Μόνο κατάθλιψη η και κάτι άλλο

Quote:

---

Originally Posted by Constantly curious

Εφοσον εχεις αποκλεισει παθολογικη παθηση ΚΝΣ που ειναι σημαντικο τοτε απλα μπορω μονον κρινοντας απο την δικη μου ιστορια να πω οτι Ναι, ειναι μια αντιδραση του εγκεφαλου σε κατι φοβερα Ψυχο- πιεστικο. Δεν ειναι απαραιτητο να εχει συμβει κατι "τραγικο" αμεσα. Ισως ειναι μια συσσωρευση. Ακουσε τον τυπο

https://www.ted.com/talks/andrew_sol...re?language=el

Ειναι η πιο ζορικη φαση που θυμαμαι να εχω περασει. Μπορει να ηταν μηνας που αρχισα να νιωθω λιγο καλυτερα, δεν θυμαμαι. Εχω κανει αγωνα να αφησω πισω εκεινο το κομματι αν και φοβαμαι μην το ξανα βρω μπροστα μου.

Εγω απευθηνθηκα στον ηδη υπαρχων γιατρο μου. Εχω μειωσει την μιρταζαπινη και θελω να την βγαλω εντελως απο το πλανο αγωγης επειδη κανω ψυχοθεραπεια.

- Η καταθλιψη ειναι παθηση. Δεν ειναι απλα μια φουσκα, που την κανεις ριμαδιο. Ζητησα βοηθεια, πηρα για να ξεθολωσω και τωρα δουλευω πολυ πανω στις λαθος πεποιθησεις.

Αν σε ριχνουν οι ουσιες βγαλτες ... ξερω μια κουβεντα ειναι αλλά οχι φιλε δεν παιζει να αυτο μπλοκαρεις το μυαλο σου. Ειναι κριμα.

---

Κοστανλι δεν είπα ότι η κατάθλιψη είναι φουσκα. Έχω καταλάβει ότι πρόκειται για σοβαρή ασθένεια με τον χειρότερο τρόπο. Μην μπορώντας να αναγνωρίσω τον εαυτό μου.Σε καμιά περίπτωση δεν ήθελα με τα λεγόμενα μου να υποβαθμισω την σοβαρότητα της κατάθλιψης. Απλά θέλω να πιστεύω ότι είναι μια ιάσιμη αρρώστια. Σε αντίθεση με τις παθήσεις του ΚΝΣ κι εκεί έγκειται ο καθησυχασμος ο οποίος ανέφερα. Καλή συνέχεια στον αγώνα σου. Εύχομαι να το ξεπεράσεις και να έρθει η μέρα που όλο αυτό θα είναι απλά μια κακή ανάμνηση για σένα.
Θα προσπαθήσω να δω το βίντεο που μου στειλες αλλά δεν ξέρω κατά πόσο θα μπορέσω να εστιάσω την προσοχή μου

Quote:

---

Originally Posted by black_adder

ναι ειναι δυνατόν να επηρεαστουν και οι νοητικές λειτουργιες από την κατάθλιψη. Παλιά νόμιζα και εγω ότι πιθανόν να είχα κάτι παθολογικό και έψαχνα μήπως έπρεπε να πάρω τίποτε αντιανοϊκά φάρμακα. Πάλι καλά που μου έκοψε και δεν εκανα τετοια χοντρή βλακεία...
Αν συνεχίζεις να εχεις αμφιβολία ακόμα και μετά από τόσες επιβεβαιώσεις, κανε καμιά επίσκεψη σε νευρολόγο ή ψυχίατρο (ή σε γιατρό και με τις 2 ειδικότητες) ή ψυχολόγο ψυχοθεραπευτή και πέστου όλο το ιστορικό. Φυσικά ο γιατρός από την πρωτη κιόλας επίσκεψη θα σου γράψει φάρμακα, ενώ με τον ψυχοθεραπευτή θα αρχίσεις να δουλεύεις με τα θέματα που σε απασχολούν. Άγχη κλπ...

---

Γεια σου μπλακ. Μπορείς να μου αναφέρεις ποιες νοητικές λειτουργιες σου είχαν επηρεαστεί; Αν σου είναι εύκολο δώσε μου και κάποια παραδείγματα.Τώρα πώς είσαι; Έχει επανέρθει ο εγκέφαλος σου; Φοβαμαι ότι το μυαλό μου δεν θα επιστρέψει σε φυσιολογικούς ρυθμούς.
Έχω αποφασίσει να το προσπαθήσω αρχικά με ψυχολόγο. Έχω ήδη ζητήσει βοήθεια από ένα κψυ (μιας και δεν έχω την οικονομική δυνατότητα να απευθυνθώ σε κάποιον ιδιώτη) και περιμένω.

Quote:

---

Originally Posted by ΚΑΣΣΑΝΔΡΑ

Καλησπέρα. Σε μιά συζήτηση με τον νευρολόγο του άντρα μου, μου ανέφερε οτι τα λιποκύτταρα αποθηκεύουν τις ουσίες της κάναβης και ένα χρόνο μετά την χρήση και μπορεί να τις απελευθερώσουν οποιαδήποτε στιγμή.

---

Καλησπέρα Κασσάνδρα. Πολύ ενδιαφέρον αυτό που λες. Μακάρι το πρόβλημα μου να πηγάζει από εκεί. Γιατί τότε ίσως να αρκεί να μην ξανακάνω χρηση για να μην ξαναπαθω τα ίδια

Ένας ψυχίατρος σε μια εκπομπή, σε ερώτηση αν η κατάθλιψη θεραπεύεται έχει απαντήσει πως εξαρτάται για τι μορφής κατάθλιψης μιλάμε... Αν είναι πολύ βαριάς μορφής τότε ο πάσχων θα αρνείται να δεχτεί βοήθεια και οι πιθανότητες να δώσει ο ίδιος τέλος στην ζωή του είναι πολύ αυξημένες... Οι άνθρωποι που υποφέρουν και ψάχνουν μια λύση, που αφήνουν τους άλλους να τους βοηθήσουν, θεραπεύονται. Μπορεί να πάρει χρόνο, μπορεί να θέλει αγώνα αλλά θεραπεύονται...

Quote:

---

Originally Posted by -moonlight-

Συμφωνώ με Cc...

Αν μπορούσα να σου πω κάτι θα ήταν να μην χαώνεσαι απ' αυτά που διαβάζεις στο ίντερνετ. Εγώ κάθομαι για ώρες, ψάχνω, ακούω και διαβάζω διάφορα και περισσότερο φρικάρω ειδικά όταν "ανακαλύπτω" καινούριες ασθένειες. Πολλά συμπτώματα είναι κοινά με πολλές παθήσεις. Με βεβαιότητα μπορώ να σου πω ότι στην κατάθλιψη νιώθεις ότι χαζεύεις τελείως, και δυστυχώς ΟΝΤΩΣ χαζεύεις... Δυσκολία συγκέντρωσης, μνήμης κ.α πολλά. Η ξαδέρφη μου στις γιορτές όταν με είχε δει μετά από καιρό με φώναζε "γριά" όταν με δυσκολία προσπαθούσα να θυμηθώ πράγματα, τις πλείστες φορές αποτύγχανα. Με θυμάμαι στο προηγούμενο εξάμηνο να διαβάζω μια παράγραφο ΠΑΝΕΥΚΟΛΗ και να μπερδεύομαι συνεχώς, να συζητάω με την μάνα μου το πιο απλό που σε γυμνασιακή ηλικία θα αρκούσε να το διάβαζα μόνο μια φορά...

---

Καλησπέρα μουνλαιτ. Έχεις απόλυτο δίκιο σε αυτό που λες με το ίντερνετ. Κι εγώ αυτό κάνω: ψάχνομαι συνέχεια κι αν βρω ένα κοινό συμπτώμα με κάποια πάθηση φρικάρω.Σε πολλές περιπτώσεις κιόλας μπορεί να μην υπάρχει τίποτα κοινό όμως λέω:"λες να το έχεις κι αυτό και να μην το καταλαβαίνεις επειδή έχεις χαζέψει;". Κι ενώ έχω καταλάβει ότι με αγχώνει αυτό το πράγμα, δεν μπορώ να το σταματήσω. Μου έχει γίνει ψυχαναγκασμος.
Κατά την άποψη μου η δυσκολία συγκέντρωσηςδικαιολογειτα ι σε μεγάλο βαθμό από το ότι το μυαλό είναι τόσο απασχολημενο με αρνητικές σκέψεις που είναι αδύνατον να εστιάσω την προσοχή μου σε κατι. Κάτι τέτοιο ίσως να ισχύει και με την απομνημονευση νέων πραγμάτων. Αυτά που με προβληματιζουν περισσότερο είναι: η αδυναμία ανάκλησης αναμνήσεων από το παρελθόν, η δυσκολία στην εκφορά του λόγου και η δυσκολία κατανόησης ακόμα και ευκολονοητων πραγμάτων. Α να πω και κάτι άλλο. Μπορεί να με ρωτήσει κάποιος κάτι κι εγώ να απαντησω μετά 5 δευτερα,λες και το μυαλό μου χρειάζεται χρόνο για να επεξεργαστεί τα όσα ακουσε(αυτό ευτυχώς συμβαίνει σπάνια).Λες ότι αυτό σου συνέβαινε πριν 6 μήνες. Δλδ τώρα είσαι καλά σε ότι αφορά την νόηση σου; Άραγε θα το ξεπεράσω όλο αυτό χωρίς να μου αφήσει κάνα κουσούρι

Quote:

---

Originally Posted by Anikan

Καλησπέρα μουνλαιτ. Έχεις απόλυτο δίκιο σε αυτό που λες με το ίντερνετ. Κι εγώ αυτό κάνω: ψάχνομαι συνέχεια κι αν βρω ένα κοινό συμπτώμα με κάποια πάθηση φρικάρω.Σε πολλές περιπτώσεις κιόλας μπορεί να μην υπάρχει τίποτα κοινό όμως λέω:"λες να το έχεις κι αυτό και να μην το καταλαβαίνεις επειδή έχεις χαζέψει;". Κι ενώ έχω καταλάβει ότι με αγχώνει αυτό το πράγμα, δεν μπορώ να το σταματήσω. Μου έχει γίνει ψυχαναγκασμος.
Κατά την άποψη μου η δυσκολία συγκέντρωσηςδικαιολογειτα ι σε μεγάλο βαθμό από το ότι το μυαλό είναι τόσο απασχολημενο με αρνητικές σκέψεις που είναι αδύνατον να εστιάσω την προσοχή μου σε κατι. Κάτι τέτοιο ίσως να ισχύει και με την απομνημονευση νέων πραγμάτων. Αυτά που με προβληματιζουν περισσότερο είναι: η αδυναμία ανάκλησης αναμνήσεων από το παρελθόν, η δυσκολία στην εκφορά του λόγου και η δυσκολία κατανόησης ακόμα και ευκολονοητων πραγμάτων. Α να πω και κάτι άλλο. Μπορεί να με ρωτήσει κάποιος κάτι κι εγώ να απαντησω μετά 5 δευτερα,λες και το μυαλό μου χρειάζεται χρόνο για να επεξεργαστεί τα όσα ακουσε(αυτό ευτυχώς συμβαίνει σπάνια).Λες ότι αυτό σου συνέβαινε πριν 6 μήνες. Δλδ τώρα είσαι καλά σε ότι αφορά την νόηση σου; Άραγε θα το ξεπεράσω όλο αυτό χωρίς να μου αφήσει κάνα κουσούρι

---

Το καταλαβαίνω, είναι δύσκολο να ξεφύγεις. Εγώ κατέληξα σε ειδικό και μου έδωσε αυτή την συμβουλή, να σταματήσω να τα ψάχνω όλα αυτά γιατί θα γίνομαι χειρότερα. Και δεν νομίζω να ισχύει ότι δεν καταλαβαίνεις τι διαβάζεις, μπορεί απλά να χρειάζεσαι πολύ περισσότερο χρόνο, τέτοιες βλάβες όμως δεν προκαλεί. Κι' εγώ έτσι το ερμηνεύω για την συγκέντρωση αλλά και για την μνήμη γιατί επικεντρώνεσαι μόνο στο πώς θα λυθεί το πρόβλημα και αυτό που ζεις και δεν έχεις καν το κουράγιο να θυμηθείς κάτι που έγινε παλιότερα γιατί ακόμη κι' αν είναι κάτι σημαντικό, για σένα εκείνη την στιγμή δεν έχει καμία σημασία. Οπότε υπάρχει εξήγηση. Επίσης όταν νιώθεις τόσο μα τόσο άσχημα, πώς μπορείς να βοηθήσεις τους άλλους σε σημαντικά προβλήματα όταν εσύ ο ίδιος δεν μπορείς να βοηθήσεις τον εαυτό σου; Κάπως έτσι το ερμηνεύω εγώ. Σε μένα όλο αυτό άρχισε από τέλη Οκτωβρίου αλλά όσο περνάει ο καιρός γίνομαι χειρότερα. Τώρα θα έλεγα πως είμαι ακόμη χειρότερα απ' τις γιορτές αλλά ίσως φταίει το ότι είχα παραιτηθεί τελείως και δεν έκανα τίποτα απολύτως για να το λύσω. Τελευταία άρχισα να πηγαίνω σε ειδικό αλλά η μάχη να ξέρεις πως είναι όλη δική σου. Τα κουσούρια που σου αφήνει είναι η χαμηλή αυτοεκτίμηση και πολλά άλλα (τουλάχιστον σε μένα γιατί είχα περάσει ξανά από κατάθλιψη, απλά σε πιο ήπιο βαθμό) και αν έχεις υποτροπιάσει ήδη μια φορά, οι πιθανότητες να το ξαναπεράσεις αυξάνονται. Η συγκέντρωση και η μνήμη επανέρχονται με τον καιρό και με την προσπάθεια, εφόσον κατάφερες να το παλέψεις/ξεπεράσεις. Κατά την διάρκεια, προσπαθείς να κάνεις τα "αδύνατα"... δυνατά (εγώ δεν έχω το κουράγιο να το κάνω γιατί συνεχίζω να είμαι παραιτημένη, αλλά είμαι παράδειγμα προς αποφυγή!!!) Υπάρχει όμως και το θετικό της υπόθεσης, ότι μπορείς να το αναγνωρίζεις, να την προλαβαίνεις και να ξέρεις πως αν έχεις ξεπεράσει κάτι τόσο δύσκολο τότε θα νιώθεις και θα είσαι όντως πιο δυνατός. Μην την δαιμονοποιείς τόσο δηλαδή. Όσο την βιώνεις φρικάρεις την ζωή σου και δεν θες καν να ζεις αλλά μετά αντιλαμβάνεσαι πόσο δυνατός μπορεί να είναι κάποιος, πόση θέληση έχουμε μέσα μας και πόσο ισχυρό είναι το ένστικτο της επιβίωσης για να μην τα παρατάμε με την πρώτη δυσκολία... Τα λέω για να τα ακούω κι' εγώ αλλά πραγματικά το πιστεύω.

Quote:

---

Originally Posted by -moonlight-

Το καταλαβαίνω, είναι δύσκολο να ξεφύγεις. Εγώ κατέληξα σε ειδικό και μου έδωσε αυτή την συμβουλή, να σταματήσω να τα ψάχνω όλα αυτά γιατί θα γίνομαι χειρότερα. Και δεν νομίζω να ισχύει ότι δεν καταλαβαίνεις τι διαβάζεις, μπορεί απλά να χρειάζεσαι πολύ περισσότερο χρόνο, τέτοιες βλάβες όμως δεν προκαλεί. Κι' εγώ έτσι το ερμηνεύω για την συγκέντρωση αλλά και για την μνήμη γιατί επικεντρώνεσαι μόνο στο πώς θα λυθεί το πρόβλημα και αυτό που ζεις και δεν έχεις καν το κουράγιο να θυμηθείς κάτι που έγινε παλιότερα γιατί ακόμη κι' αν είναι κάτι σημαντικό, για σένα εκείνη την στιγμή δεν έχει καμία σημασία. Οπότε υπάρχει εξήγηση. Επίσης όταν νιώθεις τόσο μα τόσο άσχημα, πώς μπορείς να βοηθήσεις τους άλλους σε σημαντικά προβλήματα όταν εσύ ο ίδιος δεν μπορείς να βοηθήσεις τον εαυτό σου; Κάπως έτσι το ερμηνεύω εγώ. Σε μένα όλο αυτό άρχισε από τέλη Οκτωβρίου αλλά όσο περνάει ο καιρός γίνομαι χειρότερα. Τώρα θα έλεγα πως είμαι ακόμη χειρότερα απ' τις γιορτές αλλά ίσως φταίει το ότι είχα παραιτηθεί τελείως και δεν έκανα τίποτα απολύτως για να το λύσω. Τελευταία άρχισα να πηγαίνω σε ειδικό αλλά η μάχη να ξέρεις πως είναι όλη δική σου. Τα κουσούρια που σου αφήνει είναι η χαμηλή αυτοεκτίμηση και πολλά άλλα (τουλάχιστον σε μένα γιατί είχα περάσει ξανά από κατάθλιψη, απλά σε πιο ήπιο βαθμό) και αν έχεις υποτροπιάσει ήδη μια φορά, οι πιθανότητες να το ξαναπεράσεις αυξάνονται. Η συγκέντρωση και η μνήμη επανέρχονται με τον καιρό και με την προσπάθεια, εφόσον κατάφερες να το παλέψεις/ξεπεράσεις. Κατά την διάρκεια, προσπαθείς να κάνεις τα "αδύνατα"... δυνατά (εγώ δεν έχω το κουράγιο να το κάνω γιατί συνεχίζω να είμαι παραιτημένη, αλλά είμαι παράδειγμα προς αποφυγή!!!) Υπάρχει όμως και το θετικό της υπόθεσης, ότι μπορείς να το αναγνωρίζεις, να την προλαβαίνεις και να ξέρεις πως αν έχεις ξεπεράσει κάτι τόσο δύσκολο τότε θα νιώθεις και θα είσαι όντως πιο δυνατός. Μην την δαιμονοποιείς τόσο δηλαδή. Όσο την βιώνεις φρικάρεις την ζωή σου και δεν θες καν να ζεις αλλά μετά αντιλαμβάνεσαι πόσο δυνατός μπορεί να είναι κάποιος, πόση θέληση έχουμε μέσα μας και πόσο ισχυρό είναι το ένστικτο της επιβίωσης για να μην τα παρατάμε με την πρώτη δυσκολία... Τα λέω για να τα ακούω κι' εγώ αλλά πραγματικά το πιστεύω.

---

Το θέμα είναι ότι ξέρω ότι με κάνει χειρότερα το να τα ψάχνω όλα αυτά.Δεν μου χρειάζεται κάποιος να με συμβουλέψει. Απλά πρέπει να το πάρω απόφαση και να το σταματήσω.
Ναι δεν καταλαβαίνω τι διαβάζω και πολλές φορές τι μου λένε. Πχ μπορεί να μου πει η μάνα μου:"κλείσε την πόρτα έχω ανοίξει καλοριφέρ"κι εγώ να κλείδωνω την εξωπορτα. Άλλες φορές απλά μπορεί να κοιτάω σαν χάνος, με ένα βλέμμα που λέει:" μα τι ακριβώς μου λες τώρα; " ενώ μου λέει κάτι πολύ απλό όπως πχ φερε μου ένα ποτήρι νερό. Νταξει στο δεύτερο παράδειγμα φτάνει ότι είμαι αφηρημένος.Φοβαμαι πως αν τα πω αυτά στον ψυχολόγο όταν πάω,θα μου πει να πάω σε κάποιο κψυ για νοητικά καθηστερημενους.Πφφ δεν ξέρω ίσως πρέπει να ξαναπάω σε νευρολόγο.
Πώς ρε εσύ μουνλαιτ θα αισθάνομαι δυνατός κτλπ αν έχω χαμηλή αυτοεκτίμηση. Το βρίσκω λίγο αντιφατικο αυτό που λες. Σε τι ειδικό πηγαίνεις;ψυχολόγο ή ψυχίατρο;
Σε ευχαριστώ πολύ για τα μηνύματα σου και σου εύχομαι καλή δύναμη. Ήδη είσαι σε καλό δρόμο αφού αποφάσισες να το αντιμετωπίσεις. Εγώ είμαι σε φάση άρνησης.Αισθάνομαι οτι δεν έχω την δύναμη να βοηθήσω τον εαυτό μου και γνωρίζω ότι κάνεις ειδικος-οσο καλός και να είναι -δεν μπορεί να το κάνει για μένα.

Quote:

---

Originally Posted by Anikan

Κοστανλι δεν είπα ότι η κατάθλιψη είναι φουσκα. υ

---

Anikan παιδι μου, δεν εγραψα αυτο για την καταθλιψη επειδη βασιστηκα σε κατι που εγραψες.
Βγηκε στον γραπτο λογο ως δικο μου αχτι. Στο "να την κανεις ρημαδιο" βαζω εμενα και ολους οσους παλευουμε να την πεταξουμε απο πανω μας. Αυτο εννοουσα.

Quote:

---

Originally Posted by Anikan

Το θέμα είναι ότι ξέρω ότι με κάνει χειρότερα το να τα ψάχνω όλα αυτά.Δεν μου χρειάζεται κάποιος να με συμβουλέψει. Απλά πρέπει να το πάρω απόφαση και να το σταματήσω.
Ναι δεν καταλαβαίνω τι διαβάζω και πολλές φορές τι μου λένε. Πχ μπορεί να μου πει η μάνα μου:"κλείσε την πόρτα έχω ανοίξει καλοριφέρ"κι εγώ να κλείδωνω την εξωπορτα. Άλλες φορές απλά μπορεί να κοιτάω σαν χάνος, με ένα βλέμμα που λέει:" μα τι ακριβώς μου λες τώρα; " ενώ μου λέει κάτι πολύ απλό όπως πχ φερε μου ένα ποτήρι νερό. Νταξει στο δεύτερο παράδειγμα φτάνει ότι είμαι αφηρημένος.Φοβαμαι πως αν τα πω αυτά στον ψυχολόγο όταν πάω,θα μου πει να πάω σε κάποιο κψυ για νοητικά καθηστερημενους.Πφφ δεν ξέρω ίσως πρέπει να ξαναπάω σε νευρολόγο.
Πώς ρε εσύ μουνλαιτ θα αισθάνομαι δυνατός κτλπ αν έχω χαμηλή αυτοεκτίμηση. Το βρίσκω λίγο αντιφατικο αυτό που λες. Σε τι ειδικό πηγαίνεις;ψυχολόγο ή ψυχίατρο;
Σε ευχαριστώ πολύ για τα μηνύματα σου και σου εύχομαι καλή δύναμη. Ήδη είσαι σε καλό δρόμο αφού αποφάσισες να το αντιμετωπίσεις. Εγώ είμαι σε φάση άρνησης.Αισθάνομαι οτι δεν έχω την δύναμη να βοηθήσω τον εαυτό μου και γνωρίζω ότι κάνεις ειδικος-οσο καλός και να είναι -δεν μπορεί να το κάνει για μένα.

---

Όλα αυτά που περιγράφεις είναι απόρροιες της κατάθλιψης... Δεν πρέπει να μιλάω απόλυτα γιατί δεν είμαι ειδικός αλλά διαβάζοντας τα λόγια σου διαβάζω και τον εαυτό μου. Αυτοπεποίθηση 0 :p Προφανώς και είσαι αφηρημένος, έχεις ήδη τα δικά σου και δεν δίνεις καν σημασία στο τι σου λένε οι άλλοι. Εγώ σου λέω διάβαζα επί 10 λεπτά μια απλή παράγραφο 3ων γραμμών και δεν την κατανοούσα, μπερδευόμουν στα πολύ απλά και πίστευα πως είμαι τελείως χαζή. Είχα που είχα χαμηλή αυτοεκτίμηση από πριν, όλο αυτό με έριχνε περισσότερο και τα παρατούσα. Εγώ πηγαίνω σε κλινική ψυχολόγο. Αν σε τρώει τόσο πολύ πήγαινε για να σου φύγει πρώτα το άγχος ότι είσαι καθυστερημένος και μετά για να σε βοηθήσει να ανακαλύψεις τι σε έριξε εκεί και πώς θα κινηθείς, ή έστω για να νιώθεις πως έχεις κάποιον για να μιλάς και που θα ενδιαφέρεται αυθεντικά για σένα. Μ' αυτά που γράφεις πάντως φαίνεσαι έξυπνο παιδί, μην σε τρώει άδικα το άγχος δηλαδή...

Όντως είναι αντιφατικά... Εγώ εννοούσα πως νέμεν μπορείς να μην πιστεύεις τόσο στον εαυτό σου αλλά όταν καταφέρεις να το ξεπεράσεις θα είναι ένα γεγονός που δεν θα μπορείς να αρνηθείς. Σαν επακόλουθο, επειδή έχεις βιώσει τι ακριβώς είναι αυτό το πράγμα και πόσο σε ζόρισε, αρχίζεις να αντιλαμβάνεσαι ότι κρύβεις μέσα σου μια τεράστια δύναμη που σε βοηθάει να αντιμετωπίζεις ακόμη και τις πιο άσχημες καταστάσεις που σου συμβαίνουν. Έχω διαβάσει πολλά άτομα που έχουν ξεπεράσει την κατάθλιψη να το λένε αυτό και όσο σκέφτομαι κι' εγώ κάποιες καταστάσεις του παρελθόντος, πώς αντιδρούσα, πως ξεπερνούσα κάτι, αρχίζω σιγά σιγά να το αναγνωρίζω, πόσο μάλλον να καταφέρει να κερδίσει κανείς την μάχη με την κατάθλιψη.

Στο τελευταίο που λες έχεις δίκαιο. Οι ειδικοί δεν είναι εκεί για να μας δίνουν μαγικές λύσεις -που δεν υπάρχουν- και επιπλέον είναι αναμενόμενο να νιώθεις αδύναμος να βοηθήσεις τον εαυτό σου. Το αρνείσαι αλλά όσο περνάει ο καιρός θα εξαντληθείς τελείως. Κάνε το πρώτο βήμα και σιγά σιγά με θέληση όλα θα γίνουν... Θα πέφτεις, θα σε κατηγορείς, θα ξαναρχίζεις απ' την αρχή, θα νιώθεις πως τίποτα δεν έχει νόημα αλλά όταν αφήνεσαι είναι φουλ χειρότερο και ο χρόνος δεν βοηθάει, αντίθετα επιδεινώνει την κατάσταση αλλά και την αυτοεκτίμησή σου. Σ' ευχαριστώ και σου εύχομαι και σένα καλό κουράγιο και δύναμη. Μακάρι να μπορούσα να σε βοηθήσω κάπως με τα λόγια μου αλλά δυστυχώς γνωρίζω πως σε τέτοιες φάσεις, τίποτα δεν πιάνει. Και να ξέρεις πως σε τέτοιες φάσεις, διαστρεβλώνονται τα πάντα γύρω σου.

Quote:

---

Originally Posted by Anikan

Γεια σου μπλακ. Μπορείς να μου αναφέρεις ποιες νοητικές λειτουργιες σου είχαν επηρεαστεί; Αν σου είναι εύκολο δώσε μου και κάποια παραδείγματα.Τώρα πώς είσαι; Έχει επανέρθει ο εγκέφαλος σου; Φοβαμαι ότι το μυαλό μου δεν θα επιστρέψει σε φυσιολογικούς ρυθμούς.
Έχω αποφασίσει να το προσπαθήσω αρχικά με ψυχολόγο. Έχω ήδη ζητήσει βοήθεια από ένα κψυ (μιας και δεν έχω την οικονομική δυνατότητα να απευθυνθώ σε κάποιον ιδιώτη) και περιμένω.

---

γεια σου Αnikan...
παραδείγματα: αδυναμία συγκέντρωσης (υπήρχαν και υπάρχουν περιοδοι που δεν μπορω να διαβάσω-ήταν ενα κριτηριο για να μην πάω τελικά σε δημόσιο ΙΕΚ), πρόβληματα μνήμης (πχ να μην θυμάμαι ονόματα ανθρωπων που τους ξέρω καιρό ή δρόμων ή καθημερινά πράγματα).
Ο εγκέφαλος μου αν εχει επανερθει; ... |ο|
δεν εχει επανέλθει γιατί δεν είχε πάει και πουθενα μέσα στο κεφαλι ειναι...
Οι αγχώδεις και καταθλιπτικές καταστάσεις είναι ενας φαύλος κύκλος και καταναλώνουν πολύ ενέργεια. Ως φυσικό επακόλουθο είναι η μνήμη και η συγκέντρωση να επηρεάζονται άμεσα. Επίσης μπορεί να αποτελέσει και μηχανισμό άμυνας (να ξεχνας δηλαδή). Προσωπικά το ανεπτυξα ασυνείδητα για να αποφύγω χρόνιες δυσάρεστες και στρεσογόνες καταστάσεις. Δεν το εχω ξεπεράσει γιατι αυτή η κατάσταση είναι κομμάτι της δομής της προσωπικότητας μου. Δεν ειναι πχ κάποια εποχιακή "διαταραχή" αλλά χρόνια. Φυσικά η ψυχοθεραπεία σε όποια ηλικία και να την κάνει κάποιος-κάποια και η πρακτική ενασχόληση π.χ με καθημερινες δουλείες βοηθάει στο να συγκεντρώνεσαι.Το καλό είναι ότι εισαι αρκετά μικρός για να δουλέψεις τα ζητήματα που σε απασχολούν και να κερδίσεις πολύτιμο χρόνο. Κάντο τώρα !!!

καλησπερα και καλως ηρθες.
δεν εχω μεγαλη γνωση για το προβλημα της καταθλιψης για να πω τι πιστευω,γιατι κι εγω προσφατα ενημερωθηκα για την παθηση αυτη,ενω εχω περασει 3 φορες βαρια καταθλιψη.την τριτη (την φαρμακερη) με ψυχολογικη και φαρμακευτικη υποστηριξη την ξεπερασα πιο ευκολα,ομολογω...
τελικα ολα αυτα τα συμπτωματα που περιγραφεις (κι ακομα χειροτερα) τα ειχα/εχω κι εγω αυτες τις 3 φορες.τωρα ειμαι στην τεταρτη (κι ευχομαι να μην τις εκατοστησω) και παλευω να το ξεπερασω μονο με ψυχολογο (αλλα χλωμο το βλεπω...)
το μονο που μπορω να πω,ειναι οτι βρισκω πολυ θετικο πως δεν αργησες να το ψαξεις και να ενδιαφερθεις για το προβλημα σου.
ευχομαι να σου πανε ολα καλα

Να σαι καλά Κατερίνα και ελπίζω να μην το περάσεις 5η φορά. Πιστεύω ότι μέσα από την ψυχοθεραπεία δύναται να βρούμε οριστική λύση μαθαίνοντας τον εαυτό μας, χωρίς βέβαια να είμαι απόλυτος γιατί δεν έχω πάρει χάπια για να ξέρω. Όταν λες τα ίδια και χειρότερα; Μπορείς να μου πεις λίγο πιο συγκεκριμένα; Σε νοητικό επίπεδο ας πουνε πώς είσαι /ήσουν; Είχες η έχεις πρόβλημα με την εκφορά του λόγου;
Τέλος να σου πω ότι εγώ με την ψυχοθεραπεία έχω δει βελτίωση. Ακόμα χαλια είμαι αλλά υπάρχουν και στιγμές που την παλεύω ας πούμε. Ανέβασα και σήμερα ένα θέμα που μπορε(αυτό είναι σχετικά παλιό), αν θες απάντησε μου εκει

στην πρωτη (την βαρβατη) της εφηβειας,για 3-4 χρονια,αποπειρες αυτοκτονιας,αυτοκαταστροφ� �ς,αυτοτιμωριες,ναρκωτικα...
στην δευτερη χωρισμος, απολυτη απομονωση για 1,5 χρονο, "φυτο" στο σπιτι,με εκρηξεις θυμου,ναι μειωμενη νοητικη αντιληψη και μνημη.απλα πραγματα με μπερδευαν και δε θυμομουν συχνα ουτε τα χθεσινα. (+ οσα περιγραφεις)
στην τριτη τα ιδια με μεγαλυτερη συχνοτητα κι ενταση,χωρις θυμους.δυσκολια συγκεντρωσης επισης.ευκολα μπορει να σηκωθω κυριακη να παω για δουλεια...και να απορρω που το βρισκω κλειστο!!! να ειμαι πρωινη και να πηγαινω απογευμα ανετη...και να αναρωτιεμαι γιατι με κοιτανε παραξενεμενες....
ε οκ με συνηθισαν πια και δεν εκπλησσονται