Printable View
οχι..με επιασε αρχικα στα 17 στο ξεκουδουνο..συνηλθα με ψυχοθεραπεια..απο τοτε το παθαινα οταν συνεβαινε κατι...
στα 25 σε χωρισμο ασχημο
στα 31 στον θανατο μπαμπα
στα 33 σε εκτρωση
στα 35 υποψια ασθενειας λογω κακων συμπτωματων
στα 36 εκανα ομοιοπαθητικη για ημικρανιες κ μου εκανε υποτροπη στρες
στα 37 κατι που εγινε στη σχεση μου πολυ ασχημο
αυτα.
το εχεις παθει αρκετες φορες παντως....φανταζομαι τι τυρανια θα τραβας ,οταν τ παθαινεις....εγω ειχα καταθλιψη 8 μηνες και ητανε γαματα...αλλα οχι τοσο σοβαρα συμπτωματα οπως εσυ..Quote:
Originally Posted by anxious4ever
ενταξει γενικα σε πειοδο στρες και στεναχωριας το παθαινεις απο οτι καταλαβαινω.....καλο θα ηταν να μαθεις να διαχειριζεσαι το στρες σου παντως..θα σ βοηθησει μελλοντικα....
καθε φορα π το παθαινεις κραταει ενα μηνα εκει κοντα?η και παραπανω?
κραταει κανα 2 μηνο ολο μαζι..μετα περναει με το αντικαταθλιπτικο..παλι καλα το παθαινω μονο σε τετοιες περιπτωσεις δε λες?
καλα ναι σιγουρα θα μπορουσε να ηταν χειροτερο η να το ειχες μονιμο ,αλλα και αυτο ενοχλητικο θα ειναι...Quote:
Originally Posted by anxious4ever
ο.τι παθαινει ο ανθρωπος ενοχλητικο ειναι..να μαστε καλα να λεμε να εχουμε την υγεια μας!
καλα ναι σιγουρα πανω απο ολα και η σωματικη και η ψυχικη υγεια
Μην στοιχηματισεις κιολας Νικ , οτι ολοι οι ανθρωποι ειναι ετσι .............. κρινεις εξ ιδιων τα αλλοτρια ........Quote:
Originally Posted by nick190813
Οτι τα λες ωραια , οντως .......... οτι εισαι αγχωδης , δεν μπορω να το καταλαβω απο τα γραφομενα σου , δεν δειχνεις τετοια ταση , αλλα για να το λες ...................... θελει δουλεια με τον εαυτο σου , πιστευω , αν και μπορει ναναι στην ιδιοσυγκρασια σου , δεν το ξερω αυτο ............. παντα ημουν κουλ , τωρα περισσοτερο ............Quote:
Originally Posted by Natalia_sups
Περιεργο αυτο .........σε μενα , εχει μια ' λυτρωτικη ' αισθηση το χειροτερο σεναριο , λεω , αυτο ειναι , τελειωσε ............ασε που το χειροτερο σεναριο σπανια γινεται πραματικοτητα .......Quote:
Originally Posted by vith
Θα στα κανω δωρεαν τα μαθηματα , εσενα , αγαπητη ανξιους !! κανε παρεα με θετικους ανθρωπους μονον , κατι θαποκομισεις , ποτε δεν συναναστρεφομαι αρνητικους ανθρωπους , ποτε ...............σε μια μελετη που διαβασα , οι αρνητικοι ανθρωποι , ειναι πιο ευκολο να επηρρεασουν εναν ανθρωπο αρνητικα , παρα οι θετικοι να επηρρεασουν εναν ανθρωπο θετικα , δλδ , σαν ναχει μεγαλυτερη ισχυ η αρνητικοτητα ................... χωρις να υπαρχει εξηγηση , αλλα συμβαινει ......Quote:
Originally Posted by anxious4ever
Ανευ σχολίων , ειδικη περιπτωση ............... κι εγω , ασυμβιβαστος ειμαι , τηρουμενων των αναλογιων ομως , διοτι ολοι μας , καπου συμβιβαζομαστε , απο κατι εξαρτωμεθα ............... και η μη εξαρτηση , συνιστα απο μονη της καποια εξαρτηση , δλδ εχω την σταση να μην εξαρτωμαι απο κατι , αρα εξαρτωμαι απο την ταση της ' μη εξαρτησης ' ................. η απουσια συναισθηματων ειναι περιεργη , αυτο σημαινει οτι δρας βασει ενστικτου ?Quote:
Originally Posted by kavkaz
Ανξιους , η απωλεια αγαπημενου προσωπου , ειναι 1η στην κλιμακα αγχογονων συμβαντων , με 2ο τον χωρισμο , ενας φυσιολογικος ανθρωπος , πιστευω οτι ειναι αδυνατον να ξεπερασει μια απωλεια αγαπημενου προσωπου ευκολα , οποτε γιατι να διαφερεις εσυ ? σε αλλους παιρνει ενα Α χρονικο διαστημα ,, σε αλλους 2Α , η και 3Α , εξαρταται απο πολλα , ποσο δενεσαι , ποσο παρτακιας εισαι , και ποσο κουλ εισαι φυσικα , αλλα να την περασεις στο ντουκου , μου φαινεται περιεργο , δεν μπορω να το εξηγησω ......Quote:
Originally Posted by anxious4ever
η φάση κατάθλιψης είναι φυσιολογική, λένε, μετα από δυσκολία.
Ακόμη και όταν επιτυγχάνεις έναν στόχο, είναι απολύτως φυσιολογικό να περάσεις φάση κατάθλιψης. Το έχω διαβάσει και για τους μαραθωνοδρόμους, όταν πετυχαίνουν να ολοκληρώσουν το μαραθώνιο και μπαίνουν σε φάση αποκατάστασης μέχρι να μπορεσουν να θέσουν τον επόμενο στόχο.
Εγώ γενικά είμαι πολύ οργανωμένη!
Οπότε ζω μαζί με τις λίστες μου, τί μπορώ να κάνω, να βελτιώσω, να παλαίψω. Κάνω λάθη, κόβω-ράβω-ξηλώνω-ξαναράβω είναι η τακτική μου μέχρι να βρω τη μέθοδο για να πετύχω αυτό που θέλω.
Η δυσκολία δεν με πτοεί. Αμα δω αποτυχία μπροστά μου, έχω περάσει πάραυτα στην επόμενη εναλλακτική.
Η εξάντληση με πτοεί γιατί πρέπει να χαλαρώσω και να γεμίσω μπαταρίες. Ο ύπνος δεν με ξεκουράζει. Οπότε ή γυμναστήριο πρέπει να κάνω ή καμιά βόλτα στη φύση ή διαλογισμό μού έχουν πει αλλά ακόμα δεν το έχω δοκιμάσει...
Η υγεία με προβληματίζει και αρκετές φορές στο παρελθόν έκανα τρελά ξενύχτια για διαβάσματα και δουλειά...
Τωρα και τρώω υγιεινά και κοιμάμαι νορμάλ ώρες και αθλουμαι με πρόγραμμα, γιατί αλλιώς δυνάμεις γιοκ! είναι το αδιαπραγμάτευτο τρίπτυχό μου για να μπορώ να λειτουργήσω.
Mara.Z , ξουτ , ξουτ απο το φορουμ , χαλας την πιατσα ........................ οργανωμενη , plan B , γυμναζεσαι , τρως υγιεινα , δεν πτοεισαι ................. ολα φυσιολογικα , θα κανεις και διαλογισμο μαλιστα ......
Macgyver διαλογισμό δεν κάνω, όχι αλλά θα το ήθελα. Μόλις το έγραψα σε ένα άλλο ποστ. Λένε ότι βοηθάει πάρα πολύ. Δυστυχώς ούτε το έχω ψάξει καν, τώρα αρχίζω να το ερευνώ δειλά-δειλά...
Παλιότερα ασχολιόμουν πολύ με εκκλησία-προσευχή-πνευματικότητα. Με ηρεμούσε. Και αναρωτιόμουν πολλές φορές τι με είχε πιάσει και το είχα δει έτσι ενώ δεν προέρχομαι από οικογένεια με τέτοιες εμπειρίες...Και το απέδιδα σε έλλειψη αγάπης, σε μοναξιά...
Αλλά ξέρεις τί κατάλαβα? ότι παίζει πολυ κουκούλωμα συναισθημάτων και εκεί! Να μη μισείς, είναι αμαρτία! Ζηλεύεις? αμαρτία! Νιώθεις αδικία? σκύψε το κεφάλι και δέξου το σαν θέλημα θεου... Σε πρόσβαλλαν? και θέλεις να ανταπαντήσεις? είσαι εγωιστής! Και ενοχές, πολλές ενοχές. Βάρος ψυχικό από τις ενοχές.
Διαχείριση συναισθημάτων με το κουκούλωμα και διαχείριση σκέψης με τόνωση αγωνιστικού φρονήματος και θετική σκέψη, αυτό κάνουν! αμα έχεις κανένα στόχο να πετύχεις, βοηθάει πάρα πολύ γιατί εστιάζεις στη νοοτροπία του αγωνιστή-υποψηφιου νικητη! και τα βιβλία αυτοβοήθειας κάτι παρόμοιο κάνουν!
αλλά μακροπρόθεσμα δεν βοηθάει γιατί δεν λύνει τα προβλήματα...τα συναισθήματα τα βρισκεις μπροστά σου με άλλη μορφή, μεταμφιεσμένα σε κάτι άλλο.
Εχω εναν φίλο, πολύ του υγιεινού lifestyle και αυτός, και μου λέει "εδώ φροντίζουμε το αμάξι μας, το πλένουμε, το συντηρούμε και σε 10 χρόνια το αποσύρουμε. Το σώμα μας δεν θα φροντίσουμε?"
Κι όμως δεν το φροντίζουμε με τη διατροφή που του αξίζει, με φύση, με ομορφιά, με ύπνο. Το επιβαρύνουμε. Και ξέρεις γιατί? Γιατί απλά δεν αγαπάμε τον εαυτό μας. Αυτομαστιγωνόμαστε-αυτοτιμωρούμαστε!