Μπορεί να "επιστρέψει" ένας άνθρωπος με ψύχωση;

Για να μη υποτροπιάσει παίρνοντας φάρμακα πρέπει να γίνει διαχείριση του άγχους και να μη υπάρχουν οικογενειακές συγκρούσεις.Δηλαδή να υπάρχει όσο γίνεται ένα υποστηρικτικό περιβάλλον χωρίς συναισθηματικές συγκρούσεις.Υπάρχει ένα ποσοστό ασθενών που υποτροπιάζουν παρά την αγωγή.Καλό είναι να πηγαίνει στον γιατρό ανα τακτά χρονικά διαστήματα για να μπορεί να αυξομειώνει την δόση ή να της αλλάζει το φάρμακο μέχρι να βρει το κατάλληλο.
Μια παρενέργεια των φαρμάκων είναι και η έλλειψη σεξουαλικής επιθυμίας.Αν και νομίζω πως κ η πάθηση από μόνη της έχει και αυτή ένα μερίδιο.

Quote:

---

Originally Posted by Constantly curious

Γεια σου Hope, εαν ο συντροφος της δεν θελει να ειναι κομματι στην ζωη της, με ασθενεια ή χωρις καποια στιγμη θα εφευγε.
Η σωστη αγωγη και η τηρηση της περιπου στο 4μηνο εχουν επιδραση.
Το "οπως πριν" ειναι τρομερα σχετικο...

Συνηθως το "κρακ" οδηγει ετσι και αλλιως σε κατι εντελως διαφορετικο σε συγκριση με το πριν.

Σου ευχομαι απο καρδιας Καλη Δυναμη, μεγιστη Υπομονη και Πιστη πως η αγωγη θα την βοηθησει να νιωσει καλυτερα.

---

Σ' ευχαριστώ πάρα πολύ για τα καλά σου λόγια και τις ευχές. Τώρα καταλαβαίνω πραγματικά τι βιώνει ένας άνθρωπος με πρόβλημα ψυχικής υγείας. Πόσος πόνος και πόση θλίψη περιβάλλει τόσο τον ίδιο όσο και τα άτομα της οικογένειας του.

Σας ευχαριστώ πολύ όλους για τις απαντήσεις σας. Αισθάνομαι ανακούφιση που μπορώ να μιλήσω εδώ ελεύθερα για το πρόβλημα της οικογένειας μου και με ανθρώπους που μπορούν να καταλάβουν τι περνάμε.

Θα ήθελα κάτι ακόμη να σας ρωτήσω...Αν συμβεί δεύτερο επεισόδιο -κάτι το οποίο απεύχομαι- , η αδερφή μου θα είναι σε θέση να γνωρίζει ότι πάσχει από κάτι κι ότι πρέπει να πάρει ξανά φάρμακα. Εννοώ ότι αν είναι σε παραλήρημα, παράνοια θα ξέρει ότι οι ψευδαισθήσεις της είναι ψεύτικες; Είναι σκληρό αυτό που γράφω, αλλά είναι καλύτερα να ξέρω.

Στην πάθηση αυτή υπάρχει το σύμπτωμα της ανοσογνωσίας.Δηλαδή η έλλειψη γνώσης πως πάσχεις από μια ασθένεια.Υπάρχουν και περιπτώσεις που το καταλαβαίνουν και είναι ένας καλός προγνωστικός παράγοντας όταν γίνεται κάτι τέτοιο.Ένα μεγάλο ποσοστό όμως δεν αναγνωρίζει το πρόβλημα του όσες υποτροπές και να πάθει.

Αυτό που μπορεί να γίνει είναι στην πορεία να εντοπίζει παράγοντες που μπορεί να πυροδοτήσουν ένα νέο επεισόδιο.Είναι αλλαγές στην διάθεση,στην όρεξη,αυπνία,άγχος,έλλειψη ύπνου κ.α

Εγώ παράδειγμα στις υποτροπές μου καταλάβαινα ότι κάτι άλλαζε και θα μπορούσα να το είχα προλάβει πιο γρήγορα πρωτού γίνει οξύ ψυχωσικό επεισόδιο.Ο λόγος που δεν πρόλαβα τις υποτροπές ήταν κυρίως έλλειψη εμπιστοσύνης στον γιατρό μου καθώς και εμπειρίας πάνω στο πρόβλημα που αντιμετώπιζα.

Η καλή σχέση με τον γιατρό όπου θα λέει ότι σκέφτεται και ότι αλλαγές βλέπει χωρίς να φοβάται για κάτι είναι πολύ σημαντικό νομίζω για τον καθένα που αντιμετωπίζει κάτι τέτοιο.Επίσης πρέπει να υπάρξει κ ενημέρωση καθώς κ ένα σχέδιο αντιμετώπισης μιας υποτροπής.Να μάθει να αναγνωρίζει τα σημάδια.Αυτό πρέπει να γίνεται κ από σας που είστε περισσότερο χρόνο μαζί.

Σ' ευχαριστώ serios για τις πληροφορίες σου. Θα λάβω υπόψιν μου τα προειδοποιητικά σημάδια που ανέφερες και τα οποία μπορεί να αποτελούν πρόδρομο στάδιο ενός επικείμενου ψυχωτικού επεισοδίου. Με τρομάζει το γεγονός ότι μπορεί σε μια πιθανή υποτροπή να μην γνωρίζει ότι πάσχει από ψύχωση. Ο αγώνας που καταβάλαμε για να πάει στον ψυχίατρο και για να πάρει το πρώτο της χαπάκι ήταν ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ τεράστιος. Ευτυχώς, ο γιατρός με τον οποίο συνεργαζόμαστε είναι πολύ καλός κι ευτυχώς η φαρμακευτική αγωγή που της έγραψε υπήρξε αποτελεσματική απ' την αρχή.

Από την εμπειρία σας, νομίζω ότι όσους γιατρούς και να ρωτήσουμε, αυτό μόνο κάποιος που το έχει βιώσει μπορεί να απαντήσει...Ένα άτομο που αντιμετώπισε/αντιμετωπίζει μια τέτοια κατάσταση μπορεί να αποκτήσει οικογένεια κάποια στιγμή; Να κάνει παιδιά; Συγνώμη για τις ερωτήσεις μου. Ενδεχομένως να είναι αστείες.

Ναι μπορει, αναλογα την βαρυτητα, εαν η αγωγη της επηρεασει την γονιμοτητα της υπαρχει και υιοθεσια.
Το παν ειναι σε πρωτη φαση να μην υποφερει η ασθενης, κατοπιν οι ανθρωποι που μπαινουν στην ζωη της να σεβονται τις ευαισθησιες της και την πορεια της και σιγουρα το ετερον ημιση να μην ειναι στοκαδι. Καταλαβαινεις τι εννοω.

Αντιλαμβανομαι τις ανησυχιες σου... ουτε οι γιατροι ξερουν να προσδιορισουν 100% την πορεια καθε ασθενη. Προκειται για μια εσωτερικη συγκρουση Τιτανων η οποια εκδηλωνεται με αποκοπη ρεαλιστικων δεδομενων.

Εστιασε στις μικρες βελτιωσεις που παρουσιαζει ή θα παρουσιασει και ως επι το πλειστον οταν φυγει η αρχικη κατανονια- μαστουρα εξεταστε το ενδεχομενο ψυχοθεραπειας. Ειδικου ψυχοθεραπευτη ο οποιος συνηθως συστηνεται απο τον ψυχιατρο.

Προσωπικα δεν εχω βιωσει ψυχωση αλλα εχω πολυ κοντινο μου ανθρωπο. Στον συγκεκριμενο κατοπιν μηνων η λειτουργικοτητα αυξηθηκε και η διαθεση βελτιωθηκε... νιωθω ακομη οτι ειναι σαν ωρολογιακη βομβα αλλά ακομη και στην εμφανιση φαινεται σαν να αναγγενιεται απο το σκοταδι. Η υποτροπη ειναι μεσα στο προγραμμα, δεν μιλαμε για ζαχαρο αλλα για νοσο Ψυχης που οι γυρω δεν μπορουμε φυσικα να την ελεγξουμε.

Καμια φορα το να νοσουμε υποδηλωνει την ελπιδα να ξανα γιατρευτουμε. Σε καθε περιπτωση μονο στην πορεια του χρονου βλεπεις διαφορες.

Ο χρονος ομως ειναι σε επιπεδο αγνωστο... αλλος χρειαζεται 6 μηνες και αλλος 6 χρονια για να καταληξει στην αποδοχη της ιδιαιτεροτητας του και στο πώς θα το αντιμετωπισει.

ΥΓ- Τα πολλα λογια ειναι φτωχεια. Περισσοτερο εχουν αναγκη μια συναισθηματικη γλωσσα που απορρεει απο τον τονο της φωνης και την κινησιολογια παρα απο τις λεξουλες.
Ειναι αυτο Ελπιδα, το πανω απο 10 λεπτα κατεβαζουν ρολα και δεν θελουν να ακουνε συμβουλες. Δεν πιστευω οτι ισχυει μονο στην ψυχωση αλλα και σε αλλες ψυχικες νοσους. Νιωθεις αβοηθητος οποτε τα λογια δεν ειναι λυση.

Ευχομαι να νιωσει καλυτερα, θελω να πιστευω πως θα γινει, αν αφησεις τον εαυτο σου να σκεφτεται ολα τα αρνητικα σεναρια θα εξαντληθεις με το -εαν-. Δε λεει Trust me.

Καλημερα.

Quote:

---

Originally Posted by Constantly curious

νιωθω ακομη οτι ειναι σαν ωρολογιακη βομβα αλλά ακομη και στην εμφανιση φαινεται σαν να αναγγενιεται απο το σκοταδι. Η υποτροπη ειναι μεσα στο προγραμμα, δεν μιλαμε για ζαχαρο αλλα για νοσο Ψυχης που οι γυρω δεν μπορουμε φυσικα να την ελεγξουμε.

Καμια φορα το να νοσουμε υποδηλωνει την ελπιδα να ξανα γιατρευτουμε. Σε καθε περιπτωση μονο στην πορεια του χρονου βλεπεις διαφορες.


.

---

Μου έδωσες κουράγιο μ' αυτές σου τις κουβέντες...

Μπηκα στο φορουμ με κυρια αφορμη την ψυχωση. Πολλα απο τα παιδια που βιωνουν ψυχωση και τους ευχαριστω παρα πολυ μου απαντησαν αμεσα και με βοηθησαν. Κοριτσι ειμαι και εγω σαν και εσενα, υπερ προστατευτικη αλλά επειδη εχω ενα μικρο κενο, της εδωσαν σαφη διαγνωση ? Ατυπη, σχιζο συναισθηματικη ? Κατι ?

Στην πρώτη επίσκεψη ο γιατρός είπε σε εμάς, την οικογένεια, ότι πάσχει από ψύχωση. Στην αδερφή μου της το είπε ο ίδιος ο γιατρός από την δεύτερη επίσκεψη. Δεν έδωσε περισσότερες διευκρινήσεις. Απλώς "ψύχωση".

Πλέον ο γιατρός μας είναι αρκετά ενθαρρυντικός. Μας είπε ότι πάει πολύ καλά η αδερφή μου. Η ίδια είναι σε θέση να γνωρίζει ότι πάσχει από ψύχωση και έχει καταλάβει ότι της συνέβει μετά από μία περίοδο πολύ έντονου stress.

Οι γονείς μου, από την άλλη πλευρά, στεναχωριούνται πολύ και αγχώνονται για το τι θα γίνει "μετά" τον ένα χρόνο που θα σταματήσει τα φάρμακα, σύμφωνα πάντα με το γιατρό.

Ελπιδα, καλο ειναι μια οικογενεια να λαμβανει ψυχοθεραπευτικη στηριξη οταν συμβαινει κατι τετοιο. Φυσικα αυτο σπανιζει. Προσωπικα ενημερωθηκα οσο περισσοτερο μπορουσα τους ειπα "Καθηστε και ακουστε" τους εξηγησα αρκετα ετσι ωστε να μην προβουν σε εγωιστικες/συναισθηματικες υπερβολες !!! Απο εκει και επειτα προσπαθησε αν θελεις και εσυ να τους δινεις το μηνυμα πως ο στοχος ειναι να ζουμε το ΣΗΜΕΡΑ, το μετα ουτε οι ψυχιατροι το επιβεβαιωνουν. Καλο ειναι να μην γινεται διακοπη αγωγης, ο μονος που θα κρινει μαζι με την αδελφη σου για τον εαν μπορει να γινει ειναι ο γιατρος της.

Στην ζωη καθε ημερα που ανοιγουμε τα ματακια μας ολα ειναι αβεβαια ως προς την εκβαση τους, δινε τους απλα την συμβουλη οτι οφειλουν να εστιαζουν στο τωρα και οχι στο ΜΕΤΑ !
Ισως εστω μονον απο εσενα να πιασουν το νοημα.

Κατα τα αλλα η επαφη με τον γιατρο και η επισκεψη τους σε αυτον για ενημερωτικες πληροφοριες κρινω πως ειναι το καλυτερο.

Προσεξε μην χασεις εσενα μεσα σε αυτην την μαχη, φιλικη συμβουλη απο παθουσα !

Quote:

---

Originally Posted by Constantly curious

Προσεξε μην χασεις εσενα μεσα σε αυτην την μαχη, φιλικη συμβουλη απο παθουσα !

---

Δεν είναι εύκολο, καθόλου εύκολο και το ξέρω αυτό. Η θέση μου είναι δύσκολη. Όταν συμβαίνει ένα τέτοιο γεγονός μέσα σε μια οικογένεια, τότε αποδομείται και ξαναστήνεται πάλι απ' την αρχή με νέες συνθήκες. Παύει να ισχύει ό,τι ίσχυε...Το πιστεύω αυτό. Είναι λυπηρό να ξέρω ότι η αδερφή μου ποτέ δεν θα είναι όπως πριν. Κοιτάζω πολλές φορές τα μάτια της και είναι "χαμένη". Προτιμώ να μην το σκέφτομαι. Πολλές φορές προτιμώ να μην σκέφτομαι, να ξεχνιέμαι με άλλα πράγματα.

Άλλες πάλι στιγμές αισθάνομαι νεύρα, θυμό που πλέον τίποτα δεν θα' ναι όπως πριν, που για πάντα οι γονείς μου θα είναι "σκυμμένοι" πάνω από το πρόβλημα της αδερφής μου μιας και αυτό θα είναι για πάντα "το χειρότερο" που θα μπορούσε να μας συμβεί και τα δικά μου προβλήματα θα είναι για πάντα πιο ασήμαντα. Είναι απαίσιο αυτό που σκέφτομαι. Είναι εγωιστικό. Το γνωρίζω. Απλώς περνάω από φάσεις αντικρουόμενων συναισθημάτων- θυμού και λύπης.

Απαισιο ή μη, ειναι η αληθεια σου.

Οπως τα γραφεις ειναι, ενας λογος να σε προσεξεις γιατι οι γυρω δεν θα μπορουν.
Εαν μπορεις να κανεις ψυχοθεραπεια καλο θα ειναι, δεν ειναι υποχρεωτικο να εχεις διαταραχη για να κανεις...

Και κατι ακομα, οταν ειδα αυτα τα ματια κενα - αδεια , σχιστηκα στα δυο. Εκλαψα γιατι καταλαβα πως δεν εχω την γατρεια αλλά σκουπισα τα ματια μου και αγκαλιασα τον ανθρωπο. Υπομονη...

Πολλές φορές κάθομαι και σκέφτομαι ότι θεωρούμε τον καρκίνο την χειρότερη ασθένεια εμείς οι άνθρωποι. Μήπως όμως δεν είναι και τόσο; Μήπως υπάρχουν και χειρότερες; Όπως η άνοια, η ψύχωση κτλ. Να βλέπεις δηλαδή τα αγαπημένα σου πρόσωπα να "χάνονται" σιγά-σιγά και να έρχεται κάποια μέρα που πλέον δεν τα "αναγνωρίζεις".

Μεγαλη κουβεντα...

Αυτο το αποσπασμα καπου με ακουμπαει

" Ζήτησα από τον Θεό να μου δώσει δύναμη,
κι Αυτός που έδωσε δυσκολίες για να τις ξεπεράσω.

Του ζήτησα σοφία,
κι Αυτός μου έδωσε προβλήματα να μάθω να λύνω.

Του ζήτησα οικονομική άνεση,
κι Αυτός μου έδωσε νου και ικανότητα να δουλεύω.

Του ζήτησα θάρρος,
κι Αυτός μου έδωσε κινδύνους να ξεπερνώ.

Του ζήτησα αγάπη,
κι Αυτός μου έδωσε προβληματικά άτομα να βοηθώ.

Του ζήτησα χάρες,
κι Αυτός μου έδωσε ευκαρίες να εκμεταλλευτώ.

Απ’ό,τι ζήτησα δεν πήρα τίποτα – τίποτα από αυτά που ήθελα!
Πήρα όμως τα πάντα – αυτά που πραγματικά χρειαζόμουν."