Printable View
η αλήθεια είναι ότι είμαι παρα πολύ καιρό μόνος μου...ίσως να φταίει και αυτο...τι να πω..δεν ξέρω..ελπίζω να συνέλθω. και εγώ αρκετές φορες αισθανομαι ότι έχω την ανάγκη για αυτοεπιβεβαίωση, να μου πει καποιος ότι δείχνω σαν κανονικός άνθρωπος..Quote:
Originally Posted by -moonlight-
double post
Παρακαλώ και ελπίζω τουλάχιστον να βοήθησα έστω και λίγο... Αν μπορείς επεξεργάσου τα 2 τελευταία σου ποστ για να διαγράψεις το quote (για να μην φαίνονται τα δικά μου λόγια :p)
Πάλεψε το και από μόνος σου όμως, μην περιμένεις μόνο από τους άλλους γιατί θα' ναι πιο δύσκολο να συνέλθεις! Εύχομαι να πάνε όλα καλά :)
ειναι σιγουρο, οτι βλεπεις προβληματα εκει που αλλοι δεν βλεπουν τιποτα.
αυτο συμβαινει γιατι εχεις γενικοτερο προβλημα αυτοεκτιμησης και αυτοπεπιθησης κα απλα αντανακλαει σε αυτο που θεωρεις ελλατωμα.νομιζω το προβλημα σου λεγεται δυσμορφοφοβια.
ριξε μια ματια εδω, να καταλαβεις. θα δεις πολλες ομοιοτητες με αυτα που περιγραφει. νομιζω θα πρεπει να παραδεχτεις οτι εχεις ενα ψυχολογικο προβλημα αν θες να δοκιμασεις να δωσεις μια λυση
http://ketivasilakou.blogspot.gr/201...g-post_25.html
εαν η απαντηση σου ειναι......
μα το προσωπο μου δεν ειναι συμετρικο, το βλεπω στον καθρεφτη, το ειπε και ο οδοντιατρος....
ντουγρου για το ψυχολογο... αλλοι, πανε για μικροτερα πραγματα
χαχαχχα..αυτοι...μπορει και να πεθανουν αν δουν καμια ασχημη σελφι ...εμφραγμα ή εγκεφαλικο ..καποτε ειχαμε τους επιδειξίες θυμαμαι και τους λέγαμε ανωμαλους... τωρα εχουμε μοδα τις σελφι..αν ξαναδω ντακφεις θα ξερααασωωω!!!!Quote:
Originally Posted by Γιαννης89
Και εγώ Γιάννη89 το ίδιο με σένα αισθάνομαι γιατί είμαι πολύ χοντρή 84 κιλά με 1,60 ύψος.
σ'ευχαριστω για την απάντηση σου..όντως οταν διαβαζα το link που έστειλες ήταν σαν να είχα γράψει πολλά από αυτά εγώ...ειδικά οταν διάβασα το "βλεπω τον εαυτό μου και θέλω να ξεράσω". Την έχω πει αυτην την φράση άπειρες φορές τις τελευταίες μέρες. Επίσης όντως τον τελευταίο καιρό δεν θέλω να βγαίνω έξω γιατί αισθάνομαι άβολα.Quote:
Originally Posted by nikos2
Καμιά φορά σκέφτομαι ότι ακόμα και αυτοί που έχουν πει μια καλή κουβέντα για την εμφάνισή μου είτε το έχουν πει ειρωνικά είτε δεν με έχουν προσέξει καλά.
ίσως όντως να πρέπει να πάω σε έναν ψυχολόγο αλλά κάπως φοβάμαι/αισθάνομαι αμήχανα..δεν ξέρω πως να το περιγράψω αυτό. δεν είμαι και άνθρωπος που ανοίγεται εύκολα στον άλλον.
υπάρχουν πολλοί όμορφοι άνθρωποι έξω που είναι παχουλοί. Επίσης μπορείς με γυμναστική και κάποια δίαιτα να αδυνατίσεις. Εσύ πραγματικά δεν έχεις λόγο να αισθάνεσαι έτσι.Quote:
Originally Posted by δελφίνι
ξέρεις τι δύσκολη είναι η δίαιτα και πώς θα χάσω 30 κιλά είναι πολύ δύσκολο μάλλον έτσι θα μείνω παχιάQuote:
Originally Posted by Γιαννης89
πεσ μου ρε δελφινι εσυ που ξερεισ γιατι δεν μου τη σπανε οι γυναικεσ
τι σκτα εχω παθει γιατι ολουσ τουσ τη σπανε κι εγω καθομαι και τισ ακουω τι εχω παθει
μπορει καποιοσ να μου πει μια αποψη γκει νομιζω δεν ειμαι νομιζω ειμαι αντρασ αλλα τι εχω παθει δε ξερω
κι αν επαθα κατι ποσα χρονια το χω
στον ψυχολογο θα ανοιγεσαι μονο οσο θελεις εσυ, ωστε να μην αισθανεσαι ασχημα. κανεις δεν θελει να μαθαινουν οι αλλοι τα εσωψυχα του θα πεις μονο οσα θελεις να πεις αναλογα με το ποσο εχει κερδισει την εμπιστοσυνη σου
απλά κόψε το βραδινό (ή φάε κάτι ελαφρύ) και θα δεις πολύ μεγάλη διαφορά σύντομα. δεν θα χάσεις 30 κιλά σε μια εβδομάδα βέβαια αλλα θα δεις ότι θα χάνεις βάρος και αυτό θα σου δώσει δύναμη να συνεχίσεις! δοκίμασε το και θα δεις!Quote:
Originally Posted by δελφίνι
απλά σκέφτομαι ότι μπορει να αρχίσει να ρωτάει πράγματα που να μην θέλω ή να ντρέπομαι να απαντήσω.. θα προσπαθήσω να συνέλθω μόνος μου και αν δεν τα καταφέρω θα παω σε ψυχολόγο. πάντως το link που μου έδωσες με βοήθησε. τουλάχιστον κατάλαβα τι είναι αυτό που έχω και ότι δεν είμαι ο μοναδικός στον κόσμο που αισθάνεται έτσι.Quote:
Originally Posted by nikos2
Καλησπέρα Δελφίνι, επειδή το θέμα με την παχυσαρκία είναι πραγματικό για πολύ κόσμο, έχω να σας πω το εξής... Αν το θέλετε πραγματικά μέσα σας να αδυνατίσετε όχι μόνο για ομορφιά αλλά και για υγεία θα το κάνετε. Τέλος. Ακούγομαι απόλυτος, αλλά πριν από περίπου 9 μήνες μπορεί να είναι και 10 ήμουν 145 κιλά με ύψος 1,80.... Ξέρετε πώς έφτασα στα 105? Απλά ξύπνησα ένα πρωί, κοίταξα γυμνό τον εαυτό μου στο καθρέφτη το πώς είχε γίνει, είπα στον εαυτό μου φωναχτά για να με ακούσω, "καλά ρε πώς έχεις γίνει έτσι, δεν ντρέπεσαι για τον εαυτό σου? που ότι κι αν φορέσεις ξεχειλίζεις...? Δεν λυπάσαι την καρδιά σου και το συκώτι σου (το οποίο έχει το στίγμα της νόσου Wilson)" έχωσα και μερικά "Ισπανικά" για το τι σκεφτόμουν τους τελευταίους και κατρακύλησα έτσι :P και την ίδια μέρα ξεκίνησα την προσπάθεια... Μόνος μου χωρίς διατροφολόγο, τόσες δίαιτες έχω κάνει επιστήμονας έχω γίνει πλέον :P Ψητά, σαλατούλες, λαδερά από όλα με μέτρο, κομένες οι πίτσες και τα σουβλάκια, και οι φεγγαρόπιτες και οι καρμπονάρες και όλες οι μη πώ που μας προσφέρουν μία απόλαυση 20 λεπτών με κόστος την εμφάνισή και την υγεία μας... Κι όταν πήγαινα σε σπίτι φίλων ενώ οι άλλοι έτρωγαν και τρώνε ακόμα απέξω εγώ βγάζω το γιαουρτάκι μου και το κράκερ μου και τα φρούτα και τρώω, πέτρα η καρδιά, αλλά στο τέλος της βραδιάς, εγώ είχα φάει 350 - 500 θερμίδες π.χ ενώ οι φίλοι μου 1200 και βάλε + χολιστερίνες κτλ... Ξεκίνησα προπονήσεις με φίλους σε μία σχολή πολεμικών τεχνών + το γυμναστήριο μου μεσωβδόμαδα, και με έβλεπαν και με κορόιδευαν στη μούρη τα βλαμμένα στους διαδρόμους... δεν με ένοιαζε, είχα στόχο! Εκεί, υπομονή κι επιμονή θέλει παιδιά! Επιμονή και υπομονή! Θέλει να το κάνεις τρόπο ζωής το τι να τρώς και πως, όχι απλά δοκιμασία μίας μικρής περιόδου και πάμε πάλι! Εκεί συνέχεια, αν κάποια στιγμή σου λήψει π.χ το γλυκό μέσα στις εβδομάδες διατροφής και γυμναστηρίου φάτο, ή ένα σουβλάκι, ή μια κρέπα άνθρωπος είσαι, αλλά να είναι μετρημένο, όχι ότι πιο κολασμένο και υπερβολικό π.χ μία γλυκιά κρέπα με ότι έχει σε υλικά και σιρόπια το κατάστημα, ή ένα σάντουιτς με όλα τα υλικά των Έβερεστ... Θέλει πειθαρχία στο μυαλό ακόμα και στο τι θα επιτρέψεις στον εαυτό σου να φάει κατεξαίρεση μία φορά...
Κι επειδή φοβάμαι μήπως νομίζετε ότι επενέβει στη κουβέντα σας για να σας πώ τι να κάνετε και πώς ή να σας το παίξω κάπως, σας λέω σαν παθών, σαν άνθρωπος που βρέθηκε στη θέση σας και ακόμα παλεύει για να φτάσει στο στόχο του, ότι θέλει πείσμα, πίστη στον εαυτό μας και υπομονή... τα 30 κιλά σου Δελφίνι μου δεν θα τα χάσεις σε τρείς μήνες... και δεν πρέπει να τα χάσεις σε τρείς μήνες γιατί θα αρρωστήσεις (ο γείτονάς μου 35 χρονών άνθρωπος που έχασε 20 κιλά μόνος του σε 3 μήνες, του βγήκε σκλήρυνση κατά πλάκας εξαιτίας της απότομης απώλειας βάρους), θα σου πάρει μήνες πολλούς με στερήσεις και προσπάθεια... κάθε φορά όμως που θα φοράς το τζινάκι σου και θα σου μπαίνει καλύτερα, κάθε φορά που θα πηγαίνεις τα ρούχα σου για στένεμα γιατί πια δεν σου κάνουν, κάθε φορά που θα βλέπεις κάτι που σου αρέσει στη βιτρίνα και θα μπαίνεις να το ζητάς και θα σου πηγαίνει, κάθε φορά που θα ανεβαίνεις δυο ορόφους και δεν θα φουσκώνεις λόγω φυσικής κατάστασης, ή θα φτάσεις να τρέχεις συνεχόμενα 8 χιλιόμετρα και θα νιώθεις όμορφα μετά που τα κατάφερες και θα νιώθεις το σώμα σου να σου λέει σε ευχαριστώ, κάθε φορά που θα νιώθεις το χαμόγελο και το λάγνο βλέμμα κάποιου άντρα που θα τον ελκύουν πλέον οι καμπύλες σου γιατί θα είναι καλαίσθητες ή το αδυνατισμένο προσωπάκι σου και θα εκτιμά τις γραμμές του προσώπου σου που πρίν λόγω κιλών είχαν χαθεί, τότε όλοι σου οι κόποι θα οκνηρούν μπροστά στο μπράβο που θα πείς μέσα σου στον εαυτό σου...! Αυτά που σου περιγράφω τόσο γραφικά είναι συναισθήματα και βιώματα που τα ζώ κι εγώ, είναι τα αποτελέσματα της δικής μου προσπάθειας, που πιστεύω ότι μπορούν όλοι να τα καταφέρουν και να τα νιώσουν, απλά πρέπει να πιστέψεις στον εαυτό σου και να αποφασίσεις να αλλάξεις προς το καλύτερο...
Όπως βρήκες την δύναμη να έρθεις εδώ και να γράψεις σε αγνώστους τις ανασφαλειές σου, να "εκθέσεις" τον εαυτό σου στην γνώμη κι άποψη του καθενός για την περίπτωσή σου έτσι θα βρείς και την δύναμη για να ξεκινήσεις την προσπάθεια! Ηττοπάθειες δεν είναι αποδεκτές! Κι αν δεν προσπαθείς, στατιστικά μηδενίζεις τις πιθανότητές σου για να έχεις μία καλύτερη ζωή! Πάρε την ανάσα λοιπόν και ξεκίνα κι εμείς εδώ είμαστε :)