Οτι οι γονεις σου ειναι αυταρχικοι ειναι. Και σε καταλαβαίνω οτι τώρα που το βιώνεις και εισαι ερωτευμένη σου φαίνονται εντελως παραλογες οι αντιδράσεις τους. Εγω νομιζω πως ειναι μεν υπερβολικες, όχι ομως παραλογες. Εχω περάσει παρόμοια κατάσταση αν και όχι τόσο έντονα με τον μεγαλύτερο αδερφό μου πιο πολυ,οταν κι εγω ειχα ερωτευτεί στην ηλικία σου. Και δεν ήθελα να ακούσω κουβέντα, καποια περιοδο δεν μιλούσαμε για μήνες επειδη δεν ενεκρινε τον σνθρωπο που θεωρουσα ανθρωπο μου...και ξέρεις ποιος μάζευε τα κομμάτια μου έξι χρόνια μετα όταν γκρεμίστηκε ο κόσμος μου λιγο πριν παντρευτω χωρίς να με θίξει ουτε μια φορα η να μου πει "στα έλεγα";;; Μπορεις να μαντέψεις ποιος. Και μπορεις να μαντέψεις ποιος ειναι ακομα διπλα μου και ποιος δεν ειναι. Συμφωνούμε στο οτι ειναι περιττό το να τον βρίζουν τοσο και να αντιδρούν τοσο έντονα πετώντας πράγματα κλπ...αλλα δες τα πράγματα κατα τ'αλλα και απο τη δική τους μερια...εχεις ερωτευτεί κάποιον σε μια από τις πιο κρίσιμες αν όχι τη πιο κρίσιμη στιγμή της ζωής σου που πιθανότατα θα χαράξει τη πορεία που θα ακολουθήσεις μεγαλώνοντας. Μακάρι να εισαι η εξαίρεση στον κανόνα αν αυτο θέλεις αλλα συνήθως δεν μπορει να στεριώσει μια σχέση οσο σοβαρά το βλέπετε σπο τοσο νωρίς. Οι ανθρωποι αλλάζουν και τα αισθηματα τους αλλάζουν μονο και μονο επειδη μεγαλώνουν καμια φορά, ασχετα αν τωρα μπορει να ειναι οτι πιο αληθινό. Για αυτο σε παροτρύνω, όχι, σε παρακαλώ βασικα...μην κανεις το λαθος να πετάξεις τα πιο ωραία και δημιουργικα χρονια σου και μη τα αφήσεις να περάσουν ανεκμετάλλευτα. Βάλτους όλους και ολα στην άκρη μεσα σου όσο μπορεις και αφοσιωσου στο διάβασμα σου και βάλτο προτεραιότητα για να περάσεις εκει που θέλεις. Μετα ζήσε τη ζωη σου, ασχετα αν εισαι ακομα με το ίδιο αγόρι η όχι. Παρακολούθησε μαθήματα, σεμινάρια, κάνε δραστηριότητες, κάποιο Erasmus, γενικα έχε τα ματια σου ανοιχτά για τους ορίζοντες που ανοίγονται μπροστα σου γιατι μετα θα το μετανιώνεις πικρα...πολυ πικρα...ευχομαι να μπορούσα να τα πω αυτα στον παλιό εαυτό μου αλλα τα λεω σε εσένα. Πρόσεχε. Και μακάρι να κανω λαθος και εσενα να ειναι διαφορετική η περιπτωση, μακάρι. Τωρα για αυτό που λέει ο πατέρας σου για το "πως θα σε ζήσει με 500 ευρω;" ειναι πολυ κουτο μου φαίνεται να το λεει μονο και μονο για να απαξιώσει το αγόρι σου. Ισως αυτη η φραση ειναι ο τρόπος του να σου πει ολα όσα σου ανελυσα παραπανω. Ισως απλα δεν θέλει να δει την κόρη του να βασιζει ολες τις ελπίδες για το μέλλον της σε κατι που κακα τα ψεμματα, ξέρει πως ειναι εφήμερο και να χαραμισει ετσι τη ζωη της. Ελπίζω δηλαδή απο αγαπη και απο φόβο να αντιδρούν ετσι κι όχι επειδη απλα τους τη βιδωσε απο κακία. Γενικα πριν το αγόρι σου φερόντουσαν τοσο ακραία; Οπως και να εχει καθησε τους και μίλησε τους για ολα αυτα αν θέλεις. Και ασε τα να συζησετε και λοιπά κατα τη γνώμη μου και απλά ζήσε το και αγαπα οσο κρατάει. Απλα βαλ'το στοίχημα με τον εαυτό σου να βάλεις τις σωστές προτεραιότητες μεσα σου και διαβεβαίωσε και τους γονεις σου μετα σε μια κουβέντα για αυτές σου τις προτεραιότητες. Για το να φυγεις από το σπίτι τωρα...οοολοι το εχουμε σκεφτεί η οι περισσότεροι τελοσπαντων στις ταραχώδεις περιόδους της εφηβείας και στα πρώτα νεανικά μας χρονια. Αλλα ακου με που σου λεω. Θα έρθει η ώρα κάποτε όντως να φυγεις/που θα φυγεις και θα λες "μανούλα μου" και θα εύχεσαι τα τωρινά σου προβλήματα να ειναι τα μόνα σου προβλήματα...θα τελειώσω λέγοντας σου το εξής: Ξεχνα τους γονεις για λιγο ξεχνα και το αγόρι σου, και φρόντισε ΕΣΕΝΑ...φρόντισε την υγεία και την ηρεμία σου, τα ονειρα σου, βάλε στόχους, φτιάξε μια ρουτίνα που σε βοηθάει να τα πετύχεις...και ασ'τα ολα τα αλλα. Και μιλά στον μπαμπα σου αν θέλεις λιγο γλυκα και εξέφρασε του το παράπονο σου σε μια κατάλληλη στιγμη. Δεν πιστεύω πως ειναι πια τοσο σκληρός καταβαθος απέναντι σου. Καλη τύχη σε ολα από τη καρδιά μου.
