Σκότωσα το σκυλάκι μου

Δεδομένο πρώτο. Το σκυλάκι ίσως το σκότωσες ίσως όχι.

Δεδομένο δεύτερο. Ούτε ο κτηνίατρος ούτε κανένας άλλος δεν έχει το δικαίωμα ούτε να σε κατηγορήσει για κάτι (ένα βατραχάκι, μία σαύρα, ένα μυρμήγκι στη παραλία, που δεν έβλαψαν ούτε επρόκειτο να βλάψουν κανέναν, άσκοπα και χωρίς αιτία το έχουμε σκοτώσει πολλοί) (για να μη πώ ακόμα ακόμα και ένα λουλούδι που το αφήσαμε και μαράθηκε ή ένα κουνούπι που μας τσίμπησε και το λιώσαμε) αλλά ούτε και να σε δικαιολογήσει για κάτι.

Συμπέρασμα (ίσως και αυθαίρετο δικό μου) πρώτο. Το ότι εσύ είχες αποφασίσει να ζήσεις με αυτό το ζωάκι και έφτασες στο ακριβώς αντίθετο αποτέλεσμα λόγω των νεύρων σου (αλλά και της άγνοιας των συνεπειών των πράξεών σου) είναι αυτό που μάλλον πρέπει να δεις τι θα κάνεις.

Συμπέρασμα (ίσως και αυθαίρετο δικό μου) δεύτερο. Η ανάληψη της ευθύνης των πράξεων είναι το πρώτο βήμα της συνειδιτοποίησης τους. Το ότι ούτε να το πεις στον κτηνίατρο αλλά και ούτε και να θέλεις να το δεις στον τάφο (όσο σκληρό και αν είναι αυτό) εμένα κάτι μου λέει. Εσένα?
Το να επιλέξεις να αυτοβασανίζεσαι και να αυτοτιμωρήσαι διά των σκέψεων είναι μία πορεία πάντως που δε θα σε οδηγήσει πουθενά και ίσως είναι και η \"εύκολη λύση\"
Το να δώσεις όμως νόημα ακόμα και στο θάνατο διά των επόμενων πράξεών σου είναι ίσως αυτό που κάποιος θεός να είχε κατά νου όταν σου έφερε αυτό το σκυλάκι στη ζωή σου.

Καλημέρα.

Δηλαδή, ex_hus, τι έπρεπε να κάνω, να το δω; Δεν μπορούσα, ήξερα πως θα ταραχτώ πάρα πολύ, δεν θέλω να αποβάλλω (είμαι στον4ο μήνα, πέρσι το καλοκαίρι απέβαλλα ήδη μια φορά και ξέρεις είχε τρομαχτικές συνέπειες για μερικούς μήνες στις ζωές όλων μας) Δεν άντεχα να το δω, ήδη τρανταζόμουν ολόκληρη από το κλάμα.
Στον κτηνίατρο δεν πήγα εγώ, κάθισα με το μωρό στο σπίτι. Πήγε ο άντρας μου του οποίου είπα: πες στον κτηνίατρο το και το έγινε χτες, βέβαια εκείνες τις στιγμές δεν μπορούσα να φανταστώ ακόμα ότι αυτή ήταν η αιτία. Όμως το είπα.

vas, είσαι ήδη πολύ πιεσμένη....κι αυτό \"φαίνεται\" από όσα μας γράφεις....δε νομίζω ότι έχει νόημα να πιεστείς κι άλλο γιατί αυτό -στην παρούσα φάση τουλάχιστον- δεν ξέρω αν μπορεις να το διαχειριστείς σωστά...Δώσε σημασία περισσοτερη στον εαυτό σου και κοιττα να ανασυγκροτηθείς...

Δίκιο έχεις. πολύ σκληρό αυτό που σου έγραψα. Πάντως το παρακάτω ήθελα να τονίσω.
\"Το να επιλέξεις να αυτοβασανίζεσαι και να αυτοτιμωρήσαι διά των σκέψεων είναι μία πορεία πάντως που δε θα σε οδηγήσει πουθενά και ίσως είναι και η \"εύκολη λύση\"
Το να δώσεις όμως νόημα ακόμα και στο θάνατο διά των επόμενων πράξεών σου είναι ίσως αυτό που κάποιος θεός να είχε κατά νου όταν σου έφερε αυτό το σκυλάκι στη ζωή σου.\"

Συγχώρεσέ με που παρασύρθηκα από την δική μου εξίσου τραγική ιστορία με το σκυλάκι μας. Το οποίο εγώ και η άγνοιά μου το σκότωσα. Χωρίς αμφιβολία. Όταν το έβλεπα να μη μπορεί να πάρει αναπνοή από τη φόλα που είχε φάει νόμιζα ότι χρειάζονταν να κάνει εμετό. Και του έδωσα ξύδι. Μόνο που πήγε στους πνεύμονες και το έκαψε. Από τη φόλα ο γιατρός που βρήκα αργότερα το έσωσε. Τους πνεύμονες δε μπορεσε να τους γιατρέψει.
Εκλαψα πολύ όταν το έθαβα.
Πολύ σκληρό αλλα με έκανε να συνιδιτοποιήσω την άγνοιά μου. Και με αυτήν την γνώση της άγνοιας μου προσπαθώ να μάθω πλέον ότι μπορώ ώστε να μη κάνω ξανά κάτι παρόμοιο ή χειρότερο.

Ναι Σοφία, μάλλον πρέπει να είμαι πολύ πιεσμένη! Η ζωή στην \"ξενιτιά\" δεν έχει τίποτα να κάνει με την ανεμελιά της Ελλάδας.
Εδώ όλα είναι μετρημένα και πολύ αυστηρά. Επίσης μου λείπουν πάρα πολύ οι δικοί μου.

ex_hus πολύ ωραίο αυτό που μου\' γραψες για τον θεό, που θέλει κάτι να μου πει. Μάλλον θέλει να μου πει να ηρεμήσω και να προσέχω να μην καταστρέφω με τα νεύρα μου όσους υποτίθεται ότι αγαπώ. Και να μη στεναχωριέμαι για το τίποτα γιατί έτσι κάνω τα πράγματα χειρότερα.

Λυπάμαι κι εγώ για το σκυλάκι σου.
Και για το δικό μας τώρα, μας είπε ο κτηνίατρός μας στην Ελλάδα ότι θα μπορούσε να το είχε σώσει η άλλη, αν ήξερε σωστά τι να κάνει, αλλά φαίνεται πως και η καρδούλα του δεν ήταν αρκετά δυνατή για να κρατήσει.

Μερικές φορές (πολύ συχνά) η ζωή είναι πολύ σκληρή. Ειδικά όσο μεγαλώνω το βλέπω όλο και περισσότερο.

εισαι οφφ τοπικ,
οταν σκοτωνεις ενα σκυλι δεν το κακοποιεις, το δολοφονεις.

Κατα τα αλλα, μην ασχοληθεις με το σπορ ξανα, δεν φταινει σε τιποτα τα ζωα.....

Quote:

---

Originally posted by krino
εισαι οφφ τοπικ,
οταν σκοτωνεις ενα σκυλι δεν το κακοποιεις, το δολοφονεις.

---

Ε...κακοποίηση ήταν που οδήγησε στο θάνατο.

ενδιαφερον το συμπερασμα σου νταλια...
γιατι εχω την υποψια οτι στους ανθρωπους το λενε διαφορετικα???

και τα κουνουπια τα σκοτωνουμε. και λοιπον; το βρισκω εξαρχης λαθος να φορτωθεις ενα ψωροσκυλο χωρις να το θελεις πραγματικά, ειδικά τη στιγμή που η ζωή σου είναι τόσο απαιτητική. μωρό και έγκυος!!!! (Χριστέ μου). Δεν ειναι εγκλημα να μη σου βγαινει συμπαθεια για το ατυχες τετραποδο. Ήταν που προσποιηθηκες οτι το συμπαθεις. Ειναι οι πιο υγιεις τυψεις, τυπου: εκανα μαλακία -απλά δε θα την ξανακάνω. Ξεχνα το και βαλε μυαλό

Βρε anitak,οκ αν δεν συμπαθούσε το σκυλάκι και δεν το ήθελε ας μην το έπαιρνε ή ας το έδινε αλλού.Οχι να του κάνει κακό.Και δεν μπορώ να δεχτώ ότι είναι το ίδιο τα κουνούπια με το σκυλάκι.Ελεος!Το σκυλάκι από τη στιγμή που το παίρνεις σπίτι σου γίνεται σαν μέλος της οικογένειας.

εμενα μου εχει τυχει να μην συμπαθω ψωρανθρωπους,
ψωροσκυλα ποτε.

Τωρα αυτα βεβαια ειναι και θεματα συγκυριας....

(συμπληρωμα: οι ψωρανθρωποι ειναι ιδιομορφα οντα τα οποια κυτανε να σε πατησουν οπου σε πετυχουν, τα ψωροσκυλα σου ζητανε ελαχιστα και σου προσφερουν απειρως περισσοτερα...)

έγκλημα δεν ειναι να μη της βγαίνει συμπάθεια για το τετράποδο, έγκλημα ειναι να βρίσκουμε δικαιολογίες του τύπου : έγκυος και μωρό και πολλές άλλες υποχρεώσεις μπορούν να μας οδηγήσουν ή να δικαιολογήσουν την κακοποίηση ανθρωπου ή ζώου. Γιατί τότε υπάρχει ο κίνδυνος την επιφανειακοτητας και του ωχ αδερφε, δεν ειναι κ κάτι τόσο σοβαρό....ενώ είναι. Οχι μόνο για τον αποδέκτη της κακοποίησης αλλά και για τον αυτουργο.

άλλο δικαιολογήσουν, άλλο αιτιολογήσουν.
δεν βρισκω δικαιολογια την εγκυμοσυνη και τη μητριτητα. ειναι κατι πολυ απαιτητικο πραγματικά. Ένα έγκλημα υπάρχει πίσω από όλα τα ανθρώπινα: η αποφυγη της αλήθειας. Αν σιχαινεσαι τα παιδια, και θες να αποδειξεις οτι καθολου δε συμβαινει αυτό, αμολας δυο τρια κουτσουβελα που ειναι και ευκολο, το παιζεις καλός οικογενειαρχης με εκπληρωμενο το χρεος σου προς την ανθρωποτητα και τα παιδιά σου, ακομη και να μην τα σκοτωνεις, τους αλλαζεις τον αδοξαστο. Δεν ψαχνω αν υπαρχουν ψωροσκυλα ή ψωροάνθρωποι. Είναι πολύ υποκειμενικό. Επιπλέον, δεν εμπλέκω την προσωπική μου οπτική. Μπορει τωρα να αγαπω τρυφερα καθε ειδος ζωής, δεν ξέρω όμως αν θα κάνω το ίδιο σε περιπτωση που παθω καρκινο και ο πονος δε με αφηνει να ησυχασω ουτε μια μερα. Τοτε, και 1 ποτηρι νερο να μου ζητησεις, ενδεχεται να σε βρισω. ειδικα αν γαυγίζεις. Ε, τα όρια αντοχής ποικίλουν. Για κάποιον μπορεί να είναι πολύ νωρίτερα από τον καρκίνο. Δεν το θεωρώ απαραίτητα διαταραχή. Αρκεί να το ξέρω και να συμφιλιωθώ μαζί του.

Ναι πραγματικά δεν θα πρεπε να το χα πάρει το σκυλάκι, δεν ήξερα όμως από πριν πόσο πολύ θα με εκνεύριζε
γιατί πάντοτε είχα ζώα και τα αγαπούσα πάρα πολύ, είμαι από τους ανθρώπους που δεν κάνουν κακό ούτε σε μυρμήγκι που λένε.

Αλλά καθώς βλέπετε η ψυχολογία αλλάζει από τη μία στιγμή στην άλλη και κάτω από διάφορες καταστάσεις και έγινα δολοφόνος μιας αθώας ψυχούλας χωρίς να το περιμένω και χωρίς να το θέλω.

οπως και να εχει δεν υπαρχει λογος να ασχοληθεις ξανα με ζωα.
Αν νομιζεις ομως οτι εχεις προβλημα μπορουμε να το συζητησουμε,
γιατι προφανως αυτο δεν θα σταματησει σε ενα σκυλι...