Χαίρομαι για σένα που έχεις φτάσει σε σημείο που διαχειρίζεσαι το άγχος σου αποτελεσματικά.
Δεν λύνονται με ένα ντεπόν τα άτιμα τα ψυχολογικά θέματα ναι.
Χρειάζεται πολύ υπομονή και επιμονή.
Εσύ παίρνεις αγωγή?
Printable View
Χαίρομαι για σένα που έχεις φτάσει σε σημείο που διαχειρίζεσαι το άγχος σου αποτελεσματικά.
Δεν λύνονται με ένα ντεπόν τα άτιμα τα ψυχολογικά θέματα ναι.
Χρειάζεται πολύ υπομονή και επιμονή.
Εσύ παίρνεις αγωγή?
Φυσικα... εδω και 6 χρονια. Αντικαταθλιπτικο αγχολυτικο και ρεμερον το οποιο το εχω μειωσει και μαλλον ισως να κοπει. Καθε μερα ξεκιναω απο το μηδεν. Και τωρα θα με πιασουν κρισεις αγχους απλα τις δουλευω με λιγο περισσοτερο τσαγανο να στο πω και ετσι. Ολοι αγωνιζομαστε. Η μαχη οσο ζουμε θα υπαρχει αλλά μετα απο τοση μαυριλα εχω αναγκη να δω και λιγο φως.
Εγώ δυστυχώς δεν πήρα αγωγή από την αρχή οπότε και έχω αποκτήσει και πολλές άσχημες εμπειρίες.
Αλλά τώρα για πρώτη φορά ξεκίνησα επιτέλους φαρμακευτική αγωγή γιατί δεν παλευόταν άλλο.
Εσύ τι πρόβλημα έχεις αν επιτρέπεται?
Το αγχολυτικό μαζί με αντικαταθλιπτικά.Και εγώ παίρνω ζάναξ που και που,δεν ξέρω φοβάμαι να μην εθιστώ σε αυτά αλλά πραγματικά κάποιες φορές το χρειάζομαι.
Μου αρέσει πάντως που αγωνίζεσαι και δεν το βάζεις κάτω.Συνέχισε έτσι.Δίνεις και σε μας τους άλλους κουράγιο.
Σ'ευχαριστώ πάντως για τις απαντήσεις γιατί έτσι απέκτησα και λίγο παραπάνω πείσμα και παλεύω περισσότερο.
Θέλω να πω κάποια πράγματα, και πιστεύω ότι θα σε δυσαρεστήσω. Οι περισσότεροι από εμάς που τυχαίνει να συναντήσουμε κάποιο ανάλογο πρόβλημα, επιλέγουμε κάποια στιγμή να πάρουμε κάποια φάρμακα. Άλλωστε τα συστήνουν οι περισσότεροι γιατροί.Quote:
Originally Posted by Gravity
Εδώ είναι που θα σε δυσαρεστήσω. Μπορώ να σου μιλήσω από προσωπική εμπειρία, αλλά και από άλλους που το έχω κουβεντιάσει. Τα φάρμακα επιδρούν σε πολύ μικρό ποσοστό στο κάθε πρόβλημα. Εκτός αν κάποιος παίρνει τόνους, που τότε θα είναι σχεδόν φυτό όλη τη μέρα. Αν διαβάσεις αρκετά θέματα εδώ, θα το διαπιστώσεις και η ίδια αυτό που λέω. Θα δεις ότι δεν υπάρχει κάποιος που να πει "θεραπεύτηκε" παίρνοντας κάποια φάρμακα.
Έχεις δίκιο, το αντικαταθλιπτικό έχει εξαιρετικά μικρή επίδραση, ως και καθόλου. Παρατήρησέ το και στο εαυτό σου. Είχα και εγώ αρχικά, την ίδια αναμονή να κάνει κάτι... Αλλά δεν.
Μπορεί να ακούσεις πολλούς που να λένε, ε! αυτό βοηθάει πιο πολύ, κλπ, κλπ. Αλλά ρώτησε εδώ, υπάρχει κάποιος που να έλυσε το θέμα με τα φάρμακα?
Το ηρεμιστικό, έχει αρκετή επίδραση, στην ουσία όπως κάποιος μπορεί να πιεί ένα ποτήρι ποτό, κάτι ανάλογο.
> Το έχω πει και προσπαθεί να μου λέει ότι έχω βελτιωθεί και δεν το καταλαβαίνω.
> Πως γίνεται αυτό δεν το ξέρω.
> Κάνουμε παράλληλα και γνωσιακή-συμπεριφορική θεραπεία.
> Δεν ξέρω τι να πω.Η γιατρός μου μου λέει να περιμένουμε ακόμη λίγο,αλλά δεν
> ξέρω δεν θα έπρεπε με τα φάρμακα να μην έχω κρίσεις?
Θα σε δυσαρεστήσω πάλι. Μην βασιστείς σε γιατρό ή ψυχολόγο για τη λύση των προβλημάτων. Η λύση είναι δύσκολη, για όποιον έχει τύχει να βρεθεί σε ανάλογη θέση. Κυρίως γιατί ο περισσότερος κόσμος τρέχει μόνο σε φάρμακα και ψυχολόγο. Επίσης διάβασε εδώ διάφορες εμπειρίες. Αν δεις κάποιον να λέει ότι βοηθήθηκε, μετά ρίξε μια ματιά στο ιστορικό των προηγούμενων post (<username> --> Profile --> Find latest posts). Παρατήρησε ότι διαβάζεις χωρίς προκατάληψη. Και αφού διαβάσεις πολλά, τότε κάτσε να βγάλεις συμπεράσματα.
Ελπίζω, να τα ακούσεις αυτά, και να μη με θεωρήσεις προκατειλημένο.
Προσθήκη: Τώρα που τα έγραψα αυτά, σκέφτηκα -αργότερα κάποια στιγμή- να ανοίξω ένα thread με ακριβώς αυτό το θέμα.
John11 Στο περισσοτερο μέρος της απάντησης σου διαφωνώ. Δηλαδη τι? Παίρνεις αντιπροσωπευτικό δειγμα για όλο το πληθυσμο εκει έξω με βάση το φορουμ εσυ?Ωραία λογική.
Φέρνω ήδη στο μυαλό μου προσωπικά (μαζί με μενα) εκτος απο το φορουμ εδω ότι βοηθήθηκαν και απο ψυχολόγο και απο φάρμακο και άλλους που το ξεπέρασαν τελείως.
Το θέμα έγκειται στη προσπάθεια να εντοπίσεις "τα προβληματα σου" και στην δυναμη να τα αντιμετωπίσεις και να τα ξεπεράσεις!
Οταν τα βαζω κατω, κανονικα θα επρεπε απο την εφηβεια να εχω επαφη με εναν ανθρωπο με γνωσεις επι της διαχειρισης των ψυχικων ζητηματων.Quote:
Originally Posted by Gravity
Περασα μια εφηβεια με αυτοκτονικο ιδεασμο και κανεναν να μιλησω για αυτο. Δεν ξερω πως κατορθωνα να συνεχιζω "φυσιολογικα" τη ζωη μου με παρεα,σπουδες κτλ.
Οταν εφτασα -απελπισμενη- πια στον ψυχιατρο ειχα χασει ηδη πολυ χρονο. Ηξερα οτι εκει επρεπε να στραφω. Κομπος μεγαλος και ανησυχια.
Οι εμπειριες μας ειναι σαν το μαχαιρι, θα κοψεις το ψωμακι ή θα κοψεις το χερακι ?
Μη νομιζεις οτι εχω τακτοποιησει αψογα ολα τα θεματα. Συνεχιζω να αγωνιζομαι ελπιζοντας στην ιαση. Δεν ελπιζω πως τα χαπια θα με κανουν ΑΛΛΟ ανθρωπο. Δεν ελπιζω πως η ψυχοθεραπεια θα με κανει ΚΑΙΝΟΥΡΓΙΑ. Δεν ελπιζω στο γρηγορο αλλα πιστευω στο μακροπροθεσμο.
Φυσικα και βοηθαει το αντικαταθλιπτικο να δω λιγο ηλιο και το αγχολυτικο να μην επιστρεψω σε μονιμη αυπνια... μετα απο αυτο ομως ειναι στο δικο μας χερι ποσο θα αλλαξουμε ζωη για να μας προστατεψουμε.
Δεν πιστευω στην διαγνωση 100% οτι αποτελει σανιδα σωτηριας, με εχει διαγνωσει με γενικευμενη αγχωδη διαταραχη( αρα οχι σαφη και οχι συντομα θεραπευομενη ε ναι...) και εχω στο κουτακι μου ή στη βαλιτσα μου ενα επεισοδιο μειζων καταθλιψης. Αν κατσω να γραψω πως και τι προηγηθηκε και τι επακολουθησε σε αυτα τα 6 χρονια δεν θα με φτασουν οι σελιδες.
Θελω μονο να σου πω... να τηρησεις ευλαβικα την αγωγη σου, να δινεις χρονο στον εαυτο σου να προσπαθησεις να ακουσεις τι εχει να σου πει.
π.χ σε αγχωνουν χωροι ? ανθρωποι ? υποψιες? απο που ξεκινα ο μιτος της διαταραχης σου ? --- και εδω βρισκεται το σημειο κουμπι-κλειδι... θελει χρονο για να μαζεψεις τα κομματακια του παζλ και οπως δηποτε ενα στηριγμα για να μην καταρευσεις.
Εφτασα στην καταθλιψη απο την ΥΠΕΡ προσπαθεια να διαχειριστω διαταραχη συν ευθυνες. Αφου σταθηκα και πετυχα μετα βρεθηκα σε ενα μηδεν. Ο εγκεφαλος εδειχνε παντελη αρνηση αποδοχης αλλαγων. Μπορει τωρα να το γραφω ετσι αλλα τοτε δεν παρηγαγα καμια μα καμια βοηθητικη σκεψη.
Δεν το εχω πει ποτε αλλα θα το πω σημερα. Εμπαινα στο φορουμ και διαβαζα τοτε, τις λιγες ωρες που επελεγα να εχω τα ματια μου ανοιχτα. Το γεγονος οτι παρα πολλοι ανθρωποι εγραφαν αυτα που ενιωθα και εγω στο τοτε ηταν ενα φωτακι για να μην με αποτελειωσω.
Εχω ακουσει τοσες -π@@@ριες για τις ψυχικες διαταραχες που ειλικρινα το φορουμ αποτελει ενα πιο ασφαλη λιμανι σε σχεση με την γνωμη του μεσου ορου. Μεχρι και δαιμονισμο αποκαλουν την καταθλιψη. Εγωκεντρισμο, παρτακισμο, ενα - ω μποοο και εσυ προβληματα δεν εχεις και προβληματα σου δημιουργεις-
-Να σε προσεχεις. Οτι θες και μπορω μακαρι να βοηθησω.
Αυτα...:)
εδω γραφουμε παπαριεσ κυριωσ που μπορει για καποιουσ να ναι βοηθητικεσ αλλα μεχρι ενα σημειο
πρεπει εσεισ οι νεοι να φερθητε εξυπνα και να ζησετε μη σασ γινει εθισμοσ αυτο το πραγμα επειδη καποτε σασ βοηθησε
εγω εμαθα ενα πραγμα απο τη ζωη μου και το να φευγεισ απο καπου μπορει να σου βγει σε καλο δεν ειναι απαραιτητα αποτυχια
αρκει να σασ πω οτι εχω αλλαξει δεκα δουλειεσ και τωρα που ειμαι αγροτησ καταφερα επιτελουσ να γινω και μαστορασ
που παντα ασχολιομουνα απο μικροσ εχω την ιδια εξελι9ξη σε γνωσεισ με εναν τησ ηλικιασ μου κι ασ μη με κρατησαν σε καμια δουλεια
εχω αλλαξει και σαν ανθρωποσ πλεον μαθαινω οτι περισσοτερο μπορω για τη δουλεια και μετα φευγω μονοσ μου αμα δω τα ζορικα
ετσι κι αλλιωσ λεφτα ποτε δεν πηρα οποτε το γυρισα στο οτι μαθεισ καλο ειναι για να μπορεσω να λειτουργησω
Γειά σου βρε Έlis ... ! με τα ωραία σου !Quote:
Originally Posted by elis
καλα ειδεσ πωσ τα λεω ετσι ειναι να μην με πιασει το συγραφικο ταλεντο δεκαχρονου
που εχω μεσα μου μετα δινω ρεστα τωρα δεν παιζω
εχω κι αυτο για μερικουσ και μερικεσ αν και το χω ξαναβαλει ειναι παλιο πλεονhttps://www.youtube.com/watch?v=-IUbxLryyUk
κι αυτο παλιο αλλα διαχρονικο θα ελεγαhttps://www.youtube.com/watch?v=kDVm4rb1t5c
John11 δυσάρεστα αυτά που γράφεις αλλά συμφωνώ μαζί σου.
Το έχω διαπιστώσει σε εμένα την ίδια ότι το αντικαταθλιπτικό δρα λίγο σ'αυτό που έχω και το αγχολυτικό άμεσα και πιο πολύ.
Και ναι κανένας ψυχολόγος η ψυχοθεραπεία από μόνη της δεν φέρνει τη λύση,διότι έχω κάνει και τα προηγούμενα χρόνια ψυχοθεραπεία.
Το θέμα όμως είναι τι μπορεί τελικά να βοηθήσει.Έχω δοκιμάσει πολλά 3 χρόνια που προσπαθούσα χωρίς φάρμακα αλλά δυστυχώς το πρόβλημα είναι δύσκολο.
Εσένα τι σε βοηθά σε όλη αυτή την ιστορία(δεν ξέρω και τη πρόβλημα έχεις)?
Ξέρεις στο παρελθόν είχα ξαναπάθει αγχώδη διαταραχή,ήμουν σε πολύ χειρότερη συναισθηματική κατάσταση απ'ότι τώρα δεν μπορούσα να κοιμηθώ καθόλου επί ένα μήνα.
Τότε λοιπόν πήρα για ένα μήνα ζάναξ και υπνωτικό για 2 εβδομάδες.Ήμουν μόλις 22 ετών και μόλις λύθηκε το θέμα του ύπνου που με τρόμαζε πολύ ηρέμησα,αλλά το θέμα δεν τελείωσε εκεί.
Πέρασα άσχημα για 1,5 χρόνο χωρίς ψυχοθεραπεία και βοήθεια καθώς τα θεωρούσα ταμπού. Το αποτέλεσμα όμως ήταν πολύ θετικό και γρήγορο.Μετά από 1,5 χρόνο κάπου ξέχασα τα πάντα.
Πιστεύω λοιπόν πώς το λάθος μου αυτή τη φορά είναι ότι το ψάχνω πολύ το θέμα,βιβλία αυτοβοήθειας,άρθρα,ιστοσελ ίδες ότι θες.
Δεν έχω λοιπόν την ευκαιρία να ξεχάσω.Αυτή πιστεύω ότι είναι η διαφορά με πριν σε συνδυασμό με το γεγονός ότι παλαιά είχα αποδεχθεί το πρόβλημά μου και δεν περίμενα θαύματα.
Δεν περίμενα τίποτα βασικά πίστευα θα μείνω για πάντα έτσι,και ζούσα τη καθημερινότητα μου με αυτό που είχα.
Τώρα περιμένω πολλά,να δω αποτέλεσμα από όλα όσο έχω μάθει από ψυχοθεραπείες και από άλλες πηγές,να γιατρευτώ γρήγορα,να γίνει ένα θαύμα.
Και εδώ είναι που τρώω τα μούτρα μου.ΠΕΡΙΜΕΝΩ ΠΟΛΛΑ και ΑΡΝΟΥΜΑΙ ΝΑ ΖΗΣΩ ΜΕ ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΕΧΩ.
Έγραψα πολλά,ελπίζω να βγαίνει κάποιο νόημα από αυτά που γράφω.
καταφερεσ κι εβγαλεσ ψυχολογικο ενω εισαι καλα συγχαρητηρια κερδιζεισ βραβειο δεν ησυχαζω ποτε
Constantly curius διάβασα χθες αυτά που γράφεις και συγκινήθηκα ,με έπιασαν τα κλάματα ειδικά εκεί που λες να σε προσέχεις δεν μπορούσα να σταματήσω να κλαίω.
Φαίνεται να έχει κάποιο νόημα και για σένα και για μένα αυτό.
Μπορεί να μην σε γνωρίζω αλλά σε καταλαβαίνω,σε νιώθω και σε πονώ λες και σε ξέρω.
Φαίνεται να έχεις περάσει πολύ δύσκολα τα προηγούμενα χρόνια.
Και εγώ έφτασα σε αυτή τη κατάσταση γιατί δεν με προσέχα,πάντα κοιτούσα τις υποχρεώσεις και τις δουλείες και ποτέ εμένα.
Ήθελα να τα κάνω όλα καλά, και η ζωή μου έγινε απλά ένας αγώνας δρόμου.
Πάντως παίρνω κουράγιο απο σένα γιατί όπως και να έχει αγωνίζεσαι και συνεχίζεις.
Εύχομαι κάποια στιγμή να γιατρευτούμε όλοι.:)