Αμα σε ακουσει ο Κοελιο κακομοιρη μου ουαι και αλοιμονο σου!! :P
Printable View
τι να σου πω δε μπορεσα ποτε να αποφασισω αν ειμαι τυχερος η ατυχος που βρεθηκα σε αυτη τη θεση η ζωη μου ειναι ολοιδια με αυτο το γνωστο στιχακι που λεει δε με νιαζει αν εφτασα απο τη κορυφη στο πατο γιατι η π η ζωη φερνει τα πανω κατω τωρα αν αυτο ειναι τυχη η ατυχια σε πληροφορω οτι ειναι τοσο εξοφρενικα αντισταθμισμενο που ενιωσα οτι αυτα που χανω ειναι ακριβως ισοδυναμα με αυτα που κερδιζω κ αν το αναλυσω παραπανω βλεπω ολοι να μενουν καραφλοι...οστοσο απωρω πως δεν εχω καραφλιασει ακομα μετα απο αυτο το εξοφρενικο σεναριο που με κυνηγα παντου μαλον επειδη
προσπαθησα να το αποφυγω
χαχαχαχα ρέα! Να είσαι καλά! Με έκανες και γέλασα!!:D
Κατέβηκα στο κέντρο μετά από πίεση των φίλων μου και το μάτι μου δεν έπαψε να ψάχνει μέσα στο πλήθος εκείνον τον ένα ναύτη. Πως όμως να τον ξεχωρίσεις; Έφτασα στα πλοία, ρώτησα και τελικά γύρισα σπίτι με σκημένο το κεφάλι. Ίσως έκανε μεταγραφή, κανένα πλοίο δεν φαινόταν να ήρθε από την περιοχή του. Αποφάσισα να κάνω το πιο απλό, να τον πάρω τηλέφωνο, φοβόμουν αρχικά τόσο την πιθανή αποστροφή του, ήθελα να με κοιτάξει πρώτα στο πρόσωπο, ήθελα να του κλέψω ένα φιλί και ας χανόταν έπειτα από μπροστά μου. Όταν άκουσα την φωνή του σχεδόν δεν την αναγνώρισα, ίσως επειδή ο τρόπος του κάποτε ήταν διαφορετικός σε μένα. Δεν ξαφνιάστηκε, ακουγόταν νυσταγμένος, θεώρησε καλύτερο να μην υπάρξει αυτήν η συνάντηση..απλώς κάποτε αυτός ο άνθρωπος με άγγιζε, ήταν θερμός μαζί μου και αυτό μου έλειψε..ίσως δίστασε γιατί θα ανατάραζε την ισορροποία στη σχέση του, ίσως φοβόταν πως θα συμβεί κάτι μεταξύ μας που θα φερει συνέπειες στη σχέση του..εγώ δεν είμαι για εκείνον, η απόσταση δεν το επιτρέπει. Απλά είναι κάτι που μπορεί να εξελειχθεί σε κάτι πολύ δυνατό που όμως δεν θα δωθεί η ευκαιρία για να συμβεί...συγγνώμη αν η περιγραφή μου σας κουράζει όμως οι λέξεις βγαίνουν με ορμή από μέσα μου, είναι όλα τόσα πολλά που μπερδεύομαι..πριν ακριβώς ένα χρόνο ήμουν το ακριβώς αντίθετο. Ο καθρέφτης μου, μου χαμογελούσε ενώ τώρα φοβάμαι πως έχω στραγγίσει από δάκρυα, δεν απέμειναν για να ελαφρύνω τη θλίψη και νιώθω το βάρος όλων αυτών να με συνθλίβει..
αν πιστευεις οτι δε μπορεις να γυμναστεις μπορεις απλα να περπατας κ αυτο κατι κανει..
Κάθε λιμάνι και καημός κάθε καημός και δάκρυ ...