Υπερευαισθησία

Quote:

---

Originally Posted by 1984muzzy

Σου λέω να πας σε γιατρό και οχι σε ψυχολόγο γιατι οι λεπτομέρειες περι απόπειρας σου εχουν κάτι πολύ χαρακτηριστικό.
Όπως γράφεις στο μηνυμα απο πάνω, απόπειρα κάνει ενας ανθρωπος για να τραβήξει την προσοχή.
Εσυ λες, εκανες απόπειρα και δεν το ξέρουν ακόμα. Αυτο δεν ειναι απόπειρα, ειναι "ενταξει εδώ ειμαστε"
ζωη και θανατος μεσα σ ενα γεματο περίστροφο με το οποίο δοκιμάζεις.
Συνηθέστερα δηλαδή, ο κυριως σκοπός, ειναι η πράξη να γίνει γνωστή εκεί που πρέπει. Οχι να μη μαθευτει

---

Καταλαβαίνω ότι αυτήν ή πράξη μου ήταν άρρωστη.
Και κυρίως ήταν άρρωστη γιατί Δεν το έκανα για να τραβήξω απλώς την προσοχή αλλά γιατί πραγματικά ήθελα να πεθάνω μέχρι την τελευταία στιγμή.
Καταλαβαίνω είναι δύσκολο να το αντιληφθεί ένα υγιές μυαλό αυτό το πράγμα που ποτέ δεν έχει βρεθεί σε αυτήν την κατάσταση... Σαφέστατα ευτυχώς.
Όμως τώρα πλέον δεν έχω το θέρος να αντιμετωπισω τον θάνατο. Ούτε και θα ήθελα να το κάνω παρόλο που σπάνια μου περνάει σαν σπίθα μια τέτοια σκέψη από το μυαλό αλλά σβήνει γρήγορα.
Το μόνο κακό που κάνω στον εαυτό μου αυτό το διάστημα είναι κάτι χαρακιές στα χέρια.
Τίποτα παρά πάνω.

Quote:

---

Originally Posted by Lonely Heart

Καταρχήν ευχαριστώ για την συμβουλή σου.
Όμως είμαι πολύ ενοχικος άνθρωπος και ξέρω θα το μετανιωσω.
Έχω σκεφτεί μια λύση.
Φέτος δίνω εξετάσεις για δεύτερη φορά
Εάν περάσω του χρόνου και φύγω σε άλλη πόλη
ή θα βρω δουλειά ή θα κραταω από το χαρτζιλίκι των γονιών μου για να πάω επιτέλους στον ψυχολόγο. Εάν πάλι δεν υπάρχει ή οικονομική άνεση θα πάω στο δημόσιο.
Αλλά θα πρέπει να περάσω στις εξετάσεις και να κάνω υπομονή πάνω από έναν χρόνο.

---

Υπομονή και καρτερικότητα ε? Ας κάνω υπομονή μέχρι τότε που ΘΑ περάσω στη σχολή (εαν περάσω, γιατι εαν δε περάσω η ζωή εδώ τελειώνει)
και ΘΑ δουλέψω [εγω το βρίσκω πολύ δύσκολο με τέτοια αυτοπεποίθηση και γιατι αυτό σε πήγα κατευθειαν στο δια ταυτα να μη λυπηθεις κανένα (που δεν ειναι θέμα λύπησης στην τελική, αλλά επιβίωσης)] και οταν ΘΑ δουλέψω, ΘΑ παω σε ενα ψυχολόγο και ολα θα πάνε καλά. Η λύση που απλά ειναι μια παγίδα.
Και γιατί ειναι παγίδα.
1) Δεν ζεις το τώρα, ονειρεύεσαι το αύριο, ίσως εξειδανικευμένα και οταν με το κακό στραβώσει ΕΑΝ στραβώσει, θα πέσεις στα ταρταρα πάλι
2)Τα προβλήμετα δεν ειναι καλό να περιμένουν και ξέρεις γιατι. Γιατι τα όρια μας, 'βιάζονται' να μας δείξουν οτι υπάρχουν. Καταλαβαίνεις? Γιατι να υπομένεις όλο αυτό μέχρι τότε?
Αν γίνει καμια μαλακια μέχρι τότε και δεν προλάβεις?
Ειναι αλλο να ονειρεύεται κανείς και μέσα του να το χει βάλει στόχο έχοντας αυτοπεποίθηση σαν να το έχει ήδη κατακτήσει και άλλο να
να κάνουν υπομονή τα νεύρα του και τα ψυχολογικά του. Τα δεύτερα ονειρα, ειναι σαν τα παλάτια στην άμμο. Και ξέρεις τι λέει το τραγούδι ε?
Δεν ειναι οτι δεν θα τα καταφέρεις! Ειναι οτι βαραίνει η κατάσταση. Βαραίνεις. Σωριασμένος φτάνεις μέχρι την πόρτα του ειδικού. Και ειναι πιο δύσκολη η παρακολούθηση μετα.
Αυτα που σου λεει. Αυτο με το χαρτζηλίκι συγκριτικά ειναι πιο εφικτό σενάριο απο αυτο της εργασίας. Παρ΄'ολα αυτα, οτι σου πα και πανω. Ενας χρόνος και βάλε, να περιμένεις?

Μπορώ να το φανταστώ οτι εισαι ενοχική για να τσιμπήσεις χρήματα χωρις να τους ρωτήσεις, γι αυτο ακριβως σου λέω να ενημερώσεις τον ειδικο με το που πας,
να σε βοηθήσει να καταλάβεις οτι οι ενοχές ειναι ενα τσουβαλι τούβλα και οτι έχεις μόνο να κερδίσεις.

Νομίζω υπάρχει και η λύση των κέντρων ψυχικής υγειας νομίζω.
Λέω νομίζω γιατι ξέρω ελάχιστα πράγματα. Μπορείς να πας και εκει, χωρίς χρήματα.
Στην τελική πήγαινε εκεί.

Ναι όντως υπάρχει και αυτή η λυση.
Αν και δεν είναι το ίδιο καθώς στο δημόσιο κλεινεις ραντεβού μια φορά τον μήνα κι άμα.
Όμως είναι κι αυτό σίγουρα μια λύση από το τίποτα

Quote:

---

Originally Posted by Lonely Heart

Καταλαβαίνω ότι αυτήν ή πράξη μου ήταν άρρωστη.
Και κυρίως ήταν άρρωστη γιατί Δεν το έκανα για να τραβήξω απλώς την προσοχή αλλά γιατί πραγματικά ήθελα να πεθάνω μέχρι την τελευταία στιγμή.
Καταλαβαίνω είναι δύσκολο να το αντιληφθεί ένα υγιές μυαλό αυτό το πράγμα που ποτέ δεν έχει βρεθεί σε αυτήν την κατάσταση

---

Μη χαρακτηρίζεις τις πράξεις σου. Ειναι αυτες που ειναι. Υγιές και άρρωστο. Αστα αυτα, δε σου χρειάζονται.

Quote:

---

Originally Posted by Lonely Heart

Όμως τώρα πλέον δεν έχω το θέρος να αντιμετωπισω τον θάνατο. Ούτε και θα ήθελα να το κάνω παρόλο που σπάνια μου περνάει σαν σπίθα μια τέτοια σκέψη από το μυαλό αλλά σβήνει γρήγορα.

---

Πολύ αισιόδοξο αυτό. Υπάρχουν ελπίδες και αισιοδοξία και μπράβο σου. Σκέψεις ήττας περνάνε απο όλους μας. Συμβαίνει.
Θα το βάλουμε κάτω?

Quote:

---

Originally Posted by Lonely Heart

Το μόνο κακό που κάνω στον εαυτό μου αυτό το διάστημα είναι κάτι χαρακιές στα χέρια.
Τίποτα παρά πάνω.

---

Τι να πω... Τις ασπιρίνες δεν τις ειδαν οι γονεις σου, τις έχεσες και πεταξες το κουτί.
Τις χαρακιές δεν τις βλέπουν?

Quote:

---

Originally Posted by Lonely Heart

Και κυρίως ήταν άρρωστη γιατί Δεν το έκανα για να τραβήξω απλώς την προσοχή αλλά γιατί πραγματικά ήθελα να πεθάνω μέχρι την τελευταία στιγμή.
Καταλαβαίνω είναι δύσκολο να το αντιληφθεί ένα υγιές μυαλό αυτό το πράγμα που ποτέ δεν έχει βρεθεί σε αυτήν την κατάσταση... Σαφέστατα ευτυχώς.

Το μόνο κακό που κάνω στον εαυτό μου αυτό το διάστημα είναι κάτι χαρακιές στα χέρια.
Τίποτα παρά πάνω.

---

Ο κυριοτερος λογος που σε κανει να θες να δωσεις τελος ειναι οτι δεν αντεχεις τον εαυτο σου και τις σκεψεις του -συναισθηματα ή δεν αντεχεις το μονιμο ενδιαφερον των γονεων ?
Στο εν κατακλειδι οτι εγραψε η muzzy εχει βαρυτητα και αληθεια μεγιστη. Οι χαρακιες ειναι ακομη μια ενδειξη αφανισμου του εαυτου σου. Αν δεν πας σε ψυχιατρο θα σε χαντακωσεις.
Παιζει να εχεις ενα πανεμορφο μυαλο μια πανεμορφη ψυχη και χωρις να φταις την εχεις ταισει την μαυριλα των αλλων. Δεν αξιζει κανεις να σε οδηγησει στην οικειοθελη νεκρωση.

Προσωπικα σου απαντω γιατι περασα απο το σταυροδρομι αυτο. Μην εξαντλεις τα ορια σου.... θα τα χρειαστεις για αργοτερα, εκεινο το αργοτερα που λογικο ειναι τωρα να μην σε απασχολει γιατι ζεις πονο. Μη προσθετεις κι αλλο πονο.

Quote:

---

Originally Posted by 1984muzzy

Μη χαρακτηρίζεις τις πράξεις σου. Ειναι αυτες που ειναι. Υγιές και άρρωστο. Αστα αυτα, δε σου χρειάζονται.


Πολύ αισιόδοξο αυτό. Υπάρχουν ελπίδες και αισιοδοξία και μπράβο σου. Σκέψεις ήττας περνάνε απο όλους μας. Συμβαίνει.
Θα το βάλουμε κάτω?


Τι να πω... Τις ασπιρίνες δεν τις ειδαν οι γονεις σου, τις έχεσες και πεταξες το κουτί.
Τις χαρακιές δεν τις βλέπουν?

---

Απλά αγόρασα ένα κουτί και δεν το πήραν είδηση.
Όσο αφορά τις χαρακιές τις είδαν αλλά δεν τους πήγε το μυαλό εκεί
Γενικώς έχω την εντύπωση πως ουδέποτε θα σκεφτόταν οι γονείς μου ότι θα ήθελα να δώσω τέλος στην ζωή μου

Quote:

---

Originally Posted by Constantly curious

Ο κυριοτερος λογος που σε κανει να θες να δωσεις τελος ειναι οτι δεν αντεχεις τον εαυτο σου και τις σκεψεις του -συναισθηματα ή δεν αντεχεις το μονιμο ενδιαφερον των γονεων ?
Στο εν κατακλειδι οτι εγραψε η muzzy εχει βαρυτητα και αληθεια μεγιστη. Οι χαρακιες ειναι ακομη μια ενδειξη αφανισμου του εαυτου σου. Αν δεν πας σε ψυχιατρο θα σε χαντακωσεις.
Παιζει να εχεις ενα πανεμορφο μυαλο μια πανεμορφη ψυχη και χωρις να φταις την εχεις ταισει την μαυριλα των αλλων. Δεν αξιζει κανεις να σε οδηγησει στην οικειοθελη νεκρωση.

Προσωπικα σου απαντω γιατι περασα απο το σταυροδρομι αυτο. Μην εξαντλεις τα ορια σου.... θα τα χρειαστεις για αργοτερα, εκεινο το αργοτερα που λογικο ειναι τωρα να μην σε απασχολει γιατι ζεις πονο. Μη προσθετεις κι αλλο πονο.

---

Ευχαριστώ για τις συμβουλές
Γενικώς δεν έχω και την καλύτερη σχέση με τους δικούς μου.
Το πιό σωστό στη κατάσταση μου είναι να βρω έναν τρόπο να φύγω από το σπίτι.

Όμως ο λόγος που θέλω να πεθάνω η μάλλον που τότε ήθελα ήταν γιατί δεν άντεχα πραγματικά τον πόνο...

Quote:

---

Originally Posted by Lonely Heart

Απλά αγόρασα ένα κουτί και δεν το πήραν είδηση.
Όσο αφορά τις χαρακιές τις είδαν αλλά δεν τους πήγε το μυαλό εκεί
Γενικώς έχω την εντύπωση πως ουδέποτε θα σκεφτόταν οι γονείς μου ότι θα ήθελα να δώσω τέλος στην ζωή μου

---

Δεν σε αμφισβητώ καθόλου, όμως λύσε μου μια απορία. Τι εντύπωση τους δίνεις?
Τι όπως λές σε κάνει να πιστεύεις πως ουδέποτε οι γονείς σου θα σκέφτονταν οτι θες να κάνεις κάτι τέτοιο στον ευτό σου?

Quote:

---

Originally Posted by 1984muzzy

Δεν σε αμφισβητώ καθόλου, όμως λύσε μου μια απορία. Τι εντύπωση τους δίνεις?
Τι όπως λές σε κάνει να πιστεύεις πως ουδέποτε οι γονείς σου θα σκέφτονταν οτι θες να κάνεις κάτι τέτοιο στον ευτό σου?

---

Δεν ξέρω .
Ας πούμε όταν είδε ή μητέρα μου τα χαρακωμενα χέρια μου , με ρώτησε που χτύπησα.
Το εχω ξανά πει ξέρουν ότι είμαι προβληματικό άτομο μου το λεν εξάλλου. Όμως νομίζω ότι δεν με έχουν απλά ικανή.

Δεν εισαι προβληματική. Προσπάθησε για σένα με τη βοήθεια ενος ειδικού και θα αλλάξουν τα πράγματα σιγα σιγά.
Κανείς δε μένει στάσιμος. Εγω δεν έχω κάτι άλλο να σου πω. Καλή δυναμη και μη το βάζεις κάτω!

Απο σχoλές που θέλεις να περάσεις;

ή ψυχολογία ή κοινωνιολογία ή φιλοσοφία