σκέψεις για αυτοκτονία

σας ευχαριστώ όλους.είμαι καλύτερα.ίσως το γεγονός ότι ενισχύθηκε η αγωγή μου να έπαιξε ρόλο και το γεγονός πως προσπαθώ να κόψω - μειώσω το αλκοόλ.σας ευχαριστώ πραγματικά όλους.να είστε καλά.

Quote:

---

Originally posted by arktos
.......είμαι καλύτερα.......

---

Ωραία..........
Τσάκο άλλο ένα λουλουδάκι έτσι για να έχεις.........


http://aggie-horticulture.tamu.edu/p...SkyFlower3.jpg

Justme, με καλομαθαίνεινεις!ευχαριστ� �.ωραίο χρώμα.:)

Ζηλεύωωωωωωωωω!

Quote:

---

Originally Posted by arktos

το τελευταίο καιρό όλο και πιο συχνά σκέφτομαι την αυτοκτονία.χθες το βράδυ είχα βγει με την παρέα μου κι ενώ περνούσα καλά , ξαφνικά μέσα σε λίγα λεπτά όλα μου φάνηκαν μάταια.κοιτούσα γύρω μου και τίποτα δεν με άγγιζε.το 15% των διπολικών αυτοκτονεί και αυτό με φοβίζει.ακόμη με φοβίζει πως πια έχω αρχίσει να συμφιλιώνομαι κατά έναν τρόπο με την ιδέα.και τώρα που γράφω σκέφτομαι πως μόνο η κόρη με κρατάει.αυτή με χρειάζεται, αυτήν δεν θέλω να πληγώσω, σε αυτήν οφείλω πράγματα,για αυτήν πρέπει να προσπαθήσω.

---

Αληθεια πως βρηκες το κουραγιο και την θελιση να κανεις παιδι ως διπολικος(φιλικα)?Υπαρχει περιπτωση να εχει επιδραση η συμπεριφορα του γονεα επανω στο παιδι?Απο την λιγη πειρα που εχω στα μωρα(ανηψιο)μπορω να πω πως οποτε τον συνανταω νιωθω μια γαληνη ενα αγνο συναισθημα ασχετος αν εχω τα δικα μου η οχι.
Υπαρχει περιπτωση να επιδρα πανω σου θετικα αυτο το δεσιμο και να θεραπευει με τον καιρο?

Ισως αυτα που νιωθω ειναι επειδη δεν τον εχω παντα διπλα μου.
Φευγει αυτο το συναισθημα με τον καιρο?Η αλλαζει?

Με αυτα και με αυτα,οταν βλεπεις την κορη σου δεν αλλαζει η ψυχολογια σου?Οταν της μιλας κτλπ...