Printable View
από την γέννα έως τον θάνατο υπάρχει η ζωή....Quote:
Originally Posted by TheDarkFollower
ζωή = χαρά λύπη έρωτας απογοήτευση γνώση ταξίδια παρέες εκπλήξεις σεξ (one night stand έως σε θέλω εδώ και τώρα)
καψούρα οικογένεια παιδιά ευθύνες....και άλλα πολλά που θα ξημερώσω να γράφω...
αν δεν ξέρεις που είναι η ζωή θα σου πω εγώ
άνοιξε την πόρτα και βγαίνεις έξω σίγουρα θα την βρεις
θα βρεις πολλούς που την ψάχνουν μπες στο πλήθος να την ψάξετε μαζί...
Πέρασες στην πόλη που μεγάλωσες ή σε αλλη πόλη μακρυά;
Ναι, είναι απίστευτο πράγμα να γνωρίζεις πράγματα και να μπορείς εύκολα να αντιλαμβάνεσαι άλλα τόσα και αυτή η ευφυία να σε βοηθάει στο τέλος να ανακαλύπτεις πράγματα, να δημιουργείς κλπ. Υπάρχει όμως και η άλλη πλευρά. Όσο βαθύτερα αντιλαμβάνεσαι κάτι -εξάρταται και από τι ακριβώς είναι αυτό το κάτι- αρχίζεις πια να βλέπεις την ματαιότητα του κόσμου. Οκ είναι ωραίο να παθιάζεσαι με κάτι, είναι απίστευτο/αξιοθαύμαστο να έχει ένας άνθρωπος στόχους και να παλεύει γι' αυτούς, να θέλει να πετύχει κάτι σημαντικό όχι μόνο επειδή ευχαριστεί μόνο αυτόν αλλά επειδή θα εξυπηρετήσει κι' άλλους ανθρώπους, αλλά στο τέλος της ημέρας ποιό είναι το νόημα; Τα άγχη, οι συγκρίσεις με τους υπόλοιπους, ο ανταγωνισμός ή το να είσαι ευτυχισμένος τουλάχιστον κάποιες στιγμές μέσα στην μέρα με τα απλά καθημερινά πράγματα; Αν ρωτήσεις έναν πετυχημένο άνθρωπο που είναι στα τελευταία του τι έχει μετανιώσει στην ζωή του, φαντάζεσαι την απάντησή του; Οι πλειστοί απαντούν "Ο χρόνος που δεν αφιέρωσα στους δικούς μου ανθρώπους επικεντρωμένος στις έγνοιες της δουλειάς, στις ανησυχίες χωρίς ουσιαστικό λόγο". Γιατί τα κάνουμε όλα τόσο πολύπλοκα και γιατί να είναι τόσο σημαντικό να είναι ο άλλος έξυπνος, γιατί να πρέπει ντε και καλά να έχει γεννηθεί έχοντας κάποιο συγκεκριμένο σκοπό; Ο σκοπός δεν είναι να ΖΗΣΕΙΣ απλά κάθε συναίσθημα χαράς και λύπης;Quote:
Originally Posted by TheDarkFollower
Εγώ μεγάλωσα τελείως αντίθετα, πιστεύοντας ότι δεν είμαι αρκετά έξυπνη, πως τίποτα δεν ήταν αρκετό και ικανοποιητικό και μόνο όταν έλεγαν οι καθηγητές μου στους δικούς μου πως έχω μυαλό συγκινούνταν οι δικοί μου, αλλά σχεδόν πάντα επικεντρώνονταν στα λάθη και μου τα χτυπούσαν. Συνεχώς σύγκριση με συγγενείς, συμμαθητές κλπ. Δεν έφτασα στα 18 για να νιώθω ανίκανη, το περίμενα και το έβλεπα έτσι κι' αλλιώς και είναι δεδομένο πως υπάρχουν πιο "χαζοί" και πιο έξυπνοι από εμάς. Ξέρεις όμως τι θαυμάζω περισσότερο απ' όλα στους ανθρώπους; Ναι θαυμάζω το ταλέντο, ναι θαυμάζω την εξυπνάδα γιατί είναι κάτι που θα ήθελα να έχω και έστω να την καλλιεργήσω αλλά ξέρεις τι είναι το πιο αξιοθαύμαστο απ' όλα; Να αναγνωρίζει κάποιος πως έχει μέτρια νοημοσύνη και να "ανταγωνίζεται" (με την καλή έννοια) όλους τους υπόλοιπους πραγματικά έξυπνους ανθρώπους με ταλέντο που είτε προσπαθούν είτε όχι. Η προσπάθεια λοιπόν και το μεράκι. Και τους βλέπεις πως μπορεί κάποιες στιγμές να απογοητεύονται, να χρειάζονται περισσότερο χρόνο να μάθουν κάτι από τους υπόλοιπους αλλά δεν τα παρατάνε γιατί έχουν παθιαστεί τόσο με αυτό που ΘΕΛΟΥΝ να κάνουν που απλά επικεντρώνονται σ' αυτό αναγνωρίζοντας την δική τους προσπάθεια και θέληση. Κι' αυτό αρκεί γιατί απ' αυτό βρίσκουν ευχαρίστηση! Δεν θα με συγκινήσει όταν δω έναν πραγματικά έξυπνο άνθρωπο που έχει επαναπαυτεί σ' αυτό και δεν προσπαθεί για τίποτα γιατί την είδε ξέρω 'γω Einstein και πιστεύει πως θα καταφέρει το οτιδήποτε χωρίς δουλειά. Θα θαυμάσω όμως κάποιον που θα αναπτύξει την εξυπνάδα και τις γνώσεις του όχι με αυτοσκοπό να συναγωνιστεί κάποιον άλλο αλλά επειδή θα το θελήσει ο ίδιος για βαθύτερους και σημαντικότερους λόγους... Περνάνε τα χρόνια κι' εμείς αναλωνόμαστε στις ίδιες βλακείες, πώς να νιώσει κανείς έτσι ευχαρίστηση;
Dark Follower, δεν θέλω να σε θίξω, αλλά για άτομο ιδιαίτερα ευφυές (όπως αναφέρεις ο ίδιος ότι είσαι) είσαι τρομερά ανορθόγραφος. Επιπλέον αναφέρεις ότι ασχολείσαι με τον προγραμματισμό, άρα τον αυτόματο ορθογραφικό έλεγχο αποκλείεται να μην τον ξέρεις....Κάτι δεν μου κολλάει σε αυτά που γράφεις...Τυγχάνει και εγώ ως μαθήτρια αρχικά και ως φοιτήτρια στη συνέχεια, να είχα χαρακτηριστεί από τους καθηγητές μου ως άτομο με υψηλό δείκτη ευφυίας και αντιμετώπιζα αυτά τους τα σχόλια απλά με ένα χαμόγελο. Με τα χρόνια έμαθα να βλέπω την "εξυπνάδα" ως ένα εργαλείο για να κάνω ευκολότερη την ζωή μου και τίποτα παραπάνω γιατί για μένα ο άνθρωπος χαρακτηρίζεται από την καρδιά του και όχι από το μυαλό του. Είσαι 18 χρονών, σε μια κρίσιμη καμπή της ζωής σου, τελείωσες το Λύκειο, άφησες πίσω σου το παιδί και ψάχνεις να βρεις το ρόλο σου ως ενήλικας...θα κάνει πολύ καιρό για να τον βρεις, μπορεί και χρόνια και θα χρειαστεί να ρισκάρεις σε νέες σχέσεις και να δοκιμάσεις πράγματα που τώρα δεν περνάν καν από το μυαλό σου. Σ΄αυτό το δρόμο που θα ακολουθήσεις μην βάλεις πάντα ως οδηγό την λογική γιατί τότε η ζωή σου θα είναι "άνοστη" σαν φαγητό χωρίς αλάτι...πρόσθεσε στη ζωή σου συναισθήματα και ανθρώπους για να γίνει πιο ενδιαφέρουσα.Κι αν είσαι πραγματικά τόσο έξυπνος, αυτό θα φανεί και θα αναγνωριστεί από αυτούς που αξίζει
Άννα, σωστά αυτά που γράφεις αλλά από πότε η ευφυία συνδέεται με την ορθογραφία; Και από πότε μπορούμε να κρίνουμε με σιγουριά την εξυπνάδα κάποιου διαβάζοντας απλά λίγα ποστ;
Όντως δεν είναι κάτι που σχετίζεται όπως και δήποτε... Μάλιστα μπορεί να συμβαίνει και το αντίθετο σε αρκετές περιπτώσεις. Τρομερά ευφυείς άνθρωποι δηλαδή, να μην μπορούν να γράψουν ούτε σε επίπεδο γυμνασίου.Quote:
Originally Posted by AN NA
Η "σωστή" έκφραση μέσω του προφορικού ή του γραπτού λόγου είναι μόνο μία από της αμέτρητες πτυχές ενός γενικότερου (και απροσδιόριστα μεγάλου συνόλου), την οποία ίσως τύχει να καλλιεργήσει ένας ευφυής άνθρωπος.
Φίλε TheDarkFollower έχει έρθει η στιγμή στην ζωή σου... που θα πρέπει την όποια ευφυία πιστεύεις πως έχεις, να αρχίσεις να την χρησιμοποιείς προς όφελός σου... μέσω αυτής δηλαδή, να επιχειρήσεις να αναπτύξεις σε κάθε στάδιο της ζωής σου, που περνάς, όποια από τα ταλέντα και τις δεξιότητες, σου δίνεται η ευκαιρία να αναπτύξεις. Μερικά πάρα πολύ σημαντικά ταλέντα, στο στάδιο που βρίσκεσαι, και έχεις την ευκαιρία να δουλέψεις αυτή τη στιγμή... είναι η ανεξαρτητοποίηση σε ένα μεγάλο βαθμό από τους γονείς σου, διαδικασία του problem-solving μέσω της επαρκούς, αυτόβουλης και διερευνητικής εκπαίδευσής σου, στα μαθήματα του αντικειμένου σου, η συνεργασία και συνύπαρξη με τους συμφοιτητές σου, αρχικά απλώς για εκπαιδευτικούς στόχους, και μέσω του προηγούμενου, η εκ νέου κοινωνικοποίησή σου μέσω προσπάθειας προσδιορισμού και ανάπτυξης της προσωπικότητάς σου, σαν σπουδαστής, άνδρας, συμφοιτητής και φίλος, με τόσα άλλα συνομήλικα παιδιά γύρω σου.
Να ξέρεις ότι ένα ενδεχόμενο του να είσαι ενήλικας, είναι ότι μπορεί να μην σου αναγνωριστούν ποτέ οι προσπάθειες που θα κάνεις τώρα... παρά μόνο από έναν ανεβασμένο βαθμό πτυχίου για παράδειγμα... Αν είσαι λοιπόν άνθρωπος που έχεις ανάγκη μία επιβεβαίωση από τους άλλους ανθρώπους γύρω σου (και αυτό θα ήταν κάτι φυσιολογικό, αλλά το γνωρίζεις μόνο εσύ), φρόντισε να μπεις μέσα σε κάποια κοινωνικά πλαίσια όπου η προσφορά σου (οποιασδήποτε μορφής κι αν είναι αυτή) θα σου αναγνωρίζεται στον βαθμό που θεωρείς εσύ ικανοποιητικό. Πχ... αν μένεις σε μια πολυκατοικία... μέσα στην οποία μένουν και άνθρωποι που θα μπορούσαν να ωφεληθούν από κάποιες γνώσεις σου... πάρε μια ανάσα, κάνε ένα τολμηρό βήμα, συστήσου, πες "Γεια σας, είμαι φοιτητής στην τάδε σχολή, και αν έχετε πχ κάποιο πρόβλημα με τον υπολογιστή σας, μη διστάσετε να μου χτυπήσετε την πόρτα, θα χαρώ να σας βοηθήσω αν μπορώ!!". Εννοείται ότι δεν θα πεις κάτι για αμοιβή γιατί οι άνθρωποι ανεβάζουν άμυνες... ειδικά λόγω ενδεχόμενης κακής οικονομικής κατάστασης. Αν αργότερα πχ δεις ότι κάποιος γλύτωσε μια-δυο-τρεις φορές χρήματα, εξαιτίας σου, επειδή δεν πήγε σε "επίσημο" τεχνικό γιατί έλυσες εσύ το πρόβλημα του... τότε ίσως να μπορούσες να κάνεις μια νύξη περί συμβολικής αμοιβής... Αλλά αυτό θα αργήσει και δεν πρέπει να είναι ο σκοπός σου τώρα.
Το άλλο που εξέφρασες, περί ανώτερης αντίληψης που δεν θα βιώσεις ποτέ, παρότι έχει ένα "ψαγμένο" υπαρξιακού τύπου νόημα... να ξέρεις πως είναι ένας από τους κανόνες της ζωής... γιατί όπου κι αν βρίσκεσαι... θα υπάρχει κάποιος περισσότερος έξυπνος από εσένα και κάποιος λιγότερο έξυπνος από εσένα. Πρέπει να το συνειδητοποιήσεις τώρα, να το δεχτείς τώρα και να συμβιβαστείς τώρα... αλλιώς θα φας την ζωή σου μέσα στην σύγκριση με ενδεχομένως ασύγκριτα πιο προνομιούχους ανθρώπους από εσένα... απλούστατα γιατί έτσι τους τα έφερε η τύχη. Αποδέξου το λοιπόν... προτού εξελιχθεί σε... "κόμπλεξ"... εδραιωθεί μέσα σου για τα καλά και μετά χαλάσεις την ζωή σου από μόνος σου.
Καλή σου δύναμη και να μην απογοητεύεσαι εύκολα...
κοιμηθηκα με τον προβληματισμο σου, ξυπνησα βλέποντας ολα τα κοινα μας στοιχεια. Και εγω ήμουν απο πολλους ενα ατομο με ιδιαιτερο "μυαλο".. ιδιοφυία όχι βεβαια , αλλα πάντα με εκαναν να αισθάνομαι λίγο πιο "λογική" απο το περιβαλλον μου. γιαυτο και όλοι ετρεχαν σε εμενα για βοηθεια. σε ολη μου την ζωη μεχρι τα 30κατι μου με εβλεπα μονιμως να βοηθω καποιους....βλέποντας οτι αυτη η βοηθεια ειχε αποτελεσμα και το πόσο εκτιμουσε ο κοσμος το μυαλο μου ..αρχισα και εγω να το πιστευω το παραμυθι.
σιγα σιγα ομως παρατηρωντας ολους αυτους τους ανθρωπων που υποτιθεται οτι ηταν "κατωτεροι" απο εμενα στο θεμα μυαλου να προχωρανε την ζωη τους να μην με χρειαζονται πια να απομακρυνονται απο εμενα εδεχωμενως να με απορριπτουν και εγω να μενω στασιμη.. αυτό κλωνισε τον κόσμο μου.. και καπως ετσι ηρθε η ταμπέλα της αποτυχίας.. αρχισα να απομονωνομαι, κυριως γιατι δεν αντεχα αυτο το βλέμμα του οικτου γυρω μου.
δεν ηταν αυτος ο λόγος που επαθα καταθλιψη, όλο το συμπαν συνομωτησε. Αλλα αυτη η ντροπή για την ζωη μου, για τον εαυτο μου, για την "καταντια " μου ...με εμποδιζει μεχρι και σημερα να συνελθω απο αυτην. οταν με λένε εξυπνη βγαζω φλυκταινες πλέον ..ενας εξυπνος ανθρωπος για μενα ειναι αυτος που εχει καταφερει να γουσταρει την ζωη του.
στην θεωρεια μπορει να ειμαι εξυπνη, στην πραξη ομως ειμαι τερμα ηλίθια..και εγω και εσυ και ολοι οσοι τα παρατανε ..( μπορει να κανω και λάθος ..αλλα ετσι το νιωθω)
μακαρι να ελευθερωθουμε απο ολο αυτο και να το ξεπερασουμε ...
θα συμφωνήσω με τους προλαλήσαντες (moon anna load) και θα προσθέσω
φτιάξε την ζωή σου στα δικά σου θέλω κι όχι στα πρέπει των άλλων
η ζωή είναι πολύ μικρή μη την αναλώνεις σε ανούσιες σκέψης
είσαι έξυπνος αλλά είσαι και μπερδεμένος
άσε λίγο της σκέψης και κανε όνειρα μέσα απ αυτά θα βρεις δύναμη και νόημα για την ζωή σου
βάζε στόχους και προχώρα δεν θα τους πετύχεις όλους αλλά αυτό να γίνει δύναμη κι όχι αδυναμία
έχασα μια μάχη όχι τον πόλεμο...
Τι παρατάνε δηλαδή?Quote:
Originally Posted by rea
τι μπορει να σημαινει η φραση "τα παραταω" για σενα?Quote:
Originally Posted by Ntoubroutza
Αφήνω,εγκαταλείπω κλπ.Quote:
Originally Posted by rea
τι αφηνω? τι εγκαταλειπω?Quote:
Originally Posted by Ntoubroutza
Μα αυτό σε ρώτησα.Για να σου απαντήσω παρακάτω :)Quote:
Originally Posted by rea
παραταω σημαινει αφηνω εγκαταλειπω κατι καποιον... ΤΑ παραταω ειναι αλλο.. πες αυτο που θες να πεις ... να μην σε αποσυντονιζω
Ναι βρε Ρέα,τον λόγο ψάχνω.Εσύ μιλάς ότι παρατάω τη ζωή,σωστά?Quote:
Originally Posted by rea
Η εξυπνάδα και η λέξη ''έξυπνος'' είναι υποκειμενικές έννοιες.Μήπως πίσω από αυτή την εξυπνάδα μας,δημιουργήθηκε ένας ψεύτικος κόσμος ή μια λανθασμένη εντύπωση για εμάς και τις δυνατότητές μας?Ή μήπως πίσω από το ''είσαι έξυπνος'' δημιουργήθηκαν πολλές απαιτήσεις που ήταν δύσκολο να εκπληρωθούν ή στην τελική δεν θέλαμε εμείς οι ίδιοι?