Printable View
Welcome to the club. Θα σε συμβούλευα να κανεις ότι σου λέει ο γιατρός σου και να μην αυτοσχεδιάζεις. Εγώ όταν έπαιρνα το φάρμακο αυτό δεν είδα καμια βελτίωση-βεβαια άλλη περίπτωση η δικιά μου. Σε μια φαση νομιζα και γω ότι είμαι καρδιακός και είχα κοψει καφέ αλλά τσιγάρο δεν μπόρεσα... μονο για κανα δυο μερες που φοβόμουνα έντονα. Θα σε συμβούλευα να πας να δείς καποιον ειδικό π.χ ψυχιατρο ξερει καλύτερα από το παθολόγο.
Διαβασε το 2ο ποστ τί είχα παθει εγώ...
Καταρχην καλωςηρθες στο φορουμ!
Ποσο χρονων εισαι γιατι εχει σημασια νομιζω για το αν εκανες καλα ή οχι να φυγεις απο το σπιτι. Τελωςπαντων ετσι προχειρα εγω προσωπικα να πω αν αυτο ειναι το καλυτερο ή οχι χωρις περισσοτερες λεπτομερειες δε μπορω να το κανω, γιατι εξαρταται απο το λογο που ειχες προβληματα με την οικογενεια σου (κι εγω εχω αρκετα). Σιγουρα παντως αν δεν υπηρχε αλλη λυση και η αλλαγη που εκανες την βλεπεις και μονος σου οτι σε εχει ξεαγχωσει χωρις να δημιουργησει περισσοτερα προβληματα, ή εστω τα προβληματα ειναι προσωρινα, τοτε πολυ καλα εκανες, γιατι στα δυσκολα προβληματα απαιτουνται πολλες φορες δραστικες λυσεις! Για τη δουλεια εννοειται οτι καλα εκανες!
Οσον για την αιτιολογια των κρισεων... ξερω γω γαμωτη μου? Αυτο που ξερω ειναι οτι απο απο εκει που ημουν ο πιο δραστηριος ανθρωπος, ολο εξω ημουν με παρεες και λοιπα, και καποια προβληματα που φανταζαν προσωρινα, τωρα εχω μεταλλαχθει τον τελευταιο καιρο σε ενα υβριδιο ανθρωπου-καρεκλας-υπολογιστη (ειναι ενα καινουριο ειδος πλασματος που αποτελειται απο αυτα τα 3 τμηματα, τα οποια συνδεονται μεταξυ τους με αορατα καλωδια).
Αλλο που θα παει, θα μου τη βιδωσει και θα επανακαμψω...
Παντως η κλασικη εξηγηση ειναι οτι σε συνδυασμο με την ευαισθησια που αποκτα το νευρικο μας συστημα το οποιο αποκτιεται μετα την πρωτη κριση (ή υπαρχει πιο πριν και εκδηλωνεται με την πρωτη κριση, ξερω κι εγω?), παρερμηνευουμε κλασσικες μικροενοχλησεις του οργανισμου με αποτελεσμα να φοβηθουμε, ο φοβος να επιδεινωνει τις ενοχλησεις με αποτελεσμα να γινονται ενοχλησαρες, αυτο να μας φοβισει ακομα πιο πολυ και να καταληξει ολο αυτο σε πανικο. Τωρα αυτο εχει βαση, αφου οσες φορες νιωθεις να ρχεται και το αντιμετωπιζεις με ηρεμια, φευγει χωρις να φουντωσει, περα απ το γεγονος οτι αισθανεσαι σκατα για αρκετη ωρα μετα. Βεβαια σιγουρα θα το εχεις ακουσει ήδη. Το μονο που μπορω να ελπιζω ειναι να ειναι μονο αυτο. Δες παντως και το τελευταιο post του gordon σχετικα με το πως μπορει να εκδηλωθει και ποτε το αγχος. Εγω παντως σκεφτομαι οταν νιωσω ετοιμος, να κανω κατι δραστικο, οπως να ξεκινησω μποξ, μονο και μονο για να πλακωνομαι στο ξυλο οποτε ο μηχανισμος του πανικου θα δραστηριοποιειται ετσι κι αλλιως και για το σωστο λογο, οποτε ισως ξεμπλοκαρει (ελπιζω να μη συμβει το εντελως αντιθετο). Ειπαμε δυσκολα προβληματα απαιτουν και δραστικες λυσεις... και με το να καθομαι δεν κερδιζω και τιποτα
διαβασα και εγω για το προβλημα σου και συγχαρητηρια το αντιμετωπιζεις πολυ ωριμα παρα το νεαρο της ηλικιας σου! υπεφερα και εγω καποτε απο πανικους. στα 17 ειχα την πρωτη μου κριση. μετα ακολουθησε η καταθλιψη. ολα εγιναν πολυ γρηγορα. αμεσως ομως επισκεφηκα γιατρο και μου χορηγησε αντικαταθληπτικα. σε μια εβδομαδα κιολας ενιωσα πολυ καλυτερα. μην εισαι κατα των φαρμακων αλλα ουτε βεβαια και υπερ. θεωρω οτι σε πολυ δυσκολες καταστασεις βοηθουν να αποκτησεις λιγη δυναμη για να βοηθησεις τον εαυτο σου να ανεβει. βαζεις και τη δικη σου προσπαθεια. παντως βοηθουν οντως.. θα δεις οταν νιωσεις καλυτερα δεν θα τα εχεις αναγκη και θα τα σταματησεις απο μονος σου. εξαλου τα αντικαταθληπτικα δεν προκαλουν εξαρτηση μονο τα ηρεμιστικα οπως το xanax μπορει να προκαλεσουν
Κακός, κάκιστα στο έδωσε παθολόγος. Συγνώμη που είναι ο οικογενειακός σας γιατρός αλλά δεν είναι η ειδικότητα του.
Το ξεκίνημα, το σταμάτημα και η δοσολογία αυτών των φαρμάκων μπορούν να σε παιδέψουν πάρα πολύ αν δεν έχεις την γνώμη ΕΙΔΙΚΟΥ, δηλαδή ψυχίατρου. Μην έχεις κόμπλεξ με το όνομα της ειδικότητας, δεν είναι για τρελούς. Ας ξεφύγουμε όλοι από τον κομπλεξισμό και την αγραμματοσύνη της ελληνικής κοινωνίας.
Έχετε άγχος, κατάθλιψη κτλ? Ο ψυχίατρος μόνο μπορεί να σας κάνει καλά. Αλλιώς είναι σαν να πηγαίνετε στην μαμή αντί σε γυναικολόγο ή να σε πονάει το πόδι σου και να πηγαίνεις σε ΩΡΛ.
Freemant πήγαινε σε κάποιο ψυχίατρο. Αυτό που μπορώ να σου πω με σιγουριά είναι ότι αυτά τα φάρμακα θέλουν να τα ξεκινάς σταδιακά, σιγά - σιγά, και να τα σταματάς έτσι πάλι. Αν το κάνεις απότομα ο οργανισμός σοκάρεται και αντιδρά. Οπωσδήποτε βοήθεια από ψυχίατρο.
Welcome to the club θα πω κι εγώ. Είχα την πρώτη μου κρίση πανικού στα 17, ύστερα από το θάνατο του πατέρα μου. Άμα με γνώριζε ο Μολιέρος θα είχε βρει καινούρια μούσα για τον κατά φαντασίαν ασθενή! ΖΠέρασαν 5 χρόνια χωρίς κανένε πρόβλημα. Πριν από μερικές μέρες είχα φλεγμονή στο αυτί και στο λαιμό και διαβάζοντας τα συμπτώματα του καρκίνου του λάρυγγα νόμιζα ότι είχα αρρωστήσει. Μέχρι και υτο κάπνισμα έκοψα. Κι ακόμα δεν είμαι καλά εντελώς, ώρες ώρες με πιάνουν κρισάρες και δεν ξέρω πως να τις αντιμετωπίσω, τρελαίνομαι επί τόπου. Το ξλερω πως δε θα ηρεμήσω αν δεν επισκεφτώ ΩΡΛ, αλλά πραγματικά αυτή η κατάσταση με έχει κουράσει...
Τι στο καλο! Ολος και περισσοτερος κοσμος ερχεται στο κλαμπ! Απο την επομενη φορα η εγγραφη στο κλαμπ δε θα ειναι δωρεαν! Να βγαλω κι εγω κανα φραγκο!
Περσεφονη, οταν ειχες την πρωτη κριση στα 17 εξελιχθηκε σε διαταραχη? ειχες δηλαδη συχνες κρισεις για αρκετο διαστημα μετα? ή ηταν μια και εφυγε?
Μη σε πιανει πανικος με την ιδεα του ΩΡΛ. Και ΜΗΝ κανεις αυτοδιαγνωση, γιατι τα ιδια εκανα κι εγω και απο κει που δεν ειχα τιποτα, κατεληξα απο ενα μικρο δερματικο προβλημα στην αρχη, σε συνδυασμο με το internet να βγαλω διαγνωση οτι ειχα ενα σωρο καρκινους, aids, ηπατητιδες, και εναν ωραιο καταλογο απο χιλιες δυο ασθενειες, ωσπου να αποδειχθει οτι δεν ηταν τιποτα! Πηγαινε στον ΩΡΛ και τωρα αν γινεται, ή παρε τηλ και κλεισε ραντεβου για αυριο, οσο το καθυστερεις τοσο θα επιμενουν οι κρισεις, ασε που δε θα ναι τιποτα...
Όχι μόνο διαταραχή, διαταραχάρα το λες αυτό. Σαν εσένα κατάντησα να έχω τις 1002 ασθένειες. Επίσης είχα και πολλούς εφιάλτες που δε με άφηναν να ησυχάσω. Το ίδιο συμβαίνει και τώρα και όντως η αυτοδιάγνωση είναι πολύ κακός σύμβουλος. Σήμερα ήμουν τόσο χάλια που με έπιασε αναγούλα. Μετά από λίγο ηρέμησα, ευτυχώς που έχω αυτοέλεγχο μερικές φορές. Τα ιατρικά άρθα του ιντερνετ έχουν αποδειχθεί όντως καταστροφικά...
Περσεφόνη καλως ήρθες. :)
Αυτό που έχεις λέγεται καρκινοφοβία και το είχα και γω για ένα διάστημα. νομιζα έχω καρκινο του παχέως εντέρου γιατί με πόναγε. Σκεφτόμουν να παω να κανω εξετάσεις αλλά όλο το ανέβαλά. και όλο φοβόμουνα. Το κουβέντιασα με το γιατρό μου και μου είπε ότι μαλλον είναι νευρικό-αν είχες καρκίνο τα συμπτώματα θα ήταν άλλα. Εγώ δεν ηρέμησα από αυτό αντίθετα συνέχισα να νομίζω έχω καρκινο. και το είχα για βδομάδες, μεχρι που έφυγε ο πόνος τελικά και ηρεμησα. Σε μια άλλη φάση νομιαζα εχω καρκίνο του δέρματος γιατί είχα βγάλει μια γαρδαβίτσα. Πηγα σε δερματολόγο και τελικά μου είπε είναι απλά ένα θηλωμα. Το έχω ακόμα στο αριστερο μου μάτι αλλά δεν φοβάμαι πια. Θα συμφωνήσω με susperia, πήγαινε όσο πιο γρήγορα σε γιατρό να σου φύγει η αγωνία αλλιώς θα το έχεις όσο διαρκούν τα συμπτώματα σα και μενα με το παχύ έντερο (για βδομάδες τον είχα το φόβο)
Kαλώς σας βρήκα :)
Το κουλό στην όλη υπόθεση είναι πως κάπου μέσα μου το ξέρω ότι παραλογίζομαι (22 χρονών είμαι btw) αλλά δε λέει να μου φύγει από την άλλη..!!
Ευχαριστώ πάντως παιδιά, ήδη νιώθω πολύ καλύτερα :)
Quote:
Originally posted by persefoni
Kαλώς σας βρήκα :)
Το κουλό στην όλη υπόθεση είναι πως κάπου μέσα μου το ξέρω ότι παραλογίζομαι (22 χρονών είμαι btw) αλλά δε λέει να μου φύγει από την άλλη..!!
Και γω μέσα μου το ήξερα ότι παραλογίζομαι αλλά ο φόβος μου δεν έφευγε με τίποτα. Ουτε όταν με διαβεβαιωσε ο γιατρός μου ότι ολα είναι στο μυαλό μου. Όσο διαρκούσε ο πόνος τοσο φοβομουνα με το που έφυγε... τέλος.
Καλησπέρα. Φαντάσου τη κρίση σαν ένα λάθος συναγερμό του μυαλού σου. Αυτό μπορεί να γίνει άσχετα αν υπάρχει αιτία ή όχι.Νομίζω πως το καλύτερο που έχεις να κάνεις είναι να επισκεφτείς ένα ψυχολόγο. Αυτός θα σου πει αν χρειάζεται να κάνεις και θεραπεία σε συνεργασία με ψυχίατρο. Άν δεν ταιριάξεις με τον ψυχολόγο μη μασάς, πάνε σε άλλον. Σε τέτοιες περιπτώσεις ο ανθρώπινος παράγοντας είναι πολύ σημαντικός. Σου λέω να πας γιατί αυτές οι διαταραχές δεν φεύγουν μόνες τους και όσο \'ωριμάζουν\' μέσα σου τόσο πιο δύσκολο είναι αργότερα να τις αποβάλλεις τελείως. Και δυστυχώς τη συγκεκριμένη διαταραχή δεν μπορείς να την ελέγξεις.
Καλησπέρα και πάλι,
Κατά\'αρχήν να ευχαριστήσω όλους σας για τις απαντήσεις,θα συμφωνήσω με τον φίλο gordon οτι χρειάζεται η γνώμη ειδικού και ιδιαίτερα ψυχίατρου η ψυχολόγου.Να σας πώ επίσης οτι είμαι 31 χρονών.
Απο τότε που παίρνω τα χάπια και απο την στιγμή που αποφάσισα να φύγω απο την πολύ αγχωτική δουλειά μου σε με κάνουν να αισθάνομαι καλυτέρα(σε σχέση το οτι έχω κάποιες υπνηλίες και ιδρώνω συνέχεια που πρέπει να είναι παρενεργειες του φαρμάκου) δεν είχα άλλες κρίσεις ίσως βοηθάει και οτι φεύγω απο το σπίτι και πάω σε πιο ήρεμο περιβάλλον είναι πόλλά που πορεί να συμβάλλουν Πιστεύω οτι έκανα το σωστό
Όμως δεν μπορούσα να συνέχιζα έτσι,η ποιότητα της δουλειάς μου είχε πέσει(με αποτελέσματα να έχω γκρίνιες απο τους προισταμένους μου),δεν είχα όρεξη να κάνω τίποτα ούτε να βγώ,ούτε να διασκεδάσω τίποτα απολύτως ήθελα να είμαι σπίτι μου και όποτε δεν μπορούσα λόγω των καβγάδων να φεύγω να πηγαίνω στην κοπέλα μου,πολλές φορές έκλαιγα μόνος μου χωρίς ιδιαίτερη αιτία η νευρίαζα ανευ αφορμής
Την άλλη εβδομάδα μετακομίζω και πίανω την άλλη δουλειά που είναι πάρα μα πάρα πολύ ήρεμηυ,με την βοήθεια κάποιου ειδικού θα προσπαθήσω να κόψω και το αντικαταθλιπτικό σιγά σιγά.
Πιστεύω οτι όλα θα πάνε καλά και με δύναμη θα το ξεπεράσουμε...το μόνο κακό είναι οτι με \"τσιγκλάει\" να κάνω τσιγάρο...χαχα....άλλα κρατιέμαι με τα δόντια,δύσκολη μάχη και αυτή.
Να έχεται δύναμη και κουράγιο και θα τα ξαναπούμε.
Παιδια μου τυχε μια κριση πριν καμια ωρα με τον εξης τροπο και με φοβισε λιγο. Αισθανθηκα οτι οι καρδιακοι μου παλμοι ηταν πεσμενοι και ζαλιστηκα λιγο, καθως και αισθανθηκα αρρυθμια (δηλαδη να μην ηταν σταθερη ως προς την ταχυτητα η καρδια). Φοβηθηκα ετσι οπως επιανα το σφυγμο μου οτι θα παθω καμια συγκοπη γιατι οι παλμοι ηταν πιο πεσμενοι απ οτι τους αισθανομαι συνηθως (γυρω στις 56 σφυξεις το λεπτο ειχα ενω το κανονικο ειναι απο 60 και πανω). Και μετα με επιασε σκετο τρεμουλο. Μου χε τυχει αλλες 2 φορες με παρομοιο τροπο. Η διαφορα ομως με τις συνηθισμενες μου κρισεις ειναι οτι δεν αιθανθηκα ταχυκαρδια, αλλα αντιθετα χαμηλους παλμους και δεν αισθανθηκα οτι δεν μπορω να παρω ανασα και οτι ειχα δυσπνοια, ή γενικως τον τρομο που αισθανεσαι ξαφνικα σε μια κριση. Ειχα κανει καρδιολογικες πριν 1.5 μηνα και δεν ειχαν δειξει τιποτα. Εχετε παθει ποτε μ αυτον τον τροπο κριση, ή γενικως να παθετε με μεμονωμενα συμπτωματα (πχ μονο τρεμουλο) ή θα μπουν παλι στο μυαλο μου οτι εχω 1002 ασθενειες?
Δεν παιρνω χαπια προς το παρον οποτε το αποκλειω να εγινε κατι λογω φαρμακων.
Παντα εκει που αρχιζω να αισθανομαι λιγο καλα, ερχεται μια κριση να μου θυμισει οτι δεν ειμαι...
Susperia γεια σου ευχομαι τωρα να εισαι καλύτερα. Οταν λες εχεις κανει εξετάσεις σε καρδιολόγο, εχεις κανει μονο καρδιογράφημα ή ΚΑΙ υπερηχο καρδιάς?