Ρε συ φαΒΕλ αυτά άμα τα πεις στο γιατρό σου θα σ βρει μια λύση δηλαδή για το συναίσθημα είναι το σολΊαν εγώ από ότι ξέρω μην περιμένεις θαύματα αλλά κάτι θα κάνει ύστερα κι η μορφή του φαρμάκου παίζει ρόλο στο πώς σε πιάνει για να είσαι καλά
Printable View
Ρε συ φαΒΕλ αυτά άμα τα πεις στο γιατρό σου θα σ βρει μια λύση δηλαδή για το συναίσθημα είναι το σολΊαν εγώ από ότι ξέρω μην περιμένεις θαύματα αλλά κάτι θα κάνει ύστερα κι η μορφή του φαρμάκου παίζει ρόλο στο πώς σε πιάνει για να είσαι καλά
serios..συμφωνώ..δε σταματάει η ζωή στην πάθηση..αν κι εγώ έτσι αισθάνομαι πολλές φορές..δλδ λέω από μέσα μου πολλές φορές ότι φταίει η πάθηση που είμαι αργή,που δεν έχω μνήμη δυνατή,που αγχώνομαι,που δεν καταλαβαίνω τι μου λένε..κι έτσι δικαιολογώ κάπως την κατάστασή μου..δλδ ναι μεν θεωρητικά όπως μου λέει και ο γιατρός μου μπορώ να κάνω τα πάντα,ό,τι θελήσω,αλλά στην πράξη όταν πάω να κάνω κάτι μόνη μου πελαγώνω,χάνομαι,απελπίζομ αι..αισθάνομαι ότι είμαι ανίκανη και μου'ρχεται να τα παρατήσω..Quote:
Originally Posted by serios
Ξεκίνησα το 2014 ένα ιεκ..και το τελειώνω τώρα τον Ιούνιο..δλδ έβαλα ένα στόχο..απλά κάθε μέρα απογοητεύομαι και έχω τάσεις φυγής και παραίτησης..Είναι πολύ δύσκολο να συνεχίσω έτσι..
Τώρα το Μάρτιο εγώ κλείνω 4 χρόνια θεραπείας χωρίς υποτροπή..
Αλλά όταν έχουμε εργαστήρια όπου μπαίνω σε μια διαδικασία υποτυπώδους ενέργειας και πρωτοβουλίας,εκεί αγχώνομαι..και στα διαλείμματα όπου καλούμαστε να κινηθούμε πιο ελεύθερα σαν άτομα,να επιλέξουμε κάποιον να μιλήσουμε ή να κάνουμε αστεία εκεί πάλι αγχώνομαι..δλδ είναι σαν να έχω χάσει σαν άτομο την προσωπικότητά μου..έτσι αισθάνομαι..αλλά λάθος τα λέω..μάλλον δεν την είχα ποτέ γιατί και στο σχολείο το ίδιο αμήχανη ήμουνα..
Τελικά φταίει η πάθηση ή ο χαρακτήρας μου?μάλλον ο τρόπος σκέψης μου?μήπως ο τρόπος σκέψης μου γέννησε την πάθηση και αν συνεχίσω να αγχώνομαι θα ξανααρρωστήσω?
Απλά πώς να στο πω..αισθάνομαι έξω απ'τα νερά μου..αλλά ποια νερά θα μου πεις..εδώ αλλάζουμε με τα χρόνια..δε μένουμε ίδιοι..
Ίσως δεν μπορώ να αποδεχτώ αυτό το απαθές ον που έχω γίνει..Καταλαβαίνω ότι η ιστορία με την αρρώστια με πήγε πίσω νοητικά και αυτό δυσκολεύομαι να το χωνέψω..
Κλείστηκα πολύ στον εαυτό μου όλα αυτά χρόνια και θεωρώ πως αυτό που μας εξελίσσει σαν όντα δεν είναι η ποσότητα των γνώσεων αλλά η ικανότητα στην επικοινωνία με άλλους ανθρώπους..
Είμαι λίγο κουρασμένη..ελπίζω να κατάλαβες..
έλις εγώ καλά είμαι..τα φάρμακα μου έκαναν το συναίσθημα φυσιολογικό..νοητικά θεωρώ ότι υστερώ όμως..και η απάθεια που λέω ότι έχω δεν εννοώ ότι είμαι ψυχρή και δεν αισθάνομαι αλλά είμαι τόσο αργή στη σκέψη που μέχρι να καταλάβω τι μου λέει κάποιος και να αντιδράσω έχει περάσει σε άλλο θέμα η κουβέντα..με αποτέλεσμα να μη συμμετέχω..
επίσης απάθεια έχω προς τη ζωή γιατί έτσι όπως είμαι ελλειματική δεν μπορώ να χαρώ τη ζωή κι έτσι μένω απ'έξω και χάνω το ενδιαφέρον μου..και μετά έρχονται αναπόφευκτα οι σκέψεις θανάτου..
σα να είμαι ξένη στον τόπο μου..σα να είμαι παράταιρη..έτσι αισθάνομαι..
ελπίζω να μη σε μπέρδεψα κι εσένα..
έλις παρατήρησα ότι έχει βελτιωθεί ο λόγος σου!!
Ναι παίρνω βελτιωτικα απλά έτσι με πιάνει για να καταλάβεις δες παλιότερα μνήματα μία είναι καλά ειπωμένα και μια λέω βλακείες εδώ και δεκαπέντε χρόνια έτσι είμαι πάνω κάτω συνέχεια αφού κι εγώ τα ανοίγω και πλέον μπορώ να πω από την πιο μεγάλη μπαρούφα μέχρι το πιο έξυπνο έτσι συζητάω εδώ και πολλά χρόνια αλλά γράφω για να κρατιέμαι νοητικά σε φόρμα να μην πέσουν οι λειτουργίες τελείως
@favvel έτσι είμαι και εγώ.Δεν με μπέρδεψες με αυτά που είπες ίσα ίσα τα αισθάνομαι πολύ οικεία.
Και εγώ αισθάνομαι ότι δεν έχω προσωπικότητα,ότι πρέπει να επαναπροσδιορίσω τις αξίες μου και τις αρχές μου.Ακόμα νιώθω δυσκολία να κάνω καινούριες φιλίες και να συνδεθώ.Είμαι με τους παλιούς φίλους και ευτυχώς υπάρχουν και αυτοί.
Από μυαλό άσε,νιώθω να έχω χάσει 20 μονάδες σε IQ παρόλο που με βγάζει στα τεστ ακόμα κ στην ενεργή φάση της ψύχωσης 115-120 μονάδες.
Γενικά δημιουργεί ανασφάλεια αυτή η κατάσταση αλλά και εγώ ήμουν πάντα ανασφαλής χωρίς δυνατή προσωπικότητα.
Προσπαθώ να την ξαναχτίσω.Θέλω να δω την πορεία μου σαν ταξίδι να γίνω κάτι σαν Οδυσσέας μόνο που μου είναι δύσκολο να είμαι πολυμήχανος.
Που θα πάει όμως αν συνεχίζουμε να προσπαθούμε και να κοιτάμε μπροστά θα την βρούμε την Ιθάκη μας.
Δεν είναι αργά για να βελτιώνεσαι και άλλο.4 χρόνια ή 3 χρόνια όπως εγώ είναι νωρίς για την σχιζοφρένεια.Η ανάρρωση είναι ένα ταξίδι ζωής.
Σου εύχομαι καλή δύναμη και να μη δίνεις σημασία στην ανασφάλεια σου.Κάποια στιγμή θα γίνεις δυνατότερη αρκεί να αντιμετωπίζεις τις δυσκολίες με σθένος.
Αυτή την φορά θα σε προτρέψω να συζητήσεις με τον ψυχιατρο σου το θέμα των φαρμάκων και να ξανασκεφτείς το πως παίρνεις τα φάρμακα.Εγώ έβαλα ακόμα κ ξυπνητήρι.Δεν θέλω να την ξαναπατήσω.Είναι κόλαση αυτό το πράγμα.
Ξανασκέψου το!!!
@favvel αν γνωρίζεις αγγλικά καλή είναι και η σελίδα http://forum.schizophrenia.com/ .Εγώ εκεί ανακάλυψα πως πολλά από αυτά που σκέφτομαι και αισθάνομαι είναι αποτέλεσμα της πάθησης και τα αντιμετωπίζουν και άλλα άτομα.Έτσι δεν αισθάνομαι τόσο εξωγήινος με αποτέλεσμα να τα ρίχνω στον εαυτό μου όλα.
Πιστεύω βοηθάει σε κάποια πράγματα γιατί κάποια άτομα είναι αρκετά ενημερωμένα με καλές συμβουλές.
Φαβελ αυτά τα είχα κι εγώ τα πρώτα χρόνια ακριβώς όπως τα περιγράφεις συνέχισα την προσπάθεια κι έγινα εντελώς εξωγήινος δηλαδή έχτισα δυνατότητες πάνω στην ψύχωση μετά άλλαξα φάρμακα πήγα κάτι πρωινά το βράδυ τώρα παίρνω ίνβεγκα το πρωί και σαικρεστ το βράδυ σήμερα έκανα εξετάσεις υγιέστατοσ οπτικά δε φαίνεται τίποτα πλέον αλλά κάνω γυμναστική σχετικά συχνά έτσι όχι με επιδόσεις δηλαδή παίρνω μια μπάλα και παίζω μπάσκετ δεν παίζω αγώνες απλά κάνω μια προπόνηση κι όπως βγει με τα φάρμακα δεν έχω απαιτήσεις από μένα αρκεί να νιώθω καλά