Originally Posted by
Nefeli28
Εχω την αισθηση, απο ανθρωπους που μοιράζομαι μαζί τους εμπειριες απο ψυ, οτι αυτο το θεμα και μετα απο δεκα χρονια να το συζηταμε, παλι τα ιδια θα λεμε.
Ποσο λυπηρο σε αυτη τη χωρα, να μην μπορει να υπαρξει εκπαιδευτικό συστημα που θα εκπαιδευσει και θα βγαλει απόφοιτους ανθρώπους. Πόσο κριμα που η ελληνική οικογένεια οσο περνάει ο καιρός θα γίνεται χειρότερη και ο ωχαδερφισμος για τον όποιο πλησίον θα ειναι το κυριο μέλημά της.
Κι υστερα ολοι εμεις και τα παιδια μας θα κλωθογυρναμε στα ιδια και στα ιδια. Οτι δεν υπαρχει ανθρωπιά, δεν υπαρχει σεβασμός, ελάχιστοι κανουν τη δουλειά τους σωστα κι αν τυχει να χρειαστει να μπλεξεις με κλαδο ψυχικής υγείας να ευχεσαι να μην σου τυχει ο τσαρλατανος που θα σου φαει τα λεφτα και την ψυχη.
Ποσο κριμα να εχουμε τοσοι άνθρωποι τοσες ασχημες εμπειρίες ενω πηγαμε να βοηθηθουμε.
Ποσο θλιβερο σε δεκα -εικοσι χρονια να συζητανε την ιδια καταντια τα παιδια μας σε αντιστοιχα φορουμ.
Ή μηπως πιστεύει κανεις σας οτι θα αλλαξει κατι;
