΄αγαπούσε και αυτή πολύ γι΄αυτό και ήθελε να σου μιλήσει πριν την επέμβαση, δεν πρέπει να έχεις καμία αμφιβολία γι΄αυτό. Και αυτό είναι ένα μικρό βάλσαμο, έτσι δεν είναι?
ειλικρινά λυπάμαι πολύ