Χρονια καταθλιψη...

Quote:

---

Originally Posted by katerina-e-x

Καλη σας μερα.
Ειμαι νεο μελος και γενικα ειναι η πρωτη μου φορα που προσπαθω να λαβω μια βοηθεια διαδυκτιακη για το θεμα καταθλιψης που χρονια με ταλαιπωρει.

---

Η δικη μου σκεψη - εφοσον παντα εφευγες απο εκει που μισησες, εφοσον μπορεις να λαβεις αγωγη και να κανεις και μια συστηματικη ψυχοθεραπεια, γιατι να μην δε δοκιμασεις για 2-3 μηνες να μεινεις εκει και να αντιμετωπισεις τους πιο παλιους και κακους δαιμονες με συμμαχο καλο ψυχολογο ?
Γιατι να γυρισεις στον ανθρωπο που για τον α,β,γ λογο αποφασισες καποτε να αφησεις ?
Γιατι να μην δεν ασχοληθεις μονον με εσενα λοιπον τωρα που εβγαλες εις περας ολους τους αγωνες ?

ΥΓ - Δεν πιστευω οτι τα εχασες τα κοριτσια σου, αν μη τι αλλο δυναμικη αγωνιστρια μανα βιωσαν και μεγαλωνοντας θα κατανοουν ολο και περισσοτερο ποσο δυσκολο ειναι να επιβιωνεις στην σκληρη πραγματικοτητα.

Αυτη ειναι η δικη μου προταση.

Quote:

---

Originally Posted by Constantly curious

Η δικη μου σκεψη - εφοσον παντα εφευγες απο εκει που μισησες, εφοσον μπορεις να λαβεις αγωγη και να κανεις και μια συστηματικη ψυχοθεραπεια, γιατι να μην δε δοκιμασεις για 2-3 μηνες να μεινεις εκει και να αντιμετωπισεις τους πιο παλιους και κακους δαιμονες με συμμαχο καλο ψυχολογο ?
Γιατι να γυρισεις στον ανθρωπο που για τον α,β,γ λογο αποφασισες καποτε να αφησεις ?
Γιατι να μην δεν ασχοληθεις μονον με εσενα λοιπον τωρα που εβγαλες εις περας ολους τους αγωνες ?

ΥΓ - Δεν πιστευω οτι τα εχασες τα κοριτσια σου, αν μη τι αλλο δυναμικη αγωνιστρια μανα βιωσαν και μεγαλωνοντας θα κατανοουν ολο και περισσοτερο ποσο δυσκολο ειναι να επιβιωνεις στην σκληρη πραγματικοτητα.

Αυτη ειναι η δικη μου προταση.

---

Σ ευχαριστω για την σκεψη και την προταση σου.
Εχουν περασει ηδη 4-5 μηνες που το σκεφτομαι για να φυγω και πηγαινω στην ψυχολογο αυτο το διαστημα.την φαρμακευτικη αγωγη ακομα δεν την ξαναξεκινησα κι οσο παραμενω εδω γινομαι και χειροτερα.τα καθημερινα ξεσπασματα της μικρης μου με εχουν πια εξουθενωσει.δεν εχω το κουραγιο ουτε να αντιδρασω πλεον και την αφηνω να ξεσπαει μηπως και ηρεμησει καποτε...
καποιες φορες χανω κι εγω τον ελεγχο μου κι αρχιζω τις φωνες...και μετα τα βαζω με τον εαυτο μου που δεν καταφερα να σταθω δυνατη και ηρεμη...
Νιωθω να αυτοτιμωρουμαι στερωντας απο τον εαυτο μου ο,τιδηποτε θα μπορουσε να με ευχαριστησει.το μονο που μου επιτρεπω ειναι να μπαινω στον υπολογιστη μου,να χαζεψω στο ιντερνετ ή να ξεχνιεμαι λιγο σε κανενα παιχνιδι.

Quote:

---

Originally Posted by giang

κατερινα νίκησες τον καρκίνο στην κατάθλιψη θα κολλήσεις
πάρε της γαλιάντρες :p και πηγαίνετε έναν περίπατο όποτε θέλουν κι όποτε μπορούν
ούτε καφέ ούτε φαγητό απλά περίπατο ένα παγωτό στο χέρι και χιούμορ πολύ χιούμορ όμως
είναι πολύ ωραίο να περπατάς με άτομα που αγαπάς :cool:

---

μου αρεσε τοσο τελικα...που πραγματικα αποκαλεσα γαλιαντρα πριν λιγο την μεγαλη μου!
το κρατω! Οπως και τοσα αλλα φυσικα που μου ειπατε ολοι εδω...
Μιας και το φαγητο κατεληξε σε ολεθρια εξοδο,αφου βρηκε και παλι λογους να ξεσπασει σε μενα η μικρη θα δοκιμασω την επομενη φορα και την προταση σου για παγωτο...ισως τα παμε καλυτερα!
ασχετο.οταν η ψυχολογος με συμβουλεψε να ξαναξεκινησω τα φαρμακα,ζητησα να μου εξηγησει για ποιο λογο τα χρειαζομαι και σε τι ακριβως με βοηθανε αφου πλεον δεν παλευω με τον καρκινο.αφου μου εξηγησε τα της καταθλιψης και τα της αποτομης διακοπης που εκανα,μου ειπε οτι βοηθανε στο να ανεβουν τα χαμηλα επιπεδα σεροτονινης κλπ κλπ
Δεν τα ξεκινησα ακομα γιατι δεν σου κρυβω οτι με φοβιζει η ολη διαδικασια.παλι ψυχιατρο,παλι φαρμακα και παλι δοκιμες...και παλι εξοδα φυσικα...να ξεκαθαρισω πως οχι δεν ειμαι πλουσια και τα φερνω βολτα πολυ δυσκολα στα προσωπικα μου εξοδα αφου ο μισθος μου φτανει ισα ισα για να συντηρω τα παιδια μου (με την συμμετοχη του πατερα τους εννοειται)
σκεφτηκα να επαιρνα μονη μου παλι οτι επαιρνα παλιοτερα και ειχα δει αποτελεσμα αλλα δεν το εκανα.εκανα καλα??
καπου εμαθα για μια εξεταση με διαγνωση σεροτονινης και το εκανα.περιμενω τα αποτελεσματα (εχοντας μια μικρη ελπιδα να εχει κανει λαθος η ψυχολογος) γνωριζει κανεις κατι για αυτην την εξεταση? αν βοηθαει σε κατι οντως αν την κανουμε?

Quote:

---

Originally Posted by katerina-e-x

μου αρεσε τοσο τελικα...που πραγματικα αποκαλεσα γαλιαντρα πριν λιγο την μεγαλη μου!
το κρατω! Οπως και τοσα αλλα φυσικα που μου ειπατε ολοι εδω...
Μιας και το φαγητο κατεληξε σε ολεθρια εξοδο,αφου βρηκε και παλι λογους να ξεσπασει σε μενα η μικρη θα δοκιμασω την επομενη φορα και την προταση σου για παγωτο...ισως τα παμε καλυτερα!
ασχετο.οταν η ψυχολογος με συμβουλεψε να ξαναξεκινησω τα φαρμακα,ζητησα να μου εξηγησει για ποιο λογο τα χρειαζομαι και σε τι ακριβως με βοηθανε αφου πλεον δεν παλευω με τον καρκινο.αφου μου εξηγησε τα της καταθλιψης και τα της αποτομης διακοπης που εκανα,μου ειπε οτι βοηθανε στο να ανεβουν τα χαμηλα επιπεδα σεροτονινης κλπ κλπ
Δεν τα ξεκινησα ακομα γιατι δεν σου κρυβω οτι με φοβιζει η ολη διαδικασια.παλι ψυχιατρο,παλι φαρμακα και παλι δοκιμες...και παλι εξοδα φυσικα...να ξεκαθαρισω πως οχι δεν ειμαι πλουσια και τα φερνω βολτα πολυ δυσκολα στα προσωπικα μου εξοδα αφου ο μισθος μου φτανει ισα ισα για να συντηρω τα παιδια μου (με την συμμετοχη του πατερα τους εννοειται)
σκεφτηκα να επαιρνα μονη μου παλι οτι επαιρνα παλιοτερα και ειχα δει αποτελεσμα αλλα δεν το εκανα.εκανα καλα??
καπου εμαθα για μια εξεταση με διαγνωση σεροτονινης και το εκανα.περιμενω τα αποτελεσματα (εχοντας μια μικρη ελπιδα να εχει κανει λαθος η ψυχολογος) γνωριζει κανεις κατι για αυτην την εξεταση? αν βοηθαει σε κατι οντως αν την κανουμε?

---

καλύτερα είναι να μη παίρνεις φάρμακα μόνη σου χωρίς συμβουλή κάποιου ειδικού

Quote:

---

Originally Posted by giang

καλύτερα είναι να μη παίρνεις φάρμακα μόνη σου χωρίς συμβουλή κάποιου ειδικού

---

σωστο αυτο.αρα καλα εκανα και δεν τα ξαναπηρα.θα περιμενω την απαντηση απο την εξεταση και θα παω μετα στον ψυχιατρο...
κι ο Θεος βοηθος! :cool:

Quote:

---

Originally Posted by katerina-e-x

σωστο αυτο.αρα καλα εκανα και δεν τα ξαναπηρα.θα περιμενω την απαντηση απο την εξεταση και θα παω μετα στον ψυχιατρο...
κι ο Θεος βοηθος! :cool:

---

κάλο θα είναι για να πάρεις χάπια να μη ζητάς την βοήθεια από μη ιδικούς όπως εγώ
όλα καλά θα πάνε
πότε περιμένεις της εξετάσεις
ρίξε μια μάτια εδω ίσως σε βοηθήσει σε κάποια στιγμή αδυναμίας

Quote:

---

Originally Posted by giang

κάλο θα είναι για να πάρεις χάπια να μη ζητάς την βοήθεια από μη ιδικούς όπως εγώ
όλα καλά θα πάνε
πότε περιμένεις της εξετάσεις
ρίξε μια μάτια εδω ίσως σε βοηθήσει σε κάποια στιγμή αδυναμίας

---

καλημερα!
πολυ ενδιαφερον giang ! θα τα κοιταξω κι αλλο να μαθω κατι περισσοτερο κι αν βεβαιωθω οτι μπορουν εστω και λιγο να βοηθησουν χωρις κινδυνους,θα το προτιμουσα απο τα χημικα φαρμακα.(αν και με τοσα χημικα που εχω ποτιστει ως τωρα και αντεξα,νομιζω πως πια και χλωρινη να πιω,θα ειναι σα να πινω σιροπακι για το βηχα χαχαχαα) :rolleyes:

Quote:

---

Originally Posted by katerina-e-x

καλημερα!
πολυ ενδιαφερον giang ! θα τα κοιταξω κι αλλο να μαθω κατι περισσοτερο κι αν βεβαιωθω οτι μπορουν εστω και λιγο να βοηθησουν χωρις κινδυνους,θα το προτιμουσα απο τα χημικα φαρμακα.(αν και με τοσα χημικα που εχω ποτιστει ως τωρα και αντεξα,νομιζω πως πια και χλωρινη να πιω,θα ειναι σα να πινω σιροπακι για το βηχα χαχαχαα) :rolleyes:

---

Χαχαχα πυρηνικός αντιδραστήρας

νομιζω τρελαινομαι...
Γιατι το καταφερνει να με κανει να νιωθω τοσο κακια και αχρηστη ως μητερα? Μηπως οντως τελικα ειμαι αφου σκεφτομαι να κανω αυτο το κατι καλυτερο για μενα?
Πακεταριζα σε κουτες τα προσωπικα μου κι ο,τι σκεφτομουν πως δεν θα υπηρχε ουτε μια περιπτωση να χρειαστει...ετρεχα μερες για να τακτοποιησω να της αφησω το αμαξι και το μηχανακι μου για να μετακινειται (με πληρωμενες ασφαλειες στο ονομα της ως νεα οδηγος,για 1 χρονο) οποτε με χρειαστηκε ημουν διπλα της...
κι αυτα που ακουω ειναι πως δεν της προσφερω τιποτα,πως δεν νοιαζομαι για εκεινην,πως με ενδιαφερει μονο η ζωουλα μου και το να περασω εγω καλα,πως θελω να γυρισω στον πατερα της για τα λεφτα του,πως την πεταω εξω απο το σπιτι μας και καμμια σωστη μανα δεν θα το εκανε αυτο...πως ειμαι αρρωστη (εδω οκ το εμπεδωσα πια)...πως ευχεται να μου καει το σπιτι και να παθω ζημια....πως.... πως....και ποσα ακομα που ντρεπομαι να τα ξεστομιζω....
Φυσικα και το τελειωτικο χτυπημα δεν αργησε να ρθει...το περιμενα αλλωστε...
Πως με το που θα πουλησω το σπιτι μας και παει να μεινει σε αλλο σπιτι...δε θελει ξανα παρτιδες μαζι μου κι οτι θα με ξεγραψει ως μανα...
δεν εχω λογια,λογικη...
ειναι οι στιγμες αυτες που νιωθω κακια τωρα και θελω να της φωναξω οκ φτανει πιααααα φτανει!
Φευγω χτες!!! Δεν παω στο πατερα σου αφου ουτε κι αυτο θελεις τελικα αλλα και δεν μενω αλλο εδω μαζι σου!!!
Φευγω στο οπου να ΄ναι!
Τελειωνει και καθε υποστηριξη ομως απο μερους μου και σου ευχομαι ΟΛΑ μα ΟΛΑ να σου ερθουν ομορφα κι οχι οσο ασχημα μου ευχεσαι εσυ....

μουδιαζει το μυαλο μου...κενα στην μνημη,στην συγκεντρωση...υπνος με διαλειμματα...δυσπνοια...σφι ξιμο στην καρδια...
τρελαινομαι?? εχω τρελλαθει ηδη και δεν το αντιλαμβανομαι?

Την κοιταζω και σκεφτομαι....
ειναι ενα αξιοθαυμαστο,δραστηριο,δυν αμικο,πεισματαρικο,φιλοδοξ ο,ικανοτατο και πανεμορφο κοριτσι.
Ειμαι τοσο περηφανη για εκεινην για οσα εχει καταφερει ως τωρα στην προοδο της,παρα τις δυσκολιες μας.
Καμαρωνω παντα και για τα δυο μου κοριτσια...(συγχωρειστε με αν με βρισκετε υπερβολικη)
Αναρωτιεμαι πως γινεται να βγαζει τοσο φαρμακι και δεν την αναγνωριζω αυτες τις φορες...

διπλό ποστ το έσβησα

Quote:

---

Originally Posted by katerina-e-x

νομιζω τρελαινομαι...
Γιατι το καταφερνει να με κανει να νιωθω τοσο κακια και αχρηστη ως μητερα? Μηπως οντως τελικα ειμαι αφου σκεφτομαι να κανω αυτο το κατι καλυτερο για μενα?
Πακεταριζα σε κουτες τα προσωπικα μου κι ο,τι σκεφτομουν πως δεν θα υπηρχε ουτε μια περιπτωση να χρειαστει...ετρεχα μερες για να τακτοποιησω να της αφησω το αμαξι και το μηχανακι μου για να μετακινειται (με πληρωμενες ασφαλειες στο ονομα της ως νεα οδηγος,για 1 χρονο) οποτε με χρειαστηκε ημουν διπλα της...
κι αυτα που ακουω ειναι πως δεν της προσφερω τιποτα,πως δεν νοιαζομαι για εκεινην,πως με ενδιαφερει μονο η ζωουλα μου και το να περασω εγω καλα,πως θελω να γυρισω στον πατερα της για τα λεφτα του,πως την πεταω εξω απο το σπιτι μας και καμμια σωστη μανα δεν θα το εκανε αυτο...πως ειμαι αρρωστη (εδω οκ το εμπεδωσα πια)...πως ευχεται να μου καει το σπιτι και να παθω ζημια....πως.... πως....και ποσα ακομα που ντρεπομαι να τα ξεστομιζω....
Φυσικα και το τελειωτικο χτυπημα δεν αργησε να ρθει...το περιμενα αλλωστε...
Πως με το που θα πουλησω το σπιτι μας και παει να μεινει σε αλλο σπιτι...δε θελει ξανα παρτιδες μαζι μου κι οτι θα με ξεγραψει ως μανα...
δεν εχω λογια,λογικη...
ειναι οι στιγμες αυτες που νιωθω κακια τωρα και θελω να της φωναξω οκ φτανει πιααααα φτανει!
Φευγω χτες!!! Δεν παω στο πατερα σου αφου ουτε κι αυτο θελεις τελικα αλλα και δεν μενω αλλο εδω μαζι σου!!!
Φευγω στο οπου να ΄ναι!
Τελειωνει και καθε υποστηριξη ομως απο μερους μου και σου ευχομαι ΟΛΑ μα ΟΛΑ να σου ερθουν ομορφα κι οχι οσο ασχημα μου ευχεσαι εσυ....

μουδιαζει το μυαλο μου...κενα στην μνημη,στην συγκεντρωση...υπνος με διαλειμματα...δυσπνοια...σφι ξιμο στην καρδια...
τρελαινομαι?? εχω τρελλαθει ηδη και δεν το αντιλαμβανομαι?

---

katerina μήπως έχει εσένα ανάγκη κι όχι τα λεφτά τα σπίτια και τ αυτοκίνητα
έκατσες να της εξηγήσεις τον λόγο που φεύγεις είναι ενήμερη ότι ακολουθείς ψυχολογική υποστήριξη
είναι σε μια ηλικία που θέλει επιβεβαίωση
πριν μερικά χρονιά χωρίσατε με τον σύζυγο σου δεν ρωτήσατε τα παιδεία (και καλά κάνατε) ξέρεις πως μπορεί να πέρασε μέχρι να το αποδεχτεί
έκανες υπομονή τόσα χρονιά δεν μπορείς να κάνεις μερικούς μήνες ακόμα να κάτσεις τουλάχιστον έως τον σεπτεμβριο
να κάτσεις να την συζητήσεις να έρθεις λίγο πιο κοντά να καταλάβει γιατί όλες αυτές η αλλαγές στην ζωή σου

Quote:

---

Originally Posted by giang

katerina μήπως έχει εσένα ανάγκη κι όχι τα λεφτά τα σπίτια και τ αυτοκίνητα
έκατσες να της εξηγήσεις τον λόγο που φεύγεις είναι ενήμερη ότι ακολουθείς ψυχολογική υποστήριξη
είναι σε μια ηλικία που θέλει επιβεβαίωση
πριν μερικά χρονιά χωρίσατε με τον σύζυγο σου δεν ρωτήσατε τα παιδεία (και καλά κάνατε) ξέρεις πως μπορεί να πέρασε μέχρι να το αποδεχτεί
έκανες υπομονή τόσα χρονιά δεν μπορείς να κάνεις μερικούς μήνες ακόμα να κάτσεις τουλάχιστον έως τον σεπτεμβριο
να κάτσεις να την συζητήσεις να έρθεις λίγο πιο κοντά να καταλάβει γιατί όλες αυτές η αλλαγές στην ζωή σου

---

μακαρι να ηταν ετσι giang μακαρι να ηταν και στο ελαχιστο ετσι...θα πονουσα λιγοτερο πιστεψε με
ειναι τοσο επιβεβαιωμενο οτι καιγεται μονο για την βολη της σε απειρες καταστασεις και δυστυχως αυτο της βγαινει και αλλου...
γινεται συχνα θεμα διαμαχης μας οταν διακρινω οτι εκμεταλευεται αδυναμιες των γονιων του πατερα της ή και του πατερα της.
Η απαντηση της ολα τα χρονια ηταν μην ανακατευεσαι εσυ αφου δικα τους λεφτα ειναι...
οσες φορες προσπαθουσα να συνετισω τα παπουδια για τα αλογιστα χαρτζηλικια που της στελνανε εφαγα τα μουτρα μου και φυσικα εβγαινα η κακια...
μεχρι που σταματησα πια να ασχολουμαι με το τι κανουν.
Ενημερωτικα να πω οτι ημασταν χωρισμενοι αλλα παντα υπηρχε αριστη (αλλα τυπικη) επικοινωνια με τον πατερα τους.Δεν χωρισαμε με φασαριες και υπηρξαν και φορες που τον φιλοξενουσα για μεγαλα διαστηματα,τον στηριξα να βρει δουλεια εδω στην ελλαδα για να ειναι πιο κοντα στα παιδια,φιλικα παντα εννοειται!Δεν μπορουσε να συνηθισει τα ελληνικα δεδομενα κι επεστρεψε.
Ολα αυτα τα χρονια ελαχιστες φορες με στηριζε οικονομικα,οχι γιατι δεν ηθελε αλλα γιατι ειχε τεραστια προβληματα επαγγελματικα,γονεις κλπ και καθολου καλα ή σταθερα οικονομικα.Ειχε βαλτωσει γενικως.1 χρονο εχει που σταθηκε στα ποδια του και αφου πλεον εγω δεν μπορω να δουλευω οσες ωρες δουλευα και να βγαζω οσα εβγαζα παλιοτερα προσφερθηκε να βοηθησει πιο ενεργα σε οτι εχει σχεση με τα παιδια.
Οι καλες επαφες παντα υπηρχαν ομως αν και η πιθανοτητα επανασυνδεσης συζητιοταν απο τοτε που αρρωστησα.Απλα δεν το αποφασιζα νωριτερα για πολλους λογους που γνωριζαν και τα παιδια μου κι εκεινος.

Να εισαι πολυ σιγουρος (οσο ειμαι κι εγω) πως αν αυριο της πω οκ κρατησε το σπιτι κι ο,τι ακομα θες και παω στα τσακιδια...
θα ηταν ολα μελι γαλα...

και ναι εχω σκεφτει ακομα κι αυτο...
να της τα χαρισω ολα και να χαθω...αν ειχα αλλους πορους πιστεψε με θα το εκανα!
εχω ομως κι ακομα ενα παιδι που κι αυτο χρειαζεται στηριξη! Ακομα και για την επανασυνδεση που σκεφτομαι,δεν ειμαι καν σιγουρη τι θα καταφερουμε μετα απο τοσα χρονια...
Δεν ξερω αν θα αντεξω την γερμανια...δεν ξερω αν σε 2-3-4 χρονια θα συνεχισει να μπορει να βοηθαει!
Το σπιτι στην θαλασσα που σκεφτομαι δεν θα ειναι απλα ενα εξοχικο αλλα σχετικο με ενοικιαζομενα δωματια και ειναι η μονη περιπτωση που ΑΝ κατι δεν παει καλα,θα μπορει να μας βοηθησει οικονομικα!!!
Τησ τα εχω εξηγησει ολα αυτα αλλα δυστυχως δεν καταλαβαινει τιποτα!

εχω φτασει στα ορια μου.ισως και να τα ξεπερνω πια...
με βοηθαει που γραφω εδω,που διαβαζω πιο σοβαρα προβληματα πονεμενων ατομων και τον αγωνα που δινουν.με βοηθανε οι γνωμες σας να σκεφτω κι αλλες πλευρες που η ψυχολογικη μου πιεση δεν με αφηνει να δω μονη μου.
καταβαλλω μεγαλη προσπαθεια να πηγαινω πλεον και στην δουλεια μου που τοσο αγαπω.καπνιζω ασταματητα και δεν τρωω σχεδον τπτ κι ας ξερω οτι κινδυνευω...δεν μ ενδιαφερει αλλο πια...
αποφασισα να μην επιστρεψω στον πρωην αντρα μου.δε φταιει σε τπτ να "φορτωθει" μαζι με εμενα και τα ψυχολογικα μου προβληματα.δεν θελω να εχει να φροντιζει μια αρρωστη γυναικα.δε θελω να προσπαθω να αποδειξω οτι δεν ειμαι ελεφαντας στο ιδιο μου το παιδι,καθως αν θα παω εκει θα μου κοπαναει διαρκως οτι το εκανα για τα χρηματα του.
Καθενας -που δεν με γνωριζει- δικαιολογημενα θα το σκεφτεται.δικαιολογω ακομα και την μικρη μου παρ΄οτι ξερει πολυ καλα πως σε ολη μου την ζωη ποτε και σε καμμια περιπτωση δεν ζητησα και δεν ελαβα οικονομικη βοηθεια απο κανεναν.
την δικαιολογω για εναν μοναδικο λογο....γιατι ειμαι σιγουρη πως εχει κι εκεινη ψυχολογικο προβλημα που της θολωνει το μυαλο και την οδηγει σε αυτη της την συμπεριφορα.Αδυνατω να πιστεψω πως ενα υγιες μυαλο (ποσο μαλλον του ιδιου μου του παιδιου) θα φεροταν ετσι....
Δεν θα επιστρεψω σε εκεινον γιατι δεν θελω για μια ακομα φορα,τωρα που σταθηκε στα ποδια του και ειναι καλα,να τον ταλαιπωρησω αν δεν τα καταφερω.Να ταλαιπωρω κι αλλο τα παιδια μου...
Αποφασισα να παω κοντα στην αγαπημενη μου φιλη και να παλεψω να σταθω στα ποδια μου.Μου φαινοταν πιο ευκολο αλλα ισως και να μην ειναι...
θα ειμαι χωρις δουλεια και θα με φιλοξενησει,αρχικα,μεχρι να πουλησω το σπιτι η φιλη μου.ειμαι κομμωτρια και ελπιζω πως σιγα σιγα θα μπορεσω να βγαζω αρχικα εστω ενα χαρτζηλικι απο ιδιωτικα ραντεβου.να προσληφθω ως υπαλληλος ουτε καν το φανταζομαι...
δεν μπορω αλλωστε να δουλεψω πολλες ωρες πλεον...
Μεσα σε ολα αυτα και ηρεμοτερη πλεον...παραμενω να θελω εντονα να μην της προσφερω πλεον καμμια απολυτως βοηθεια,περαν του σπιτιου που θα βρει,τους λογαριασμους και το φαγητο της,οσο ακομα σπουδαζει...κι οσο ειμαι γερη!
Ακομα μια βοηθεια που θελω ολοκαρδα να της προσφερω ειναι το να βοηθησω οικονομικα ΑΝ θελει κι αποφασισει οτι θελει να βοηθηθει κι εκεινη με ψυχολογικη υποστηριξη απο ειδικους.
Η αγκαλια μου θα μεινει ανοιχτη οταν κι ΑΝ νιωσει την αναγκη να ερθει και παλι κοντα μου...
πλεον ουτε καν μου μιλαει...κι επειδη η μεγαλη μου δειχνει καταννοηση (ενω μεχρι πριν 1-2 χρονια ηταν με την πλευρα της) τα εχει βαλει και μαζι της....την βριζει...και της συμπεριφερεται το ιδιο ασχημα...