Printable View
το θεμα με τις ουσιες πρεπει να το σταματησεις... σου τσακιζει το μυαλο!...ξερω τι σου λέω! εχεις περασει πολλα και εσυ και σε καταλαβαινω ..αλλα με τις ουσιες δεν προκειται να βγεις απο αυτο ...σε παγιδευουν
οι ιστοριες μας ειναι εδω γυρω ..σε διαφορα ποστ... διαβασε μερικα να πάρεις μια ιδεα γενικα για το τι γινετε γενικα στον κόσμο και γενικα να ενημερωθεις ετσι για την ψυχικη μας νοσο
Δεν υπαρχουν μονο ναρκωτικα σε αυτο το κοσμο υπαρχουν απειρεσ ουσιεσ πιστεψε με πχ τα τσαγια ειναι φαρμακα
Θα παω κ σε αλλο γιατρο
αρα εχεις διαφορα ζητηματα μεσα σου κ εκκρεμοτητες τις οποιες δεν εχεις λυσει...ειναι απολυτα λογικο να νιωθεις ετσι..Quote:
Originally Posted by Ντιμ
μη νιωθεις ενοχες που νιωθεις ετσι..εχεις φορτισθει παρα πολυ κ εχεις μαζεψει μεσα σου πολλα κ βγαινουν με αυτη τη μορφη..πασχω κ γω απο αυτο που πασχεις...κ ξερω ποσο δυσκολο ειναι..ομως θελω να σου πω κατι απο την ψυχη μου μεσα...μη τα παρατησεις! τιποτα...βαλε πεισμα! παρε αντικαταθλιπτικο.κανε θεραπεια. μιλα! βρισε οσους σε πληγωσαν..
πες σαγαπω στην μανα σου κ στην αδερφη σου...αλλα ενα πιο σημαντικο πες σαγαπω σε σενα κ ξεκινα δραση να γινεις καλα..ειτε λεγεται φαρμακο..ειτε ψυχοθεραπεια..δεν ξερω τι θα κανεις..κανε ομως κατι..ξεκινα απο χτες!
+σταματα τους μπαφους ρε φιλε...σεπ ανε πισω...κ γω παλια επινα κ με κανανε χειροτερα...γι αυτο λεγεται "μαυρο"..γιατι μετα απο καιρο σιγουρα σε κανει μαυρο μεσα σου.
Γεια και πάλι.Με συγχωρείς που αργησα τόσο πολύ να απαντησω,ντρεπόμουν και θα καταλάβεις γιατί! Με τις βαριές ουσίες έχω κόψει εδώ και 2 χρόνια πριν πάθω το πρώτο καταθλιπτικό επεισόδιο. Το χορτο όμως είναι μια άλλη ιστορία. Όταν είμαι σε κατάθλιψη δεν μπορώ να πιω με τίποτα, με κάνει πολύ χειρότερα. Όταν επανέρχομαι το ξαναρχίζω.Τωρα είμαι 2 μήνες οφ και δεν θέλω να ξαναπιω,ξέρω ότι μου κάνει ζημιά πλέον.Όσο αφορά τον χαμό του πατέρα μου,ήμουν μικρός,12 χρονών,έχασα την γη κάτω από τα πόδια μου.Του είχα μεγάλη αδυναμία! Κλειστηκα στον εαυτό μου έγινα πολύ εσωστρέφης, σταμάτησα να ασχολούμαι σχεδόν με τα πάντα.
Ναι ένιωσα απροστατευτος, αυτός ήταν που μου μάθαινε πράγματα για την ζωή,που με διάβαζε που προσπαθούσε να με κατευθύνει στο να γίνω ένας καλός άνθρωπος όπως ήταν αυτός.Ποτέ δεν το ξεπέρασα και συχνά σκέφτομαι πως θα ήταν η ζωή μου αν υπήρχε ακόμα σε αυτήν.Τι άνθρωπος θα ήμουν;κι ότι αν με έβλεπε έτσι θα ντρεποταν
για μένα.Ενοχες για τον λόγο που λες άρχισα να έχω τα τελευταία 3 4 χρόνια. Ενοχες για λάθος επιλογές έχω πάρα πολλές. Γενικά όλα λάθος τα έχω κάνει στην ζωή μου.Απεναντι σε μένα,απέναντι στην οικογένεια μου, απέναντι σε κάποιους φίλους.Ειμαι ένα σκουπίδι που δεν έχει κάνει τίποτα καλό στην ζωή του,μου αξίζουν όλα αυτά που περνάω.Οι σχέσεις μου με την αδερφή μου και την μητέρα μου είναι σχεδόν ανύπαρκτες κουτσουνι και σε αυτό φταίω εγώ.Ημουν πάντα απομακρος ποοτέ δεν τους έδειξα την αγάπη που τους έχω η έστω λίγη κατανόηση κι εκτίμηση στα όσα μου έχει προσφέρει η μητέρα μου. Επίσης παλιοτερα της μίλαγα απότομα και δεν την άκουγα πότε από ότι μου λέγε έκανα πάντα το αντίθετο από αντίδραση.Πολλές φορές της φώναζα κιόλας. Στην αδερφή μου παλιότερα επίσης φερομουν άσχημα,της φώναζα και την κορόιδευα ο σιχαμένος. Δεν την προσεγγισα σαν αδερφός πότε, δεν την βοήθεια στα μαθήματα της,δεν συζηταγα μαζί της σαν αδερφός. Τα τελευταία χρόνια έχω σταματήσει να της φέρομαι άσχημα όμως ακόμα δεν ξέρω πως να την προσεγγίσω και να καλύψω το χαμένο έδαφος.Αισθανομαι ότι την χάνω και τρελαίνομαι. Ναι τους χρωστάω όχι απλα για να μην τις στεναχωρω που με βλέπουν έτσι αλλά και για να είμαι σε θέση να τους προσφέρω και να τους δείξω ότι την αγάπη μου.Εμενα δεν μου αξίζει τίποτα, αν δεν ήταν αυτές δεν θα υπήρχε λόγος να προσπαθήσω. Το θέμα μου δεν είναι η κατάθλιψη αλλά ότι κατάλαβα μέσα από αυτή ότι είμαι ένα σκουπίδι, ένας άχρηστος,ένα τιποτενιο ανθρωπάκι και δεν πιστεύω ότι μπορώ να αλλάξω αλλά θέλω να προσπαθήσω για αυτές
:( Λυπαμαι εν μερει που ησουν σε αμυνα - επιθεση ΑΛΛΑ κραταω οτι θες να τους δειξεις την ευγνωμοσυνη σου.
Σιγα σιγα θα ξανα κερδισεις θετικα στοιχεια. Το να ρωτας εστω αν ειναι καλα, αν χρειαζονται κατι για το σπιτι και ενα ειλικρινες συγνωμη, πιστευω πως αρκει.
Ρεα ναι με τα ντρογκια τελείωσα αρκετά κάηκα κι ελπίζω να μην μου έχουν δημιουργήσει καμιά μόνιμη βλάβη.
Γειά σου φίλε μου.Σε ευχαριστώ για το σχόλιο σου.Αν δεν μπορέσω να πατήσω στα πόδια μου και να βρω μια σταθερή δουλειά για να μπορέσω να βοηθήσω οικονομικά, δεν θα βγει τίποτα. Μακάρι να αποκτήσω θετικά στοιχεία αλλά αμφιβάλλω για το κατά πόσο είναι εφικτό
Ειμαι γυναικα, εχω βιωσει καταθλιψη, προσπαθω να κρατησω τα θετικα της εμπειριας - ναι υπαρχουν και ειναι οι συνειδητοποιησεις- .Quote:
Originally Posted by καμμενος 1993
Αν βαλεις προταιρεοτητα τον υψηλοτερο στοχο θα νιωθεις καθε μερα λιγος. Ειναι κριμα. Ξεκινησε με μικρα βηματα, ενα καλημερα, ενα αληθινο "τι κανεις" και σιγα σιγα πιστευω οτι εφοσον εισαι αποφασισμενος θα γινεις ο ανθρωπος που θες να γινεις. Επαγγελματικα τωρα, καλυτερα δεν ειναι να ξεκινησεις κατι παρτ ταιμ να συνηθισεις στους ρυθμους ?
Εισαι ευαισθητος, σκληρος με τον εαυτο σου και βγαζεις σκληραδα σε οσους αγαπας? Αν ναι... δεν εισαι ο μονος.
* Ειναι υπεροχο δωρο για την Μανα και την αδερφη σου το να σε δουν να παλευεις. Δεν τις ξερω. Αλλά επειδη εχεις περασει τα βασανα σου πιστευω πως θα χαρουν επι 2 που κανεις ο,τι μπορεις.
Γεια σου Μένη. Εμένα ο πατέρας μου μάλλον θα ντρεποταν για μένα.Τι μάλλον; Σίγουρα δηλαδή.Δεν μπορώ να διαβάσω.Το μυαλό μου είναι καθηλωμένο σε αρνητικές σκέψεις συνεχώς και δεν μπορώ να συγκεντρωθω σε τίποτα.Quote:
Originally Posted by menis_64
Εσυ παιχταρα μου ξερεισ τη μαγεια των γυναικων απο πρωτο χερι γτ δεν ανοιγεισ ενα θεμα γι αυτεσ τισ δυο να ξετυλιξεισ το κουβαρι σου καπωσ