Printable View
Εγώ μακ να σου πω ότι τι νιώθω τη μαλακιά στο κεφάλι μου αλλά με τα φάρμακα μπορώ και συνεχίζω τη ζωή μου αλλά αν με συναναστροφέις φυσικά λέω βλακείες και στη δουλειά πάνω θα κάνω και καμιά μαλακιά με προβλήματα δηλαδή αλλά συνεχίζω δε γίνεται αλλιώς απλά πρέπει να βρω κάποιους να με ανεχτούν κάπως γιατί το μυαλό μου είναι πουρές συνήθως
όπως είπα και πιω πάνω άτομα να σε στηρίζουν και σου σου φτιάχνουν την διάθεση όλα τα καταφέρνεις με δουλειά και δύναμηQuote:
Originally Posted by Macgyver
εύχομαι σ εσένα και σε όλους το 16 η λέξη κατάθλιψη να είναι μια απλή λέξη
όταν μιλάμε για τόσο γνωστά και πετυχημένα ονόματα έχουν τρελή υποστήριξη από πίσω τους
από ασπιρίνες μέχρι κόκα
Αγαπητε giang , σευχαριστω για την ευχη σου , και εγω ευχομαι στους συμπαθουντες καταθλιπτικους , να την ξεπερασουν , γιατι ξεπερνιεται , ομως οπως σωστα επισημαινεις , ειναι σημαντικοτατη η οιοδηποτε υποστηριξη ................. οντως , αυτοι οι ανθρωποι , οι ' γνωστοι' και ' πετυχημενοι ' εχουν αφθονη υποστηριξη απο πολλες πλευρες ........... εγω δεν ειχα καμμια στηριξη , πλην της οικονομικης ανεσης που εχω , που δεν απεδειχθη ιδαιτερως βοηθητικη .................. βεβαια θα πει καποιος , καλυτερα πλουσιος και καταθλιπτικος , παρα αφραγκος και καταθλιπτικος , αν και , παλι δεν ειμαι σιγουρος γι αυτο , αν ισχυε , η Σουηδια , που δεν υπαρχουν φτωχοι , δεν θαταν η 1η χωρα παγκοσμιως με πρωτη αιτια θανατου τις αυτοκτονιες λογω κτθλψης ....
χαχαχαχα όταν είσαι στα down σου δεν τα θέλεις τα λεφτάQuote:
Originally Posted by Macgyver
μόνο για να αγοράσεις βοήθεια χρειάζονται
το θέμα είναι τα τα έχεις όταν ανεβαίνει να μπορείς να βγεις και να μη σκέφτεσαι αν θα πεις ούζο η θα βάλεις μια ουισκαρα να γουστάρεις
Εντάξει βρε Μακ, δεν μπορείς να ξέρεις πώς ήταν. Ειδικά αν μια δουλειά φτάνεις πλέον στο σημείο να την κάνεις "μηχανικά" που λέμε, αναγκαζόταν να πηγαίνει. Τον έχω ακούσει να μιλάει σε εκπομπή και έλεγε πως αμέσως μετά την δουλειά κλεινόταν σε ένα δωμάτιο και έβλεπε αστείες σειρές για να γελάει και να ξεχνιέται. Άσε που πάθαινε και κρίσεις πανικού. Πάντως με έχει προβληματίσει και μένα. Εδώ εγώ με το ζόρι σηκώνομαι κάθε πρωί, με το ζόρι θα πάω μέχρι το περίπτερο, με το ζόρι διαβάζω απλά βιβλία για να κάνω κάποια μαθήματα και κάθε φορά έχω το άγχος πως θα τα κάνω σκατά και θα γίνω ρεζίλι. Ειλικρινά μπράβο του, θέλει πολλύ δύναμη να μην παρατήσεις δουλειά/σχολή/οποιαδήποτε άλλη δραστηριότητα όταν είσαι κουρέλι. Θυμάμαι ότι ένιωθα τόσο άσχημα όταν πήρα αναστολή εξαμήνου που ρώτησα την ψυχίατρο αν όντως ήμουν τόσο άχρηστη που δεν μπορούσα να συγκεντρωθώ στην σχολή και να τα βγάλω πέρα. Την απάντησή της, την φαντάζεσαι. Κατάθλιψη και λειτουργικότητα δεν πάνε μαζί, αλλιώς δεν θα είχαμε κατάθλιψη :( Παρόλα αυτά, το ίδιο άσχημα νιώθω που κάθομαι σπίτι και όλοι οι άλλοι προχωράνε τις ζωές τους.Quote:
Originally Posted by Macgyver
Μακάρι όλο αυτό να είναι απλά μια σκατά φάση και να το ξεπεράσουμε. Δεν παλεύεται τόση δυστυχία.
έχω περάσει και περνάω πολύ δύσκολα και όλα ξεκινάνε από τα οικονομικά εχω φτάσει στο σημείο να περνάω εβδομάδα ολόκληρη μόνο με μακαρόνια έβλεπα να μαυρίζει η ψυχή μου και να μη μπορώ να πάω ούτε για έναν καφέ
εχω κάτσει εβδομάδες σπίτι κλεισμένος σ ένα δωμάτιο και η μονή μου παρέα η τηλεόραση κι ένα ραδιο σιντι
τελικά το πήρα απόφαση μισή ντροπή δική μου μισή δική τους βγήκα και πήγα σε φιλικά καφέ και τους είπα να με κεράσουν καφέ (kafe kerasi- καφέ κεράσι δεν έχουμε) ναι το έκανα κι αυτό δεν ντρέπομαι
αλλά σηκώθηκα βγήκα έξω μίλησα με κόσμο :)
έτσι απλά μια κατάθεση ψυχής
Quote:
Originally Posted by -moonlight-
φοιτήτρια κι εσυ??
ειχα μια ομαδική εργασία σημερα
εγω φυσικά έκανα τα λιγότερα
καμια σχεση με τους υπολοιπους , οι οποίοι πετανε
κ γ αλλη μια φορα νιωθω τοσο άκυρη και που πάω
και με διορθωσαν για λαθη
..........ωραια πραγματα..........
περιγράψτε μια μέρα σας απο το πρωί μέχρι το βράδυ .................οτιδηποτε συναισθηματα,σκέψεις , πράξεις π κάνετε λογω αυτης της κατάστασης εννοω
χαχαχαχα ξυπνάω στη 7 έως 9 καφέ σκέτο tv pc 2 καφές από 10 έως 13 βγαίνω για καφέ γυρνάω σπίτι από 13 έως 15Quote:
Originally Posted by Νεραιδα
από εκεί και πέρα ανάλογα τα οικονομικά η κατεβαίνω για καφέ τ απόγευμα η για καμιά μπύρα το βράδυ η κάθομαι σπίτι
σκέψεις: δεν νομίζω ότι σταματάω να σκέφτομαι ακόμα και τώρα που γράφω το μυαλό δουλεύει από τελείως άκυρες μέχρι
πως θα αντιμετωπίσω μια τυχόν επιτυχία
συναισθήματα από κλάμα μέχρι να χαζογελάω μόνος μου κυκλοθυμία στο κόκκινο
Στον τίτλο μόνο όπως βλέπεις.Quote:
Originally Posted by Νεραιδα
Ομαδική εργασία ε; Εγώ προτιμώ να λειτουργώ μόνη μου. Σημασία έχει ότι μπορείς να κάνεις κάτι κι' αν μην είναι το μαξ που θα μπορούσες υπό άλλες συνθήκες. Πραγματικά σου βγάζω το καπέλο.
ξυπναω 9 η ωρα περιπου αλλα ξανακοιμαμαι μεχρι 11-12
ξυπναω σκεπτομενη πως αλλη μια μερα σκατα ξεκινησε
συνηθως μεσημερι παω σχολη
οτν γυρισω μπορει ν κοιμηθω λιγο παλι
μετα προσπαθεια να ασχοληθω με τα της σχολης μ με μηδαμινα αποτελεσματα συνηθως...
ε εχω αρχισει να πηγαινω λιγο καμια βολτα με φιλους απογευμα η βραδυ
αλλιως ασχολουμαι παραλληλα με το pc συνηθως...κ με το φορουμ εδω πλεον
συναισθηματα: θλιμμενη,απογοητευμενη φουλ, καθολου ικανοποιημενη με το οτιδηποτε..
σκεψεις: άστο καλύτερα... είτε εγω περναω πολυ ασχημα απ τα Χριστουγεννα είτε λογω καταθλιψης
ελαχιστες θετικες σκεψεις...κ νεύρα κατα διαστηματα
....αυτα τα ωραια..
Ξυπνάω γύρω στις 10-11, πίνω σίδηρο και βιταμίνες που με κρατάνε χορτάτη ευτυχώς, κάθομαι στον καναπέ μπαίνοντας στο φόρουμ ή διαβάζοντας κάτι βιβλία ψυχολογίας που αγόρασα, μετά το ρίχνω στο φαγητό, συνεχίζω να διαβάζω καταθλιπτικά πράγματα στο ίντερνετ ή να ακούω καταθλιπτική μουσική, ακούω τους γύρω να μου την λένε ή να υπάρχουν οι γνωστοί καυγάδες που κάποιες φορές κλείνομαι και στο δωμάτιο και έτσι περνάει όλη η μέρα. Με λίγο διάβασμα βιβλίων, μουσική και ίντερνετ. Πλέον προσπαθώ να βγαίνω λίγο έξω. Όταν μου ζητάει ο αδερφός βόλτες παίρνουμε το αυτοκίνητο και τριγυρνάμε στην πόλη γύρω στην 1-1:30 ώρες, κάποιες άλλες φορές πηγαίνω σε συγγενικά πρόσωπα για να αλλάζω λίγο περιβάλλον, κάνω και λίγη σκυλοθεραπεία και πλέον προσπαθώ να με πιέσω να ξεκινήσω λίγο περπάτημα που το παράτησα! Μια φορά την βδομάδα πηγαίνω σε ψυχολόγο που είναι σε άλλη πόλη αλλά αμέσως μετά γυρνάω πάλι σπίτι. Και κάθε Τρίτη κάνω μάθημα σε ένα κοριτσάκι, οπότε ξυπνάω γύρω στις 10 και μέχρι τις 1 προετοιμάζομαι με έντονο άγχος κάθε φορά πώς θα τις τα πω, αν με φτάσει η ώρα, αν με καταλάβει, ακόμη κι' αν θα τα καταλάβω ΕΓΩ αυτά που θα διδάξω και είναι ΤΟΣΟ ΑΠΛΑ. Για γέλια και για κλάματα είμαι :pQuote:
Originally Posted by Νεραιδα
Για τις σκέψεις, πραγματικά μην μιλήσω. Άλλες φορές δεν νιώθω τίποτα, κάποιες άλλες από το έντονο άγχος δεν ησυχάζω και σκέφτομαι πως δεν την βγάζω καθαρή αν συνεχίσω έτσι, άλλες φορές οι καταστάσεις γύρω μου μου προκαλούν γέλιο ενώ δεν θα έπρεπε και ακόμη περισσότερες φορές σκέφτομαι πως τίποτα δεν θα αλλάξει και πως θα ήταν καλύτερα "να την κάνω". 2 πράγματα με κρατάνε ακόμη εδώ, ο πόνος που θα προκαλούσα στους δικούς μου και η δειλία γιατί δεν ξέρω τι υπάρχει μετά και αν όλα τελειώνουν εδώ, ούτε αν πετύχαινε αυτό που θα έκανα, αν το έκανα (είμαι δειλή είπαμε, ευτυχώς για τους γύρω μου :p). Η κατάθλιψη (οκ, σε συνδιασμό με αγχώδη διαταραχή) είναι μακράν ό,τι χειρότερο έχω ζήσει από άποψη λειτουργικότητας και συναισθημάτων, είναι σαν να έχω παραλύσει και να μην μπορώ να κάνω κάτι γι' αυτό.
Αυτό το έχω και εγώ.Βάζω ξυπνητήρι στις 08.30 και σηκώνομαι απο το κρεβάτι στις 12.00 στη καλύτερη.Σε αυτές τις ώρες είτε ξανακοιμάμαι,είτε χαζεύω στο smartphone..Μετά επειδή μόνος μου,πρέπει να μαγειρέψω για να φάω γιατί για λόγους υγείας και οικονομικούς δε γίνεται να τρως συνέχεια junk food απέξω.Εκτός και αν πρέπει να πληρώσω κανένα λογαριασμό κτλ τότε θα σηκωθώ και πριν τις 12.00.Μετά το μεσημέρι έρxoμαι στη δουλειά και μένω μέχρι το βράδυ ή αργά το απόγευμα.Δουλεύω και παράλληλα χαζεύω και στο νετ και εδώ στο φόρουμ.Γενικά κάτι που έχω στη ζωή μου είναι ότι σπάνια μπορώ να κάνω μόνο ένα πράγμα και να μείνω συγκεντρωμένος μόνο σε αυτό για πολύ ώρα.Μετά απο λίγο θα βαρεθώ και θα θέλω σίγουρα να κάνω κάτι άλλο παράλληλα.Αλλες φορές είμαι στον κόσμο μου.Μια μέρα πριν κάνα δίμηνο περπάταγα σε ένα πεζοδρόμιο εδώ στην πόλη μου ένα βράδυ και μου επιτέθηκε ένα σκυλί.Με δάγκωσε στο παντελόνι ευτυχώς χωρίς να πιάσει πόδι.Καλά μου έκανε όμως γιατί αυτό κοιμόταν αμέριμνο και εγώ περπατούσα αφηρημένος και το κλώτσησα αφού δεν το είδα και πέρασα απο πάνω του. :( Το γεγονός ότι μένω μόνος και πρέπει να παλεύω για την επιβίωση μου πιστεύω ότι με έχει σώσει απο τις πολύ κακές ημέρες που οι σκέψεις με ξεπερνάνε και με αγχώνουν και αν δεν έπαιζε το ένστικτο της επιβίωσης δε θα έβγαινα καν απο το σπίτι.Quote:
Originally Posted by Νεραιδα
admforall κατάθλιψη κι' εσύ;
Η ρουτίνα σε σώζει. Είσαι στον σωστό δρόμο!
Κοίτα εγώ έχω βεβαιωμένα απο ψυχίατρο πριν κάποια χρόνια ΓΑΔ και Διάσπαση προσοχής.Για κατάθλιψη δεν ξέρω σίγουρα.Ξέρω όμως ότι αυτά που έχω δεν προέκυψαν σήμερα ή χθες αλλά από τότε που με θυμάμαι ως άνθρωπο.Εγώ για μένα θα έλεγα ότι πιστεύω ότι έχω και μια ελαφριά μορφή δυσλεξίας ή κάτι σε αυτισμό..Είναι φορές που νιώθω σαν τον forest gumb..
Νιώθω χαζός λόγω κάποιων περιστατικών πχ σαν αυτό με το σκυλί που μου συμβαίνουν απο τότε που υπάρχω και θυμάμαι.Αλλά και άλλων πραγμάτων που έχω βιώσει.Οι άνθρωποι στο καθημερινό μου περιβάλλον που είναι κυρίως το εργασιακό καθώς φίλους εδώ που είμαι δεν έχω και με ζουν από κοντά καθημερινά αρκετές ώρες της ημέρας,με θεωρούν πανέξυπνο επειδή τα καταφέρνω και βρίσκω λύσεις εκεί που φαινομενικά δεν υπάρχουν καθώς μου αρέσει πολύ αυτό που κάνω και δίνω τον καλύτερο μου ευατό,φιλότιμο και καλόκαρδο,επειδή τους κάνω τα χατήρια αν περνάει απο το χέρι μου κτλ.
Εγώ όμως δεν νιώθω μια χαρά άτομο.Νιώθω διαφορετικός από το υπόλοιπο κοινωνικό σύνολο και ότι δεν είμαι σαν όλους εσάς.