Δεν κατάλαβα όμως... Έχεις ήδη αρχίσει φαρμακευτική αγωγή ε; Πήγαινε ξανά για ύπνο, προσπάθησε να κοιμηθείς και να μας ενημερώσεις ξανά αύριο για το πώς πήγαν οι συνεδρίες :)
Printable View
Δεν κατάλαβα όμως... Έχεις ήδη αρχίσει φαρμακευτική αγωγή ε; Πήγαινε ξανά για ύπνο, προσπάθησε να κοιμηθείς και να μας ενημερώσεις ξανά αύριο για το πώς πήγαν οι συνεδρίες :)
σημερα εχω ραντεβου moonlight μου! εντωμεταξυ εγινε κατι χτες και εχω στεναχωρηθει τρελλα ...φοβαμαι μη βγαλουν λαθος συμπερασματα..θα σας πω! Καλημερα!
Ποιό αντιψυχωσικό σου έγραψε; (Τα ξέρω σχεδόν όλα χαχα), λογικά για να ήταν μεγάλη η τιμή δεν θα ήταν γενόσημο, δες πιο είναι το πιο φθηνό γενοσημο στον γαλινό (www.galinos.gr) και πάρε αυτό ή ρώτα τον φαρμακοποιό καλύτερα, δεν έχει καμία διαφορά με το πρωτότυπο. Είναι συνηθισμένο οι γιατροί να γράφουν συγκεκριμένες μάρκες φαρμάκων γιατί παίρνουν ποσοστά. ;)Quote:
Originally Posted by -moonlight-
Δεν ζω στην Ελλάδα... Δυστυχώς ή ευτυχώς :ρ Δεν καταλαβαίνω τίποτα από αυτά.. Μου έγραψε το abilify στα 10 mg. Το αντικαταθλιπτικό δεν διαβάζεται μ' αυτά τα γράμματα χαχαχα.. Πάντως μου είπε πως θα μου γράψει το προζακ (ladose) και διάβαζα πάλι εδώ πως είναι από τα πιο ακριβά. Άλλο κουράγιο για να τα ψάξω, να βρω τιμές/παρενέργειες κλπ δεν έχω. Καλά ναι ισχύει αυτό που λες, ευτυχώς όμως είδα να γράφουν πως είναι από τα πιο "ελαφριά", το ίδιο και η δόση που μου έγραψε.Quote:
Originally Posted by panos21
Θα πάω σήμερα σε ψυχοθεραπευτή, μου έκλεισε η μάνα μου ραντεβού. Θα τα συζητήσω και με την ψυχολόγο μου την Παρασκευή, θα κλείσω ραντεβού και σε άλλο ψυχίατρο και Θεός βοηθός! Πρέπει να καταλήξω κάπου σύντομα
Edit: Κοιτάω τώρα την συνταγή και απλά γράφει ημερομηνία 23/2, δεν βλέπω κάπου να γράφει πότε λήγει. Υπάρχει χρονικό όριο σε όλες, ασπούμε αν περάσουν 2 βδομάδες από την ημερομηνία που στην έγραψε τότε λήγει;
Αν τους τα πεις ΟΛΑ όπως τα νιώθεις και αν τους εξηγήσεις την κατάσταση, πόσο έξω να πέσουν; Μην φοβάσαι! Θα περιμένουμε νέα σου!Quote:
Originally Posted by fleur*
moonlight καλησπέρα.
κοίτα, 'εχω και εγω κατάθληψη, είμαι και εγω εναντίον των φαρμάκων, αλλά κακά τα ψέμματα... όταν είδα ότι έχω παραλήσει την ζωή μου και έφτασα στο τέρμα ..δεν είδα άλλη επιλογή.. δεν υπήρχε αύριο για μένα και έπρεπε να βρω κόλπο να "κερδίσω" χρόνο, μήπως συνέλθω. ναι στην αρχή πήρα πολύ ενεργεια απο τα χάπια και ισορροπισα τον ύπνο μου, είδα τον οργανισμό μου να έχει διάθεση και αντοχή να κάνει πράγματα επιτέλους, να δημιουργει και τότε κατάλαβα πως πρέπει να γίνω, αλλα χωρίς βοηθήματα κάποια στιγμη!
μετα απο κάποιους μήνες, είδα την απόδοση να πέφτει, οι δοσολογίες μεγαλωσαν , τα χάπια επεισης..αλλα καμία προκοπή...και έτσι τα έκοψα και αποφάσισα να βρω αλλου την λύση. έκανα εξετασεις αίματος, για οτιδήποτε μπορει να προκαλεί καταθλιψη στο σωμα μου..και βρήκα μπολικα μπόλικα θεματάκια... ξεκίνησα λοιπόν νέα θεραπεια με ενδοκρινολόγο αυτήν την φορά και ομολογω πως αισθάνομαι πολυ καλύτερα..η καταθλιψη δεν εχει φύγει φυσικά...αλλα αισθανομαι καλύτερα απο πριν.
τσίμπησα την λέξη βουλιμία, και επειδή την είχα και εγω ...σου προτείνω ανεπιφύλακτα να πας να κάνεις και εσυ αιματολογικες και να τσεκαρεις με εναν καλο ενδοκρινολόγο, τα οργανικά σου θέματα. αν είναι όλα ενταξει απο εκει... τότε μάλλον θα χρειαστεις χάπια. αλλα πρωτα για μένα πρέπει να τσεκαρεις που βρίσκεσαι στο ζαχαρο-θυροειδη-βιταμινη d κτλ κτλ
και εμενα με ελεγαν τεμπέλα, γελάω που ο κόσμος ακόμα πιστευει το οτι η "τεμπελια" ειναι ενα απλο ελάττωμα και οχι το σημα κατατεθεν της καταθλιψης... πως είναι δυνατον ακομα να θεωρουν φυσιολογικο να μην εχεις δ ι α θ ε σ η να ζεις.
σίγουρα κάτι πρέπει να κάνεις...και εχεις αργησει κιολας. βεβαια και εγω ειχα αργησει...μεχρι που άρχισα να σκεφτομαι να φουνταρω απο τον 3ο οροφο!!...τοτε ...οταν αρχισα να βλέπω ποσο κοντα στο τελος βρίσκομαι, φοβήθηκα... φοβηθηκα οτι είμαι ικανη για το τελος. εφτασα τόσο μα τόσο κοντα σε αυτο και δεν το είπα ποτε πουθενα ...μακαρι να μην φτασεις και εσυ εκει κοριτσακι μου... μακάρι να είσαι πιο εξυπνη απο μένα και να φροντισεις νωρίτερα τον εαυτό σου!
Θα γράψω όσο πιο σύντομα μπορώ το "ιστορικό" μου για να βάλω σε μια σειρά τις σκέψεις μου και για να τα δείξω στον ψυχοθεραπευτή, βαρέθηκα να λέω τα ίδια και τα ίδια σε όλους, κακά τα ψέματα.
Από μικρή ήμουν ακραία μελαγχολική και ευαίσθητη, λόγω χαρακτήρα αλλά και βιωμάτων. Από παιδική ηλικία έκανα "περίεργες" σκέψεις, έδινα "ψυχή" σε αντικείμενα κλπ για να πολεμήσω την μοναξιά και να νιώσω πως κάποιος/κάτι είναι κοντά μου για να καλύψω μ' αυτό τον τρόπο την αγάπη που στερήθηκα. Ωστόσο ήμουν πάντοτε μοναχική και το επιδίωκα. Στην εφηβεία είχα ερωτευτεί κάποιον που δεν με ήξερε καν, πλατωνικός έρωτας. Αντιμετώπιζα bullying στο σχολείο, περισσότερο από ένα συγγενικό πρόσωπο που γυρνώντας κάθε μέρα στο σπίτι με χτυπούσε και σχεδόν δέχτηκα σεξουαλική επίθεση αλλά κάθε φορά αμυνόμουν με επίθεση για να του ξεφεύγω. Έπεσα σε κατάθλιψη, για 2 μήνες έτρωγα με το ζόρι, δεν κοιμόμουν, ήμουν χάλια. Με τον καιρό και με τα μαθήματα το ξεπέρασα τελείως μετά από 2 χρόνια.
Είχα πάει "έξω" για σπουδές ενώ οι δικοί μου δεν με άφηναν. Κανείς δεν μου είχε εμπιστοσύνη, με πρόσβαλλαν όλοι, από γονείς μέχρι συγγενείς και καθηγητές. Δεν τους άκουσα. Πίστεψα για πρώτη φορά σε μένα, το έβαλα πείσμα και πήγα. Από την 2η κιόλας μέρα είχα προσαρμοστεί. Ωστόσο φτάνει η 1η εξεταστική, περνάω 3 στα 6 μαθήματα (και το 1 δεν περίμενα με τίποτα να το περνούσα λόγω καθηγητή) αλλά δεν είχα περάσει το βασικό της σχολής μου επειδή δεν διάβασα σοβαρά. Ξανά απελπισία. "Είμαι μια σκέτη αποτυχία. Είχαν όλοι δίκαιο". Δεν έβγαινα από το σπίτι για 1 μήνα. Πεταγόμουν απλά μέχρι την υπεραγορά. Είχα φτάσει σε σημείο να κοιτάζω έντονα το μπαλκόνι, άρχισα να πιστεύω σοβαρά πως θα έκανα βλακεία αργά ή γρήγορα. Δεν άντεχα να το ρισκάρω άλλο. Μάλλον περνούσα μείζον καταθλιπτικό επεισόδιο. Πήρα τηλέφωνο την μαμά μου και την έκανα να καταλάβει πως δεν είμαι καλά, οπότε φρίκαρε και μου έκλεισε εισητήριο για 3 μέρες για να πάω να κάνω αίτηση να ξαναδώσω εξετάσεις και να περάσω στην ίδια σχολή αλλά στην χώρα μου. Έκανα την αίτηση, συνήλθα, γύρισα πίσω και όλα πάλι ήταν μια χαρά, μάλιστα δεν ήθελα καν να γυρνούσα πίσω και τους είχα πει πως δεν πρόκειται να δώσω τις εξετάσεις για να γυρίσω. Δυστυχώς με πίεσαν να τις δώσω, διάβασα ένα μήνα πριν, πέρασα οριακά και αναγκάστικα να γυρίσω γιατί δεν το ρίσκαραν να με αφήσουν πάλι εκεί. Φοβούνταν πως θα πάθαινα τα ίδια και πως θα μετάνιωνα που δεν γύρισα στο πατρικό... :(
Άργησα πάρα πολύ να ξεπεράσω το γεγονός. Ήταν μεγάλη η αλλαγή για μένα και η "απώλεια". Ήταν σαν να πενθούσα αγαπημένο πρόσωπο! Για 2 χρόνια πιστεύω πως είχα άτυπη κατάθλιψη γιατί συνοδευόταν από έντονους πονοκεφάλους. Το άφηνα εκεί, απλά περνούσα ελάχιστα μαθήματα και πήγαινα στην σχολή με το ζόρι. Με το πέρασμα του χρόνου ξεπέρασα κάπως το γεγονός και είχα περισσότερη όρεξη.
Μετά άρχισαν τα οικογενειακά προβλήματα. Ο αδερφός σε κλινική επειδή έκανε απόπειρα, ο ψυχίατρος με την λάθος διάγνωση που του έδωσε ισχυρά αντιψυχωσικά που τον κατέστρεψαν, εγώ να ζω μόνη στην πόλη που σπούδαζα και το μυαλό μου να είναι συνέχεια στο σπίτι και στον αδερφό. Γύρισα στο πατρικό μετά από 1 χρόνο, οι εντάσεις ήταν πολύ χειρότερες. Είχα κρατηθεί το καλοκαίρι από την γυμναστική, την διατροφή και κάποια μαθήματα επιλογής που έκανα στο πανεπιστήμιο. Δεν άντεξα για πολύ. Περνάει το καλοκαίρι. Με τις πρώτες πιέσεις στην σχολή ένιωθα πάλι ότι είμαι έτοιμη να τα παρατήσω. Είχε χάθει κάθε όρεξη. Βυθιζόμουν κάθε μέρα όλο και περισσότερο. Είμασταν όλοι χάλια μέχρι που ήρθε η μέρα που είχα όντως παραιτηθεί και άρχισα να σκέφτομαι πως έχω κατάθλιψη. Οι σκέψεις και τα συναισθήματα ήταν τόσο έντονα που ό,τι ιδέες είχα στην παιδική ηλικία πολλαπλασιάστηκαν επί 100 σε σημείο που πίστευα πως είχα κάποια νεύρωση και πως αν υποχωρούσε ο λογικός μου εαυτός τότε θα πάθαινα ψύχωση. Ευτυχώς ακόμη μπορώ να σκεφτώ λογικά αλλά οι ιδέες είναι εκεί και με βασανίζουν. Δεν μπορώ να αντέξω τον "συνδιασμό" με την κατάθλιψη και να ξέρω πως θα συνεχιστούν για μια ζωή. Απ' την άλλη είμαι σε αδιέξοδο γιατί τα φάρμακα θα ήταν η ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ μου λύση.
Με όλα τα παραπάνω λοιπόν ξέρω πως η κατάθλιψη που αντιμετωπίζω τώρα, με όλα αυτά τα συμπτώματα, είναι αποτέλεσμα του χαρακτήρα μου αλλά οφείλεται και σε εξωτερικούς παράγοντες. Παρόλα αυτά θέλω όντως να πάω να κάνω αιματολογικές εξετάσεις και να πάρω βιταμίνες μπας και καταφέρω να δυναμώσω... Θέλω να βρω το κουράγιο να ξεκινήσω γυμναστική, θέλω να νιώσω χρήσιμη όταν τα καταφέρνω με τα μαθήματα που θα ξεκινήσω, δεν θέλω να νιώθω 80 χρόνων, δεν θέλω να ξέρω πως σε πιέσεις και δυσκολίες θα υποτροπιάζω πάντα, δεν θέλω να συνεχίζω να ζω νιώθοντας καταδικασμένη, δεν θέλω να ξεκινάνε και να περνάνε οι μέρες χωρίς να έχω κάποιο σκοπό νιώθοντας απλά παρατηρητής τους, ούτε θέλω όντως να τα παρατήσω όλα και να σκέφτονται όλοι (πιο πολύ εγώ, για τον εαυτό μου) πως είμαι μια σκέτη αποτυχία που τα έχει παρατήσει χωρίς να σκεφτεί κανέναν, που δεν είχε κουράγιο να αντιμετωπίσει και να αγωνιστεί για να ζήσει...
Δεν θα γράψω άλλα. Θα τα δείξω στον ψυχοθεραπευτή και στον ψυχίατρο που θα πάω για να μην χρειαστεί πάλι να μιλήσω.
Ρέα μου σε θαυμάζω που σταμάτησες τα φάρμακα, ειλικρινά. Σου εύχομαι ό,τι καλύτερα. ΕΙΣΑΙ ΕΞΥΠΝΗ και πιστεύω σε σένα. Δεν θα το αφήσεις να σε νικήσει.
Δυστυχώς δεν γνωρίζω πως γίνοντε οι συνταγογραφήσεις στο εξωτερικό, ίσως να μην έχουν ημ. λήξης εκεί. Το abilify είναι αρκετά καλό αντιψυχωσικό αλλα πανάκριβο, νομίζω έχει λήξει η πατέντα τους αλλα γεννόσημα δεν μπόρεσα να βρώ, γιαυτό και είναι τόσο ακριβό ακόμα (μονοπώλιο..). Αλλα υπάρχουν ένα σωρό άλλα αντιψυχωσικά σαν το abilify και πολύ πιο φθηνά. Για το προζακ υπάρχουν γεννόσημα, αν έχεις πχ 25% συμμετοχή βγαίνει γύρω στα 2-3 ευρώ εδώ στην ελλάδα..Quote:
Originally Posted by -moonlight-
Ενα φαρμακο μπορεις να το παρεις μεχρι και 4 αντε 4.5 μηνες μετα την ληξη του , εγωεχω παρει επανειλημμενως ληγμενα , αλλα μεχρι 4 μηνων , αλλα τα φυλαω σε σκοτεινο και δροσερο μερος , εδω τρωω γιαουρτια /γαλατα 25 ημερων ληγμενα , ειναι ενδεικτικη η ημερομηνια , κατα φιλο φαρμακοποιο και φιλο γιατρο ..............................ωχ ωχ , παω τουαλεττα , με κοβει η κοιλια μου , το γαλα ητ
εχεις περασει πολλά και εσύ...πρεπει να λυσεις πολλά θεματα και εσυ ...να συναρμολογησεις την σκεψη σου και την αυτογνωσία σου απο την αρχη.. οπως όλοι μας. και εγω σε θαυμαζω για την δυναμη σου να σταθεις στα ποδια σου παρολα τα οσα βιωσες.. θα μπορουσες να ειχε πάρει αλλη τροπή το πραγμα...ξερω πως τωρα στην φαση που είσαι δεν μπορεις να δεις την δυναμη σου... αλλα θα την δεις σιγα σιγα και συντομα!! συνεχισε το ψαξιμο... ;)Quote:
Originally Posted by -moonlight-
σε ευχαριστω για την ενθαρυνση και εγω πιστευω σε εσενα ... θα τα καταφερουμε!!!
Για την συνταγή λέμε macgyver :P πάντως και εγώ δεν έχω θέμα με τα ληγμένα, αρκεί να μην μυρίζουν :pQuote:
Originally Posted by Macgyver
Ωχ , εχεις δικιο , τωρα το παρατηρησα ............η συνταγη στην Ελλαδα , μπορει να εκτελεστει , η δημοσια σε 7 εργσιμες , η ιδιωτικη , σε 3 μηνες , στο εξωτερικο , μονο η melissa ξερει , αν παιρνει κατι .......και η betelguese ......Quote:
Originally Posted by panos21
3 μήνες λοιπόν! Μέχρι τότε θα έχω αποφασίσει και θα έχω δοκιμάσει όλες τις υπόλοιπες εναλλαχτικές. Σ' ευχαριστώ Άγγελε.
Παρακαλω , αλλα για Ελλαδα ισχυει αυτο , και ναναι μεσα στον ιδιο χρονο , δλδ μια συνταγη 12/16 , δεν θα εκτελεστει ευκολα το 17 , οποτε δινεις την συνταγη το 16 , και εχει την option να παρεις τα φαρμακα η οχι ........
ο μονος τροπος να βγεις απο το λακο μιας λακουβας ειναι να ξεπερασεις τον εγωισμο σου να μαθαινεις απο οτι το χρειαζεσε ακομα κ αν αισθανεσαι οτι χανεις ετσι την αρχηγια της ζωης σου κ ολο αυτο στη σπαει κατα βαθος
κ στα λογια μπορει αυτο να ακουγετε απλο κ ευκολο στη πραξη ομως αποτελει το πιο δυσκολο κ απλησιαστο κατορθωμα που θα μπορουσες να κανεις...
κ οταν αισθανεσαι οτι φτανεις στα ορια σου πρεπει να βρισκεις ενα αναλακτικο τροπο καπου να ξεσπας σε κατι ασχετο πχ γυμναστικη για να μπορεσεις μετα να συνεχισεις...
υπαρχει βεβαια κ η εναλακτικη λυση να πας σε καπιο ψυχιατρο εφοσον σηκωνεις αυτη τη θεραπεια αντικειμενικα αλλοι τη σηκωνουν κ αλλοι οχι.
η αποφαση ειναι δικη σου εγω απλα διαβαζω τι γραφεις δε ζω μαζι σου
αν πιστευεις οτι αντεχεις τη θεραπεια συνεχισε κανε οτι πιστευεις οτι ειναι καλυτερο για σενα.