Μετ-αλλαγμένη ζωή

agnwste85 αποτύπωσες τις σκέψεις σου με μεγάλη σαφήνεια κάτι που δεν μπορούν να κάνουνε όλοι..εγώ για παράδειγμα ταυτίστηκα σε πάρα πολλά μαζί σου και στο θέμα της συμπεριφοράς των γονιών απέναντί μου,το τρύπωμά τους στην προσωπική μου ζωή για να με προστατεύσουν,και στο θέμα της σχέσης των γονιών μου μεταξύ τους,η οποία είναι για μένα άκρως υποκριτική,γιατί ενώ βρίζονται μεταξύ τους μένουν ακόμα μαζί επειδή προφανώς έχουν συμφέροντα ο ένας απ'τον άλλον..
επίσης μες στην οικογένειά μου υπάρχει μια μυστικοπάθεια..τα πράγματα δεν είναι ξεκαθαρισμένα κάτι που το ψυχανεμιζόμουν πάντα,το καταλάβαινα αλλά δεν μπορούσα να το αποδείξω,μέχρι που πριν λίγα χρόνια με τη βοήθεια μια συστημικής θεραπεύτριας ανακάλυψα ότι οι γονείς μου,κρατούσαν από μένα και την αδερφή μου ένα επτασφράγιστο μυστικό..το οποίο θα το πω δε με ενδιαφέρει μιας και τους γονείς μου δεν τους έχω σε εκτίμηση οπότε αδιαφορώ αν θα τους προσβάλλω λέγοντάς το..η μητέρα μου λοιπόν έχει κάνει 3 εκτρώσεις..το έμαθα στα 24 μου?κάπου κει..τα παιδιά θα ήταν αδέρφια μου από τον ίδιο πατέρα κανονικά..κάτι για το οποίο αμφιβάλλω,μιας και έχει κλονιστεί η εμπιστοσύνη μου απέναντί τους για το κατά πόσο μου λένε την αλήθεια..η συστημική θεραπεύτρια μου είχε πει τότε πριν 3-4 χρόνια δλδ ότι ήθελα να αυτοκτονήσω για να πάω να βρω τα αδέρφια μου..κάτι που δεν το αποκλείω μιας και εκείνη ανακάλυψε για το θέμα των εκτρώσεων..
δεν κατάλαβα όμως πώς κατάφερες να πάρεις φάρμακα,στο ladose αναφέρομαι,από μόνος σου,χωρίς συνταγή γιατρού???με ενδιαφέρει γιατί θέλω να κόψω τα φάρμακα σιγά σιγά βέβαια..ξέρω πώς θα τα κόψω μόνη μου απλά δεν έχω γιατρό να μου γράψει το φάρμακο που θέλω,γιατί ο γιατρός μου φυσικά μάλλον είναι ορκισμένος να τα παίρνω ες αεί..
Έπειτα αυτή σου η φράση:απλά τα "προβλήματα" δεν με πολυαπασχολούσαν εφόσον δεν με απασχολούσε τίποτα απολύτως στην ζωή μου"είναι η πλέον αντιπροσωπευτική για μένα..είναι το τελευταίο στάδιο της κατάθλιψης πριν την αυτοκτονία..όταν έχεις χάσει κάθε ελπίδα ότι υπάρχει λύση στα προβλήματά σου και δε σε ενδιαφέρει πια τι θα απογίνεις..δε σε ενδιαφέρει ο εαυτός σου πια..και είναι έτσι όπως τα λες..είμαστε άτομα νεκρά για την κοινωνία..κι εγώ έτσι αισθάνομαι νεκρή..όχι μόνο για την κοινωνία γιατί χεσμένη την έχω συγνώμη κιόλας,αλλά είμαι νεκρή για τον εαυτό μου κι αυτό με πληγώνει πιο πολύ όσο αναίσθητη κι αν έχω γίνει..
(πάω να διαβάσω τώρα και τις απαντήσεις των άλλων μελών..)
σ'ευχαριστούμε πολύ που κατέθεσες την ψυχή σου εδώ γιατί προσωπικά με εκφράζουν αυτά που έγραψες..

Quote:

---

Originally Posted by -moonlight-

Καλησπέρα. Καταρχάς σ' ευχαριστώ πολύ που έκανες τον κόπο να μου απαντήσεις και να αναφέρεις μάλιστα και δικά σου παραδείγματα. Αλήθεια το εκτιμώ :)

Στην πρώτη παράγραφο συμφωνώ ΑΠΟΛΥΤΑ κι' αυτό ήταν το πρώτο πράγμα που είχα πει στον ψυχοθεραπευτή. Του μίλησα για μικρά μικρά βήματα γιατί αυτός ξεκίνησε να μου μιλάει για πτυχίο γιατί του είπα πως εννοείται πως θέλω να τελειώσω την σχολή μου (που απέχω ακόμα γιατί τα σκατώνω χρόνια τώρα με αποκορύφωμα τον φετινό χρόνο που απλά αυτοκαταστρέφομαι) και ήθελα να τον κάνω να καταλάβει πως μου φαίνεται βουνό και αν το σκέφτομαι μ' αυτό τον τρόπο περισσότερο θα αποσυντονίζομαι. Παραδόξως, συμφώνησε και πήγε με τα νερά μου στην συνέχεια! Η συγκέντρωση, η μνήμη και σιγά σιγά η όρεξη για ζωή δεν θα επανέλθουν ξαφνικά... Αυτός στην αρχή μου έλεγε "διάβαζε, βάλε ένα πρόγραμμα κλπ" κι' εγώ του μιλούσα για το πόσο αδύνατο μου φαίνεται αυτό που περιγράφει. Ειλικρινά δεν καταλαβαίνω και η αλήθεια είναι πως θυμώνω όταν τα επεξεργάζομαι γιατί ήταν σαν να πήγα να μιλήσω σε έναν άκυρο που μου έδινε απλά συμβουλές που σε αυτή την φάση μου ακούγονται εξωφρενικές... Λες και δεν τα ξέρω όλα αυτά από μόνη μου και πρέπει μα σκάω κάθε φορά 50ευρα. Αχ πάλι εκνευρίστηκα, σκάω και συνεχίζω...

Αυτό που εννοώ εγώ όταν λέω απογοήτευση είναι πως περιμένεις από κάποιον που πληρώνεις να κάνει και λίγη δουλειά... Και όταν λέω δουλειά δεν εννοώ κάτι εξωπραγματικό. Το πιο απλό περίμενα. Να ΝΙΩΣΩ ότι με καταλαβαίνει, όχι να φεύγω νιώθοντας παράλογη και ταπεινωμένη, ναι γιατί όταν μου αναφέρει άλλα παραδείγματα και πόσα πιο άσχημα συμβαίνουν στον κόσμο αλλά οι άλλοι τα καταφέρνουν (κι' εγώ όχι!!!) ταπεινωμένη και υποτιμημένη νιώθω... Και υπερβολική και ηλίθια! Και δεν καταλαβαίνω γιατί δεν το "δέχεσαι" γιατί για να βρει κάποιος τον σωστό ειδικό είναι πάρα πολύ δύσκολο... Δεν πα να έχει 10 πτυχία και μεταπτυχιακά, είναι στον άνθρωπο κατά πόσο μπορεί να μπει στην θέση σου, να σε καταλάβει και να βρει τα σωστά λόγια χωρίς να σε κάνει να νιώθεις χειρότερα. Και αυτοί οι άνθρωποι ευτυχώς υπάρχουν και δεν είναι μόνο ψυχολόγοι και ψυχίατροι! Άρα δεν χρειάζεται να πετάς άσκοπα και τα λεφτά σου! Αυτοί οι άνθρωποι μπορεί να είναι φίλοι, γνωστοί, συγγενείς, ένας σύντροφος! Μπορεί να σε βοηθήσουν ακόμη και τα ζωάκια, μια απλή βόλτα στην φύση, μπορεί να είναι ο ίδιος σου ο εαυτός όταν ένα απόγευμα αποφασίζεις ξαφνικά να κάτσεις να γράψεις, να σου έρθει η έμπνευση και έτσι να βγεις έξω και να κάνεις ένα βήμα! Και ΝΑΙ όλα αυτά ακούγονται πανεύκολα και φυσιολογικόκατα αλλά για εμάς είναι άθλος ακόμα και το πιο μικρό! Τί θέλω να πω; Όταν νιώθεις πως ένας άνθρωπος δεν σε βοηθάει ΠΡΟΣΠΑΘΕΙΣ να τον αγνοήσεις έτσι; Γιατί τότε να συνεχίζεις να επισκέπτεσαι τους ψυχολόγους και να δίνεις ευκαιρίες; Εκεί το πράγμα αλλάζει γιατί δεν είμαστε και Ωνάσηδες. Όλα αυτά εννοούσα όταν είχα πει πως απογοητεύτηκα... Επειδή είπα επιτέλους να ξεπεράσω την προκατάληψη και πως αν έβρισκα τον σωστό ειδικό θα με βοηθούσε έστω και με τα λόγια (όπως βοηθώ τον εαυτό μου με τα δικά μου λόγια ή όταν επιλέγω πια να πιάνομαι από λόγια άλλων που έχουν σκοπό να βοηθήσουν, οπότε σκέψου πόσο περισσότερο θα μπορούσαν να με βοηθήσουν τα λόγια ενός ΕΙΔΙΚΟΥ) αλλά προφανώς έγινε το ακριβώς αντίθετο. Δεν πτοούμαι όμως, περισσότερο πείσμωσα με τον εαυτό μου για να το παλέψω μόνη, θα νιώθω και καλύτερα που στηρίχτηκα αποκλειστικά σε μένα όπως ήθελα από την αρχή!

Όλα αυτά τα γράφω για να ξεκαθαρίσω τί εννοούσα... Ειλικρινά χαίρομαι που το βλέπεις αλλιώς γιατί και σένα ο τρόπος σκέψης σου σε βοηθάει. Όλα αυτά που είπες όμως μπορώ κι' εγώ να τα καταφέρω χωρίς ειδικό γιατί πλέον προσπαθώ όσο μπορώ να μην βυθίζομαι σε αυτοκαταστροφικές σκέψεις. Είναι αυτό που λέμε "ποτέ δεν ξέρεις πόσο δυνατός είσαι μέχρι την στιγμή που το να είσαι δυνατός είναι η μόνη επιλογή που έχεις". Αυτό εννοούσα όταν έγραψα πως όταν δεν έχεις άλλες εναλλαχτικές αυτό κάνεις...

Απλά να έχουμε στο μυαλό μας πως τον καθένα μπορούν να τον βοηθήσουν πολλά και διαφορετικά πράγματα, άλλα σε μικρότερο και άλλα σε μεγαλύτερο βαθμό. Και συμφωνώ πως πάντα υπάρχει κάποιος που μπορεί να μας βοηθήσει, αυτός ο κάποιος πρώτα είναι ο εαυτός μας και η θέλησή μας γιατί εσένα όσο κι' αν σου φαίνεται πως ο ειδικός ήταν αυτός που σε βοήθησε κάνεις λάθος. Απλά αυτός σου έδωσε κάτι να πιαστείς για να κάνεις πιο εύκολα το βήμα που χρειαζόταν. Θυμάσαι τι σου είχε πει ο φίλος σου όταν πήγες μαζί του για ποδηλασία στο βουνό; (Ναι το θυμάμαι ακόμα κι' εγώ γιατί με συγκίνησε η απάντησή του)! Εσύ βοήθησες τον εαυτό σου επειδή το ήθελες. Απλά αυτός ήταν μαζί σου και σου έδωσε ένα κίνητρο... Κάπως έτσι...

Όπως και να' χει, επειδή μάλλον σε κούρασα και θα με βρίσει και το παιδί που άνοιξε το θέμα, σε ευχαριστώ ειλικρινά και πάλι για την απάντηση. Είσαι από τα άτομα που εκτιμώ και χαίρομαι όταν διαβάζω απαντήσεις τους.

---

Καλησπέρα.
Χρόνια πολλά και καλή χρονιά!Εύχομαι την νέα χρονιά με ηρεμία.

Δε νομίζω ότι λέμε κάτι διαφορετικό.Πρώτα από όλα μια ερώτηση.Είδες κάπου να γράφω ότι τα θετικά τα οφείλω σε κάποιον ψυχολόγο?Νομίζω δεν το έχω γράψει αλλά αν το έγραψα θα ήθελα να μου αναφέρεις το που για να το κάνω περισσότερο κατανοητό.Αν βγάλει κάποιος ένα γενικό συμπέρασμα στα ποστ που γράφω αυτό θα είναι ότι χωρίς την θέλησή μας δεν γίνεται τίποτα.Δεν μπορεί να σου κάνει τίποτα ο ψυχολόγος,το χάπι,ο ψυχίατρος,ο φίλος,κανείς. (Είμαι λιγάκι κουρασμένος,το κεφάλι μου κυρίως, από όλες τις γιορτές και το ποστ μου υπάρχει περίπτωση να είναι λίγο μπερδεμένο)

Συμφωνώ μαζί σου.Η διαφορά μας είναι στο εγωισμό και στην έκφραση ''θα το παλέψω μόνος''.Συνήθως αναφέρω την λέξη ειδικός (Σε άτομα που δεν γνωρίζω) γιατί ίσως είναι αυτός που θα μπορέσει να τους βοηθήσει αν οι γύρω δεν μπορούν να καταλάβουν κι όπως είναι γνωστό,κάποιος που δεν καταλαβαίνει αλλά λέει ότι καταλαβαίνει κάνει τα πράγματα πολύ χειρότερα.

Επειδή μου αρέσει να μιλάω με παραδείγματα,συνήθως δικά μου,θα σου απαντήσω σε αυτά που σου έλεγε ο ψυχολόγος γιατί δεν χρειάζεται να γνωρίζει κάποιος ψυχολογία για να καταλάβει ότι ο συγκεκριμένος δεν ήξερε να κάνει τη δουλειά του.Τα λέω άλλη μία για να καταλάβει και κάποιος που διαβάζει το θέμα.Όταν ανέφερα τις λέξεις ''κρίσεις πανικού'' ένας οικογενειακός γιατρός είπε στους δικούς μου ότι χρειάζομαι ψυχίατρο και μας σύστησε έναν.Ο συγκεκριμένος ψυχίατρος,ήθελε να μου δώσει χάπια,δεν τα πήρα παρόλο που ήμουν στα χειρότερά μου και μόλις έβλεπε ότι δεν πρόκειται να τα πάρω,συνέχισε με την ψυχοθεραπεία για να μη χάσει και τα 70 ευρώ της επίσκεψης.Μια απάντησή του όταν τον ρωτούσα τι να κάνω με τις αρνητικές σκέψεις που έρχονται χωρίς προειδοποίηση μέσα στη μέρα και μου χαλάνε απίστευτα,ήταν το ''βάλε τοίχους''.ΤΟυ λέω ''Γιατρέ δεν μπορώ να το κάνω,δεν μπορώ να αμυνθώ σε κάτι τέτοιο.Έρχονται και νιώθω να μην λειτουργώ''.Αυτός συνέχισε ''βάλε τοίχους''.Εν ολίγης δεν δεχόταν ότι αυτός ο τρόπος δεν λειτουργεί γιατί η σκέψη δεν είναι κάτι χειροπιαστό.Δεν μπορείς να αμυνθείς αν το μυαλό δεν το επιτρέπει.
Μια άλλη ερώτηση ήταν ''Γιατρέ χρειάζομαι χάπια?'' Η απάντησή του ήταν ''ΑΝ είχες να πάρεις μια απόφαση ζωής στις επόμενες 10 μέρες θα έπρεπε να πάρεις''.Του απάντησα ''Πως θα πάρω απόφαση ζωής όταν έχω χάσει την ίδια τη ζωή ?''
Να μην τα πολυλογώ δεν είχε ιδέα το τι κάναμε.Πήγα 4-5 φορές κι εννοείται ότι δεν συνέχισα.Εδώ είναι το ερώτημά μου και η διαφορά μας.Είχα ζήσει 7 μήνες στα σκοτάδια.Δεν μπορούσε πλέον κανείς να με καταλάβει και να με βοηθήσει,με άγχωνε περισσότερο να ξέρω ότι αγχόνοντε για εμένα και το πιο σημαντικό ήταν ότι πλέον δεν μπορούσα ο ίδιος να βοηθήσω τον ευατό μου.Τι θα έπρεπε να κάνω?Πως θα μπορούσα να βοηθήσω τον ευατό μου όταν για μήνες/χρόνια μόνος μου το δημιούργησα και πλέον δεν έχω άλλες δυνάμεις,άλλες αντοχές αλλά και το καθαρό μυαλό για να το αντιμετωπίσω?Όλα ήταν βουνό.Οπότε είχα την ελπίδα για κάτι άλλο.Κάποιο έπρεπε να με βοηθήσει ώστε να πατήσω κάπου για να βοηθήσω τον ευατό μου.
Έπρεπε να κάνω πλέον πολλά βήματα.Πρώτα από όλα να ανοίξω τα παράθυρα.Να μπει λίγο φως στο σπίτι.Φοβόμουν το φως που έμπαινε.Πως θα έκανα τα βήματα αν ένιωθα ότι πλεον κανείς δεν μπορεί να με βοηθήσει?Μπορεί και να το πίστευα ότι κανείς δεν μπορεί αλλά δεν μπορούσα να κάνω αλλιώς.Κάτι έπρεπε να κάνω.

Για να σε βγάλω από αυτή τη σκέψη.Δεν θεωρώ ότι με βοήθησε κάποιος ειδικός(Ίσως δεν βρέθηκε ακόμη ο κατάλληλος για εμένα).Όλα όμως είναι αλυσίδα και η απόφαση που πήρα να πάω στον ψυχολόγο με βοήθησε σε άλλα.Αυτό είναι μεγάλο θέμα.Εϊναι αυτό που είπα πιο πάνω.Κάπως πρέπει να βοηθήσεις τον εαυτό σου για να σε βοηθήσει κάτι άλλο.Δεν είναι το ιδιο σε όλους και την διαφορά την κάνει ο συνδιασμός πραγμάτων. (άποψή μου)

Για άλλη μια φορά συγγνώμη για το μπερδεμένο ποστ.Χρειάζομαι 2-3 μέρες να συνέλθω από την βαβούρα των γιορτών :)

Quote:

---

Originally Posted by Loading...

Φίλε Ntoubroutza είσαι η προσωποποίηση του αποφθέγματος, "κάθε εμπόδιο για καλό".
Εύχομαι να αργήσουν πολλάααα χρόνια μέχρι να σας εμφανιστούν ξανά στο μέλλον παρόμοιες... απώλειες.

---

Να είσαι καλά,καλή χρονιά :)

Quote:

---

Originally Posted by Ntoubroutza

Καλησπέρα.
Χρόνια πολλά και καλή χρονιά!Εύχομαι την νέα χρονιά με ηρεμία.

Δε νομίζω ότι λέμε κάτι διαφορετικό.Πρώτα από όλα μια ερώτηση.Είδες κάπου να γράφω ότι τα θετικά τα οφείλω σε κάποιον ψυχολόγο?Νομίζω δεν το έχω γράψει αλλά αν το έγραψα θα ήθελα να μου αναφέρεις το που για να το κάνω περισσότερο κατανοητό.Αν βγάλει κάποιος ένα γενικό συμπέρασμα στα ποστ που γράφω αυτό θα είναι ότι χωρίς την θέλησή μας δεν γίνεται τίποτα.Δεν μπορεί να σου κάνει τίποτα ο ψυχολόγος,το χάπι,ο ψυχίατρος,ο φίλος,κανείς. (Είμαι λιγάκι κουρασμένος,το κεφάλι μου κυρίως, από όλες τις γιορτές και το ποστ μου υπάρχει περίπτωση να είναι λίγο μπερδεμένο)

Συμφωνώ μαζί σου.Η διαφορά μας είναι στο εγωισμό και στην έκφραση ''θα το παλέψω μόνος''.Συνήθως αναφέρω την λέξη ειδικός (Σε άτομα που δεν γνωρίζω) γιατί ίσως είναι αυτός που θα μπορέσει να τους βοηθήσει αν οι γύρω δεν μπορούν να καταλάβουν κι όπως είναι γνωστό,κάποιος που δεν καταλαβαίνει αλλά λέει ότι καταλαβαίνει κάνει τα πράγματα πολύ χειρότερα.

Επειδή μου αρέσει να μιλάω με παραδείγματα,συνήθως δικά μου,θα σου απαντήσω σε αυτά που σου έλεγε ο ψυχολόγος γιατί δεν χρειάζεται να γνωρίζει κάποιος ψυχολογία για να καταλάβει ότι ο συγκεκριμένος δεν ήξερε να κάνει τη δουλειά του.Τα λέω άλλη μία για να καταλάβει και κάποιος που διαβάζει το θέμα.Όταν ανέφερα τις λέξεις ''κρίσεις πανικού'' ένας οικογενειακός γιατρός είπε στους δικούς μου ότι χρειάζομαι ψυχίατρο και μας σύστησε έναν.Ο συγκεκριμένος ψυχίατρος,ήθελε να μου δώσει χάπια,δεν τα πήρα παρόλο που ήμουν στα χειρότερά μου και μόλις έβλεπε ότι δεν πρόκειται να τα πάρω,συνέχισε με την ψυχοθεραπεία για να μη χάσει και τα 70 ευρώ της επίσκεψης.Μια απάντησή του όταν τον ρωτούσα τι να κάνω με τις αρνητικές σκέψεις που έρχονται χωρίς προειδοποίηση μέσα στη μέρα και μου χαλάνε απίστευτα,ήταν το ''βάλε τοίχους''.ΤΟυ λέω ''Γιατρέ δεν μπορώ να το κάνω,δεν μπορώ να αμυνθώ σε κάτι τέτοιο.Έρχονται και νιώθω να μην λειτουργώ''.Αυτός συνέχισε ''βάλε τοίχους''.Εν ολίγης δεν δεχόταν ότι αυτός ο τρόπος δεν λειτουργεί γιατί η σκέψη δεν είναι κάτι χειροπιαστό.Δεν μπορείς να αμυνθείς αν το μυαλό δεν το επιτρέπει.
Μια άλλη ερώτηση ήταν ''Γιατρέ χρειάζομαι χάπια?'' Η απάντησή του ήταν ''ΑΝ είχες να πάρεις μια απόφαση ζωής στις επόμενες 10 μέρες θα έπρεπε να πάρεις''.Του απάντησα ''Πως θα πάρω απόφαση ζωής όταν έχω χάσει την ίδια τη ζωή ?''
Να μην τα πολυλογώ δεν είχε ιδέα το τι κάναμε.Πήγα 4-5 φορές κι εννοείται ότι δεν συνέχισα.Εδώ είναι το ερώτημά μου και η διαφορά μας.Είχα ζήσει 7 μήνες στα σκοτάδια.Δεν μπορούσε πλέον κανείς να με καταλάβει και να με βοηθήσει,με άγχωνε περισσότερο να ξέρω ότι αγχόνοντε για εμένα και το πιο σημαντικό ήταν ότι πλέον δεν μπορούσα ο ίδιος να βοηθήσω τον ευατό μου.Τι θα έπρεπε να κάνω?Πως θα μπορούσα να βοηθήσω τον ευατό μου όταν για μήνες/χρόνια μόνος μου το δημιούργησα και πλέον δεν έχω άλλες δυνάμεις,άλλες αντοχές αλλά και το καθαρό μυαλό για να το αντιμετωπίσω?Όλα ήταν βουνό.Οπότε είχα την ελπίδα για κάτι άλλο.Κάποιο έπρεπε να με βοηθήσει ώστε να πατήσω κάπου για να βοηθήσω τον ευατό μου.
Έπρεπε να κάνω πλέον πολλά βήματα.Πρώτα από όλα να ανοίξω τα παράθυρα.Να μπει λίγο φως στο σπίτι.Φοβόμουν το φως που έμπαινε.Πως θα έκανα τα βήματα αν ένιωθα ότι πλεον κανείς δεν μπορεί να με βοηθήσει?Μπορεί και να το πίστευα ότι κανείς δεν μπορεί αλλά δεν μπορούσα να κάνω αλλιώς.Κάτι έπρεπε να κάνω.

Για να σε βγάλω από αυτή τη σκέψη.Δεν θεωρώ ότι με βοήθησε κάποιος ειδικός(Ίσως δεν βρέθηκε ακόμη ο κατάλληλος για εμένα).Όλα όμως είναι αλυσίδα και η απόφαση που πήρα να πάω στον ψυχολόγο με βοήθησε σε άλλα.Αυτό είναι μεγάλο θέμα.Εϊναι αυτό που είπα πιο πάνω.Κάπως πρέπει να βοηθήσεις τον εαυτό σου για να σε βοηθήσει κάτι άλλο.Δεν είναι το ιδιο σε όλους και την διαφορά την κάνει ο συνδιασμός πραγμάτων. (άποψή μου)

Για άλλη μια φορά συγγνώμη για το μπερδεμένο ποστ.Χρειάζομαι 2-3 μέρες να συνέλθω από την βαβούρα των γιορτών :)

---

Ευχαριστώ. Καλή χρονιά και σε σένα!

Για να σου απαντήσω και στην ερώτηση, όχι δεν είδα να γράφεις κάπου καθαρά πως σε βοήθησε ο ειδικός. Εγώ είχα βγάλει ΛΑΝΘΑΣΜΕΝΑ αυτό το συμπέρασμα όταν ανέφερες το τι έκανες μόλις έφυγες από την συνεδρία και νόμιζα πως άφηνες έτσι να εννοηθεί πως αν δεν πήγαινες δεν θα τα έκανες όλα αυτά ποτέ και θα παρέμενες βυθισμένος, που ισχύει κατά μια έννοια αλλά δεν ήταν ο ειδικός που σε βοήθησε σ' αυτό αλλά ο ίδιος σου ο εαυτός με συνδιασμό πραγμάτων όπως είπες. Ζητώ συγγνώμη για την παρερμήνευση από μεριάς μου, πολλές φορές αντιλαμβάνομαι κάποια πράγματα διαφορετικά.

Στα υπόλοιπα δεν έχω να προσθέσω κάτι, συμφωνούμε. Καθόλου μπερδεμένο το ποστ, με βοήθησες να τα ξεκαθαρίσω περισσότερο.

Εύχομαι να είσαι πάντα καλά...