αν ήξερα πώς να λειτουργήσω τη σχέση δε θα έγραφα εδώ...:(
όπως επίσης και αν ήθελα να χωρίσω το ίδιο.....χωρίζεις γιατί αναγκάζεσαι, δε νομίζω να είναι όνειρο ζωής κανενός ένα διαζύγιο........:(:(
Printable View
αν ήξερα πώς να λειτουργήσω τη σχέση δε θα έγραφα εδώ...:(
όπως επίσης και αν ήθελα να χωρίσω το ίδιο.....χωρίζεις γιατί αναγκάζεσαι, δε νομίζω να είναι όνειρο ζωής κανενός ένα διαζύγιο........:(:(
Εχετε μιλησει ποτε ανοιχτα ? να του πεις οτι οσο και να κλαψουριζει αμα σε ξανα χτυπισει τελος?
ναι το έχω πει.. αλλά παντού διαβάζω ότι αυτές οι συμπεριφορές τείνουν να επαναλαμβάνονται. Η μόνη ελπίδα που έχω είναι ότι ο ίδιος δε θέλει με τίποτα να χάσει εμένα και το παιδί μας.
Το θέμα δεν είναι ΜΟΝΟ εκεί όμως δυστυχώς... Διαφορετικά θα έγραφα το λακωνικό "ο άντρας μου με έχει χτυπήσει χ φορές στα ψ χρόνια σχέσης"
Αν νιωθεις οτι μπορεις ακομα να το παλεψεις...παλεψε το.Οταν ερθει η στιγμη που θα το εχεις εξαντλησει...δε θα αναρωτιεσαι!
Θα πεις το τελος χωρις αλλες σκεψεις!
Οι ανθρωποι εξελισσονται....οι αλλαγες πολλες φορες ειναι δυσαρεστες ή ευχαριστες.Δοκιμασε να βρεις τροπους που θα βοηθησουν τα δυσαρεστα.το οτι εδω περνας καλυτερα,δε σημαινει οτι και σε ενα χρονο κι αφου θα εισαι χωρισμενη,θα περνας το ιδιο ομορφα.
μπορει ναι αλλα μπορει και οχι.τιποτα δεν ειναι δεδομενο.
αν οντως εχει ψυχολογικα προβληματα,μηπως θα μπορουσες να τον πεισεις να κανετε κατι γι αυτο σε ειδικο?
την πρώτη φορα που έγινε το συμβαν μου είπε ότι θα πάει σε ψυχολόγο γι αυτό το θέμα
μετα πέρασε ο καιρός, επαναπαύτηκε και τώρα το θεωρεί κομμάτι του εαυτού του, και δεν ασχολείται περαιτέρω.
έχει γενικά αυτοπεποίθηση και δε νομίζω να τον πείσω ποτέ να πάει σε ειδικό.
Το θέμα είναι ότι γίνομαι εγώ η ψυχολόγος του, και συγχρόνως μάνα του, γραμματέας του, υπηρέτριά του και δεν ξέρω εγώ τι άλλο.
Είναι σαν να έχω μονίμως ένα 5χρονο με ΔΕΠΥ που έχει μόλις κατεβάσει 12 σοκολάτες...
Δυστυχώς δεν είμαι αυτό το είδος ανθρώπου που λένε οριστικά τέλος. Από τα 16 μου το μεγαλύτερο διάστημα που ήμουν χωρίς σχέση ήταν 6 μήνες και αυτό οφείλεται στο ότι δεν αποφασίζω να φύγω εύκολα. Και οι σύντροφοί μου το ξέρουν πολύ καλά αυτό. Είμαι το καλό γκρινιάρικο κορίτσι γι αυτούς.
Ναι , τώρα είμαι καλά μακρυά του, αλλά ξέρω ότι τον έχω. Δεν ξέρω εάν θα ένοιωθα καλά εάν ήξερα ότι είμαι μόνη μου.
Εγώ πάντως δε σε κατηγόρησα για κάτι ούτε σου κάνω κριτική απλά σου λέω ότι κάτι θα χάσεις και κάτι θα κερδίσεις και μπορεί αυτά που θα χάσεις να είναι περισσότερα από αυτά που θα κερδίσεις προσοχή εγώ αυτό λέω προσοχή σε ότι απόφαση πάρεις το μετά μου φαίνεται πιο δύσκολο από αυτό που ζεις οπότε μάλλον πρέπει να βρεις ένα τρόπο να λειτουργήσει η σχέση σας κάπως καλύτερα νομίζω είναι αναγκαστικό να βρεις ένα τρόπο να λειτουργήσει όλο αυτό και για σένα και για το παιδί γτ σκέψου να χωρίσετε και να μη δίνει λεφτά όπως γίνεται συνήθως και να βρει μια άλλη και σένα και το παιδί να σας γράψει είναι δύσκολη κατάσταση δεν είναι απλό
Δεν είναι να θες να χωρίσεις είναι και να μπορείς δεν είναι απλό
αν λοιπον το μεγαλυτερο διαστημα που εμεινες μονη ηταν 6 μηνες...για σκεψου ποσο θα ειναι το επομενο,εχοντας κι ενα παιδακι;;;
για σκεψου τις συνεπειες της τυχον επιλογης σου,προς το παιδακι σου,ΑΝ δεν πανε παλι ολα καλα??
Ειτε μονη,ειτε με μια αλλη σχεση...μην ονειρευεσαι δρομους στρωμενους με ροδοπεταλα.προβληματα παντα θα καλουμαστε να παλευουμε.
Εγω ως χωρισμενη αποφασισα να πορευτω μονη.Ονειρευομουνα οτι θα τα καταφερω ΜΟΝΗ.Λογαριασα ομως χωρις τον ξενοδοχο...που στην προκειμενη περιπτωση ηταν τα παιδια μου.Ηρθαν αλλιως τα πραγματα απ' οτι υπολογιζα κι ας χωρισα με αριστες συνθηκες.
Πληρωνω τις συνεπειες των επιλογων μου.Δεν μετανιωσα...αλλα εμαθα απο τα λαθη μου πολλα...
Σκεψου το καλα...εσυ αποφασιζεις αλλα δεν εισαι μονη!το παιδι θα ειναι καλα οταν εσυ εισαι καλα.ΠΟΣΟ σιγουρη εισαι οτι θα εισαι καλα,αν χωρισεις;;;
δωσε βαση στα λογια του elis.εχουν πολυ δοση αληθειας και πραγματικοτητας στην ζωη...
Μήπως έχει καμμια γκόμενα;
τοσα παιδακια ζουν μια χαρα με χωρισμενους γονεις..και αλλα τόσα ζουν σε μια δυστηχισμενη οικογενειακη κατασταση με γονεις που δεν χωριζουν ενω θα επρεπε και φερουν το βαρος αυτης της δυστυχίας.
η ποιοτητα της σχεσης ..ειναι η αναζητηση της ποιοτητας της ιδιας της ζωης τοσο για σενα οσο και για το παιδακι σου. Η καθε γυναικα στην θεση σου θα προβληματιζοταν...πρεπει να αλλαξει αυτη η συμπεριφορα του συντροφου σου για να καταφερει να σας κρατησει κοντα του.
πρεπει να μιλησετε σοβαρα, να ακουσει με προσοχη ο ενας τον αλλον και απο εκει και περα να αποφασισετε. αν ειναι κλειστος ως προς την επικοινωνια τοτε αδιαπραγματευτα δεν εχεις αλλη επιλογη απο το να φυγεις.
Η ποιότητα της σχέσης είναι κάτι που πρέπει να καταλάβει ο ίδιος αλλιώς δε γίνεται τίποτα πάντως άμα χωρίσεις ετοιμάσου για δύσκολες καταστάσεις συνήθως έτσι γίνεται αν δεν το καταλάβει ο ίδιος δε γίνεται τίποτα
και τι να κάνω?
να του πω να μην είναι στην τσίτα ? δεν μπορεί να το ελέγξει νομίζω...
ή να του πω να μη γκρινιάζει? θα μου πει (και μου χει πει) ότι εγώ είμαι ο πιο κοντινός του άνθρωπος και γι αυτό τα λέει σε εμένα.
Το θέμα είναι όμως ότι μέσα από αυτή τη συνεχόμενη βοήθεια - προσφορά κτλ νιώθω ότι έχω χάσει τον εαυτό μου...
Και το ότι είναι μονίμως χαομένος και στην τσίτα δε με βοηθάει.. Αν είχα μισή - μία ώρα την ημέρα να ανασυγκροτήσω τις δυνάμεις μου ίσως να μην ήταν τόσο χάλια.
του είχα πάρει ατζέντα, όπως κάνω κι εγώ , για να γράφει τις υποχρεώσεις του και να μην τις ξεχνάει, αλλά δεν έγραψε ποτέ τίποτα. Θέλει κάποιος να τρέχει από πίσω του και να του λεει τώρα θα κάνεις αυτό, τώρα θα κάνεις το άλλο, 5 λεπτά πριν το ξεκινήσει... Και να τον παρακαλάει κιόλας γιατί πολύ πιθανόν να βαριέται να το αρχίσει