Βαριέμαι και δεν θέλω να βγαίνω

Quote:

---

Originally Posted by Μάρα.

Καλησπερα...γραφω εδω για να πω τον πονο μου και τις σκεψεις μου στις οποιες πρεπει να βρω λυσεις συντομαι. Περσι εδινα πανελληνιες, δεν περασα καπου και ετσι βρηκα κατι και ασχοληθηκα μεχρι τωρα. Αναγκαστηκα πηγα στην Αθηνα (ειμαι απ νησι) οποτε εγιναν καποια εξοδα. Τωρα καταλαβα πως δεν μαρεσε εξαρχης αυτο που εκανα και ειπα τελος. Ομως η μανα μου εχει νευρα οκ και με το δικιο της αλλα κ εγω δεν μπορω να κανω κατι που δεν θελω.. Τωρα θα γυρισω στο νησι αλλα και εκει τι να κανω? Δεν υπαρχει τιποτα. Οταν ειμαι στο νησι θελω να παω αθηνα και το αντιστροφο. Οσον αφορα το μελλον μου και τις σπουδες δεν ξερω τι θα κανω πραγματικα. Νιωθω χαμενη. Επισης νιωθω πως ζω χωρις σκοπο. Οι μερες περνανε και εγω δεν κανω απολυτως τιποτα για να δωσω νοημα. Μερικες φορες σκεφτομαι πως θελω να πεθανω.. Γιατι να νιωθω ετσι? Τι μου συμβαινει?

---

Ειμαι σε παρόμοια κατάσταση με εσενα. Δεν εχω όρεξη για τίποτα πηγαίνω με το ζόρι για δουλειά χωρις καμια όρεξη, πολλές φορες μάλιστα νομιζω πως διάλεξα λάθος επάγγελμα και οτι δεν μου αρεσει αυτο που κανω. Με σχέση με εσενα ομως μου λείπουν παρα πολυ οι γονεις μου, καθε φορα που σκέφτομαι για αυτούς αρχιζω να κλαίω και να λεω γιατι ειναι φτιαγμένη ετσι η ζωή πως ολοι πρεπει να δουλεύουμε και στην τελική όλες οι σκέψεις μου με οδηγούν πως δεν μπορω αλλο και θελω να πεθάνω.

Αλλοι θα παρακαλαγαν για μια δουλειά πρεπει να το δεις αλλιως οπως και εγω, πρεπει να ξυπνησουμε και να αρχισουμε να ζουμε. Αν δεν σαρεσει το επαγγελμα που κανεις τοτε σκεψου πως θα ηθελες να σαι σε καμια δεκαρια χρονια απο τωρα, και αν βρεος πως θες να κανεις κατι αλλπ τοτε καντο γιατι μετα θα ειναι πολυ αργα. Οσον αφορα τους γονεις εγω παντα ηθελα να φυγω απο το σπιτι και να μενω μονη δεν ειναι πως τους μισω ή τιποτα τετοιο απλα μερικες φορες υπαρχουν εντασεις σε λογικα πλαισια ομως. Εσυ δεν σκεφτοσουν ποτε πως θες να μενεις μονος και να εχεις την ησυχια σου? Αν δεν δουλευεις δεν θα χεις και λεφτα, που δυτυχως χρειαζεσαι για να επιβιωσεις. Χωρις λεφτα δυσκολα μονο η αγαπη δεν φτανει. Μηπως εχουν "φυγει" απο κοντα σου αγαπημενα προσωπα? Γιατι εμενα συνεβη περσι και πριν ενα μηνα και απ τοτε σκεφτομαι ολο και πιο συχνα το θανατο. Αφου ο κυκλος του ανθρωπου ειναι να πεθανει τοτε ποιο το νοημα να γεννηθει?

Quote:

---

Originally Posted by Μάρα.

Αλλοι θα παρακαλαγαν για μια δουλειά πρεπει να το δεις αλλιως οπως και εγω, πρεπει να ξυπνησουμε και να αρχισουμε να ζουμε. Αν δεν σαρεσει το επαγγελμα που κανεις τοτε σκεψου πως θα ηθελες να σαι σε καμια δεκαρια χρονια απο τωρα, και αν βρεος πως θες να κανεις κατι αλλπ τοτε καντο γιατι μετα θα ειναι πολυ αργα. Οσον αφορα τους γονεις εγω παντα ηθελα να φυγω απο το σπιτι και να μενω μονη δεν ειναι πως τους μισω ή τιποτα τετοιο απλα μερικες φορες υπαρχουν εντασεις σε λογικα πλαισια ομως. Εσυ δεν σκεφτοσουν ποτε πως θες να μενεις μονος και να εχεις την ησυχια σου? Αν δεν δουλευεις δεν θα χεις και λεφτα, που δυτυχως χρειαζεσαι για να επιβιωσεις. Χωρις λεφτα δυσκολα μονο η αγαπη δεν φτανει. Μηπως εχουν "φυγει" απο κοντα σου αγαπημενα προσωπα? Γιατι εμενα συνεβη περσι και πριν ενα μηνα και απ τοτε σκεφτομαι ολο και πιο συχνα το θανατο. Αφου ο κυκλος του ανθρωπου ειναι να πεθανει τοτε ποιο το νοημα να γεννηθει?

---

Ολα ωραια τα λες Μαρα μου εκτος απο εκει που σε πιανουν τα υπαρξιακα σου...εχω δεν εχω βιωσει απωλεια κοντινου προσωπου οποτε ισως ειναι λογικο να τα σκεφτεσαι αλλα δεν νομιζω πως τα μεγαλα υπαρξιακα ερωτηματα ωφελουν σε κατι...αυτα τα απανταει ο καθενας με τον τροπο του. Σκεψου αυτα τα συγκεκριμενα ατομα πως εζησαν, τι αποκομισαν απο τη ζωη και τι αντικτυπο ειχε το περασμα τους στους αλλους. Ειμαι βεβαιη πως θα βρεις πολλα νοηματα για τις ζωες που εζησαν (ασχετα αν απο τη δικια τους οπτικη μπορει να ηταν διαφορετικη).
Κατα τ'αλλα με τη λογικη αν ειναι να πεθανει ο ανθρωπος γιατι να γεννηθει ξερω γω γιατι να ανατειλει ο ηλιος το πρωι αφου θα δυσει ουτως η αλλως το βραδυ; Απλα γινεται :)
Και καλα κανει.

Καλως ή κακως τα υπαρξιακα μου με πιανουν αρκετα συχνα θα μου περασει ομως καποια στιγμη δεν μπορει να τα σκεφτομαι συνεχεια. :p

Ακομα δεν εχω ορεξη να βγω. Και μενοντας σπιτι βλεπω πως παιρνω και κιλα και αυτο δεν μαρεσει καθολου γιατι ειμαι ηδη αρκετα γεματουλα. Γιατι δεν μπορω να βγω εξω σαν ολους τους αλλους; Εστω να πηγαινω μια μισαωρη βολτα, για ενα μπανιο. Αν μεινω και αλλο μεσα για καιρο θα καταληξω να γινω 300 κιλα. Δεν θελει και πολυ προσπαθεια για να φτασει κανεις τοσα πολλα.

Quote:

---

Originally Posted by Μάρα.

Ακομα δεν εχω ορεξη να βγω. Και μενοντας σπιτι βλεπω πως παιρνω και κιλα και αυτο δεν μαρεσει καθολου γιατι ειμαι ηδη αρκετα γεματουλα. Γιατι δεν μπορω να βγω εξω σαν ολους τους αλλους; Εστω να πηγαινω μια μισαωρη βολτα, για ενα μπανιο. Αν μεινω και αλλο μεσα για καιρο θα καταληξω να γινω 300 κιλα. Δεν θελει και πολυ προσπαθεια για να φτασει κανεις τοσα πολλα.

---

Kιεγω καθομαι μεσα , αλλα δεν το ριχνω στο φαι .........εχω να παω για μπανιο απο το 04 , αφου σκεπτομαι να ξανακανω μαθηματα κολυμβησης , μπορει ναχω ξεχασει πως κολυμπας , ξερωγω ? να καταβαλλεις προσπαθεα εστω με το ζορι να βγεις , τωρα πουναι αρχη , αμα παγιωθει κατασταση , αστα να πανε .....................η αδρανεια , φερνει αδρανεια ................, μολις ξυπνησω , δεν καθομαι ουτε στιγμη στο κρεββατι , θα εφευρω καποια δουλεια , ωστε να καταπιαστω με αυτην , θελει πολυ προσπαθεια , μην αρχιζεις και βουλιαζεις στην αδρανεια ........

Χρειάζεσαι κινητρο και καποιον να σε παρακινησει να βγεις. Καποια φιλη σου ισως. Θέλει προσπαθεια, ομως η αρχη ειναι το παν...Οσο το αφηνεις γινεται πιο δυσκολο..ειναι σαν φαυλος κυκλος: δεν εισαι καλά και δεν βγαινεις, δεν βγαινεις επειδη δεν εισαι καλά...Δημιουργησε εστω καποιες εικονικες δουλιτσες, για να αναγκαστεις να ξεκολλησεις απο το σπιτι...ετσι κανω κι εγω...